IL-54 - popularny na rosyjskim rynku dwulufowy pistolet. Ta broń została wyprodukowana w latach 1954-1969. Wiele jego egzemplarzy rozdzieliło się nie tylko w Rosji, ale także w sąsiednich krajach.
Historia
Po zakończeniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w ZSRR rysunki pistoletu modelowego Zaeur 8 i wysokiej jakości niemieckiego sprzętu, na którym wyprodukowano ten pistolet, zostały wywiezione z Niemiec. Na podstawie rysunków opracowano dwulufowy pistolet IZH-49, który stał się jedną z najlepszych broni w Iżewskim zakładzie.
IL-54 został stworzony na podstawie 49 modelu, rusznikarz Pugaczow był zaangażowany w rozwój. Wykonał w swoim urządzeniu wiele ulepszeń strukturalnych, zachowując jednocześnie wszystkie zalety popularnej radzieckiej strzelby. W mechanizmie pistoletu zastosowano potrójne ryglowanie. Aby zwiększyć siłę klocków zostały stworzone nowe szeptem. Dzięki innowacjom IL-54 okazał się nowoczesnym, wysokiej klasy instrumentem, który zachował niemieckie korzenie w swoim urządzeniu.
Nazwa modelu została nadana na cześć roku, w którym rozpoczęła się jego produkcja - 1954. Strzelba była kontynuowana przez 15 lat. Jakość jego montażu była zawsze wysoka, dlatego IL-54 był szczególnie poszukiwany w całej Europie, a nawet na innych kontynentach.
Urządzenie IZH-54
Do produkcji pni używany model broni 50A. Pnie zostały poddane dokładnej obróbce cieplnej. Taka technologia wymagała czasu pracy i czasu - ale to wpłynęło na jakość. W przyszłości zmienili się na prostszą i tańszą metodę produkcji kufrów, co obniżyło jakość kolejnych wersji IL. Bębenek IL-54 wykonano przez wiercenie.
W egzemplarzach wyprodukowanych w latach 1954-1960 pnie były mocowane za pomocą twardych racji lutowniczych i listew międzywęzłowych na całej długości. W 1961 roku zmieniono technologię mocowania: zaczęto używać sprzęgła lufowego. Została wybrana ze względu na łatwość instalacji i niższe ceny.
Na zewnątrz pnie były chromowane, niklowane lub chemicznie barwione. Różnica między trzema rodzajami powłok jest niewielka: efekt połysku jest mniej zauważalny podczas barwienia chemicznego, ale odporność na wilgoć w trzecim wariancie jest niższa niż w przypadku pierwszych dwóch. Był używany do wszystkich kopii lat 60.
W 1954 r. Nie zastosowano chromowania kanałów odwiertu, technologia ta została wprowadzona dopiero w 1955 r. Pierwsze lata takiego przetwarzania były poddawane tylko jednostkowym i premium kopiom, aw pistoletach paszportowych nie było to wskazane. Ślad na temat chromowania pojawił się w dokumentacji od 1958 roku.
Proces produkcji był interesujący: przed obróbką cieplną części ze stali miękkiej (materiał był miękki w "białej" formie) wszystkie części zapasowe zostały zamontowane. Po obróbce w wysokich temperaturach uzyskano silny i niezawodny szczegół. Proces zakończono cementacją - ogrzewany materiał umieszczono w zimnej wodzie bez dostępu tlenu.
Dane techniczne:
- Do strzelania używane są ładunki o rozmiarze 12;
- Długość luf armatnich wynosi 730 lub 750 milimetrów;
- Całkowita długość działa wynosi 1150 lub 1170 milimetrów;
- Masa nieobciążonej broni wynosi 3,2-3,6 kg;
- Zasoby pracy zadeklarowane w fabryce to 7,5 tysiąca strzałów.
Produkcja IL-54 wymagała dużo pracy ręcznej, co spowodowało, że jego cena była wysoka. Miało to jednak pozytywny wpływ na jakość produktu: faktyczny stan zasobu roboczego karabinu IZH-54 jest kilkakrotnie wyższy niż wskazany w arkuszu danych.
Niezawodność i witalność
Dowodem wiarygodności modelu były testy przeprowadzone w fabryce. Strzelanie przeprowadzono za pomocą wkładów, w których masa proszku Sokoła stopniowo zwiększała się do osiągnięcia 6 gramów, podczas gdy ułamek frakcji nie zmienił się (35 gramów). Po aktywnym strzelaniu nie odnotowano żadnych uszkodzeń. Jedynie przy udziale 7 gramów prochu strzelniczego, gdy ciśnienie podczas strzelania przekroczyło trzykrotność standardowych wskaźników, pojawiły się wady pni.
IL-54 drugiej i trzeciej generacji "nie zostały zabite". Nawet przy regularnym strzelaniu bez czyszczenia i smarowania, mechanika karabinu myśliwskiego IZH-54 nie złamała się, strzelba działała jak "po zakupie". Ale to nie znaczy, że można zapomnieć o opiece nad bronią.
