Pierworodnym z czwartego pokolenia radzieckiego samolotu był naddźwiękowy dwumiejscowy przechwytujący MiG-31. Samolot, który narodził się ponad ćwierć wieku temu, nadal utrzymuje prędkość dłoni i wysokość lotu.
Główną cechą charakterystyczną tego pojazdu bojowego jest to, że do końca lat dziewięćdziesiątych pozostał jedynym myśliwcem, w którym zainstalowano pokładową stację przekaźnikową radiową, która ma fazowaną matrycę antenową (PAR). Co więcej, zdolność do użycia dalekosiężnych pocisków powietrze-powietrze, które charakteryzują ten rosyjski samolot, jest dostępna tylko dla amerykańskiego myśliwca F-14 na bazie przewoźnika.
Charakterystyka techniczna modelu MiG-31 z 1980 r
- Lata produkcji: 1975-1994.
- Całkowita produkcja: około 500 szt.
- Wykorzystanie bojowe: konflikty zbrojne z końca XX-początku XXI wieku.
- Załoga - 2 osoby.
- Masa startowa - 46,75 tony.
- Wymiary: długość - 21,6 m, wysokość 6,5 m, rozpiętość skrzydeł - 13,4 m.
- Uzbrojenie: działko 23 mm, ładunek amunicji złożony z 260 pocisków, sześć punktów zawieszenia, na których montuje się pociski powietrze-powietrze.
- Silnik turboodrzutowy.
- Maksymalna prędkość to 3000 km / h.
- Praktyczny sufit - 20,6 km.
- Zasięg lotów - 5400 km.
Zdjęcie MiG-31
Modyfikacje MiG-31
Prototyp samolotu, który pojawił się w 1975 r., Miał oznaczenie E-155MP. Wielokrotna przeprowadzona modernizacja MiG-31 doprowadziła do tego, że światło przyniosło następujące modyfikacje:
- MiG-31B, wyposażony w system umożliwiający tankowanie w powietrzu;
- MiG-31BM, który jest wielofunkcyjnym myśliwcem przeznaczonym do zwalczania radaru;
- Wersja eksperymentalna MiG-31D, zdolna do wystrzeliwania rakiet antysatelitarnych;
- MiG-31M, ze wzmocnioną bronią, awioniką, radarem.
Ten samolot miał inne modyfikacje, które były projektowaniem i badaniami, a także modyfikacje przeznaczone na eksport.
Wykorzystanie bojowe samolotu
MiG-31 jest dalszym rozwinięciem MiG-25P, który był także myśliwcem przechwytującym. Cechy charakterystyczne silnika MiG-31 i jego silnika pozwalają na to o każdej porze dnia i nocy, w każdych warunkach pogodowych, a nawet w warunkach intensywnej wojny elektronicznej:
- wykonywać długie misje patrolowe;
- zwalczać cele aerodynamiczne wszystkich klas, w tym:
- małe pociski samosterujące;
- śmigłowce;
- szybkie samoloty na dużych wysokościach;
- bombowce.
Myśliwiec przechwytujący MiG-31 to jedyny samolot, którego właściwości pozwalają mu przechwytywać i niszczyć przelatujące pociski samosterujące na bardzo niskich wysokościach.
Trochę historii
Podczas tworzenia samolotu, którego rysunki zostały opracowane w biurze projektowym Mikoyan od 1972 roku, następujące cechy zostały określone jako cel:
- maksymalny zasięg przechwytywania - 700 km;
- prędkość przelotowa - 2 500 km / h, czyli 2,35 prędkości dźwięku;
- prędkość poddźwiękową - 1200 km / h.
Prototyp został zbudowany w 1975 roku, a 16 września tego samego roku przeszedł pierwsze testy. Po wydaniu partii instalacyjnej wprowadzono pewne modyfikacje techniczne, a od 1979 r. Seryjna produkcja maszyny rozpoczęła się pod nazwą końcową MiG-31.
Cechy techniczne myśliwca-przechwytywacza
W przeciwieństwie do MiG-25P, który był źródłem nowego samochodu, kabina MiG-31 została zaprojektowana dla załogi dwóch osób, ponieważ złożoność zainstalowanego sprzętu radiowego wymagała dodatkowej osoby - nawigatora-operatora, któremu przydzielono następujące główne zadania:
- kontrola przestrzeni powietrznej;
- rozwój technik taktycznych w celu przechwytywania celów grupowych.
Uzbrojenie samolotu zostało wzmocnione dzięki wykorzystaniu radaru Zaslon, który był ważną częścią awioniki.
Pierwsze użycie bojowe macierzy szeregowej (phased array antenna), która była nowością w dziedzinie elektroniki radiowej, miało miejsce w 1978 r., Kiedy podczas lotu wykryto 10 celów latających.
W 1998 r. Rosyjski MiG-31BM został pokazany specjalistom, których uzbrojenie i wyposażenie umożliwia walkę z radarami.
Do tej pory za granicą nie stworzono analogów MiG-31.
Charakterystyka konstrukcyjna MiG-31
Konstrukcja samolotu, której rysunki w dużej mierze pokrywają się z MiG-25, charakteryzuje się następującymi cechami:
- schemat - normalny aerodynamiczny;
- skrzydło - wysoki trapez;
- stabilizator - wszystko toczenie;
- upierzenie - dwa płetwy.
