An-26: charakterystyka wydajności i modyfikacje samolotu

Pod koniec lat 50. ubiegłego wieku w ZSRR potrzebny był samolot do ruchu pasażerskiego w lokalnych liniach lotniczych. Ponadto Ministerstwo Obrony kraju potrzebowało lekkiego samolotu transportowego z silnikami turbinowymi. Rozwój takiego samolotu powierzono Antonov Design Bureau w Kijowie, które miało już doświadczenie w tworzeniu takich maszyn. W 1957 r. Wydano dekret Rady Ministrów ZSRR, w którym nakazano Antonov Design Bureau zbudowanie samolotu pasażerskiego o pojemności 44 pasażerów.

Historia stworzenia

Nowy samochód otrzymał oznaczenie An-24. Został wyposażony w dwa silniki turbośmigłowe. Pierwszy An-24 wyleciał pod koniec 1959 roku, a dwa lata później pojawiła się modyfikacja An-24T, stworzona na potrzeby wojskowego transportu lotniczego. Należy zauważyć, że od samego początku An-24 miał ogromne zasoby do dalszej modernizacji i doskonalenia, co podkreślali jego twórcy, w tym szef Biura Projektów Oleg Antonow.

Jednak An-24T nie pasował do swoich głównych klientów - wojskowych. Było kilka skarg: samolot nie zapewniał lądowania lekkich ładunków i sprzętu, miał mały zasięg fermentacji, brak luku ładunkowego nie pozwalał na transport nawet lekkich pojazdów pancernych. Ponadto podłoga przedziału ładunkowego została wykonana ze sklejki i bardzo szybko popadła w ruinę.

W odpowiedzi na te uwagi, Biuro Projektowe Antonow zaproponowało wprowadzenie usprawnień do samolotu. W szczególności na tylnej ścianie samolotu znajdował się luk ładunkowy, na An-24 zainstalowano dodatkowe zbiorniki paliwa, a ładowność samolotu została zwiększona. Poprawiono także ładownię. W rezultacie wojskowi byli zadowoleni ze zmodyfikowanego samolotu, a An-24T przeszedł do masowej produkcji. Został wyprodukowany w fabryce samolotów w Irkucku, samolot był aktywnie wykorzystywany przez radzieckie siły powietrzne i lotnictwo cywilne, był dostarczany za granicę.

Konstrukcja luku ładunkowego nie była jednak doskonała, a projektanci samolotów w Antonowskim Biurze Projektowym zaproponowali przeprowadzenie głębokiej modernizacji samolotu. W nowym samochodzie planowali poważnie zmienić część nosową i ogonową. Kabina nawigatora powinna pojawić się na dziobie, a w sekcji ogonowej powinien pojawić się całkowicie nowy właz ładunkowy składający się z kilku skrzydeł i umożliwiający wyładunek ładunku i lekkiego sprzętu wojskowego. Nowy samochód otrzymał oznaczenie An-26. W 1966 roku Antonow zaczął pracować nad rysunkami nowego samolotu transportowego.

Szczególną uwagę zwrócono na luk ładunkowy. Dolna klapka, która zapewniła szczelność przedziału, zmieniła się w rampę po załadowaniu na ziemię, a ponadto może poruszać się pod kadłubem i zapewniać zrzut ładunku podczas lotu i ładowanie ładunku z pojazdu. Podczas prac projektowych masa startowa An-26 wzrosła do 24 ton, mocniejsze silniki zostały zainstalowane na statku powietrznym, a zmiany zostały dokonane w kształcie kadłuba. Zwiększona pojemność ładowni.

Pierwszy An-26 był gotowy 20 grudnia 1968 roku. Testy samolotu przeszły normalnie, aw 1969 r. An-26 został zaprezentowany na Le Bourget Air Show, gdzie wzbudził duże zainteresowanie specjalistów i opinii publicznej. Pierwszy samochód produkcyjny został wydany w 1969 roku w fabryce samolotów w Kijowie. W 1970 r. An-26 zaczął przystępować do służby w lotnictwie krajowym. Produkcja seryjna modelu trwała do 1986 roku.

