Karabin szturmowy Kałasznikow AK-47

Karabin szturmowy Kalashnikov - najpopularniejsza broń automatyczna na świecie. Pomimo faktu, że pierwsze próbki tej broni zostały przyjęte w latach powojennych, AK 47 i jej modyfikacje są wciąż używane w armii rosyjskiej jako główna broń.

Jak powstał pierwszy Kałasznikow AK-47

O karabin Kałasznikowa idzie wiele legend, z których większość mówi, że urządzenie Kalashnikov karabinu wymyślonego przez autora od podstaw. Niewiele osób wie, że rozwój AK 47 rozpoczął się po zdobyciu rzadkiego modelu niemieckiego karabinu MK-42 (H).

Pod koniec 1942 r. Komenda radziecka była zaniepokojona stworzeniem broni automatycznej zdolnej do strzelania w odległości około 400 metrów. Strzelby maszynowe Shpagina, popularne w tamtym czasie, nie pozwalały na skuteczny ogień na takie odległości. Zdobyte niemieckie karabiny MKb.42 (H) zostały zmuszone do pilnego zaangażowania się we własny rozwój broni pod kaliber 7,62. Drugim modelem do badań był amerykański karabinek M1.

Opracowanie nowego modelu rozpoczęto od rozwiązania problemu produkcji nowych nabojów o kalibrze 7,62 × 39. Wkłady tego typu zostały opracowane przez radzieckich projektantów Semina i Elizarova. W wyniku badań postanowiono stworzyć wkłady o mniejszej pojemności niż wkłady karabinowe, ponieważ w odległości około 400 metrów wkłady do karabinów były zbyt mocne, a ich produkcja była dość droga. Mimo, że podczas budowy pojawiały się inne kalibry, 7,62 × 39 uznano za optymalny typ kartridża dla nowej broni.

Po utworzeniu amunicji dowództwo wojskowe rozpoczęło prace nad stworzeniem nowej broni. Rozwój rozpoczął się w trzech obszarach:

1. Automatyczne;
2. Karabin automatyczny;
3. Karabinek z ręcznym doładowaniem.

Historia mówi, że rozwój trwał dwa lata, po czym zdecydowano się na wybór automatu do projektowania Soudareva do dalszych udoskonaleń. Pomimo tego, że ta maszyna posiadała wystarczająco imponujący TTX, jej waga była zbyt duża, co utrudniało prowadzenie dynamicznej walki. Zmodyfikowana maszyna została przetestowana w 1945 roku, ale jej waga była wciąż zbyt duża. Rok później powołano kolejne testy, w których pojawił się pierwszy prototyp karabinu maszynowego, opracowany przez młodego sierżanta Kałasznikowa.

Schemat i przeznaczenie części Kałasznikowa AK-47

Przed przystąpieniem do przeglądu różnych modeli AK, należy zdemontować przeznaczenie każdej części maszyny.

1. Beczka - zaprojektowana w celu ustawienia kierunku kuli, wyposażona w gwint (tak, że broń nazywa się grzechotką), jej kaliber zależy od jej średnicy;
2. Beczka - służy do połączenia mechanizmów maszyny w jeden;
3. Osłona skrzynki - służy do ochrony przed brudem i kurzem;
4. Widok i widok z przodu;
5. Butt - jego celem jest zapewnienie wygodnego strzelania;
6. Ramka suwaka;
7. Migawka;
8. Mechanizm jest zwrotny;
9. Chwytaki - jego nominacja w obronie rąk strzelca przed poparzeniem. Zapewnia także wygodniejszy chwyt broni;
10. Kupuj;
11. Nóż bagnetowy (we wczesnych wypadkach AK nie występował).

Wszystkie maszyny mają podobną konstrukcję, części różnych modeli mogą od siebie różnić się wyglądem.

Kałasznikow karabin szturmowy 1946

Kałasznikow opracował swój pierwszy model pistoletu maszynowego podczas leczenia w szpitalu, po czym postanowił połączyć swoje życie z projektowaniem broni. Po wypisaniu ze szpitala młody projektant został wysłany do dalszej służby na polu testowym broni ręcznej, gdzie w 1944 roku zaprezentował swój nowy eksperymentalny model automatycznego karabinka, którego wymiary i główne części przypominały amerykańską karabinek M1Garand.

