Śmigłowiec Mi-26: charakterystyka historii i wydajności

Druga połowa ubiegłego wieku była prawdziwym szczytem dla śmigłowców. Szczególnie aktywnie wykorzystują te maszyny do celów wojskowych. Po raz pierwszy śmigłowce zostały masowo wykorzystane w czasie wojny koreańskiej i wykazały najwyższą skuteczność. Początkowo używano ich do rozpoznania, dostosowywania ostrzału artyleryjskiego, przewożenia rannych. Dzięki ewakuacji z pola bitwy liczba zabitych w armii amerykańskiej dramatycznie się zmniejszyła.

Pierwsze helikoptery były niedoskonałe: miały niską prędkość, małą ładowność, słabą ochronę przed ogniem wroga. Ale ich postęp był szybki. Wkrótce te maszyny opanowały funkcje wstrząsów i transportu, niemal co roku pojawiały się coraz bardziej wyrafinowane maszyny.

ZSRR przystąpił do tego wyścigu nie od razu. Ale kiedy radzieckie wojsko oszacowało zalety nowej klasy samolotów, powstało kilka biur projektowych, które zajmowały się rozwojem samolotów obrotowo-skrzydłowych. W tym samym czasie radzieccy projektanci starali się uczynić ich szybszymi, mocniejszymi i bardziej zagranicznymi odpowiednikami. I często to robili. Radzieckie helikoptery uznano za jedne z najlepszych na świecie, dostarczono je do kilkudziesięciu krajów na całym świecie, niektóre samochody są naprawdę wyjątkowe. Uderzającym tego przykładem jest oczywiście Mi-26 - największy śmigłowiec transportowy na świecie.

Historia Mi-26

Mi-26 zaczął się rozwijać w Mil Design Bureau na początku lat 70. ubiegłego wieku. Nowy helikopter ładunkowy miał dostarczać ciężkie ładunki na słabo zaludnione tereny Związku Radzieckiego. Został stworzony jako zamiennik modelu stworzonego w tym samym biurze projektowym - ładunku Mi-6. Początkowo śmigłowiec Mi-26 nie planował wykorzystania do celów wojskowych. Potrzebny był nowy samochód, aby dostarczyć towary o wadze 10-15 ton na odległość 500-800 kilometrów.

Projektanci postawili sobie za cel wykorzystanie w pełni sprawdzonych komponentów i złożeń stosowanych w Mi-8, Mi-12 i Mi-6 i już dostępnych na rynku. Rozważano kilka schematów przyszłej maszyny: jedno-śrubowe, dwuślimakowe, podłużne i poprzeczne. Badania przeprowadzone we współpracy ze specjalistami z Tsagi i CIAM pokazały zalety klasycznego schematu z pojedynczym wirnikiem. Zgodnie ze specyfikacjami technicznymi opracowanymi dla nowej maszyny, Mi-26 miał przenosić ładunki o wadze do 20 ton na odległość co najmniej 400 kilometrów. Silniki nowego ciężkiego helikoptera zostały opracowane w zakładzie Zaporozhye Progress.

Twórcy Mi-26 przywiązywali wielką wagę do konstrukcji wirnika. Nowa maszyna została wyposażona w śrubę z metalowymi ostrzami o średnicy 28 metrów. To rozwiązanie znacznie poprawiło charakterystykę techniczną śmigłowca, zwiększyło jego siłę ciągu i zmniejszyło jego ogólną wagę. Szczególnie udany był kadłub nowej maszyny: przy jednoczesnym zachowaniu wymaganej masy kadłuba, możliwe było zwiększenie sztywności konstrukcji i kilkakrotne zwiększenie użytecznej objętości przedziału ładunkowego.

Podczas tworzenia nowego ciężkiego helikoptera brano pod uwagę doświadczenie operacyjne poprzednich modeli. Urządzenia przeciwpyłowe zostały zainstalowane przed wlotami powietrza, co znacznie wydłużyło żywotność silnika. Dogodny dostęp do wszystkich komponentów i zespołów został przemyślany, dzięki czemu naprawa i konserwacja Mi-26 były tak wygodne, jak to tylko możliwe. Kabina ładunkowa wyposażona w sprzęt do załadunku (elektryczna wciągarka, podnośnik). Maszyna może przenosić ładunki na zawiesiu zewnętrznym (do 20 ton).

Początkowo samochód został wyposażony w możliwość transportu personelu. W kabinie ładunkowej mogło zmieścić się 82 spadochroniarzy z bronią lub 60 rannych na noszach. Przez kilka godzin śmigłowiec Mi-26 można było przekształcić w ambulans.

Budowa prototypu rozpoczęła się w 1972 roku, pierwszym locie maszyny wyprodukowanym w 1977 roku. W 1980 r. Mi-26 pomyślnie przeszedł testy państwowe, otrzymując wysoką ocenę od Komisji Państwowej i pilotów, którzy je przeprowadzili. Zalecono uruchomienie nowego samochodu i wprowadzenie go do użytku.

