Bren to angielski ręczny karabin maszynowy, stworzony na bazie czeskiego karabinu maszynowego ZB-26. Brytyjczycy użyli go jako lekkiego karabinu maszynowego piechoty. Nazwa tej broni pochodzi od nazw miast, w których wyprodukowano karabin maszynowy, a następnie do masowej produkcji: Brno (Brno) i Enfield (Enfield).
Karabin maszynowy Bren przeszedł całą wojnę z armią angielską, brał udział w większości konfliktów drugiej połowy ubiegłego wieku i został przerwany dopiero w 1971 roku. Ale po tym punkcie Brytyjczycy go użyli.
Żołnierze kochali tę broń. Karabin maszynowy Bren wyróżniał się prostotą i niezawodnością w działaniu, był łatwy w utrzymaniu. Ponadto ta broń była stosunkowo lekka i bardzo dokładna.
Historia powstania karabinu maszynowego Bran
Historia lekkiego karabinu maszynowego Bren rozpoczęła się w 1930 r., Gdy brytyjskie wojsko zdecydowało się przeprowadzić konkurs na nowy lekki karabin maszynowy .303. Musiał zastąpić wyraźnie przestarzałe karabiny maszynowe systemu Lewisa i Hotchkissa.
Angielski attache wojskowy w Republice Czeskiej przesłał pozytywną opinię na temat czeskiego karabinu maszynowego ZB-30 "Zbroevka Brno" i polecił komisji, aby zwróciła na to uwagę. Ten karabin maszynowy był ostatnim, który został włączony do konkursu, ale w pierwszej rundzie selekcji pokazał doskonałe wyniki, po czym Brytyjczycy zamówili jego wersję w Brnie pod kartridżem .303.
Wprowadzono szereg ulepszeń i zmian w konstrukcji broni, w maju 1935 r. Podpisano porozumienie między czeską spółką Zbroevka Brno a rządem brytyjskim, aby rozpocząć licencjonowaną produkcję tej broni. Uruchomienie karabinu maszynowego zostało przeprowadzone w słynnej fabryce broni w Enfield i trwało do 1937 roku. Lekki karabin maszynowy otrzymał nazwę złożoną z pierwszych sylab z dwóch miast: BRno-ENfield - Bren.
Główne różnice w karabinie maszynowym "Bran" od ZB-30 związane są z osobliwościami brytyjskiej amunicji. Kaseta .303 miała krawędzie, ale wkład Mauzer nie.
Nawiasem mówiąc, Czesi kontynuowali uwalnianie karabinu maszynowego ZB-30 pod wkładem Mausera 7,92 mm. Dostarczyli te bronie swojej armii narodowej, a także Litwie i Bułgarii.
Karabin maszynowy Bren został przyjęty w sierpniu 1938 roku. Pierwsza modyfikacja nosiła nazwę Mk 1. Karabin maszynowy miał podpórkę na ramię i dodatkowy uchwyt, później zostały porzucone. Produkcja broni na wielką skalę rozpoczęła się dopiero w przyszłym roku, po ataku Hitlera na Polskę.
W 1940 roku karabin maszynowy zaczął wchodzić do wojska w dużych ilościach, do połowy 1940 roku armia brytyjska liczyła ponad 40 tysięcy takich broni. Po bitwie pod Dunkierką stracono wiele karabinów maszynowych. Sami Brytyjczycy nie byli w stanie odrobić strat, więc produkcja Bren rozpoczęła się w Kanadzie. W 1943 kanadyjska firma John Inglis and Company wyprodukowała 60% wszystkich karabinów maszynowych Bran.
Podczas wojny powstało kilka modyfikacji tej broni (Bren Mk.2 - Bren Mk.4). Projektanci starali się, aby karabin maszynowy był prostszy i tańszy.
Po wojnie i przejściu Anglii na nabój 7,62 mm NATO, większość karabinów maszynowych została również zamieniona na tę amunicję, te karabiny maszynowe zostały oznaczone jako L4A1 - L4A6.
Produkcja "Brana" trwała do 1971 roku, armia brytyjska używała go do wczesnych lat 80-tych. Żołnierze uwielbiali te bronie za ich niezawodność, prostotę i wysoką dokładność. Wykazał się wysoką wydajnością w norweskich fiordach i na piaskach Bliskiego Wschodu.
Opis projektu Bren
Automatyka pracy Bren z karabinu maszynowego polegająca na usuwaniu gazów proszkowych z lufy. Butla parowa znajduje się pod lufą i ma regulację średnicy otworu w kanale. Regulator ma cztery pozycje.
Skok tłoka jest długi. Lufa jest zablokowana przez pochylenie śruby. Urządzenie mechanizmu wyzwalającego umożliwia zarówno samoczynny, jak i pojedynczy pożar.
Pistolet maszynowy "Bran" ma wymienny cylinder chłodzenia powietrzem, który jest przymocowany do odbiornika za pomocą połączenia gwintowanego na sucho. Zmiana tułowia zajmuje tylko siedem sekund. Aby uniknąć oparzeń rąk przy wymianie bagażnika, był wyposażony w drewniany uchwyt, który był również używany podczas noszenia broni.
Żywność jest produkowana z czasopisma branżowego o pojemności trzydziestu rund zlokalizowanych u góry. Po zdjęciu magazynka okno odbiorcy jest zamykane specjalną pokrywką, którą mocuje zatrzask magazynka. Wciągane tuleje ekstrakcyjne. Pierwsza modyfikacja karabinu maszynowego (Mk.1) wykorzystała magazyn dyskowy o pojemności stu rund, ale później został porzucony ze względu na wysoki koszt i brak niezawodności.
Z powodu obręczy na rękawie, wkład był często przekrzywiony, więc żołnierzom polecono wyposażyć sklep nie w 30 wkładów, ale 27-28.
Po lewej nad chwytem pistoletowym znajduje się tłumacz ognia, który ma trzy pozycje: pojedynczy ogień, automatyczny ogień i blokada bezpieczeństwa.
Ponieważ sklep z bronią maszynową został zamontowany na górze, celowniki zostały przesunięte w lewo. Widok jest dioptrii, rodzaj sektora, z podziałem od 200 do 2000 jardów (krok 50 jardów).
Karabin maszynowy był wyposażony w składany dwójnóg, który był przymocowany do butli z gazem. Tyłek karabinu maszynowego miał specjalną tylną płytę, która zmniejszała odrzut podczas wystrzału. Bren można zamontować na specjalnym statywie i używać go jako przeciwlotniczego karabinu maszynowego.
Zaletą lekkiego karabinu maszynowego Bren jest jego prostota, niezawodność i wysoka dokładność.
Jeśli mówimy o wadach "Brana", możemy wskazać następujące punkty:
- niska szybkostrzelność;
- częste zniekształcenia wkładów spowodowane niezbyt udanym wkładem;
- pojemność magazynu jest zbyt mała;
- Sklep znajdujący się na górze ograniczył przegląd do strzelca.
Należy również dodać, że Bren był dość trudny do wyprodukowania i drogi, a karabin maszynowy zawierał wiele zmielonych części.
Taktyczne i techniczne cechy karabinu maszynowego Bran
| Kaliber | .303 Brytyjczycy (Mk.1-Mk.3); 7,62 mm NATO (L4) |
| Msza św | 8,68 kg dwójnóg |
| Długość | 1156 mm |
| Długość lufy | 635 mm |
| Moc | Kup 30 rund |
| Szybkostrzelność | 500 zdjęć / min |