Po ogłoszeniu konkursu na maszynę automatyczną Kałasznikow dołączył do projektu modelu AK 46. Ten projekt został zatwierdzony i wraz z innymi projektami został wysłany do fabryki Kovrov w celu produkcji prototypów.

Dane techniczne AK 46

Części i mechanizmy karabinu szturmowego Kałasznikowa modelu z 1946 r. Różniły się zasadniczo od wszystkich modeli radzieckich broni znanych w tamtym czasie. Miał oddzielny przełącznik trybów ognia, odłączany odbiornik i zawór motylkowy.

W konkursie na najlepszy karabin maszynowy, który miał miejsce w grudniu 1946 r., AK 46 przegrał z konkurentami AB-46 i AB. Produkcja kałasznikowa została uznana za niewystarczającą i została usunięta z testów.

Pomimo faktu, że późniejsze modyfikacje karabinu szturmowego Kalashnikov są uważane za model niezawodności i łatwości działania, AK 46 nie posiadał tych cech i był dość kapryśną i złożoną bronią.

Creation AK 47

Kałasznikow, dzięki wsparciu części członków komisji, z którą służył na strzelnicy, zdołał uzyskać recenzję decyzji i uzyskać pozwolenie na przeprowadzenie dalszych modyfikacji swojego karabinu maszynowego. W wyniku dalszych ulepszeń, przy pomocy projektanta Zaitseva, i skopiowania najbardziej udanych rozwiązań z projektu swojego głównego konkurenta maszyny Bulkin (AB), powstała AK 47, która była bardziej strukturalnie podobna nie do AK 46, ale do AB.

Konieczne jest wyjaśnienie, że kopiowanie decyzji innych projektantów nie powinno być uważane za plagiat, ponieważ aby wszystkie te rozwiązania działały bezbłędnie w pakiecie, potrzebne są liczne prace projektowe. Nikt nie obwinia Japończyków za plagiat, chociaż cała japońska technika jest wynikiem tego samego kopiowania najlepszych osiągnięć świata, a następnie doskonalenia ich do perfekcji.

Historia AK 47 rozpoczyna się w styczniu 1947 roku. W tym czasie próbka broni szturmowej Kałasznikowa wygrała konkurs i została wybrana do masowej produkcji. Pierwsza partia AK 47 została zmontowana w drugiej połowie 1948 roku, a pod koniec 1949 roku AK 47 został przyjęty przez Armię ZSRR.

Pomimo prostoty konstrukcji, AK 47 miał jedną zasadniczą wadę - karabin szturmowy Kałasznikowa nie miał dostatecznej dokładności, chociaż kaliber wkładu i jego moc miały wystarczającą siłę niszczącą.

Produkcja seryjna pierwszych lat była dość problematyczna. Z powodu problemów związanych z montażem odbiornika (złożonego z wytłoczonego korpusu i wkładki wykonanej metodą frezowania) współczynnik odrzuceń był ogromny. Aby wyeliminować ten problem, trzeba było wykonać solidną skrzynkę odbiorczą z pojedynczego kucia za pomocą metody frezowania. Chociaż to podniosło cenę maszyny, ale gwałtowny spadek małżeństwa zaoszczędził dość dużą kwotę. Już w 1951 r. Wszystkie nowe maszyny były wyposażone w solidny odbiornik. Do 1959 r. Dokonano znacznych zmian w projekcie AK 47, wyprodukowano lekkie modele o różnych celach. W 1959 r. Zmodernizowano karabin szturmowy Kałasznikow (AKM), zastępując AK 47.

Taktyczne i techniczne cechy AK-47, ile waży karabin Kałasznikowa

AK 47 ma następujące cechy:

• Kaliber wynosi 7,62 mm;
• Długość 870 mm, (z bagnetem 1070 mm);
• Magazyn AK 47 mieści 30 sztuk wkładów 7,62x39;
• Pełna masa karabinu maszynowego z bagnetem i pełnym magazynkiem wynosi 5,09 kg;
• Prędkość strzelania wynosi 660 strzałów na minutę;
• Zasięg strzału - 525 metrów.

Waga AK 47 bez bagnetu i pustego magazynu wynosi 4,07 kg, z pełnym magazynkiem 4,7 kg.

