"Ilya Muromets" - pierwszy na świecie bombowiec

Pierwszej wojny światowej trudno nazwać pomyślnym dla Rosji - ogromne straty, rekolekcje i ogłuszające porażki prześladowały kraj przez cały konflikt. W rezultacie państwo rosyjskie nie wytrzymało napięcia militarnego, rozpoczęła się rewolucja, która zniszczyła imperium i doprowadziła do śmierci milionów ludzi. Jednak w tej krwawej i niejednoznacznej epoce są osiągnięcia, z których każdy obywatel nowoczesnej Rosji może być dumny. Stworzenie pierwszego seryjnego wielosilnikowego bombowca na świecie jest zdecydowanie jednym z nich.

Ponad sto lat temu, 23 grudnia 1914 r., Ostatni rosyjski cesarz Mikołaj II zatwierdził decyzję o utworzeniu eskadry składającej się z ciężkiego, wielosilnikowego samolotu Ilya Muromets. Tę datę można nazwać urodzinami lotnictwa krajowego dalekiego zasięgu i najważniejszym krokiem milowym w globalnym przemyśle lotniczym. Twórcą pierwszego rosyjskiego samolotu wielosilnikowego był genialny projektant Igor Iwanowicz Sikorsky.

"Ilya Muromets" to powszechna nazwa kilku modyfikacji samolotów wielosilnikowych produkowanych seryjnie w rosyjsko-bałtyckiej fabryce powozów w Sankt Petersburgu w latach 1913-1917. W tym czasie wyprodukowano ponad osiemdziesiąt samochodów, w których zapisano wiele rekordów: wysokość lotu, pojemność, czas spędzony w powietrzu i liczbę przewożonych pasażerów. Po wybuchu Wielkiej Wojny "Ilya Muromets" zamieniła się w bombowiec. Rozwiązania techniczne zastosowane po raz pierwszy na Illya Muromets przez wiele dziesięcioleci zdeterminowały rozwój bombowców.

Po zakończeniu wojny secesyjnej samoloty Sikorsky były przez pewien czas używane jako pasażerowie. Sam projektant nie zaakceptował nowej władzy i wyemigrował do USA.

Historia samolotu "Ilya Muromets"

Igor Ivanovich Sikorsky urodził się w 1882 r. W Kijowie w rodzinie profesora Uniwersytetu w Kijowie. Przyszły projektant otrzymał wykształcenie w Kijowskim Instytucie Politechnicznym, gdzie wstąpił do Sekcji Lotniczej, która zjednoczyła entuzjastów rodzącego się lotnictwa. W sekcji tej znaleźli się zarówno studenci, jak i profesorowie uniwersyteccy.

W 1910 r. Sikorsky podniósł w powietrze pierwszy samolot jednosilnikowy własnego projektu C-2. W 1912 r. Otrzymał stanowisko projektowe w Rosyjsko-Bałtyckim Zakładzie Przewozowym w Petersburgu - jednym z wiodących przedsiębiorstw budowy maszyn w Imperium Rosyjskim. W tym samym roku Sikorsky przystąpił do stworzenia pierwszego eksperymentalnego samolotu wielosilnikowego S-21 "Russian Knight", który wystartował w maju 1913 roku.

Sukces projektanta nie pozostał niezauważony: bezprecedensowy samolot został pokazany cesarzowi Mikołaj II, Duma Państwowa wydała wynalazcy 75 tysięcy rubli, a wojsko przyznało Order Sikorsky. Ale co najważniejsze, wojsko zamówiło dziesięć nowych samolotów, planując użyć ich jako zwiadowców i bombowców.

Pierwszy samolot "rosyjskiego rycerza" zaginął w wyniku niedorzecznego wypadku: spadł na niego silnik, spadając z samolotu lecącego na niebie. A ten drugi zdołał bezpiecznie wylądować bez silnika. Takie były realia aeronautyki w tamtych czasach.

