MYŚLIWIEC SU-30SM, SPECYFIKACJE TECHNICZNE SPECYFIKACJI TECHNICZNYCH, SILNIK I UZBROJENIE SAMOLOTóW, ZASTOSOWANIE BOJOWE 2018-2018

Su-30SM - rosyjska, wielozadaniowa generacja myśliwców 4 + +, przeznaczona głównie do zdobywania supremacji powietrznej. W rzeczywistości jest to modyfikacja Su-30MKI, zaprojektowana dla rosyjskich sił powietrznych. Pierwszy lot samolotu myśliwskiego Su-30SM wykonany w 2012 roku.

Su-30MKI zaczął być rozwijany w połowie lat 90. specjalnie dla Indian Air Force (MKI - "zmodernizowany, komercyjny, indyjski"). Z kolei myśliwiec Su-30 jest wynikiem głębokiej modernizacji myśliwca Su-27, który rozpoczął się w Związku Radzieckim (1988).

Do tej pory Su-30SM jest uważany za jednego z najlepszych wojowników na świecie, ma doskonałą wydajność, maszyna ta może słusznie nazwać szczyt rozwoju linii samolotów Su-27.

Myśliwiec Su-30SM może pracować dzień i noc, w każdych warunkach pogodowych, może nie tylko zestrzelić samoloty wroga, ale także zniszczyć cele naziemne, a także przeprowadzić rozpoznanie w powietrzu i określenie celu na inne płaszczyzny grupy (w tym bombowce Su-34) .

Pierwszy lot Su-30SM odbył się 21 września 2012 r. Pod koniec tego samego roku samolot został oddany do użytku, a Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej podpisało umowę na dostawę 30 myśliwców do końca 2016 r. Począwszy od 2014 r. Rosyjskie siły powietrzne zamówiły 60 myśliwców, dodatkowe kontrakty podpisano w 2018 r. I 2018 r. W listopadzie 2018 r. 71 linii lotniczych Su-30SM wysłano na linię frontu. Kolejne cztery Su-30SM zostaną wyprodukowane dla Sił Powietrznych Kazachstanu.

Obecnie kilka samolotów Su-30SM bierze udział w operacji wojskowej w Syrii.

Historia stworzenia

Operacja radzieckiego wielozadaniowego myśliwca Su-27 rozpoczęła się w 1986 roku. Szybki rozwój technologii zmienił nie tylko pokładowe wyposażenie bojowników i ich techniczne cechy, ale także samą koncepcję walki powietrznej. Wykorzystanie radaru z aktywnym układem fazowym pozwoliło bojownikom nie tylko na prowadzenie walki powietrznej, ale także na kontrolowanie grupy pojazdów bojowych, przejmując część funkcji samolotu DRLO.

Na tej podstawie dowództwo obrony powietrznej chciało zdobyć nowy samolot, który mógłby nie tylko wykonywać zadania myśliwca przechwytującego, ale także być używany jako stanowisko dowodzenia latającego dla grupy Su-27. Biorąc pod uwagę ogromną długość granic Związku Radzieckiego, a także dużą liczbę niezagospodarowanych obszarów, niewielką liczbę odpowiednich lotnisk, taka maszyna była po prostu niezwykle potrzebna.

Wojsko uważało, że podwójny myśliwiec będzie lepiej przystosowany do takich zadań, na przykład Su-27UB - maszynę do treningu bojowego z podwójnym sterowaniem, ale nadal utrzymującą zdolności bojowe jednego samochodu.

Nowoczesny radar myśliwski i elektroniczny sprzęt pokładowy są tak złożone i wielofunkcyjne, że trudno jest jednemu pilotowi w pełni wykorzystać jego możliwości w szybkiej, zwrotnej bitwie powietrznej. Ponadto obecność drugiego członka załogi zapewnia znaczące korzyści psychologiczne podczas długich patroli.

Założono, że jeden z pilotów może kontrolować samolot, prowadzić walkę z bliska, a drugi obserwować sytuację powietrzną i kierować działaniami grupy bojowej.

Prace nad stworzeniem dwuosobowego myśliwca przechwytującego rozpoczęto w biurze projektowym Sukhoi pod koniec lat 80. ubiegłego wieku. Trenażer walki Su-27UB został wybrany jako podstawowa maszyna do modernizacji. Miał dwuosobową kabinę, znaczną pojemność układu paliwowego, dziesięć punktów za zawieszenie broni. Aby jeszcze bardziej zwiększyć zasięg lotu przyszłego myśliwca, projektanci postanowili wyposażyć go w system tankowania w locie. Jego rozwój rozpoczął się w 1987 roku. Pierwszy prototyp nowego myśliwca Su-30 otrzymał oznaczenie T-10U-5.