Zmodernizowany karabin maszynowy Kałasznikowa (AKM)

W 1959 r., W zamian za AK 47, zaczęto produkować nowe zmodernizowane automaty. Liczba innowacji była tak znacząca, że ​​nie można było mówić o następnym wyrafinowaniu, ale o stworzeniu nowego modelu automatu. AKM wygląda nawet inaczej niż AK 47. Beczka maszyny była wyposażona w kompensator wylotowy, a powierzchnia sklepu była karbowana. Maszyna Butt została zainstalowana pod niższym kątem.

Wiele innowacyjnych rozwiązań w AKM zostało zapożyczonych z najlepszych światowych i sowieckich modeli tamtych lat. Na przykład perkusista i zejście są całkowicie skopiowane z karabinu czeskiego, Holka, dźwignia bezpieczeństwa w postaci pokrywy okiennicy - od Remington 8. Wiele rzeczy zostało zapożyczonych z radzieckiego karabinu maszynowego AC 44.

AK-47 Kałasznikow karabin szturmowy

Historia bagnetu nożowego ma swoje korzenie w bagnetach karabinowych. Chcąc stworzyć bardziej wyrafinowany model broni, Kałasznikow po raz kolejny użył czyjegoś narzędzia do stworzenia noża na swojej bazie, który miał uniwersalny cel, który mógłby jednocześnie działać jako bagnet i służyć jako nóż domowy. Udało mu się świetnie, bagnet był w stanie wymusić HP 40. Wszystkie noże bagnetowe można podzielić na trzy grupy:

1. Nóż bagnetowy 6Х2, wczesny model z dużym podobieństwem do bagnetów karabinowych i HP 40;
2. Bagnet jest nożem próby z 1959 r., Opiera się na nożu nurków morskich;
3. Nóż bagnetowy 1974 próbka.

Historia rozwoju bagnetów jest nierozerwalnie związana z pojawieniem się nowych modeli karabinu szturmowego Kałasznikow.

Kałasznikow karabin szturmowy 1974 (AK 74)

W 1974 r. Przyjęto kompleks karabinów 5,45 mm, na który składały się nowe AK 74 i PKK 74. ZSRR zaczął używać nabojów małego kalibru na wzór Stanów Zjednoczonych, które dawno już przeszły na ten kaliber. Takie zmniejszenie kalibru umożliwiło zmniejszenie masy wkładów o półtorej. Ogólna dokładność ognia wzrosła, gdy pocisk przeleciał teraz z większą prędkością początkową, a odległość lotu wzrosła o 100 metrów. Rysunki nowego karabinu szturmowego Kalashnikov zostały opracowane przez najlepszych projektantów Izhmasha, TsNIItochmasha i Zakład Mechaniczny Kovrov.

W nowym modelu maszyny zastosowano następujące wkłady:

• 7H6 (1974, którego kula miała stalowy rdzeń w ołowianej koszuli);
• 7H10 (1992, zwiększona penetracja pocisku);
• 7U1 (cichy pocisk);
• 7H22 (1998 pocisk pancerny);
• 7H24 (pocisk o zwiększonej dokładności).

AK 74 był oryginalnie produkowany w czterech wersjach, później również dodano AK-74M. Ta ostatnia wersja może zastąpić wszystkie cztery warianty AK 74 i może być wyposażona w granatnik.

Ogólne nieporozumienia dotyczące karabinów szturmowych Kalashnikov

Karabiny szturmowe Kałasznikowa, pomimo ogromnej różnorodności rodzajów broni automatycznej na świecie, są najbardziej popularne. Niewątpliwie ta chwała zasłużyła im na prawo, ale jednocześnie istnieje wiele legend, które idą nawet wśród zawodowych wojskowych.