"Vityaz" postanowił nie odzyskać siły. Sikorsky chciał stworzyć nowego giganta powietrznego, którego imię nadano na cześć wielkiego rosyjskiego bohatera - Ilyi Muromets. Nowy samolot był gotowy jesienią 1913 r., A jego rozmiar, wygląd i rozmiar trafiały do ​​współczesnych.

Długość kadłuba "Ilya Muromets" osiągnęła 19 metrów, rozpiętość skrzydeł - 30, ich powierzchnia (w różnych wersjach samolotu) - od 125 do 200 metrów kwadratowych. metrów Ciężar pustego samolotu wynosił 3 tony, może być w powietrzu do 10 godzin. Samolot rozwijał prędkość 100-130 km / h, co było całkiem dobre w tym czasie. Początkowo "Ilya Muromets" został stworzony jako samolot pasażerski, było tam światło, ogrzewanie, a nawet łazienka z toaletą w kabinie - niespotykane przedmioty dla lotnictwa tamtej ery.

Zimą 1913 roku rozpoczęły się próby, "Ilya z Murom" po raz pierwszy w historii udało się podnieść w powietrze 16 osób i pies lotniskowy Shkalik. Waga pasażerów wynosiła 1290 kg. Aby przekonać wojsko o niezawodności nowej maszyny, Sikorsky przyleciał z Petersburga do Kijowa iz powrotem.

We wczesnych latach wojny powstało dziesięć eskadr z udziałem ciężkich bombowców. Każdy taki oddział składał się z jednego bombowca i kilku lekkich samolotów, dywizjon był bezpośrednio podporządkowany dowództwu armii i frontów. Na początku wojny były gotowe cztery samoloty.

Wkrótce stało się jednak jasne, że takie użytkowanie samolotów było nieefektywne. Pod koniec 1914 roku zdecydowano połączyć wszystkie samoloty Ilya Muromets w jedną eskadrę, która byłaby bezpośrednio podporządkowana Kwaterze Głównej. W rzeczywistości powstał pierwszy na świecie ciężki związek bombowy. Jego bezpośrednim przełożonym był właściciel rosyjsko-bałtyckiej fabryki powozów Shidlovsky.

Pierwszy lot bojowy odbył się w lutym 1915 roku. W czasie wojny wykonano dwie nowe modyfikacje samolotu.

Idea ataku na wroga z powietrza pojawiła się natychmiast po pojawieniu się balonów. Samoloty do tego celu zostały po raz pierwszy wykorzystane podczas konfliktu bałkańskiego w latach 1912-1913. Skuteczność ataków lotniczych była jednak bardzo niska, piloci ręcznie rzucali zwykłe granaty u przeciwnika, celując "w oko". Większość wojskowych była sceptycznie nastawiona do pomysłu użycia samolotów.

"Ilya Muromets" sprowadził bombardowanie na zupełnie inny poziom. Bomby były zawieszone zarówno na zewnątrz samolotu, jak i wewnątrz jego kadłuba. W 1916 r. Po raz pierwszy użyto bombowców. Pilot pilotujący samolot nie musiał już szukać celów na ziemi i rzucać bomb: załoga samolotu bojowego składała się z czterech lub siedmiu osób (z różnymi modyfikacjami). Najważniejszy był jednak znaczny wzrost obciążenia bombowego. "Ilya Muromets" mógł użyć bomb o wadze 80 i 240 kg, aw 1915 roku zrzucono eksperymentalną bombę 410 kilogramową. Destrukcyjnego wpływu tych amunicji nie można porównać z granatami lub małymi bombami, które były uzbrojone w większość samochodów tamtych czasów.

"Ilya Muromets" miał zamknięty kadłub, w którym mieściła się załoga i dość imponująca broń defensywna. Na pierwszych maszynach do walki z "zeppelinem" zainstalowano działo szybkostrzelne 37-mm, następnie zastąpiono je karabinami maszynowymi (do 8 sztuk).

