Karabin snajperski Dragunov (kaliber 7,62 mm) jest używany od 1963 roku i nie ma planów zastąpienia go czymś innym. Pomimo faktu, że SVD jest już moralnie przestarzałe - mimo to wykonuje doskonałą pracę ze swoimi głównymi zadaniami. Niemniej coraz częściej słychać przemówienie, że karabin należy zastąpić nowym systemem karabinów.
Karabin Dragunowa jest drugim na świecie po klonach karabinów M24 amerykańskiej armii. SVD nazywa się legendą - i nie bez powodu, ponieważ zostanie rozpoznany "w locie": unikalny profil, charakterystyczny dźwięk strzału i doskonałe właściwości techniczne. Legendy dotyczące siły przebicia i dokładności karabinu są niezliczone. Ten karabin ma wyjątkowy i interesujący los.
Historia SVD
Biografia tego karabinu zaczyna się w latach 50. XX wieku. Wówczas nastąpiło masowe zbrojenie wojsk radzieckich. Opracowanie nowego karabinu snajperskiego powierzono Jewgienijowi Dragunowowi, znanemu twórcy broni sportowej.
Podczas projektowania karabinu snajperskiego zespół projektowy Dragunov napotkał wiele trudności, związanych głównie z przerwami między poszczególnymi częściami karabinu. Konieczne było zapewnienie optymalnej gęstości w celu osiągnięcia wysokiej dokładności. Ale duże luki zapewniają również dobrą odporność broni na zanieczyszczenia i inne uderzenia. W rezultacie projektanci doszli do rozsądnego kompromisu.
Konstrukcja karabinu zakończyła się w 1962 roku. Konkurencją w tej pracy był Dragunov A. Konstantinov, który opracował własny karabin snajperski. Zaczęli jednocześnie i skończyli prawie w tym samym czasie. Oba modele zostały poddane różnym testom, ale zwycięstwo wygrała broń Dragunowa, która przewyższyła karabin Konstantinowa zarówno z celności, jak i dokładności. W 1963 roku przyjęto SVD.
Zadania postawione przed karabinem snajperskim były dość specyficzne. Jest to zniszczenie siedzącego, poruszającego się i nieruchomego celu, który może znajdować się w pojazdach nieuzbrojonych lub częściowo ukrytych za schronami. Konstrukcja samozaładowcza znacznie zwiększyła wskaźnik walki z bronią palną.
Dokładność strzelania SVD
Karabin snajperski Dragunov ma doskonałe właściwości techniczne, w tym bardzo wysoką celność dla tego typu broni. Dla najdokładniejszej walki optymalny skok lufy wynosi 320 mm. Do lat siedemdziesiątych karabin był produkowany z takich beczek. Z kartą snajperską 7BA dokładność bitwy wynosiła 1,04 pkt. Jest to lepsze niż w przypadku wielu karabinów magazynowych (samoblokujący karabin, inne rzeczy są równe, strzela mniej dokładnie niż karabin bez samozaładowcy). Na przykład karabin snajperski M24, przyjęty w służbie w Stanach Zjednoczonych, przy użyciu wkładu snajperskiego pokazuje dokładność 1,18 MOA.
Ale przy skoku cięcia wynoszącym 320 mm prawie niemożliwe jest użycie naboi z pociskami przeciwpancernymi - w locie zaczęły spadać i mijały cel. W latach 70. karabin zapewniał większą wszechstronność, zmniejszając podziałkę rowków do 240 mm. Po tym strzelaniu udało się strzelać dowolną amunicją, ale dokładność była mniejsza:
- do 1,24 MOA - strzelanie z kartridża 7H1;
- do 2,21 MOA - podczas strzelania z kartridżem LPS.
Karabin snajperski Dragunov z wkładem snajperskim może trafić następujące cele przy pierwszym strzale:
- rysunek klatki piersiowej - 500 m;
- głowa - 300 m;
- figura w talii - 600 m;
- liczba ruchów - 800 m.
PSO-1 jest przeznaczony do strzelania do 1200 metrów, ale przy takim zasięgu można prowadzić tylko niepokojący ogień lub strzelać tylko do celu grupowego.
Karabiny TTX
- Kaliber SVD - 7,62 mm
- Początkowa prędkość pocisku - 830 m / s
- Długość broni - 1225 mm
- Szybkostrzelność - 30 strzałów / min
- Dostawę amunicji zapewnia magazyn skrzynek (10 rund)
- Uchwyt - 7,62 × 54 mm
- Masa z celownikiem optycznym i naładowanym - 4,55 kg
- Długość lufy - 620 mm
- Rifling - 4, właściwy kierunek
- Zakres obserwacji - 1300 m
- Efektywny zasięg wynosi 1300 m.
Funkcje konstrukcyjne
SVD to karabin samozaładowczy. Jego automatyka działa na zasadzie usuwania gazów prochowych z lufy broni po wystrzeleniu i zablokowaniu kanału na 3 przystanki przy pomocy migawki.
Broń otrzymuje amunicję z odpinanego magazynu pudełkowego, który mieści 10 rund po 7,62x54R.
