Samolot IL-76 powstał w 1971 r. W ZSRR. Może być klasyfikowany jako ciężki samolot transportowy. Pierwsza seryjna produkcja tego modelu została uruchomiona w 1973 roku w Uzbekistanie. Przy dość poważnych charakterystykach lotu i dobrych parametrach ładunku w momencie wypuszczenia, ten samolot został szybko przyjęty przez rosyjskie siły powietrzne.
Konstrukcja IL-76
Samoloty transportowe Il-76 zostały zaprojektowane zgodnie ze standardowym schematem ciężkich samolotów. Ma zwyczajne, przetaczane skrzydła i upierzenie o jednym płetwie w kształcie litery "T". Skrzydła samolotu mają bardziej trapezoidalny kształt, ze złamaniem wzdłuż krawędzi spływu.
Kadłub samolotu IL-76 jest okrągły. Sam w sobie jest podzielony na kilka hermetycznych przedziałów. W szczególności kokpit IL-76 dla pilotów znajduje się w górnej części, natomiast kokpit nawigatora znajduje się bezpośrednio pod kokpitem. Prezentuj również zamkniętą kabinę ładunkową. Maksymalna nośność samolotu może wynosić 60 ton.
W modelach wojskowych samolotu znajduje się również strzałka kabiny, wyposażona w instalację pistoletu rufowego. Aby być bardziej precyzyjnym, na takich wersjach wojskowego samolotu transportowego zainstalowano dwa pistolety GS-23L. Strzała kabiny również była oddzielnie uszczelniona.
Samolot ma trzy włazy - dwie z przodu i jedna z tyłu. Tylna klapa jest ładunkiem i ma strukturę trójdzielną. Teoretycznie w tej pozycji można użyć lądowania żołnierzy w czterech strumieniach naraz, dwóch przez przednie luki i dwa kolejne przez właz ładunkowy. W praktyce jednak rozwiązanie to praktycznie nie było stosowane ze względu na ciągłe lądowanie żołnierzy powietrznych w powietrzu.
Samolot jest wyposażony w cztery turbojety. Każdy z nich jest zawieszony na własnym pylonie pod skrzydłem samolotu. Ponadto istnieje pięcio-nośne podwozie, które jest usuwane podczas startu do kadłuba.
Między innymi istnieje wielozadaniowy układ hydrauliczny. Jedną z jego głównych funkcji jest otwieranie i zamykanie drzwi, pełna kontrola podwozia i innych małych, ale bardzo ważnych części samolotu. Sam układ hydrauliczny składa się z dwóch niezależnych układów sterowanych przez mechanika pokładowego.
Samolot ma dobry układ paliwowy. Przede wszystkim konieczne jest uzupełnienie paliwa w samolocie i jego zasilanie do silników. Jeśli wypełnisz samolot w sposób scentralizowany, wtedy maksymalna ilość paliwa, która mieści się we wszystkich zbiornikach, wynosi ponad 109 tysięcy litrów.
Dla każdego z silników samolotu zaprojektowano własną grupę zbiorników paliwa. Każda grupa składa się z głównego czołgu, dodatkowego i zapasowego. To pozwala w pełni kontrolować zużycie paliwa i podejmować odpowiednie środki w razie sytuacji awaryjnej.
Najbardziej znana modyfikacja
Niewątpliwie samolot w momencie wydania był jednym z najlepszych w swojej dziedzinie. Od tego czasu minęło wiele lat i przez te wszystkie lata samoloty transportowe Il-76 pojawiły się wiele różnych modyfikacji. Najbardziej znanym z nich jest IL-76MD-90A.
Być może właśnie ta modyfikacja stanowi najgłębszą modernizację samolotu. Pierwszy prototyp został zebrany pod koniec 2011 roku. Po wykonaniu 19 lotów próbnych został przyjęty przez rosyjskie siły powietrzne. Nieoficjalnie ta modyfikacja jest często nazywana IL-476.
Oprócz ogólnej zwiększonej charakterystyki samolotu, IL-76MD-90A ma zasadniczo inną konstrukcję skrzydeł. A dzięki nowym silnikom z Permu, charakterystyka mocy samolotu wzrosła o ponad 15%. Ponadto samolot ma bardziej udoskonalone podwozie. Powinniśmy również wspomnieć o ulepszonych elektronicznych systemach radiowych i nawigacyjnych samolotu.
Najsławniejszy incydent
Być może jednym z najbardziej znanych incydentów, które miały miejsce przy jednej z modyfikacji samolotów, a mianowicie w Ił-76TD, było jego schwytanie przez talibów. Stało się to w sierpniu 1995 r., Kiedy samolot wykonał komercyjny lot towarowy, niosąc ze sobą duży zapas amunicji.
Nad Afganistanem samolot został przechwycony przez wojownika i został zmuszony do lądowania pod pretekstem sprawdzania ładunku. Jednak wśród całej transportowanej amunicji znaleziono skrzynię ze specjalną amunicją, której przewóz był zabroniony.
Przez ponad rok wszyscy siedmiu członków załogi byli przetrzymywani w niewoli w najstraszniejszych warunkach. Wszyscy cierpieli z powodu gorąca, braku jedzenia i wody. Negocjacje w sprawie uwolnienia zakładników do niczego nie prowadzą. Później członkowie załogi zdołali przekonać talibów o potrzebie technicznej naprawy samolotu. Ponieważ nawet w tamtych czasach sam samolot miał pewną wartość, postanowiono przeprowadzić jego naprawę. Oczywiście wszystkie procedury przeprowadzono pod ścisłą eskortą.
Jednak po 378 dniach załoga samolotu wciąż zdołała uciec i na własnym samolocie. Podczas konserwacji, z powodu uszkodzenia podwozia, załoga samolotu zauważyła, że czujność strażnika gwałtownie spadła. Był piątek, po prostu czas modlitwy, część konwoju po prostu nie było. Korzystając z tego, załoga rozbroiła pozostałych strażników, włączyła silniki i wystartowała. Załoga udała się do Zjednoczonych Emiratów Arabskich przez Iran, a następnie przeniosła się do Rosji.
Charakterystyka techniczna lotu IL-76
- Długość samolotu: 46,6 m.
- Rozpiętość skrzydeł: 50,5 m.
- Całkowita powierzchnia skrzydła: 300 metrów kwadratowych. m
- Maksymalna masa startowa: 210 ton.
- Minimalna masa startowa: 88,5 tony.
- Maksymalny udźwig: 60 ton.
- Objętość zbiorników paliwa: 109 000 litrów.
- Maksymalna prędkość: 850 km / h.
- Maksymalna odległość lotu: 6500 km.
- Załoga: 5 godzin
- Maksymalna liczba żołnierzy: 126 godzin
- Długość przedziału ładunkowego: 24,54 m.
- Szerokość kabiny ładunkowej: 3,45 m.
- Wysokość przedziału ładunkowego: 3,4 m.
- Żywotność: 30 lat.
