Samolot typu An-12: historia powstania i przegląd wyników lotu

An-12 należy do znakomitych samolotów. Stworzony w zaskakująco szybkim czasie, zbudowany w wystarczającej ilości i na dobrym poziomie technicznym, bezpretensjonalny w działaniu, łatwy do opanowania i posiadający wysoką ładowność, An-12 przyniósł światową sławę i uznanie nie tylko zespołowi OKB i O.K. Antonow, ale cały sowiecki przemysł lotniczy. Od lat 1965-tych praktycznie żadne większe wydarzenie w historii kraju, aw niektórych przypadkach cała ludzkość, nie odbywało się bez udziału legendarnego An-12. Był aktywnie wykorzystywany do pomocy w czasach klęsk żywiołowych, katastrof, rozwoju niezamieszkanych obszarów, bezpośredniego udziału w zamachach stanu i konfliktach zbrojnych, które przez wiele lat czyniły z An-12 główny samolot transportowy planety.

Historia samolotu

W listopadzie 1955 r. Uchwała Rady Ministrów ZSRR wydała dekret, który nakazał GSOKB-473 OK Antonova opracowanie dwóch samolotów na raz: transportu "T" i pasażera "U". Samolot transportowy otrzymał zlecenie na opracowanie V. Gelprin, to on stał się jego głównym projektantem. Według Antonova, maksymalna liczba jednostek od pasażera An-10 powinna być wykorzystana przy projektowaniu samolotu.

Już w lipcu 1956 r. Układ przyszłych samolotów był gotowy. W grudniu 1957 r. Prototyp en 12 po raz pierwszy wzniósł się w powietrze. Pierwotnie planowano wprowadzić silniki samolotów transportowych NK-4. Zakład numer 39 w Irkucku wydany nawet w 1958 roku, 2 seryjny en 12, w którym zainstalowano silnik NK-4. Techniczny opis silników nie był jednak satysfakcjonujący dla Komitetu Centralnego KPU, wymagał bowiem, aby samoloty transportowe AN 12 były wyposażone w silnik AI-20 opracowany przez OKB-478, A.Ivchenko. Oznacza to, że samolot z Ukrainy powinien mieć ukraiński silnik.

W 1958 r. Rozpoczęły się próby samolotów, które zakończyły się w czerwcu 1959 r. W tym samym roku przyjęto samoloty An-12. Samoloty wykazywały wysoką ładowność. Pod względem możliwości transport An-12 przekroczył samolot An-8 o rząd wielkości. Projektanci złożyli w nim ogromne rezerwy na modernizację. Dlatego An-12 przez wiele lat pozostawał w wojskowym samolocie transportowym głównym samolotem transportowym.

W grudniu 1961 r. Na trasie Moskwa-Antarktyda-Moskwa przeleciał samolot 12 wyposażony w podwozie narciarskie. Samolot odwiedzi również biegun północny. W czerwcu 1965 r. W Le Bourget zaprezentowano 12 samolotów transportowych na XXVI International Aerospace Show. W lutym 1966 r. Ten samolot rozpoczął regularny ruch towarowy na trasie Moskwa - Ryga - Paryż przez Aerofłot. W lipcu 1969 r. Otwarto linię Władywostok-Amsterdam. Samoloty typu An-12 były wielokrotnie wykorzystywane do transportu pomocy humanitarnej do różnych części planety, kiedy miały miejsce katastrofy, klęski żywiołowe i inne kataklizmy. W latach 1991-1992 piloci NII VVS ustawili 39 światowych rekordów prędkości i wysokości.

Prędkość An-12 wykazała fenomenalną skuteczność w przypadku samolotu transportowego. W latach 1991-1992 piloci NII VVS ustawili 39 światowych rekordów prędkości i wysokości. Samolot przez lata produkcji był wielokrotnie modernizowany. W sumie wyprodukowano 1242 samolotów o różnych modyfikacjach (258 w Woroneżu, 155 w Irkucku, 830 w Taszkiencie). Z biegiem lat dostarczono 183 samoloty typu AN-12 do Polski, Malezji, Etiopii, Jugosławii, Czechosłowacji, Chin, Kuby, Iraku, Jemenu, Indii, Indonezji, Egiptu, Ghany, Gwinei, Algierii, Bułgarii i Afganistanu. Niektórzy wciąż pozostają w szeregach. Są one również wykorzystywane w lotnictwie cywilnym przez niektóre linie lotnicze.

