GAZ-AA to popularny radziecki samochód z czasów przedwojennych i wojennych, który został wyprodukowany w fabryce samochodów Gorki od 1932 roku. Prototyp legendarnej "ciężarówki" służącej jako amerykańska ciężarówka to nie mniej legendarna firma z tamtych czasów - "Ford". Był to samochód Forda z 1930 roku, który Związek Sowiecki kupił w tym czasie, zgodnie z umową licencyjną, i był prototypem.
Tak narodziła się słynna "pół-praca" GAZ-AA, która później kilkakrotnie przechodziła modernizację. Konstrukcja samochodu była prosta i niezawodna. W tamtych czasach radziecki przemysł motoryzacyjny znajdował się w stanie embrionalnym, a stosunkowo niedrogi zakup licencji na produkcję własnej, krajowej ciężarówki okazał się możliwie najszybszy.
Dlaczego właściwie Niżny Nowogród
Do Niżnego Nowogrodu, jako miejsca budowy najnowszego na swój czas, gigantycznej fabryki samochodów, wybór padł bez powodu. Następnie alternatywne miasta oferowały Moskwę, Leningrad z Jarosławem i innymi. Każdy z nich miał pewne zalety. Niemniej jednak cały ich kompleks koncentrował się tylko w Niżnym Nowogrodzie.
Miał rozwinięty przemysł metalowy i wykwalifikowany personel, zasoby leśne i wodne. Ponadto zarówno półprodukty, jak i gotowe produkty były tam transportowane stosunkowo tanio. Już wtedy Niżny Nowogród miał już status dużego węzła kolejowego, znajdującego się u zbiegu rzek Oka i Wołga, które były dwoma rzekami żeglownymi.
Sam zakład Gorky, który miał wówczas wysoki potencjał techniczny, nie pozostawał w tyle, dlatego zdecydował się uruchomić urządzenia produkcyjne w GAZ. Co ciekawe, samochód wyprodukowany na licencji amerykańskiej został wkrótce przeniesiony na komponenty krajowe. Oczywiste jest, że bardziej elementarne byłoby opracowywanie agregatów w przedsiębiorstwie niż rozładowywanie ich za granicą, a następnie czekanie na ponad miesiąc. W związku z tym zaczęli zbierać "worek" na własną rękę i przy użyciu własnych materiałów.
Proces modernizacji GAZ-AA "Ciężarówka"
GAZ-AA "Polutorka" osiągnęła poziom produkcji masowej w 1932 roku, następnie w zakładzie montażowym Avtozavodsk warsztaty natychmiast zaczęły wykazywać wysoką prędkość w produkcji ciężarówek. Każdego dnia sześćdziesiąt samochodów zjechało z nowego przenośnika, ale wciąż istniała możliwość zwiększenia przepustowości.
Wersja radziecka różniła się od USA wieloma cechami. Tak więc obudowa sprzęgła cynowego została zastąpiona odlewaną, wzmocnioną przekładnią ślimakową i wyposażona w gaźnik filtra powietrza.
Projekt korpusu musiał zostać przerobiony, wykonano wersję na pokładzie, sprawdzając krajowe rysunki GAZ-AA. Później sowieccy projektanci opracowali unikalną wersję wywrotki "ciężarówki", która wyróżniała się tym, że nadwozia nie trzeba było odwracać. Same ładunki czołgały się pod ciężarem własnego ciężaru na dnie ciała, które zostało specjalnie zaprojektowane. Wystarczy tylko otworzyć klapę tylną.
Podwozie GAZ-AA
Strukturalnie tylne zawieszenie "połowy" było oryginalne i niezwykłe. Na przykład jego półeliptyczne sprężyny zostały potraktowane w specjalny sposób. Zostały one umieszczone przed belkami tylnej osi w taki sposób, aby ich amortyzacja miała charakterystykę dźwigni. W rezultacie konstrukcja tylnego zawieszenia jest bardziej ściśnięta, co znajduje odzwierciedlenie w jego większej zdolności dostosowywania się do względnie pełnych sprężyn eliptycznych. Jednak ten projekt miał jedną wadę. Tak więc w procesie hamowania za pomocą jednostek sprężynowych przyjęto cały ładunek, co doprowadziło do częstych awarii. Nastąpiło poluzowanie drabinek, a liście wiosenne zaczęły się przesuwać względem osi wzdłużnej.
Kabina GAZ-AA z drzewa
W pełni wyposażone radzieckie detale "ciężarówki" GAZ-AA rozpoczęły się w 1933 roku. Kabiny w pierwszych samochodach zostały wykonane z drewna, a od 1934 roku samochód został wyposażony w moduł metalowy z płóciennym dachem. Rama GAZ-AA miała sprężynowe zawieszenie. Brakujące amortyzatory dodały pojazdowi niestabilności i sztywności. W tym samym czasie samochód z powodzeniem przetransportował towary i nieczęsto się zepsuł. Silniki GAZ-AA były bezpretensjonalne i wysoce naprawialne. Najniższe produkty ropopochodne, benzyna o niskiej liczbie oktanowej, a nawet nafta były wylewane do zbiorników na gaz podczas gorącego sezonu.