Strzelanie z SVD można przeprowadzić:
- wkłady karabinowe ze zwykłymi znacznikami i pociskami zapalającymi pocisk przeciwpancerny;
- wkłady snajperskie (7H1, 7H14);
- naboje z ekspansywnymi kulami marki JSP i JHP.
Dość często projekt SVD jest porównywany z konstrukcją AKM, ale pomimo obecności podobnych elementów karabin Degtyareva ma charakterystyczne cechy:
- tłok gazowy nie jest sztywno połączony z ramą ślizgową, która po wystrzeleniu zmniejsza całkowitą masę ruchomych części karabinu;
- otwór lufy jest zablokowany do trzech występów (z których jeden jest ubijakiem) podczas skrętu śruby;
- mechanizm spustowy typu młotek SVD jest montowany w jednym przypadku;
- bezpiecznik karabinu sterowany jest po prawej stronie karabinu przez dość dużą dźwignię. Bezpiecznik blokuje spust w pozycji włączonej, w tym ograniczając ruch tylnej części wspornika śruby, który zapewnia ochronę podczas transportu przed zanieczyszczeniem zewnętrznym;
- Odgromnik płomienia pełni również funkcję kompensatora odrzutu hamulca odrzutowego. Ogranicznik płomienia ma pięć szczelin szczelinowych;
- kolba i przedramię były wykonane z plastiku (dawniej z drewna);
- nieregulowane wsparcie policzka jest przymocowane do kolby.
Zabytki
Specjalnie dla karabinu SVD w 1963 roku opracowano snajper optyczny PSO-1. Jest to główny optyczny widok radzieckiej i rosyjskiej broni snajperskiej.
Cechą charakterystyczną tego wzroku jest dość udany celownik celowniczy, który pozwala snajperowi określić odległość, a także podjąć niezbędne korekty poziome w trakcie strzelania, bez obracania kół zamachowych. Zapewnia szybkie celowanie i strzelanie.
Widok jest szczelny, wypełniony azotem, który eliminuje zaparowanie optyki, gdy temperatura spada. Całość uzupełnia torba transportowa, filtry światła, futerał, zasilacz, źródło zasilania i zapasowe żarówki.
PSO-1 jest przeznaczony do strzelania do dobrze zamaskowanych i małych celów. Montowane na uchwycie jaskółczego ogona. Podświetlenie siatki umożliwia wycelowanie o zmierzchu. Możliwe jest wprowadzenie kątów celowania w oparciu o odległość do celu, w tym korekt bocznych (ruch celowniczy, wiatr). PSO-1 jest przeznaczony do strzelania do 1300 metrów.
Oprócz celownika optycznego, karabin może być zainstalowany zabytków nocnych. Gdy celownik optyczny zawodzi, strzelec może wykonać zadanie za pomocą standardowych celowników, składających się z regulowanego wzroku i przedniego wzroku w słuchawce.
Modyfikacja SIDS
W 1991 roku projektanci Izhevsk stworzyli modernizację SVD ze składaną kolbą. SIDS, w przeciwieństwie do SVD, ma:
- zaawansowany przerywacz płomienia i urządzenie do uwalniania oparów;
- krótszy pień;
- zmodyfikowany celownik optyczny PSO-1M2.
SVD nie zawsze było wygodne podczas lądowania żołnierzy i podczas transportu w technologii ze względu na dużą długość. W rezultacie opracowano bardziej zwartą wersję karabinu, która nie straciła podstawowych walorów bojowych swojego poprzednika. Zadanie to powierzono zespołowi pod kierownictwem A. I. Nesterova. W rezultacie zapasy SIDS zaczęły się kształtować po prawej stronie odbiornika. Podczas składania, ale nie trzeba usuwać celownika optycznego (lub nocnego). Karabin SVDS jest wyposażony w optyczne (PSO-1M2) i standardowe celowniki otwarte.
Film o karabinie Dragunowa
Modyfikacja SVDK
W 2006 roku karabin snajperski dużego kalibru, stworzony przezna podstawie SVDponiżej 9 mm wkładu. Broń została zaprojektowana specjalnie, aby pokonać wroga, który znajduje się za barierą, ma sprzęt ochronny (zbroję), a także pokonać lekki sprzęt.
Karabin SVDK na urządzeniu jest dalszym rozwinięciem SVD, ale jego główne elementy zostały zmodernizowane i zaprojektowane do użycia mocniejszego wkładu:
- część lufy karabinu została umieszczona w specjalnej obudowie;
- składany metalowy tyłek i chwyt pistoletowy zostały wypożyczone z karabinu snajperskiego SIDS, ale w tym samym czasie powierzchnia gumowej płyty czołowej została znacznie zwiększona z powodu silniejszego odrzutu podczas strzelania.
Karabin SVDK, w przeciwieństwie do SVD, nie przewiduje możliwości mocowania bagnetu. Aby uzyskać lepszą stabilność podczas strzelania z mocnym wkładem 9 mm, broń jest wyposażona w dwójnóg. SVDK, podobnie jak karabin SVD, oprócz specjalnego celownika optycznego 1P70 "Hyperon" ma również otwarty widok.
