Rosja jest kolebką wielu unikatowych projektów, w tym powierzchniowej floty nuklearnej. Najjaśniejszy przedstawiciel - krążownik rakietowy z napędem jądrowym, Peter the Great, jest zdecydowanie najbardziej chronionym i potężnym statkiem uderzeniowym na świecie. Jest równie skuteczny w radzeniu sobie z dowolnymi typami celów, i nie jest przypadkiem, że projekt tego krążownika nazwano "Orlan" - potężnym silnym ptakiem drapieżnym, przedstawionym, nawiasem mówiąc, na herbie USA.
Zalety statków jądrowych są oczywiste - nieporównywalna przewaga w zasięgu, prędkości i, oczywiście, autonomii nawigacji. Czynniki te zmusiły przywódców sowieckich do rozpoczęcia w 1960 roku prac badawczych nad tworzeniem ciężkich okrętów nawodnych o napędzie atomowym. Wkrótce pojawiły się pierwsze rysunki. Uruchomienie rakiet jądrowych z napędem jądrowym rozpoczęło się w CDB 53, dziś jest to północne PKB. Pierwszy Orlan został złożony, później został przemianowany na krążownik ciężkich rakiet Kirov w 1973 roku.
Historia TARKR "Piotr Wielki"
Głównym zagrożeniem dla ówczesnego kraju były atomowe okręty podwodne prawdopodobnego wroga. Według kierownictwa tego kraju, stały monitoring i nadzór nad nimi oraz, jeśli to konieczne, zniszczenie, mogły być dokonywane tylko przez duże okręty przeciwatomowe. Podczas projektowania projektanci musieli rozwiązać szereg skomplikowanych zadań. Jeden z nich został podniesiony przez naczelnego wodza Marynarki Wojennej, admirała Gorszowa, który wyraził obawy, że oba reaktory mogą natychmiast zawodzić w długiej podróży, wskazując również, że statek potrzebuje zapasowej elektrowni.
W rezultacie znaleziono rozwiązanie - oprócz dwóch reaktorów jądrowych Orlan Cruiser, zdecydowano się na zamontowanie dwóch kotłów parowych, dzięki czemu ciężki krążownik rakietowy otrzymał dwa kominy, co można zobaczyć patrząc na rysunki. Decyzja admirała okazała się dalekowzroczna, ponieważ marynarze musieli wielokrotnie dbać o swoje wędrówki.
Główny kompleks strajkowy również zdecydowano nie od razu. Na początku ciężki statek rakietowy projektu Orlan miał zostać wyposażony w poddźwiękowe pociski przeciwpancerne Malachite. Ale uzbrojenie miało słabą charakterystykę - po pierwsze, mały zasięg ognia wynoszący 120 km nie pasował do wojska, więc postanowili rozmieścić znacznie bardziej zaawansowane rakiety bazaltowe w ośmiu wyrzutniach po bokach.
Wkrótce jednak przemysł wojskowy stworzył naddźwiękowe rakiety granitowe Granit, które natychmiast dostarczono okrętom podwodnym. "Granit" - niezwykle "inteligentny" pocisk przeciw okrętom, odpowiedni do celu na niskich i bardzo niskich wysokościach. Stado takich pocisków jest w stanie wymieniać między sobą informacje, niezależnie wykrywać i dystrybuować cele, które zostaną trafione.
Zawiera szok i obronny krążownik broni
Na łodziach podwodnych "Granit" zaczyna się od wyrzutni napełnionych wodą. Aby zaoszczędzić czas, ciężki statek o napędzie atomowym "Peter the Great" otrzymał te same plany - główne kompleksy atakujące po raz pierwszy na świecie znajdowały się pod pokładem. Z tego powodu, aby wystrzelić rakietę w wyrzutnie, konieczne było pompowanie wody morskiej. To jednak zajęło tylko kilka sekund. Dwadzieścia pocisków może od razu dostarczyć 15 ton ładunków nuklearnych do wrogiego AUG, a znoszenie Granita jest niezwykle trudnym zadaniem nawet dla najnowocześniejszych systemów obrony powietrznej.