Słabe miejsca
Najsłabszymi punktami w "ciężarówce" były rozrusznik z akumulatorem. Warunki ich obsługi trwały zaledwie pół roku, po czym jednostki zawiodły, a baterie zostały naprawione. Większość samochodów to rozruszniki.
Ponadto wystąpił jeden istotny problem w eksploatacji ciężarówki GAZ-AA, ostry niedobór opon. Zdarzyło się nawet, że tylne osie samochodów zostały ukończone za pomocą nie czterech kółek, jak ustalono w paszporcie, ale tylko dwa, z powodu których ucierpiała obciążalność samochodu.
Cokolwiek to było, ale "połowa" była najbardziej masywnym sowieckim samochodem z czasów przedwojennych i wojennych. Ponadto ich podwozie zostało użyte do różnych modyfikacji. Były to szybkie, różnorodne czołgi, instalacje świetlne i akustyczne, naprawa ruchomych "lotnych", anty-chemicznych, higienicznych i sanitarnych laboratoriów samochodowych, radiostacji i radiotelefonów wczesnego ostrzegania, stacji ładowania i oświetlania oraz jednostek wyrzutowych.
Niektóre aktualizacje "ciężarówka"
W 1938 r. "Ciężarówka" otrzymała nowe silniki GAZ-MM o pojemności do 50 litrów. pp., które zostały wcześniej zainstalowane na "Molotovce-1". Oprócz ulepszonych silników "połowa" została wyposażona w ulepszone mechanizmy sterowania i wały kardana z łożyskami igiełkowymi. Podwozie zrobiło sprężynę, ale nie było amortyzatorów.
Odkąd "ciężarówka" - ta maszynowa technika i ich uwolnienie zostało dostosowane tak szybko, jak to możliwe, samochody stały się niezbędne we wszystkich sektorach radzieckiej gospodarki narodowej. W tamtych czasach wystarczała pojemność do 1,5 tony. Tak więc, podczas żniw, wiele samochodów jechało na pola, które wkrótce wyjęły plony do przetworzenia, a następnie wróciły do floty. "Ciężarówki" uważano za pojazdy uniwersalne, bezbłędne i bezpretensjonalne.
Charakterystyka techniczna GAZ-AA "Lorry"
Układ samochodów: przednie, tylne. Samochody miały:
- Długość - 5335 mm;
- Wysokość - 1870 mm;
- Szerokość - 2030 mm;
- Prześwit podwozia - 200 mm;
- Rozstaw osi - 3340 mm;
- Waga urządzenia wynosi 1750 mm.
Skrzynia biegów - ręczna, czterobiegowa skrzynia biegów. Maksymalna prędkość "ciężarówka" wzrosła do 70 km na godzinę.
"Ciężarówki" - uniwersalne samochody swojej epoki
Oprócz zwykłych pojazdów pokładowych, zakład Gorky Automobile wyprodukował modyfikację wywrotki GAZ-C1. Ten samochód pracował na dość niezwykłej zasadzie. Obciążenia w ciałach były początkowo umiejscowione w taki sposób, że ich masy naciskały na tylne deski, które były zamykane za pomocą zwykłego korka. Ładowarki i kierowcy otworzyli zamki, a pod ciężarem własnych ładunków na przykład materiały budowlane wypadły. Po czym puste ciało ponownie zamknęło się na śluzach.
Ścieżka bitwy GAZ-AA. "Droga życia"
O roli GAZ-AA - "ciężarówki" w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej w latach 1941-1945 pisano wiele razy i napisałem ogromną liczbę książek. Jednak najważniejsza historyczna trasa, po której legendarny samochód jeździła, została nazwana "drogim życiem", położonym na zimowym lodzie Jeziora Ładoga. To była jedyna droga łącząca blokadę Leningrad i świat zewnętrzny.
Wówczas tylko lżejsze "ciężarówki" mogły przejść na lodzie. Wojsko Gaza-AA przy pomocy przyciemnionych reflektorów z zachowaniem ostrożności na całej długości. Co więcej, byli oni stale poddawani pożarom, które doprowadziły niemiecką artylerię, lecz nadal zostały dostarczone do oblężonej północnej stolicy zaopatrzenia. Wiele samochodów poszło pod wodę, ale nadal uratowało miasto.
Z początkiem wojny fabryka samochodów Gorky wyprodukowała wojskowe ciężarówki w uproszczonej wersji, a wszystko to z powodu braku walcowanych na zimno metali i wielu innych komponentów do samochodów. Wojskowa "ciężarówka" nie miała drzwi. Zostały zastąpione przez zainstalowane płótno. Dwa przednie skrzydła zostały zastąpione zwykłymi gruczołami dachowymi. Hamowali tylko tylne koła, drogi były oświetlone jednym reflektorem. Boczne ściany ciał nie były składane.
Zakończenie produkcji
Dopiero w 1944 r. Komplet samochodów nabrał normalny format. Było tam wszystko, czego brakowało: drewniane drzwi, hamulce na przednich kołach, drugi reflektor i składane ściany boczne. Po wojnie "ciężarówkę" nadal wydawano w dużych ilościach do 1956 r., Podczas gdy państwo potrzebowało ciężarówek. Były to samochody do 1960 r., Aż przestarzała "ciężarówka" została zastąpiona przez GAZ-51.
