Dzięki kinematografii i telewizji większość Rosjan zdaje sobie sprawę z istnienia jednostek sił specjalnych, które są podporządkowane Głównej Dyrekcji Wywiadowczej Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (siły specjalne GRU). Jednak te specjalne jednostki są dalekie od jedynych w rosyjskich siłach zbrojnych, ich "koledzy" są mniej znani, a nie "podzieleni". Jednocześnie, dzięki swojemu profesjonalizmowi i doświadczeniu bojowym, nie są one gorsze od słynnych jednostek specjalnych GRU. Po pierwsze, mówimy o specjalnych jednostkach rosyjskich sił powietrznych lub siłach specjalnych Sił Powietrznych.
Specjalne jednostki Sił Powietrznych pojawiły się dawno temu, podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. W lutym 1994 r. Na bazie dwóch odrębnych batalionów specjalnych utworzono pułk sił specjalnych Sił Powietrznych. Bliżej naszych czasów jednostka ta brała czynny udział w obu kampaniach na Północnym Kaukazie, a później brała udział w wojnie z Gruzją w 2008 roku. Jego miejscem stałego rozmieszczenia jest Moscow Region Kubinka. Pod koniec 2014 r. Pułk powietrzny został wysłany do brygady.
Pomimo tego, że zadania wykonywane przez siły specjalne GRU i siły specjalne Sił Powietrznych są podobne pod wieloma względami, nadal istnieją różnice między tymi jednostkami. Zanim jednak porozmawiamy o siłach specjalnych Sił Powietrznych, powinniśmy powiedzieć kilka słów na temat historii sił specjalnych w ogóle.
Historia sił specjalnych
Części do operacji specjalnych zostały utworzone w ZSRR prawie natychmiast po dojściu do władzy bolszewików. Jednostki były zaangażowane w rozpoznanie i działalność wywrotową na nieprzyjaznym terytorium. W sąsiednich krajach utworzono pro-sowieckie oddziały partyzanckie, których praca była nadzorowana przez wywiad wojskowy z Moskwy. W 1921 r. Utworzono specjalny oddział w Armii Czerwonej, która zajmowała się gromadzeniem informacji wywiadowczych dla kierownictwa Armii Czerwonej.
Po przetrwaniu kilku reorganizacji, agencja wywiadowcza Armii Czerwonej w 1940 r. Została ostatecznie przeniesiona na podporządkowanie Sztabu Generalnego. Spetsnaz GRU powstała w 1950 roku.
Specjalne jednostki Sił Powietrznych pojawiły się w latach 30., zaraz po pojawieniu się tego rodzaju oddziałów w ZSRR. Pierwsza część Sił Powietrznych powstała w 1930 roku w pobliżu Woroneża. Niemal natychmiast pojawiła się wyraźna potrzeba stworzenia własnej inteligencji w powietrzu.
Faktem jest, że Siły Powietrzne są zaprojektowane do wykonywania określonych funkcji - operacji na tyłach wroga, niszczenia szczególnie ważnych obiektów wroga, zakłóceń jego komunikacji, chwytania przyczółków i innych operacji, głównie o charakterze ofensywnym.
Dla udanej operacji lądowania konieczne jest wstępne rozpoznanie miejsca lądowania. W przeciwnym razie operacje są zagrożone niepowodzeniem - zdarzało się to wielokrotnie podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, kiedy źle przygotowane operacje lądowania kosztowały życie tysięcy spadochroniarzy.
W 1994 r., Na podstawie dwóch odrębnych batalionów specjalnych Sił Powietrznych, 901 i 218, utworzono 45 odrębny pułk sił specjalnych Sił Powietrznych. Kilka słów należy powiedzieć o jednostkach wchodzących w skład pułku.
218. batalion powstał w 1992 r., A przed wstąpieniem do pułku sił specjalnych Sił Powietrznych zdołał wziąć udział w kilku misjach pokojowych: w Abchazji, Osetii i Naddniestrzu.
Historia 901. batalionu jest znacznie dłuższa i bogatsza. Został utworzony w 1979 r. W Zakaukaskim Okręgu Wojskowym jako oddzielny batalion desantowy, a następnie przeniesiony do Europy, do miejsca zamierzonego teatru działań wojennych. Pod koniec lat osiemdziesiątych stolicą stały się kraje bałtyckie. W 1992 roku 901. batalion został przemianowany na oddzielny spadochron i przeniesiony do dowództwa Sił Powietrznych.
