Radziecki samochód pancerny D-8 z 1931 roku jest pierwszym krajowym samochodem tego typu, stworzonym przez sowieckich projektantów na rozstawie osi samochodu krajowego GAZ-A. Samochód pancerny został stworzony jako pojazd rozpoznawczy i sterowanie maszynowe zgodnie z potrzebami jednostek armii Armii Czerwonej.
Stworzenie samochodu pancernego i seryjnej produkcji maszyny
Pierwszy radziecki samochód pancerny D-8 został zaprojektowany przez projektanta N.I. Dyrenkov, który wykorzystał dla swojego pomysłu bazę techniczną radzieckiego samochodu osobowego GAZ-A. Rozwój projektu przeprowadzono w przyspieszonym tempie, aw 1931 roku pierwszy prototyp został przedstawiony wysokim rangom sowieckiego przywództwa wojskowego. Po testach terenowych okazało się, że samochód nadaje się do przyjęcia. Postanowiono zorganizować masową produkcję w zakładzie w Izhora w Leningradzie.
Samochody pancerne D-8 pierwszej modyfikacji zostały wypuszczone w ilości 28 sztuk, po czym nastąpiła modernizacja maszyny. Ogółem w latach 1931-32 wyprodukowano 60 pojazdów opancerzonych, różniących się od ustalonego uzbrojenia.
Techniczne i taktyczne cechy samochodu pancernego D-8 z 1931 r
- Masa bojowa: 1,6 tony.
- Załoga - 2 osoby.
- Gabaryty: długość 3500 mm, szerokość 1700 mm, wysokość 1600 mm, prześwit - 224 mm.
- Uzbrojenie: dwa karabiny maszynowe 7,62 mm DT (amunicja - 2079 rund).
- Grubość pancerza: 3-7 mm.
- Silnik: Ford. Typ - 4-cylindrowy gaźnik, moc - 40 KM
- Maksymalna prędkość jazdy: 85 km / h.
- Rejs po autostradzie: 225 km.
- Pokonywanie przeszkód: ściana - 0,15 m, rów - 0,7 m.
Samochód pancerny D-8, który wszedł do wojska, był używany przez cały okres przedwojenny. Głównym zadaniem używania pojazdu bojowego było rozpoznanie, posterunki i spójny pojazd. Samochody D-8 i D-12, które pozostały w jednostkach wojskowych, brały udział w bitwach granicznych w początkowym okresie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
Zdjęcie
