AGS-30 to 30-mm rosyjski granatnik z karabinem maszynowym, opracowany na początku lat 90-tych w biurze konstrukcyjnym Tula. Został oddany do użytku w 1995 roku, oczekuje się, że w przyszłości powinien całkowicie zastąpić słynny AGS-17 "Płomień".
Produkcja ciężkiego granatnika AGS-30 została wdrożona w zakładzie Degtyarev, a od 2008 roku jest zaangażowana w produkcję KZT JSC.
Podobnie jak jego poprzednik, AGS-17 "Płomień", nowy produkt rusznikarzy Tula ma na celu zniszczenie nieprzyjacielskiego personelu, który jest otwarty, jak również w okopach, na przeciwległych zboczach wysokości lub ukrytych w fałdach terenu. Również z AGS-30 możesz trafić na nieprzyjacielski sprzęt i jego punkty strzelania.
AGS-30 jest uważany za broń drugiej generacji, został stworzony z uwzględnieniem doświadczenia użycia granatnika AGS-17 "Płomień" w konflikcie afgańskim i innych lokalnych wojnach końca ubiegłego wieku. AGS-30 został wykorzystany w drugiej kampanii czeczeńskiej, w wojnie z Gruzją w 2008 roku, obecnie broń ta jest wykorzystywana podczas konfliktu obywatelskiego w Syrii.
Historia AGS-30
Związek Radziecki można nazwać miejscem narodzin automatycznych granatników. Jeszcze w latach 30. ubiegłego stulecia projektanci rusznikarzy zaproponowali ten zupełnie nowy rodzaj broni ręcznej, aby uzyskać znaczny wzrost siły ognia piechoty.
W 1934 r. Powstało specjalne biuro projektowe, które zajmowało się rozwojem automatycznych granatników. Poprowadził go Jacob G. Taubin. W 1935 r. W biurze projektowym wykonano 40,6-mm automatyczny granatnik na maszynie, którego zasięg strzelania przekroczył 1,2 tysiąca metrów. Jednak ta broń nigdy nie została oddana do użytku, wojsko preferowało zaprawę 50 mm. Należy jednak zauważyć, że podczas testów granatnik Taubina wykazał się niezadowalającą niezawodnością, wystąpiła duża liczba opóźnień i awarii. Wkrótce wszystkie prace nad tym projektem zostały porzucone. W 1941 r. Taubin został aresztowany i zastrzelony.
Na początku lat 70. w OKB-16 opracowano 30-mm automatyczny granatnik pod kierownictwem kilku towarzyszy i zwolenników Taubina. W 1972 roku został oddany do użytku pod nazwą AGS-17 "Płomień". Ta broń była przeznaczona do skutecznego niszczenia piechoty wroga w odległościach podobnych do zasięgu strzelania z broni ręcznej.
Automatyczny granatnik AGS-17 znakomicie pokazał się podczas działań wojennych w trudnych warunkach Afganistanu, na Północnym Kaukazie, a także był używany w innych konfliktach zbrojnych z ostatniego kwartału ubiegłego wieku.
Pod koniec lat 80. projektanci Tula zaczęli opracowywać nowy, bardziej zaawansowany i skuteczny automatyczny granatnik AGS-30. Podczas jego tworzenia wzięto pod uwagę bogate doświadczenie w stosowaniu AGS-17. Głównym zadaniem projektantów było znaczne zmniejszenie masy granatnika z zachowaniem podstawowych cech bojowych broni. Stworzeniem AGS-30 kierował jeden z najwybitniejszych rosyjskich rusznikarzy naszych czasów, Wasilij Pietrowicz Gryazjew.
Los nowego granatnika początkowo nie był łatwy, długo czekał na swój czas. Początkowo GRAU uważał, że taki kompleks granatników po prostu nie jest potrzebny, a następnie, z powodu trudnej sytuacji gospodarczej w kraju, proces rozbrajania armii praktycznie ustał. Dopiero w 1996 r. AGS-30 wszedł do służby w rosyjskim Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a siły zbrojne przyjęły ją do służby dopiero w 2002 r. AGS-30 został po raz pierwszy zaprezentowany szerokiej publiczności w 1999 roku. Jest informacja o dostawie armii indyjskiej AGS-30.
Opis konstrukcji granatnika AGS-30
Jak już wspomniano powyżej, głównym zadaniem, z jakim borykali się deweloperzy AGS-30 było znaczne zmniejszenie masy granatnika. I muszę powiedzieć, że projektanci świetnie sobie z tym poradzili: masa AGS-30 wraz z maszyną to tylko 16 kg. Dla porównania można powiedzieć, że jego poprzednik AGS-17 "Płomień" waży (wraz z maszyną) ponad trzydzieści kilogramów.
