Sledgehammer kontra niemieckie ciężkie czołgi - 1944 r. Radziecki działko 100 mm BS-3

Radziecka broń polowa BS-3 100 mm z 1944 r. Jest potężnym i wszechstronnym holowanym systemem artyleryjskim zaprojektowanym do rozwiązywania szerokiego zakresu zadań taktycznych na polu bitwy. Posiadając wysoką charakterystykę balistyczną, broń może być używana do walki z opancerzonymi ruchomymi celami, aby zniszczyć ufortyfikowane pozycje i punkty ostrzału wroga w strefie ofensywnej.

Historia powstania wiązek 100 mm BS-3

Druga połowa Wielkiej Wojny Ojczyźnianej została oznaczona przez pojawienie się dużej ilości ciężkich czołgów Pz.Kpfw.VI "Tygrys" i średnich czołgów Pz.Kpfw.V "Panther" jako część wrogich formacji czołgów. Działy dywizjonów ZiS-3 i działa przeciwpancerne ZiS-2 dostępne na wyposażeniu radzieckich artylerzystów nie zawsze potrafiły skutecznie walczyć z dobrze uzbrojonymi pojazdami wroga. Wymagało to broni z ogromną zdolnością wykrawania, zdolnej uderzać ciężkie niemieckie czołgi na duże odległości.

Radzieccy projektanci w poszukiwaniu rozwiązań technicznych zwrócili uwagę na artylerię morską. Aby stworzyć potężny nowy pistolet jako bazę techniczną został wybrany pistolet morski B-34. Prace projektowe nad przebudową działa morskiego na wersję lądową przeprowadzono pod kierunkiem V.G. Grabin przez cały 1943 r. W oblężonym Leningradzie. W rezultacie, na wiosnę 1944 roku, nowe pole 100-mm armata została przedstawiona wysokiej komisji państwowej i przyjęta przez jednostki artylerii Armii Czerwonej. Broń trafiła do serii pod nazwą - 100-mm pistolet BS-3 z próby z 1944 r., Indeks GAU - 52-P-412.

Radziecka broń polowa 100 mm BS-3 z próbki z 1944 r. Na stoisku w ekspozycji parku Patriot

Wytwarzanie potężnych dział zostało przeprowadzone przez dwa przedsiębiorstwa - Leningrad nr 7 i nr 232. Przez 7 lat od 1944 do 1951 r. Radzieckie przedsiębiorstwa produkowały 3816 dział BS-3.

Taktyczne i techniczne cechy radzieckiej strzelby 100-mm BS-3

  • Obliczenia - 6 osób.
  • Waga bojowa - 3,65 tony
  • Ładowanie - jednolity.
  • Początkowa prędkość pocisku przeciwpancernego wynosi 895 m / s.
  • Szybkostrzelność: 8-10 strzałów / min.
  • Maksymalny zasięg ognia - 20000 m.
  • Strzał bezpośredni pocisku przeciwpancernego - 1040 m.
  • Penetracja: w odległości 500 m. - 200 mm., W odległości 1000 m. - 185 mm.
  • Główne rodzaje amunicji: przebijanie pancerza, przebijanie pancerza, wybuchowe pociski o wysokiej eksplozji.
  • Waga pocisku przeciwpancernego wynosi 30,10 kg.
  • Czas transferu z podróży do walki: 2-3 minuty.
  • Rodzaj transportu: transportowany przez AT-L, I-12, MTLB, ciężarówki ZIS-151, Ural, KRAZ.

Sowieckie działo 100 mm BS-3 mm zostało aktywnie wykorzystane na ostatnim etapie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Radzieccy artylerzyści zadali największe szkody niemieckim faszystowskim jednostkom pancernym podczas operacji obronnej w Balaton w marcu 1945 r. Pistolet został dostarczony za granicę, na Bliski Wschód, do Korei Północnej i do Pakistanu, gdzie brał udział w lokalnych konfliktach zbrojnych drugiej połowy XX wieku.

Zdjęcie

Obejrzyj wideo: Radzieckie asy pancerne - Historia cz. 14 (Kwiecień 2024).