Wojownik otrzymał nowy system zdalnego nadzoru i system nawigacji. Miejsce dowódcy grupy znajdowało się w tylnej kabinie samolotu, było wyposażone w wskaźnik szerokiego formatu, który wyświetlał wszystkie informacje o aktualnej lokalizacji grupy, charakterystykach ruchu celów i innych danych dotyczących sytuacji w powietrzu.

Zewnętrznie nowy samolot nie różnił się znacznie od modyfikacji bazy - myśliwca Su-27UB, miał prawie takie same parametry techniczne, doskonałą niezawodność i dobrą kontrolę. Nowy samochód otrzymał oznaczenie Su-30, w 1991 jego masowa produkcja rozpoczęła się w Irkucku.

Potem nastąpił upadek Związku Radzieckiego, który był katastrofą dla wszystkich przedsiębiorstw kompleksu wojskowo-przemysłowego.

W związku z niemal całkowitym wstrzymaniem zakupów nowego sprzętu przez rosyjskie Ministerstwo Obrony, kierownictwo Biura Projektowego Sukhoi rozpoczęło poszukiwania klientów zagranicznych dla swoich produktów. W najkrótszym czasie powstał Su-30MK - wielofunkcyjny dwumiejscowy samolot, którego pierwszy lot odbył się w 1993 roku. Nomenklatura uzbrojenia pojazdu została znacznie rozszerzona, masa startowa wzrosła z 30 do 38,8 tony, podwojono obciążenie bojowe, a żywotność elektrowni i płatowca znacząco wzrosła.

Nowy wojownik został zaoferowany Indiom - tradycyjnemu klientowi radzieckiego sprzętu wojskowego i broni. Już w kwietniu 1994 r. Odbyło się pierwsze spotkanie rosyjsko-indyjskiej grupy roboczej, która badała możliwości dostarczania Su-30MK do Indii, a także organizowała produkcję nowych bojowników w tym kraju. Pod koniec 1996 roku podpisano umowę na budowę czterdziestu pojazdów bojowych Su-30MK dla Indian Air Force.

Na początku nowego tysiąclecia projektanci Sukhoi Design Bureau opracowali nową modyfikację myśliwca - Su-30MKI. Został stworzony specjalnie dla Indian Air Force. W rzeczywistości Su-30MKI to samochód nowej generacji. Samolot był wyposażony w silniki z zmiennym wektorowaniem ciągu i przednim poziomym ogonem, co znacznie poprawiło manewrowość myśliwca we wszystkich trybach lotu.

Radzieckie (rosyjskie) samoloty bojowe były niemal zawsze gorsze od swoich zachodnich konkurentów jako awionika. Aby wyeliminować to niedociągnięcie, awionika nowego myśliwca została opracowana w szerokiej współpracy międzynarodowej z udziałem firm z Francji, Izraela i Indii. W rezultacie Su-30MKI otrzymał nowy radar z pasywną fazową macierzą.

Myśliwiec odniósł taki sukces, że zainteresowali się rosyjskim ministerstwem obrony. We wrześniu 2012 r. Po raz pierwszy Su-30SM, zamówiony przez Ministerstwo Obrony Rosji, wszedł w niebo. Pod koniec roku dwa nowe samochody zostały przekazane rosyjskim lotnikom.

Takie rozwiązanie nie wydaje się zaskakujące. Przede wszystkim Su-30SM ma naprawdę znakomitą charakterystykę techniczną, przewyższa wszystkie zagraniczne odpowiedniki w manewrowości. Po drugie, twórcy zwracali szczególną uwagę na awionikę myśliwską: dzięki wykorzystaniu zagranicznych systemów Su-30SM nie ustępuje najlepszym zachodnim pojazdom bojowym. Istnieje jednak jeszcze jedno wytłumaczenie zainteresowania Ministerstwa Obrony: ten samolot był masowo produkowany od wielu lat, jego produkcja została całkowicie dopracowana, wyeliminowano "dziecięce" choroby maszyny, wszystkie życzenia pilotów zostały wzięte pod uwagę.

