Odliczanie historii tej kuli rozpoczęło się podczas II wojny światowej. Została zaprojektowana i wyprodukowana przez francuskiego myśliwca ruchu oporu R. Blondeau. Jego pocisk został zaprojektowany, aby rozwiązać określone zadanie - wyłączenie sprzętu wroga z relatywnie bliskiej odległości. Należy zauważyć, że pocisk Blondo doskonale rozwiązał zadanie. Przekroczyła wszelkie oczekiwania. Prawie każdy obiekt - elektronika lub montaż mechaniczny gwarantowały niepowodzenie po uderzeniu pocisku przeciwpancernego w firmę Blondeau. Nawiasem mówiąc, za wystrzelenie takiej kuli użył karabinu myśliwskiego.
Zdarzają się przypadki, kiedy ta kula uderzyła w silnik samochodu, który przestał działać. Musimy dowiedzieć się, jakie tajemnice ma pocisk i jak się ustabilizowało podczas lotu.
Urządzenie
Przednia część pocisku to koniec cylindra z rowkiem na końcu. Końcową częścią jest stożek, który zamienia się w cylinder o tej samej średnicy, co część przednia. Do połączenia części zworki pocisku stosuje się mniejszą średnicę. Aby uzyskać taką formę wykorzystano sprzęt tokarski. Pierścienie ołowiu są odlewane lub wciskane w rowki wykonane w korpusie kuli. Zapewniają ciasno dopasowaną kulę do lufy. Ta sytuacja prowadzi do wzrostu ciśnienia gazów łatwopalnych. Ale są też wersje bez ołowianego uszczelnienia.
Oryginalny kaliber Blondeau - 12 o wadze 32,5 g; Kaliber 16-1 - 29 g.
Zasada działania
Praktyka pokazuje, że pociski z tępym frontem mogą być używane tylko do ognia krótkiego zasięgu. Wynika to z niskiej stabilizacji pocisku w locie. Dzięki tej kuli rzeczy są nieco inne, a powodem tego jest efekt aerodynamiczny. Podczas lotu kuli strefa niskiego ciśnienia powstaje w punkcie skoczka i umożliwia pociskowi poruszanie się w strumieniach powietrza bez poważnej utraty prędkości. Obecność ciężkiego trzpienia zapewnia niezawodną stabilizację pocisku podczas jazdy na krótkich dystansach. Faktem jest, że środek ciężkości jest przesunięty do ogona.
W locie nawet nie rykoszetuje, gdy chwyta różne przeszkody, takie jak pień drzewa. Ale użycie tego pocisku na średnich dystansach jest nieskuteczne.
Te dni
Po wojnie kula tej postaci stała się powszechnie znana wśród myśliwych ze względu na jej moc. Jego kształt, a nawet obecność pierścieni uszczelniających nie dają żadnej szansy na wydobycie jakiejkolwiek konstrukcji.
Kula Blondeau przechodzi przez tkankę miękką prawie nie zauważając ich. Po prostu łamie kości i łamie narządy wewnętrzne. Jeden taki strzał wystarczy, aby powalić niedźwiedzia lub łosia.
W praktyce zdarzały się przypadki użycia tej amunicji przeciwko ludziom. Ale nie fakt, że nawet osoba chroniona kamizelką kuloodporną pozostanie żywa po uderzeniu w taki pocisk. Prawdopodobieństwo nieodwracalnego uszkodzenia po trafieniu kulą w narządy wewnętrzne wynosi 70-80%.
Przy okazji, zgodnie z zasadą pocisku Blondo, powstaje taka amunicja jak Rubeykina, Kelly Mac-Alvin, Kirovchanka i inne.
