AGS-17 "Płomień" - jest to radziecki automatyczny granatnik automatyczny, który został opracowany w OKB-16 (obecnie jest to Nudelman Design Bureau) i został przyjęty w 1970 roku. Przeznaczony jest do niszczenia nieprzyjacielskiej piechoty, znajdującej się zarówno otwarcie, jak i za naturalnymi fałdami terenu (na przeciwległych stokach, w wąwozach, zagłębieniach), a także w fortyfikacjach polowych otwartych (rowy, strzelby). Kaliber wyrzutni AGS-17 ma 30 mm.
Granatnik AGS-17 "Flame" jest potężną bronią przeciwpiechotną, mającą doskonałe właściwości taktyczne i techniczne. Potrafi uderzyć wroga zarówno ogniem na stole, jak i na stole. Granatnik nadal służy rosyjskiej armii, ponadto AGS-17 działa w siłach zbrojnych kolejnych dwóch tuzinów krajów świata (byłych republik radzieckich, ChRL, Iranu, Indii, Finlandii, KRLD i innych).
Zaletą AGS-17 jest jego prostota, niezawodność i wszechstronność - granatnik może być używany nie tylko z maszyną, ale także instalowany na różnego rodzaju sprzęcie wojskowym, w tym na śmigłowcach.
AGS-17 "Płomień" to potężna i skuteczna broń, sprawdzona w dziesiątkach konfliktów. Jego chrztem ognia był Afganistan. Ten granatnik doskonale sprawdził się podczas walk w górach. AGS-17 był "szanowany" nie tylko przez sowieckich myśliwców, Mudżahedini również z wielką przyjemnością używali trofeów z tej broni. AGS-17 przeszedł pierwsze i drugie kampanie czeczeńskie oraz inne lokalne konflikty, które wybuchły na terytorium byłego Związku Radzieckiego, teraz granatnik jest aktywnie wykorzystywany w Syrii.
Produkcja seryjna automatycznego granatnika AGS-17 została ustanowiona w zakładzie budowy maszyn "Molot", obecnie istnieje kilka modyfikacji tej broni. Ponadto AGS-17 został wyprodukowany w Chinach i byłej Jugosławii.
Historia stworzenia
Pierwszy automatyczny granatnik AG-TB został opracowany w ZSRR przez utalentowanego rusznikarza Taubina we wczesnych latach trzydziestych. Pomysł połączenia szybkości ognia broni automatycznej z uderzającym efektem amunicji rozdrobnionej wydawał się bardzo udany. Nowy typ broni zainteresował się wojskiem, wykonano prototypy i przeprowadzono testy.
Granatnik AG-TB zdążył nawet wziąć udział w wojnie zimowej. Planowano zainstalować nową broń na łodziach bojowych, samolotach, pojazdach opancerzonych. Ale w końcu 50-mm zaprawa Shavyrin została oddana do użytku, a prace nad automatycznymi wyrzutniami granatów zostały wstrzymane.
Jednak dzięki projektowi AG-TB pojawił się OKB-16 pod przewodnictwem Jacoba Taubina.
Przez długi czas w ZSRR automatyczne granatniki nie zwracały wystarczającej uwagi. Dopiero po tym, jak Amerykanie z powodzeniem zaczęli używać automatycznego myśliwca granatowego Mk 19 w Wietnamie, radzieckie wojsko zastanowiło się nad stworzeniem odpowiednika.
Rozwój granatnika powierzono temu samemu OKB-16, jednak w tym czasie nie był to już Taubin, ale jego uczeń i naśladowca Nudelman. Projektem kierował Alexander Fedorovich Kornyakov.
W 1967 r. Strzelający model broni był gotowy, otrzymał nazwę AGS-17. Po pewnych modyfikacjach i testach, w 1971 r. Armia radziecka przyjęła nowy rodzaj broni ręcznej.
Należy zauważyć, że konstrukcja i zgodnie z klasyfikacją panującą w Związku Radzieckim, AGS-17 "Płomień" jest automatyczną bronią małego kalibru. W związku z tym jego strzał to mały pocisk artyleryjski z wysoko wybuchowym pociskiem rozpraszającym. Nazwa broni ("automatyczny granatnik") jest bardziej związana z zadaniami taktycznymi, które wykonuje na polu bitwy, a nie ze względu na jej konstrukcję. Wraz z granatnikiem automatyczne granatniki formowały nową klasę broni - "broń wsparcia".