Ciężki krążownik jądrowy jest wyposażony w potężny system obrony powietrznej. Głównym uzbrojeniem jest kompleks Fortów, opracowany na bazie jednego z najlepszych na świecie systemów obrony powietrznej S-300. Zestawy beczek umieszczone w dziobowej i rufowej części statku mogą jednocześnie strzelać 12 celami w odstępach 4 sekund. "Peter the Great" w wyniku różnych ulepszeń i ulepszeń otrzymał wiele innych broni przeciwlotniczych, przeciw okrętów podwodnych i artylerii. Jest to wielofunkcyjny ciężki krążownik, który może zapewnić osłonę grupie okrętów od celów morskich i powietrznych, wykrywać i niszczyć okręty podwodne, a także wspierać siły lądowe w strefie przybrzeżnej.
Pierwszy z projektów Orlana 1144, krążownik rakietowy o napędzie jądrowym Kirow, opuścił Stocznię Bałtycką w maju 1979 roku. Później w tej samej fabryce położono kolejne 4 takie statki napędzane energią jądrową. Ten ostatni był po prostu "Piotrem Wielkim", złożonym, prawie całkowicie zbudowanym i zwodowanym w ZSRR jako TARKR "Andropow", a zakończonym i przetestowanym w Rosji. Jednak z powodu ogólnego braku funduszy statek został praktycznie porzucony na długi czas - ptaki już zaczęły budować gniazda na najwygodniejszych nadbudówach statku napędzanego energią jądrową. Co nie jest zapomniane - dlatego chodzi o zmianę nazwy statku. Akurat w tym czasie krążownik dla statków atomowych nosił nazwę "Piotr Wielki". Ukończenie statku kontynuowano w 1995 roku.
Rosyjski TARKR "Peter the Great" ma następujące cechy:
- pełne przemieszczenie ponad 26 000 ton;
- zespół - 727 osób plus personel pokładowy 18 osób;
- kopalnie głównego uzbrojenia uderzeniowego KR Granit znajdują się pod pokładem w dziobie statku;
- w części rufowej znajduje się hangar śmigłowca i główna elektrownia - dwa reaktory prędkich neutronów o mocy 300 MW każda, a także jednostka pomocnicza - para kotłów parowych olejowych.
Uzbrojenie z krążownika "Piotr Wielki"
Głównym uzbrojeniem krążownika jest 20 naddźwiękowych pocisków przeciw okrętowych P-700 "Granit", rozwijających prędkość 2,5 M i wadze 7 ton każdy. Potrafi uderzyć cele w odległości 600 km z głowicą wybuchową o wadze 750 kg lub ładunkiem jądrowym 500 kiloton.
Systemy przeciwlotnicze - kompleks boisk FORT-M lub S-300 FM z 46 rakietami i jeden kompleks z rakietami 48 S-300 F. Ponadto istnieje kompleks krótkiego zasięgu Sztyletu - rozwój systemu Osa-MA zainstalowane we wczesnych Orleanach. Uzbrojenie przeciwlotnicze jest wzmacniane przez pocisk przeciwlotniczy i artyleryjski Kortik, który trafił pociski na wysokości 8000-1500 mi artylerię z 1500 na 500 metrów.
Część artylerii uzbrojenia jest dwuwalcowa 130-milimetrowa wieża artyleryjska, która ma zniszczyć cele morskie, przybrzeżne i powietrzne. Może pracować zarówno w trybie automatycznym razem z radarem, jak i w trybie ręcznym. Szybkość instalacji - 20-35 zdjęć na minutę, zasięg - 22 km. Statek ma również parę szybkostrzelnych automatów szybkostrzelnych AK-630AD z sześcioma lufami 30 mm.
Uzbrojenie okrętów podwodnych Piotra Wielkiego Krążownika to system Volgopad-NK składający się z dwudziestu pocisków przeciwpodwodnych lub torped, system Udal-1 z 40 pociskami przeciw okrętów podwodnych. Ten rodzaj uzbrojenia obejmuje również instalacje rakietowe RBU-1000 i trzy śmigłowce Ka-27PL wyposażone w broń przeciwpodwodną.
W skrócie, jądrowy lotniskowiec Peter the Great jest prawdziwym pięknem i dumą rosyjskiej floty. To najpotężniejsza jednostka bojowa, ostatnia z projektów Orlana w 1144 roku, aw XXI wieku jest w stanie bronić interesów naszego kraju w dowolnym miejscu na świecie.