Samolot natychmiast zakochał się w pilotach. Samochód był łatwy w obsłudze, niezawodny, bezpretensjonalny. An-26 wybaczył nawet poważne błędy w pilotowaniu. W tym samym czasie samochód miał wysokie parametry techniczne, mógł być kontrolowany przez pilota o nie najwyższej kwalifikacji. W przypadku awarii w locie jednego silnika, samochód cicho wylądował na innym. W takim przypadku samolot może wystartować z dowolnego miejsca.

An-26 był aktywnie wykorzystywany podczas wojny w Afganistanie iw tych trudnych warunkach pokazał swoje najlepsze cechy. W Afganistanie samolot brał udział w zaopatrzeniu wojsk, transportował sprzęt wojskowy i personel, był używany jako samolot radiowy, przekaźnik radiowy. Kilka samolotów zostało zestrzelonych przez doumana.

An-26 był również aktywnie wykorzystywany w ruchu cywilnym. W ZSRR otwarto kilka linii pasażerskich, na których te maszyny działały. Ten samolot był szczególnie często używany na Syberii i na Dalekiej Północy zarówno w ruchu pasażerskim, jak i towarowym.

Urządzenie

An-26 to głęboka modyfikacja An-24. Samolot został stworzony zgodnie z klasycznym schematem, kokpit znajduje się w nosie kadłuba, a z tyłu jest właz ładunkowy. Skrzydła małe, bardzo ustawione. Kadłub jest podzielony na cztery przedziały, z których większość jest zajęta przez przedział ładunkowy. Załoga - sześć osób.

Z tyłu jest właz ładunkowy z rampą, a do załadunku i rozładunku jest dźwig.

AN-26 ma pojedynczy ogon ogonowy, podwozie samolotu ma wzór trójkołowy i składa się z nosa i dwóch rozpór głównych.
Samolot ma dwa silniki turbośmigłowe AI-24VT (śmigło ma cztery łopaty) i dodatkowy silnik RU-19A-300, który znajduje się w tylnej części gondoli prawego silnika.

Dane techniczne An-26

Modyfikacje samolotu

An-26 nadal działa. Z biegiem lat, korzystanie z tego urządzenia zostało wydane liczne modyfikacje, stworzone do rozwiązywania wysoce wyspecjalizowanych zadań. Niektóre modyfikacje samolotu są wykonywane w ograniczonych ilościach, a nawet w jednym egzemplarzu.

• An-26 - podstawowa modyfikacja.
• An-26B - cywilny samolot transportowy do ruchu kontenerowego.
• An-26B "Cyclone" - samolot do czynienia z chmurami burzowymi.
• An-26 "Vita" - samolot medyczny. Zbudował jeden samochód.
• An-26D - na samolocie zainstalowano dodatkowe zbiorniki paliwa.
• An-26 - samolot do rozpoznawania lodu. Zbudował jeden samolot.
• An-26P - samolot przeciwpożarowy. Zbudowano pięć samochodów.
• An-26RTR - samolot do prowadzenia wywiadu radiowego.
• An-26REP - samolotowa wojna elektroniczna.
• An-26 "Sphere" - specjalny samolot do badania właściwości atmosfery. Zbudował jeden samolot.
• An-26SH - samolot treningowy.
• An-26M - samolot medyczny.
• An-26RT - repeater samolotu.
• An-26-100 - samolot pasażerski, pojemność - 43 pasażerów.
• An-26LL "Standard" - laboratorium lotnicze do testowania pracy wyposażenia lotnisk. Nie ma analogów.
• An-30 - samolot do zdjęć lotniczych.
• An-32 - samolot z silnikiem o zwiększonej mocy, stworzony dla warunków wysokich gór i gorącego klimatu.
• Y-7H (Y-14-100) - An-26, wyprodukowany w Chinach.

Wideo o An-26

Obejrzyj wideo: ABC pomp wtryskowych, budowa, regulacja kąta wtrysku i ustawienie dawki paliwa (Kwiecień 2024).