Pistolet maszynowy Subaev: charakterystyka urządzenia i wydajności

Cechą charakterystyczną broni wyprodukowanej w Związku Radzieckim jest często jej prostota i wysoka zdolność produkcyjna. Z reguły te właściwości zostały uzupełnione wysoką niezawodnością i praktyczną efektywnością. Dotyczy to zwłaszcza broni wojennej. Ale nawet na tym tle pistolet maszynowy Sudayev, stworzony w 1942 roku, wyróżnia się zwinnością i prawdziwie spartańską prostotą. Jednak eksperci uważają, że PPS-42 i PPS-43 to najlepsze pistolety maszynowe z okresu II wojny światowej.

Historia stworzenia

Pierwsze pistolety maszynowe pojawiły się podczas pierwszej wojny światowej. Pomysł był prosty: wyposażyć zaawansowaną piechotę w lekką i tanią broń automatyczną. Zwykły karabin maszynowy, stworzony pod wkładem karabinu, był idealnym środkiem obronnym, ale miał duże rozmiary, więc nie mógł szybko podążać za postępującymi żołnierzami. Pistolet maszynowy wykorzystujący nabój pistoletowy miał niewielką masę i wysoką szybkostrzelność, co znacznie zwiększyło siłę ognia jednostek piechoty.

Prace nad stworzeniem nowych systemów karabinów maszynowych kontynuowano po pierwszej wojnie światowej. W tamtych latach rozważano dwie koncepcje użycia takiej broni. Według pierwszego z nich karabin maszynowy miał pełnić funkcje zwykłego karabinu maszynowego i wspierać oddziały (zwłaszcza w ofensywie). Tak lekka wersja konwencjonalnego karabinu maszynowego. Taka broń jest często wyposażona w długą lufę, składany dwójnóg, urządzenia obserwacyjne, pozwalające strzelać z odległości kilkuset metrów. Typowym przykładem takiego pistoletu maszynowego jest fińska "Suomi", z którą żołnierze Armii Czerwonej spotkali się podczas wojny fińskiej.

Inna opinia, że ​​pistolet maszynowy był czysto pomocniczą bronią, która miała zastąpić pistolety oficerów, załóg czołgów, żołnierzy jednostek pomocniczych. W ZSRR generałowie nie narzekali zbytnio na pistolety maszynowe, uważając je za broń policyjną. Opinia zmieniła się po fińskiej wojnie i efektywnym użyciu pistoletu maszynowego Suomi przez Finów.

W ZSRR postępy w tym kierunku trwają od końca lat dwudziestych. Przyciągnęli najlepszych projektantów broni w tym kraju. Amunicja do przyszłego pistoletu maszynowego wybrała stosunkowo mocną kasetę 7,63 × 25 Mauser. W rezultacie przyjęto pistolet maszynowy systemu Degtyarev, zwany PPD.

Broń ta zaczęła być masowo produkowana, choć w małych partiach. Sytuacja zmieniła się po wojnie fińskiej: ogłoszono konkurs na stworzenie nowej broni tej klasy, biorąc pod uwagę doświadczenie prawdziwej wrogości. Projektanci otrzymali zadanie, aby uczynić maszynę nie gorszą od RPD, ale jest ona prostsza i tańsza od niej.

Projektant broni, Shpagin, poradził sobie najlepiej ze wszystkim, a jego stworzenie zostało oddane do użytku i nadano mu nazwę PPSH-41. Ten karabin maszynowy w masowej świadomości stał się prawdziwym symbolem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i Zwycięstwa.

Bardzo szybko rozpoczęła się masowa produkcja tej broni w kraju. Ale PPSH-41 miał wiele wad, których nie można było wyeliminować poprzez jego modernizację. Był szczególnie niezadowolony ze zwiadowców, tankowców, sabotażystów i sygnalistów: był dla nich zbyt wielki i ciężki. Ponadto przywódcy kraju chcieli uzyskać jeszcze prostszą i tańszą maszynę.