Wygląd zewnętrzny
Nacisk położono na jakość broni, więc jej wygląd nie był dopracowany. Do dekoracji dodano stempelki zwierząt, uzupełnione grubymi wzorami. Wszystkie niezbędne informacje techniczne zostały wygrawerowane.
Na egzemplarzach egzemplarzowych mistrz-specjalista był zaangażowany w projekt, ale nawet to nie uratowało narzędzia od szorstkości zewnętrznego projektu. Wielu twierdziło, że byłoby lepiej, gdyby nie było sztychów na pistolecie. Wersje premium również zostały wykonane ręcznie, ale ich jakość pozostawiła wiele do życzenia. Udane kopie są rzadkością.
Konstrukcja karabinów prezentowych była na wysokim poziomie. Zastosowano karby ze złota i srebra, grawerunek był wysokiej jakości i głęboki. W warunkach marszu podejście to nie usprawiedliwiało się, ale jeśli trzymasz IL-54 jako pamiątkę, wygląda pięknie.
Butty IL-54 z buku i orzecha wyglądają prawie tak samo. Obróbka drewna jest wysokiej jakości, nawet po wielu latach używania pistoletu w różnych warunkach, drzewo nie pęka ani nie pęka. Dopasowanie kolby IL-54 do metalowych części jest dobrze zrobione.
Modyfikacje IL-54:
- IZH-54-Sh1 - dokładność i dokładność ognia były wyższe niż standardowe karabiny. Poprawiono również wygląd;
- IZH-54-Sh - szczegóły wyzwalacza pokryte są warstwą chromu. Tyłek i jelca wykonane są z orzecha;
- IL-54-Sh2 - poprawiona ergonomia i równowaga. Udoskonalono wskaźniki dokładności i dokładności.
Butt spoczywa wygodnie w dłoniach, szczególnie jeśli jest to instancja z prostym lożem. Kiedy przyjęto standard "730 milimetrów", karabiny z prostym kolbą nie były już produkowane. IL-54 z 750-milimetrową lufą jest jednym z najbardziej udanych w całej sowieckiej epoce karabinu.
Zalecenia dotyczące przechowywania IL-54
Żywotność każdej broni zależy od warunków jej przechowywania. Aby IL-54 służył przez długi czas, musisz przestrzegać następujących zasad:
- Możesz przechowywać zdemontowane lub niezmontowane w suchym pomieszczeniu (na przykład w magazynie);
- W mechanizmach IL-54 nigdy nie powinny być brud i obce przedmioty, aktywne części muszą być zawsze pokryte cienką warstwą smaru;
- Aby walczyć sprężyny nie były sadzone, ponieważ okres przechowywania spustu jest wymagane, aby obniżyć;
- Po wypaleniu należy przeprowadzić mycie przy najbliższej okazji. W zimnych porach roku można to zrobić tylko w ciepłym pomieszczeniu, gdy broń ogrzeje się do temperatury pokojowej;
- Wymagane jest czyszczenie pistoletu w ciągu 4-5 dni po wypaleniu, aż ślady brudu i sadzy pozostaną na szmatce;
- Kanały cylindryczne można czyścić tylko miękkimi szmatami i serwetkami. Nie używaj środków ściernych do czyszczenia;
- Po intensywnym opalaniu zaleca się przepłukiwanie pni w ciepłej wodzie w celu pozbycia się dużej ilości sadzy. Po umyciu należy je dokładnie przetrzeć ściereczkami i serwetkami. W trakcie ich wycierania trzeba ciągle zmieniać na czysty i suchy;
- Ołów jest czyszczony miękkim metalowym pędzelkiem ze smarem pistoletowym nakładanym na wycior;
- Czyszczenie IL-54 zostaje zdemontowane.
Regularna pielęgnacja pistoletu wydłuża jego żywotność. Bez regularnego czyszczenia mogą wystąpić małe awarie mechaniczne, które w przyszłości mogą doprowadzić do poważnych defektów, których wyeliminowanie zajmie dużo czasu i pieniędzy.
Wniosek
IL-54 - broń wysokiej jakości i niezawodna. Jest to ułatwione przez ręczny montaż i niemieckie korzenie. O wysokiej niezawodności świadczą protokoły licznych testów fabrycznych przeprowadzanych w trudnych warunkach. Ze względu na wysoką niezawodność, IL-54 było duże zapotrzebowanie w wielu krajach zagranicznych: sprzedano ponad 70 tysięcy egzemplarzy.
W dzisiejszych czasach popularność 54. karabinu w Iżewsku nie zniknęła. Wielu myśliwych używa go regularnie: używają ich do polowania na ptaki, małe i średnie zwierzęta. Jakość i niezawodność IL-54 omija wiele nowoczesnych karabinów krajowych i zagranicznych.