Wydajność lotu

Samolot AN-12 ma następujący opis techniczny:

• Rok powstania - 1957.
• Załoga to 5-6 osób.
• Maksymalna prędkość wynosi 780 km / h.
• Prędkość przelotowa wynosi 570 km / h.
• Najkorzystniejsza wysokość lotu to 8500 m.
• Praktyczny sufit to 10 200 m.
• Zasięg destylacji wynosi 6200 km.
• Zasięg działania wynosi 3600 km.
• Długość biegu wynosi 1230 m.
• Długość biegu podczas lądowania wynosi 1125 m.
• Zapas paliwa lotniczego wynosi 1600 kg / godzinę.
• Zużycie paliwa lotniczego podczas rejsu rejsowego wynosi 2,3 tony na godzinę.
• Maksymalna masa startowa wynosi 61 000 kg.
• Normalna masa startowa to 55100 kg.
• Maksymalna masa do lądowania wynosi 61 000 kg.
• Maksymalna nośność to 17 000 kg.
• Masa własna samolotu wynosi 35340 kg.
• Masa pustego samolotu wynosi 34580 kg.
• Rozpiętość skrzydeł wynosi 38 metrów.
• Wymiary samolotu na długości - 33,1 m.
• Wysokość samolotu wynosi 10,53 m.
• Maksymalna pojemność paliwa to 22066 kg.
• Silnik - teatr AI-20M.
• Moc silnika to 4 * 3128 kW.

Funkcje konstrukcyjne

1. Samolot An-12 jest jednopłatowym wspornikiem z górnym skrzydłem konstrukcji metalowej. Przeznaczony jest do lądowania na spadochronach i desantach załogi oddziałów wojskowych, a także różnych ładunków wojskowych, w tym wielkogabarytowych ładunków krajowych i transportu rannych. W celu przeprowadzenia operacji załadunku i rozładunku amfibia to sprzęt dźwigowy o nośności 3000 kg, przenośnik TG-12M i wciągarka GL-1500.
2. Kadłub jest semi-monocoque, zawiera dwie kabiny ciśnieniowe załogi: rufę i dziób. Kabina jest wykonywana z częściową rezerwacją w celu ochrony załogi. Na rufie znajduje się właz ładunkowy z trzema roletami. Środkowa część kadłuba nie jest szczelna, ma kabinę ładunkową. Podwozie trójkołowy, wsuwa się do kadłuba. Crew staje się widzialna przez przeszklony palec kadłuba. W przypadku sytuacji awaryjnej i katastrofy, załoga może opuścić samolot przez dwie klapy ewakuacyjne: górną, jeśli pomocnicze lądowanie 12 zostanie wykonane na wodzie bez podwozia, a dolne - z samolotu w powietrzu. Wersja transportowa i lądowania ma 2 działka AM-23 w tylnej części. Nośność samolotu An-12 początkowo została ograniczona do 14,2 tony, nieco później została zwiększona do 17 ton.
3. Podwozie obejmuje trzy filary: dwa główne i jeden przedni. Podstawa podwozia ma 9,58 m, a skrajnia 4,92 m. Przedni podwozie cofa się wzdłuż lotu, główne podpory do osi symetrii kadłuba. Podpory składają się z: blokowanych kół (z przodu), czterokołowego wózka (głównego), teleskopowej amortyzującej amortyzatora, składanej rozpórki, mechanizmu kontroli klap, zamków i cylindra do zbierania plonów. Konstrukcja głównego podwozia obejmuje również farmę strutów i stabilizator amortyzujący. Wszystkie podpory są wyposażone w amortyzatory azotu i oleju. Podpora przednia jest sterowana, zawiera również mechanizm kierowniczy, amortyzator cylindrów układu kierowniczego z systemem śledzenia. Koła głównych wsporników mają wymiary 1050 × 300 mm, są wyposażone w bezwładnościowe czujniki antypoślizgowe i hamulce tarczowe.
4. Konstrukcja typu keson skrzydłowy, dwubiegowa. Technologicznie skrzydło podzielone jest na pięć części: dwie średnie (SCHK), sekcja środkowa, dwie części konsoli. Przy wychyleniu tylnej krawędzi skrzydła znajduje się dwuczęściowy lotek, który ma wewnętrzne zrównoważenie ciężaru.

Katastrofy

Pomimo niezawodności samolotu, An-12 często towarzyszyły różne katastrofy. Według nieoficjalnych danych zagranicznych i krajowych wypadki i poważne wypadki doprowadziły do ​​utraty ponad 225 samolotów. Liczba ta nie obejmuje katastrof, które miały miejsce w czasie wojny iw lotnictwie. Pod wieloma względami tak wiele wypadków wynika z rozpowszechnienia i długotrwałej eksploatacji samolotów w różnych krajach świata. Straty spowodowane były zarówno stanem technicznym samolotu, jak i czynnikiem ludzkim.

Modyfikacje An-12

An-12 miał szeroki zakres modyfikacji. Wśród nich są następujące:

1. An-12A, An-12AP, An-12P, An-12B, An-12BP, An-12BK - samolot transportowy.
2. An-12BK-IS - specjalny wojskowy samolot transportowy, który jest wyposażony pod kontrolą REP.
3. An-12BK-PPS i An-12PP - samoloty REP.
4. An-12BP Cyclone - specjalny meteolaboratory samolotu.

Wideo o An-12