W 1993 roku podczas konfliktu gruzińsko-abchaskiego 901. batalion znalazł się na terytorium Abchazji, po czym został przeniesiony do obwodu moskiewskiego. W 1994 r. Jednostka stała się oddzielnym batalionem sił specjalnych i stała się częścią 45. pułku jednostek specjalnych.
Żołnierze pułku wzięli udział w obu czeczeńskich kampaniach, w operacji mającej na celu zmusić Gruzję do pokoju w 2008 roku. W 2005 r. 45. Pułk Specjalnych Sił otrzymał honorowy tytuł "Strażnicy", jednostka otrzymała Order Aleksandra Newskiego. W 2009 roku otrzymał sztandar św. Jerzego.
W 2014 r. Utworzono brygadę sił specjalnych Sił Powietrznych na bazie 45 odrębnego pułku.
W różnych konfliktach, zabijając ponad 40 żołnierzy z jednostki. Wielu żołnierzy i oficerów pułku otrzymało zamówienia i medale.
Czym są siły specjalne w powietrzu
Funkcje specjalnych sił powietrznych są bardzo podobne do funkcji wykonywanych przez ich kolegów z wydziałów Głównego Wywiadu. Jednak nadal istnieją różnice. Są one powiązane z określonymi zadaniami, które powinny rozwiązać Siły Powietrzne.
Oczywiście siły specjalne Sił Powietrznych mogą przeprowadzać operacje sabotażowe i rozpoznawcze za liniami wroga, ale przede wszystkim muszą przygotować możliwość lądowania dla głównych jednostek powietrznych. Pojęcie "przygotowanie" w tym przypadku jest interpretowane bardzo szeroko. Przede wszystkim mówimy o rozpoznaniu lądowiska: przywódcy muszą mieć maksimum informacji na temat miejsca lądowania spadochroniarzy i tego, co na nich czeka.
Ponadto, zwiadowcy, jeśli to konieczne, przygotowują witrynę do lądowania. Może to być zdobycie lotniska wroga lub małego przyczółka. W razie potrzeby sabotaż jest przeprowadzany w regionie, obiekty infrastruktury są niszczone, komunikacja jest zakłócana, powstaje chaos i panika. SWAT może również przeprowadzać operacje mające na celu przechwycenie i krótkotrwałe przechowywanie ważnych obiektów na tyłach wroga. Najczęściej takie prace wykonywane są w trakcie działań ofensywnych.
Należy zauważyć inną różnicę między siłami specjalnymi GRU i Sił Powietrznych. Pododdziały Głównej Dyrekcji Wywiadowczej mogą działać w dowolnym miejscu na świecie (nie bez powodu ich globus znajduje się na ich emblemacie). Special Forces Airborne zwykle działa bliżej, w zasięgu lotu samolotu transportowego Sił Powietrznych, zwykle nie więcej niż dwa tysiące kilometrów.
Special Forces Airborne jest uważana za elitę rosyjskiej armii. Dlatego wymagania dotyczące szkolenia i wyposażenia bojowników są bardzo surowe. Nie każdy jest w stanie zakwalifikować się i zostać bojownikiem w tej jednostce. Wojownik sił specjalnych Sił Powietrznych musi wyróżniać się odpornością na stres, wytrzymałością i musi posiadać wszystkie rodzaje broni. Siły specjalne muszą działać na tyłach wroga, nie mając wsparcia "z lądu", nosząc przy sobie dziesiątki kilogramów broni, amunicji i sprzętu.
Bojownicy jednostki są wyposażeni w najlepsze rodzaje broni, amunicji, rosyjskich i zagranicznych pojazdów. Pieniądze na siły specjalne nie żałują. Należy zauważyć, że wszelkie siły specjalne (rosyjskie lub amerykańskie) to bardzo kosztowna "przyjemność". Karabin snajperski "Vintorez", karabiny szturmowe Kalashnikov z serii 100, karabiny dużego kalibru krajowej produkcji - to nie jest pełna lista broni lekkiej, z której korzystają harcerze.
Bojownicy 45. osobnej brygady aktywnie używają bezzałogowych statków powietrznych do rozpoznania, w brygadzie działa jednostka, która zajmuje się wojną psychologiczną i demoralizacją wroga.
Rosyjskie siły specjalne Sił Powietrznych są słusznie uważane za jedną z najlepszych jednostek specjalnych na świecie.
W 2012 roku pluton 45 pułku sił specjalnych Sił Powietrznych uczestniczył we wspólnych ćwiczeniach z amerykańskimi "zielonymi beretami", które odbyły się w Fort Carson.