Su-30SM - samolot wielozadaniowy. Jest w stanie nie tylko prowadzić bitwę powietrzną i uderzać w nowoczesne i przyszłe samoloty nieprzyjaciela, ale także uderzać w naziemne ruchome lub stacjonarne cele wroga. Su-30SM jest w stanie towarzyszyć grupom atakującym lotnictwo i im przeciwdziałać, przeciwdziałać wrogim elektronicznym systemom bojowym i zapewniać wyznaczanie celu dla samolotów z jego grupy. Myśliwiec ten może być również wykorzystywany w morskich teatrach wojennych: Su-30SM jest w stanie wykrywać i niszczyć wrogie statki powierzchniowe samodzielnie lub jako część grupy samolotów.

Urządzenie

Su-30SM jest dwumiejscowym myśliwcem ciężkim wyposażonym w dwa silniki dwusilnikowe AL-31FP ze zmiennym wektorowaniem ciągu i przednim poziomym ogonem. Generalnie jego rozmiar i układ kadłuba jest całkowicie powtarzany przez myśliwce Su-30 i Su-30MKI. Piloci znajdują się w kokpicie tandemowym.

Jedną z głównych zalet Su-30SM jest jego nadzwyczajna manewrowość: samolot jest niestabilny w podłużnym kanale, więc jego lot jest zapewniany przez elektro-zdalny system sterowania (EMF), który steruje stery i dysze obrotowe silników. Wysoki stopień manewrowości samolotu uzyskuje się za pomocą silników CIP i silników wektorowych.

Struktura elektrowni samolotu zawiera dwa silniki AL-31FP, umieszczone pod kątem 32 stopni względem siebie. Ich dysze mogą odchylać się w płaszczyźnie pionowej o ± 16 ° i do ± 15 ° w dowolnym kierunku. Dzięki temu wektorowanie ciągu może być kierowane wzdłuż odchylenia i nachylenia. Dysze mogą odbiegać zarówno od płaszczyzn sterowania samolotu, jak i od nich oddzielnie.

Jednak główną "atrakcją" Su-30SM jest kabina. Samolot jest wyposażony w pokładową stację radiowo-elektroniczną z fazowaną tablicą, która pozwala mu wykrywać i prowadzić piętnaście obiektów powietrznych, a jednocześnie atakować cztery z nich. Su-30SM użył systemu oznaczenia celu na kasku, a także wskazanie na przedniej szybie. Ponadto kokpit jest wyposażony w wielofunkcyjne ekrany LCD. Wszystko to zapewnia pilotom najwyższy poziom świadomości sytuacji powietrznej.

Podwieszane pojemniki z laserem i sprzętem celowniczym na podczerwień można zainstalować na Su-30SM. Myśliwiec wyposażony jest w bezwładnościowy system nawigacji z odbiornikiem sygnału satelitarnego z systemu GLONASS, co zapewnia wysoką dokładność trasy. Su-30SM może wykonywać automatyczne loty w różnych trybach, w tym loty na niskiej wysokości, podejście do lądowania, a także podczas ataku na cele naziemne i powierzchniowe. System zapewniający automatyczne sterowanie jest podłączony do systemu nawigacji.

Su-30SM należy do czwartej generacji myśliwców, jego konstrukcja nie wykorzystuje technologii stealth. Samolot ma kompleksy EW Sorption i Khibiny, które nie tylko są zdolne do tłumienia stosunkowo niewielkiego radaru myśliwców, ale także neutralizują naziemne zespoły radarowe.

Jeśli mówimy o elektronicznym nadzieniu Su-30SM, to należy zauważyć, że jest on zbudowany na koncepcji "otwartej architektury płyty". Ułatwia to włączenie do awioniki nowych systemów produkcji krajowej i zagranicznej. To właśnie decyduje o dużej wszechstronności Su-30SM, która pozwala w najkrótszym czasie przekształcić myśliwca przechwytującego w samolot szturmowy.

Obciążenie bojowe myśliwca Su-30SM wynosi 8 tysięcy kg. Samolot ma dwanaście jednostek zawieszenia, w których można umieścić szeroką gamę broni rakietowej. Może to być sześć pocisków kierowanych do walki powietrznej na średnich i krótkich dystansach, niekierowane bomby o wadze 500 lub 250 kg, pojemniki z NAR. Ponadto samolot jest uzbrojony domyślnie w działko kal. 30 mm GSH-30-1.