W warunkach bojowych AGS-17 został użyty po raz pierwszy podczas konfliktu Wietnam-Chiny w 1979 roku. Prawdziwym testem dla tej broni była wojna w Afganistanie i muszę powiedzieć, że AGS-17 znakomicie ją przeszedł. Często zdarzały się przypadki, gdy wyrzutnie Granatów Płomienia były niezależnie przyspawane do ciała pojazdu pancernego, co znacznie zwiększało jego siłę bojową.
Pierwsze modyfikacje broni miały lufę z aluminiowym radiatorem do chłodzenia, a później jej funkcja zaczęła wykonywać płetwy zewnętrznej powierzchni cylindra.
Opis budowy
Automatyczny sprzęt AGS-17 działa z powodu wycofania wolnej migawki. Zastosowanie takiego schematu pozwala na małą długość lufy, słaby ładunek miotający granatu i niewielką energię amunicji wylotowej. Konstrukcja granatnika składa się z następujących elementów: mechanizm spustowy, odbiornik, skrzynia z lufą, śruba, mechanizm przeładunkowy i sprężyny powrotne.
AGS-17 ma lufę, którą można szybko wymienić, jest przymocowana do odbiornika za pomocą kontrolek i stycznika. Prostokątna śruba granatnika wyposażona jest w ubijak poruszający się w pionie oraz grzebień, który wydobywa skrzynię na zużyty wkład. Wewnątrz rolety znajduje się hydrauliczny hamulec odrzutu, który zwiększa cykl automatyzacji, zwiększając w ten sposób dokładność i dokładność ognia. Hamulec zawiera cylinder z nafta, tłoczysko i kołnierz, który zapobiega wypływaniu płynu. Po przewróceniu hamulec hydrauliczny spoczywa na kolbie broni, a kiedy się porusza - w specjalnych występach odbiornika.
W kanale bramki są dwie sprężyny powrotne.
W pokrywie odbiornika AGS-17 umieszczono mechanizm przeładunkowy, składający się z uchwytu i kabla z uchwytem w kształcie litery T. Podczas ciągnięcia linki śruba jest odciągnięta. Podczas strzelania z AGS-17 mechanizm przeładowania pozostaje nieruchomy.
Mechanizm uderzeniowy granatu sztormowego - typ Podczas zejścia spustu uderza dźwignia napastnika, znajdująca się w bramie. Mechanizm spustowy znajduje się po lewej stronie odbiornika.
AGS-17 jest wyposażony w bezpiecznik typu flagowego, który blokuje spust. Granatnik ma mechanizm regulacji prędkości strzału. Działa poprzez zmianę czasu trwania automatycznego cyklu działania broni.
Flaga, z którą możesz zmienić szybkostrzelność, ma dwie ustalone pozycje: górna to 350-400 strzałów / min. i niżej - 50-100 strzałów / min.
Aby sterować granatnikiem AGS-17, używane są dwa poziome składane uchwyty, dźwignia spustu znajduje się pomiędzy nimi.
Zasilacz AGS-17 to taśma, pasek wyrzutni granatów to link metalowy, ma otwarty link. Pasuje do okrągłego pudełka, które jest przymocowane do prawej strony odbiornika. Mechanizm podawania taśmy składa się z podajnika sprężynowego i dźwigni podającej z rolką. Używana tuleja jest ekstradowana z odbiornika za pomocą specjalnego odbłyśnika w dół.
Taśma do zdjęć jest wyposażona albo ręcznie, albo w specjalną maszynę. Standardowa wstążka z 29 strzałami jest umieszczona w pudełku. Pojemność taśmy wynosi 30 strzałów, ale nie ma trzonu, więc jej rolę odgrywa ekstremalne ogniwo, które jest umieszczane w odbiorniku.
Pudełko z taśmą ma uchwyt do przenoszenia, pokrywkę i skrzydło z zamkami, a także specjalną zasłonę, która zamyka szyjkę podczas transportu.
Do celowania bronią za pomocą lunety PAG-17, która jest zainstalowana ze wspornikiem po lewej stronie odbiornika. Zabytki pozwalają na bezpośredni ogień w odległości 700 metrów, mogą być również wykorzystywane podczas strzelania z zamkniętych pozycji. Oprócz optycznego granatnik wyposażony jest w mechaniczny celownik, który składa się z przedniego wzroku i celownika.