Podczas wojny "Ilya Muromtsy" wykonał ponad 400 lotów bojowych i rzucił 60 ton bomb na głowy wrogów, w bitwach powietrznych do 12 wrogich bojowników zostało zniszczonych. Oprócz bombardowań, samoloty były aktywnie wykorzystywane do rozpoznania. Bojownicy wroga zestrzelili jedną "Ilyę z Murom", dwa kolejne zostały zniszczone przez ogień artylerii przeciwlotniczej. W tym samym czasie jeden z samolotów był w stanie dotrzeć do lotniska, ale nie został poddany windykacji z powodu dużych obrażeń.

O wiele bardziej niebezpieczne dla pilotów niż dla myśliwców i dział przeciwlotniczych dla pilotów były problemy techniczne, z powodu których zginęło ponad dwadzieścia samolotów.

W 1917 r. Imperium rosyjskie szybko wpadło w kłopoty. Naprawdę nie było czasu dla bombowców. Większość eskadry lotniczej została zniszczona przez własne z powodu groźby schwytania przez wojska niemieckie. Shidlovsky, wraz z synem, został postrzelony przez Czerwoną Gwardię w 1918 roku, próbując przekroczyć granicę fińską. Sikorsky wyemigrował do USA i stał się jednym z najbardziej znanych projektantów samolotów XX wieku.

Opis statku powietrznego "Ilya Muromets"

"Ilya of Murom" to dwupłatowiec z dwuprzęsłowymi skrzydłami i sześcioma stojakami pomiędzy nimi. Kadłub miał krótką skarpetkę i wydłużony ogon. Poziome upierzenie i skrzydła miały duże wydłużenie. Projekt wszystkich modyfikacji samolotu był identyczny, różniły się tylko rozmiar skrzydeł, ogona, kadłuba i mocy silnika.

Projekt kadłuba był raschalochnoy, jego ogon był pokryty płótnem, a nos - 3 mm sklejki. W późniejszych wersjach "Ilya Muromets" zwiększono powierzchnię przeszkleń w kokpicie, niektóre panele można było otworzyć.

Wszystkie główne części samolotu zostały wykonane z drewna. Skrzydła zostały złożone z oddzielnych części: górne skrzydło składało się z siedmiu części, a niższe - z czterech. Lotki znajdowały się tylko na górnym skrzydle.

Zbudowano cztery wewnętrzne szafy, a między nimi zainstalowano silniki chłodzone wodą i grzejniki. Silniki były absolutnie otwarte, bez żadnych owiewek. W ten sposób wszystkie silniki miały bezpośredni dostęp w locie, a na dolnym skrzydle wykonano prowadnicę ze sklejki. Piloci tego czasu często musieli naprawiać swoje samoloty podczas lotu i było wiele przykładów, kiedy uratowali samolot przed przymusowym lądowaniem lub katastrofą.

Model "Ilya of Murom" z 1914 roku został wyposażony w dwa wewnętrzne silniki Argus o pojemności 140 litrów. c. i dwa odkryte - po 125 l każdy. c.

Po dolnej stronie górnego skrzydła znajdowały się mosiężne zbiorniki paliwa.

Pionowe upierzenie składało się z trzech sterów - centralnej głównej i dwóch dodatkowych stron. Po pojawieniu się tylnego karabinu maszynowego centralne koło kierownicy zostało usunięte, a boczne koła rozstawione.

Podwozie "Ilya of Murom" było wielokołowe. Składał się z dwóch par bliźniaczych kół. Na każdym wózku podwozia wzmocniona została anty-zakodowana narta.

Charakterystyka "Ilya Muromets"

Obejrzyj wideo: KDA - POPSTARS ft Madison Beer, GI-DLE, Jaira Burns. Official Music Video - League of Legends (Może 2024).