Zmniejszenie rozmiaru i wagi granatu znacznie zwiększyło mobilność tych broni. W związku z tym, podczas bitwy obliczenia mogą szybko zmienić miejsce rozmieszczenia, strzelać z otworów okiennych, granatnik jest bardzo wygodny w użyciu w gęstych obszarach miejskich lub w bitwie na trudnym terenie. AGS-30 jest pierwszym przykładem broni tej klasy, która wraz z maszyną może być transportowana przez jednego wojownika.
Automatyka tej broni działa kosztem energii odrzutu wolnej bramy. Po strzale, gazy proszkowe działają na dno wkładki i popychają zawór w skrajne tylne położenie, ściskając sprężynę powrotną. Całkowicie pochłania energię powrotu żaluzji (to znaczy, że automatyka działa bezstresowo), co znacznie zwiększa dokładność i dokładność strzelania. W tym samym czasie zużyta wkładka zostaje wyodrębniona, a nowa linia jest podawana do linii rozładowania. Następnie sprężyna przywraca rygiel do przedniej pozycji, a strzał jest wysyłany do komory.
Główną "atrakcją" AGS-30, która pozwoliła twórcom znacznie zmniejszyć ciężar tej broni, jest wykorzystanie efektu toczenia wolnej bramy. Ta zasada działania automatyzacji znacznie zmniejsza odrzut broni, zapewnia jej ogólną stabilność i znacznie upraszcza projekt.
Strzelcom udało się usunąć hydrauliczne hamulce z konstrukcji granatnika - złożony i ciężki element, co więcej, bardzo kłopotliwe w utrzymaniu. Wiele części i zespołów AGS-30 wykonano poprzez tłoczenie. Mechanizmy kontroli granatnika umożliwiają strzelanie pod znacznymi kątami podniesienia. Bezpieczeństwo pracy z bronią zapewnia blokadę bezpieczeństwa.
Granatnik pochodzi z metalowej taśmy nie przesiewającej, całkowicie analogicznej do tej używanej na AGS-17. Taśma jest podawana z okrągłego pudełka (podobnego do tego używanego w AGS-17), o pojemności 29 strzałów. Pojemnik z nabojami jest przymocowany po prawej stronie odbiornika granatnika.
Amunicja AGS-30 zawiera trzy rodzaje amunicji: VOG-17M, VOG-17 i VOG-30. Standardowy zestaw granatników zawiera trzy pudełka naboje i osiemnaście wstążek, z których każda składa się z dziesięciu ogniw. Strzały krawężnika są pakowane w specjalne kartonowe rękawy i umieszczane w zamkniętych kasetach, z których każda mieści 48 strzałów. Strzały bojowe i pudełka z nabojami są zaznaczone na czarno.
AGS-30 ma gwintowaną lufę, którą w razie potrzeby można szybko wymienić na zapasową. Maksymalna prędkość granatu to 400 nabojów na minutę. Po 180 strzałach - przy zachowaniu intensywnego ognia - lufa granatu musi być schłodzona. Chłodzenie powietrzem, ale w razie potrzeby w tym celu można również użyć wody.
Granatnik AGS-30 ma znaczące zmiany w sterowaniu, w porównaniu z AGS-17. Poziome ramię prowadzące, a także spust AGS-30 nie znajduje się na korpusie granatnika, ale na statywie.
Strzelanie z AGS-30 może być wykonywane zarówno na zawiasach, jak i na płaskiej trajektorii. W celu dokładnego celowania granatnik wyposażony jest w celownik optyczny PAG-17, który zapewnia strzelanie z bezpośredniego ognia, a także strzelanie z zamkniętych pozycji strzeleckich. Celownik optyczny jest zamontowany po lewej stronie broni, a jego krotność jest wielość 2,7.
W razie potrzeby strzelec może korzystać z celownika mechanicznego, który składa się z kolumny i celownika. Mucha może być regulowana, ma kilka ustalonych pozycji, a jej podstawa wskazuje zasięg w setkach metrów.
Zasady strzelania AGS-30 są proste, obliczenia granatnika składa się z dwóch bojowników: podnośnik amunicji i strzelca. Jednak ta broń może być obsługiwana przez jedną osobę. W razie potrzeby na AGS-30 można zainstalować celownik termiczny.
Granatnik wyposażony jest w pionowe i poziome mechanizmy prowadzenia. Podpory (z przodu iz tyłu) są regulowane, co pozwala na obliczenie zmiany wysokości linii ognia i sprawia, że granatnik jest bardzo wygodny do strzelania z różnych pozycji: "siedzi", "leży" lub "od kolana". W pozycji złożonej AGS-30 składa się zwięźle i może być noszony za plecami.
Charakterystyka TTX AGS-30
Poniżej znajdują się główne cechy AGS-30:
- kaliber, mm - 30;
- Wzrok - optyczny, mechaniczny;
- krotność widzenia optycznego - x 2,7;
- obserwacja zasięgu ostrzału, m - 1700;
- Szybkostrzelność, strzały / min - 400;
- waga z maszyną, kg - 16,5;
- początkowa prędkość granatu, m / s - 183;
- wymiary, mm - 1165 x 735 x 490.