Charakterystyki techniczne MiG-31 są w dużej mierze zdeterminowane przez materiały użyte do wytworzenia płatowca. W szczególności połowa korpusu wykonana jest ze stali nierdzewnej, 33% stopów aluminium, 16% tytanu. Stopy aluminium są interesujące pod tym względem, że ich temperatura pracy może osiągnąć 150 °. W tych samych miejscach, w których występuje wysokie nagrzewanie kinetyczne, spowodowane prędkością naddźwiękową, zainstalowane są elementy ze stali nierdzewnej i tytanu. Tak udany dobór materiałów pozwolił zminimalizować masę samolotu szybowca.
Istotną zaletą tego rosyjskiego myśliwca przechwytującego jest jego zdolność do startu z lodu i nieutwardzonych lotnisk, co ma szczególne znaczenie podczas pracy w słabo rozwiniętych regionach syberyjskich.
Silnik samolotu
Silnik D-30F6 zamontowany na pojeździe bojowym to podwójny obwód, w którym turbina łączy obwody wewnętrzne i zewnętrzne za turbiną. Silnik jest wyposażony w komorę dopalania i regulowaną dyszę w pełnym zakresie, posiadającą konstrukcję składaną. W sumie samolot ma dwa silniki, z których każdy charakteryzuje się następującymi głównymi parametrami:
- maksymalna nieutworzona trakcja - 9 270 kgf;
- maksymalny dopalacz - 15 510 kgf;
- sucha masa - 2 420 kg.
Każdy silnik ma boczne wloty powietrza o przekroju prostokątnym, regulowane za pomocą poziomych ruchomych paneli.
Zapas paliwa na pokładzie samolotu wynosi 1630 kg. Jest on rozdzielony pomiędzy 7 kadłubów, 5 skrzydłowych i 2 kilowce. Na węzłach podporowych można również zawiesić 2 dodatkowe zbiorniki o pojemności 2500 litrów. Tankowanie wszystkich czołgów jest scentralizowane.
Myśliwsko-przechwytujący MiG-31 jest również interesujący w obecności systemu tankowania w czasie lotu. Operacja ta jest wykonywana za pomocą cystern lotniczych Su-24T i IL-78, z których wąż jest połączony z wysuwanym prętem w kształcie L odbiornika paliwa.
Sprzęt MiG-31
Wyposażenie pokładowe samolotu pozwala na jego użycie:
- autonomicznie;
- w grupie składającej się z tego samego typu statku powietrznego;
- jako lider w zapewnieniu kontroli nad bojownikami o mniej wyrafinowanej awionice.
Radar zainstalowany na statku powietrznym ma następujące główne cechy:
- maksymalny zasięg wykrywania celu - 200 km;
- docelowa odległość śledzenia wynosi 120 km.
Dzięki możliwościom radaru uzbrojenie samolotu może trafić cele na górnej półkuli i na tle ziemi. Maksymalnie 10 celów może być jednocześnie na automatycznym śledzeniu. Kalkulator Argon-K, znajdujący się na pokładzie, wybiera spośród nich 4 najbardziej znaczące, do których trafiają jednocześnie 4 pociski P-33.
MiG-31 ma również wbudowaną wyszukiwarkę ciepła 8TP, której maksymalny zasięg wynosi 50 km. Obecność tego urządzenia zapewnia wykrywanie celów nawet w warunkach bardzo intensywnego szumu elektronicznego.
Maksymalna skuteczność walki jest gwarantowana przez interakcję czterech MiG-31, połączonych przez ACS w jednym systemie walki. Możliwości wymiany informacji zapewniane przez wyposażenie statku powietrznego pozwalają na jego wykorzystanie do wykrywania celów na dalekie odległości i kierowania na takie pojazdy bojowe, takie jak MiG-29 i Su-27.
Kabina operatora wyposażona jest w wielkoformatowy wskaźnik sytuacji taktycznej i sprzęt nawigacyjny składający się z radiowych systemów nawigacji Route i Tropik. Na przedniej szybie kokpitu znajduje się kolorowy indykator PPI-70V, który dostarcza pilotowi obszernych informacji w postaci kolorowych napisów, wskaźników, indeksów i skal. Analogi tego wskaźnika za granicą nie istnieją do tej pory.
Uzbrojenie samolotów
Uzbrojenie myśliwca przechwytującego obejmuje:
- pociski kierowane dalekiego zasięgu R-33;
- pociski kierowane średniego zasięgu R-40T;
- pociski kierowane R-73, R-60M lub R-60 krótki zasięg;
- sześcio lufowy pistolet GSH-23-6 kaliber 23 mm.
Opisując pociski zainstalowane na pokładzie samolotu, konieczne jest wyjaśnienie następujących parametrów:
- R-33, mający zasięg startowy 120 km, jest zainstalowany na zewnętrznym nosidle pod kadłubem;
- R-40T, posiadający system naprowadzania w podczerwieni, umieszczony jest na zawiesiach podwieszonych;
- R-73, R-60M i R-60 są również zawieszone na węzłach skrzydeł.
Amunicja do broni to 260 pocisków po 200 g każda, szybkość jej szybkostrzelności - 8 000 pocisków na minutę.
Ponieważ myśliwsko-przechwytujący MiG-31 nadal jest najlepszym przedstawicielem swojej klasy samolotów na świecie, nadal pozostaje w służbie rosyjskiej armii, która ma teraz ponad 400 takich pojazdów bojowych. W sumie w ciągu ostatnich kilku lat wyprodukowano ponad pół tysiąca takich samolotów.