1. Pierwsza legenda mówi, że AK 47 jest kompletną kopią niemieckiego karabinu Sturmgever. Mimo rozwoju AK i użyto próbek broni niemieckiej, podstawa AK 47 służyła bardziej jak karabin maszynowy Bulkin. Pierwszy karabin szturmowy Kałasznikowa przypominał raczej niemiecką broń. Geniusz designu Kałasznikowa polega właśnie na tym, że udało mu się połączyć najbardziej udane rozwiązania techniczne różnych modeli w jednym karabinie maszynowym. Przez dziesięciolecia projektant śledził wszystkie ulepszenia w różnych modelach automatów na całym świecie i opracowywał własne w świetle nowych trendów;
2. Drugi nieporozumienie mówi, że karabin szturmowy Kałasznikow wszedł do służby w armii w 1947 roku. Wiele modeli broni, mających w nazwie oznaczenie roku premiery pierwszego modelu, wchodzi do użytku zaledwie kilka lat później. Po przyjęciu broni powinna zostać wyprodukowana przez dużą grupę, zanim zostanie wysłana do wojska. To zajmuje więcej niż jeden miesiąc. Tak więc minęły dwa lata od wprowadzenia AK 47 do służby i do czasu pojawienia się w armii. Pierwsza partia karabinów Kalashnikov została zarejestrowana w armii dopiero w 1949 roku. Niektórzy zwykli ludzie uważają, że AK były już pod koniec wojny i brały udział w wrogości tamtych czasów. W rzeczywistości, po raz pierwszy karabiny szturmowe Kałasznikow uczestniczyły w działaniach wojennych dopiero w 1956 roku. Zwyczajni obywatele ZSRR widzieli te automaty w filmie "Max Perepelitsa", który ukazał się rok wcześniej;
3. Niezawodność konstrukcji i łatwość montażu AK stała się powszechna, ale automatyczna maszyna zaczęła mieć te cechy dopiero od 1959 r., Kiedy już wezwano AKM. AK 47 był drogi w produkcji i dość trudny w montażu. Przy produkcji ogromnej ilości małżeństwa. Dopiero po wielu ulepszeniach, z których głównym było stworzenie nowego modelu AKM, karabin maszynowy stał się naprawdę standardem niezawodności;
4. Wydanie AK odbyło się w ogromnych partiach. W rzeczywistości, ze względu na złożoność produkcji AK 47, w armii był ogromny niedobór. Wielu żołnierzy uzbrojonych w karabiny. Dopiero modernizacja odbiornika pozwoliła uprościć montaż i szybko napełnić armię karabinami maszynowymi;
5. Każdy nowy model AK jest lepszy niż poprzedni. Jest to praktycznie prawdą, tylko w jednym AK 74 przewyższa później AKM: tłumik jest łatwo instalowany na AK 74, więc w Siłach Powietrznych nadal służy jako główna broń do cichych operacji;
6. Karabin szturmowy Kalashnikov - unikalny model, który nie ma analogów. W rzeczywistości ZSRR zapewniał pomoc wojskową każdemu państwu, które chce stać się "jasną drogą do socjalizmu" i hojnie dzielił się z nimi bronią i rysunkami, dlatego tylko najbardziej zacofane kraje nie produkowały własnych kopii AK. Ta okoliczność po latach znacząco podkopała monopol ZSRR. Był przynajmniej jeden karabin maszynowy, bardzo podobny do AK, ale wykonany niezależnie od niego. Jest to karabin maszynowy Chermak CZ SA Vz.58, który został oddany do użytku w 1958 roku;
7. AKS74U jest najlepszą maszyną, ponieważ jest używana przez spadochroniarzy. W rzeczywistości ten model jest przeznaczony dla tankowców, strzelców i innych podobnych jednostek, które nie są piechotą piechoty, więc użycie krótkiego karabinu maszynowego jest dla nich świetną opcją.

W latach 1982-83 ogromna ilość AKS74U została przeniesiona do jednostek powietrznych, które zostały wysłane do Afganistanu. To tutaj pojawiły się wszystkie wady broni, która nie była w stanie prowadzić długiej i wielogodzinnej bitwy. W 1989 roku, kiedy wojna się skończyła, AKS74U zostały wycofane ze służby, a później używane tylko w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, gdzie można je teraz zobaczyć. Nawiasem mówiąc, istnieje ciekawy fakt dotyczący tego modelu - AKS74U został wyprodukowany w Tuła i był jedynym modelem karabinu szturmowego Kałasznikow, który nie był produkowany w Iżewsku.

Obecnie każdy obywatel cywilny, który otrzymał certyfikat myśliwego i zgodę na zakup karabinu, może kupić polującą wersję AK, zwaną "Saiga". Początkujący łowca może kupić gładką odmianę saiga.

AK stała się najpopularniejszym strzelaniem z karabinu maszynowego we wszystkich zakątkach globu.

Obejrzyj wideo: Broń, która zmieniła świat odc. 5 Karabin Szturmowy AK 47 (Kwiecień 2024).