W 1983 r. Rozpoczęły się próby wojskowe nowej maszyny, aw 1985 r. Zaczęły one wchodzić do wojska.

Publiczności pokazano ten samochód w 1981 roku, na międzynarodowej wystawie w Le Bourget. Zrobiła prawdziwą sensację.

Helikopter był aktywnie wykorzystywany w wojnie afgańskiej. To właśnie Mi-26 pierwszy ewakuował uszkodzony śmigłowiec Mi-8. Śmigłowce Mi-26 działały w Afganistanie z baz lotniczych na terytorium sąsiedniego Tadżykistanu i wykonywały zadania dla sowieckiego ugrupowania: transport ładunków i personelu, ewakuacja rannych. Już po rozpoczęciu inwazji wielonarodowej koalicji w Afganistanie Mi-26 ewakuował dwa uszkodzone helikoptery CH-47 Chinook (USAF) i AS-532 Kuguar (Holland Air Force) na zewnętrznym zawieszeniu.

Mi-26 był aktywnie wykorzystywany podczas likwidacji skutków katastrofy w Czarnobylu od 1986 roku. Maszyna ta uczestniczyła w konflikcie w Górnym Karabachu, w pierwszej i drugiej kampanii czeczeńskiej, w kilku konfliktach na terytorium kontynentu afrykańskiego.

Zestrzelono kilka samochodów. Największa katastrofa lotnictwa w historii światowego lotnictwa związana jest z Mi-26. W 2002 roku, niedaleko Khankali, Mi-26 został zestrzelony przez czeczeńskich separatystów z pomocą Igły. W tej strasznej tragedii zginęło 127 osób.

Helikopter jest idealny do rozwiązywania problemów natury zarówno militarnej, jak i pokojowej. Może być używany do akcji ratunkowych, transportu ponadgabarytowych ładunków na zewnętrznym nosidle. Ten śmigłowiec służy również do gaszenia pożarów lasów.

Dziś te maszyny są w służbie w kilkudziesięciu krajach. Przede wszystkim Mi-26 w rosyjskich lotnictwie. Te śmigłowce są aktywnie wykorzystywane przez rosyjskie ministerstwo kryzysowe. Maszyna ma kilkadziesiąt modyfikacji, a jej produkcja kontynuowana jest w fabryce śmigłowców w Rostowie. Do 2011 r. Wyprodukowano 316 sztuk, 40 samochodów wysłano do innych krajów.

Mi-26 jest obecnie największym masowo produkowanym śmigłowcem transportowym na świecie. Stworzył kilka rekordów świata dla ładunku, wysokości i zasięgu. Maszyna ma doskonałe parametry techniczne, a piloci i pracownicy serwisu ją uwielbiają. Ze względu na swoją unikalną charakterystykę śmigłowce te cieszą się ogromną popularnością zarówno w Rosji, jak i za granicą.

Urządzenie

Śmigłowiec Mi-26 zbudowany jest zgodnie z klasycznym schematem. Ma jedną kierownicę i jeden wirnik. Śruba łożyskowa ma osiem ostrzy, a śruba sterująca - pięć. Ostrza śruby mają stalową dźwigar, plastikową ramę i specjalny wypełniacz. Aby poprawić właściwości aerodynamiczne ostrzy mają zmienny profil. Konstrukcja rękawa użytego tytanu.

Elektrownia składa się z dwóch turbin gazowych D-136 (każdy o mocy 11 400 KM), które nie mają odpowiedników na świecie.

Trójkołowy podwozie, nierozciągany.

Kadłub - całkowicie metalowy pół-pistolet. W nosie znajduje się antena radaru i kokpit. Za nim jest kabina pasażerska. Przestrzeń ładunkowa zajmuje większość kadłuba. Jego wymiary są imponujące: długość wynosi 12 metrów, szerokość - 8,25 metra. Ma sprzęt do załadunku.

Projekt helikoptera aktywnie wykorzystuje specjalny stop aluminium, który jest około 25% lżejszy od zwykłego aluminium. Zbiorniki paliwa są wbudowane w projekt samochodu, objętość zbiorników wynosi 11600 litrów, co pozwala Mi-26 pokonać ponad 800 kilometrów.

Kadłub ma doskonałe właściwości aerodynamiczne, na śmigłowcu zainstalowane są liczne owiewki.

Kompleks urządzeń elektronicznych i nawigacyjnych umożliwia maszynie wykonywanie zadań w dzień lub w nocy, w różnych warunkach pogodowych. Zmodernizowany śmigłowiec Mi-26T2 otrzymał nowszy kompleks BREO-26 i wygodniejszy kokpit z ekranami ciekłokrystalicznymi, a także nowy system nawigacyjny, który może nawigować i kreślić kurs za pomocą systemu nawigacji GLONASS.

Załoga Mi-26 składa się z sześciu osób.

Obecnie modyfikacja Mi-26T2 jest gotowa, może być kontrolowana przez dwie osoby.

Specyfikacje techniczne

Obejrzyj wideo: The Enormous Radio Lovers, Villains and Fools The Little Prince (Może 2024).