Do instalacji AGS-17 służy maszyna SAG-17. W pozycji złożonej, SAG-17 jest złożony i zwykle porusza się z drugą liczbą obliczeń. Wszystkie podparcia maszyny są regulowane, dzięki czemu korzystanie z granatnika jest wygodne w każdej sytuacji.
Do strzelania AGS-17 może używać kilku rodzajów strzałów, najczęściej używanych VOG-17 i VOG-17M. Każde z tych ujęć składa się z wkładki, ładunku prochowego, granatu i natychmiastowego bezpiecznika. Granat ma cienkościenną skrzynkę z prostokątnym przekrojem umieszczonym wewnątrz karbowanego drutu. Po impalowaniu kapsułki ładunek proszku w kasetce jest zapalany i wystrzeliwany jest strzał. Bezpiecznik staje się plutonem bojowym dopiero po 50-100 metrach lotu, co zapewnia bezpieczeństwo obliczeń.
VOG-17M to zmodernizowany granat wyposażony w mechanizm samozniszczenia. Oprócz walki, w amunicji granatowej amunicja może zawierać praktyczne strzały. Na przykład VUS-17, który zamiast materiału wybuchowego zawiera kompozycję pirotechniczną, dając pomarańczowy dym w miejscu upadku. Amunicja szkoleniowa została również stworzona dla AGS-17.
Zdjęcia na granatnik AGS-17 zostały opracowane na bazarze NPO. Kilka innych rodzajów amunicji zostały stworzone przez firmy zagraniczne.
Modyfikacje
Obecnie istnieje kilka modyfikacji AGS-17:
- AGS-17 "Płomień". Jest to podstawowa modyfikacja broni, która jest zainstalowana na statywie SAG-17.
- AP-30 "Płomień-A". Modyfikacja samolotu granatnika, opracowana w 1980 roku. Ta opcja różni się od podstawy obecnością spustu elektrycznego, licznikiem strzały, nieznacznie zmniejszonym krokiem cięcia w otworze i szybszym ogniem. Odpowiednio, AP-30 musiał być wyposażony w bardziej masywny chłodniczy radiator bębnowy. Ta wersja granatnika jest zwykle umieszczona w specjalnym wiszącym pojemniku.
- AG-17D. Modyfikacja zamontowana na pojeździe wsparcia piechoty Terminator
- AG-17M. Morska wersja granatnika, zaprojektowana do instalacji na łodziach, jest również używana w BMP-3.
- KBA-117. Modyfikacja granatnika opracowanego przez ukraińskich projektantów Uzbrojenia artyleryjskiego Design Bureau. Jest to część modułów bojowych pojazdów opancerzonych i łodzi pancernych.
Operacja
Obliczenie AGS-17 składa się z dwóch osób, w obliczeniach można również uwzględnić przewoźnika amunicji. Z reguły strzelanie odbywa się w trybie automatycznym, chociaż możliwe jest przeprowadzenie pojedynczego strzału. Najskuteczniejsze strzelanie w krótkich seriach (3-5 granatów).
W walce ruch granatnika odbywa się za pomocą maszyny, do tego można użyć specjalnych pasów. Należy zauważyć, że ta broń waży dużo - 18 kg, a wraz z maszyną - 52 kg. I to nie liczy amunicji granatów. Fakt ten można nazwać główną wadą granatnika. Ogólnie rzecz biorąc, możemy powiedzieć, że AGS-17 jest niezawodną i skuteczną bronią, całkiem prostą w działaniu. Jego demontaż nie wymaga dodatkowych narzędzi i może być wykonywany w terenie. Wszystkie powyższe cechy zostały wielokrotnie przetestowane podczas wielu wojen i konfliktów ostatnich dziesięcioleci. Dla większości swoich charakterystyk AGS-17 pewnie przewyższa swoje zagraniczne odpowiedniki.
Charakterystyka
Poniżej przedstawiono TTX AGS-17.
| Kaliber, mm | 30 |
| Długość lufy, mm | 290 |
| Całkowita długość, mm | 840 |
| Masa całkowita, kg | 18 |
| Waga z maszyną, kg | 52 |
| Szybkostrzelność, rds / min | 65 |
| Promień ciągłego uszkodzenia, m | 7 |
| Szybkostrzelność, rds / min | 100 |
| Początkowe granaty prędkości, m / s | 120 |
| Obliczenia bitewne, pers. | 2-3 |
| Zakres obserwacji, m. In | 1700 |