W 1942 r. Rozpoczęła się nowa konkurencja. Uczestnicy otrzymali zadanie: wyprodukowania pistoletu maszynowego o właściwościach taktycznych i technicznych nie gorszego niż pistolet PPSh-41, ale przy mniejszych wymiarach jest on tańszy i prostszy. Zwycięzcą tego konkursu został Aleksander Iwanowicz Sudajew.

W tym czasie najlepszy, bardziej wyrafinowany model PPSh-41 był już gotowy - ale pistolet maszynowy Soudaev wyprzedził go pod każdym względem. Przede wszystkim chodziło o niezawodność, dokładność bitwy, odporność na zanieczyszczenia i, co najważniejsze, łatwość produkcji i intensywność materiałów. Ponadto, pistolet maszynowy Sudaev był wygodniejszy, bardziej ergonomiczny niż PPSh-41.

Chociaż PPP był w całości wykonany z metalu, jego intensywność metalu była prawie dwa razy mniejsza niż w PPSh-41. Skomplikowana obróbka wymagała tylko śruby, wszystkie inne elementy i zestawy broni były wykonane z blachy, spawane lub nitowane razem. Wytworzenie jednego PPS-43 zajęło dwa razy mniej niż wyprodukowanie PPSh-41. Liczba części broni została zredukowana do wymaganego minimum.

PPS-42 został oddany do użytku pod koniec 1942 roku. Pistolet maszynowy okazał się tak łatwy w produkcji, że zaczął być produkowany w oblężonym Leningradzie, w S-st-ro-rec-kom in-st-ru-men-tal-nom-in-de. Broń bezpośrednio z warsztatów fabrycznych została wysłana na front frontu leningradzkiego.

Wkrótce wyprodukowano ponad 46 tys. Sztuk PPS-42. Nieco później projektant dopracował swój automat, więc pojawił się PPS-43. W tym przykładzie wykonania tyłek i bęben zostały skrócone, a ręczne ważenie, rozkłócony pre-pre-store-te-te-la i za splotem ple-che-second mistrzowie zostali nieco zmieniony, a co-huh i łodyga statku zostały połączone w jeden kawałek.

PPS-43 były produkowane do samego końca wojny, ale ich liczba była znacznie gorsza od PPSh-41. Powód tego jest bardzo prosty: wiele fabryk już rozpoczęło masową produkcję karabinu maszynowego Shpagin, a zmiana procesów technologicznych byłaby bardzo kosztowna. Ponadto te dwie maszyny doskonale się uzupełniają. W czasie wojny wypuszczono około 500 tysięcy sztuk tej broni. W armii radzieckiej PPS działała do połowy lat pięćdziesiątych.

W 1944 r. Finlandia zaczęła wprowadzać modyfikacje PPS-43 komorowe dla 9 mm "Parabellum", ten pistolet maszynowy został przyjęty przez Wehrmacht, po wojnie jego produkcja rozpoczęła się w Polsce, Korei Północnej i Chinach. Nieco zmodyfikowany egzemplarz PPP-43 był w służbie policji i straży granicznej w Niemczech Zachodnich.

Ten automat był również używany w wojnie na Półwyspie Koreańskim, w Wietnamie, w wielu konfliktach w Afryce i Azji. Brał udział w wojnach w byłym Związku Radzieckim. W raportach z różnych gorących miejsc ten pistolet maszynowy można dziś zobaczyć.

Broń urządzenia

Automatyka PPS-43 działa poprzez cofanie ciężkiej migawki pod działaniem gazów proszku z strzału. Strzelanie odbywa się od tyłu Sear (otwarty rygiel).

Pistolet maszynowy Sudaev składa się z odbiornika z lufą i mechanizmu spustowego, z którym jest połączony bezpiecznik. Odbiornik i spust są połączone za pomocą zawiasu.

W odbiorniku znajdują się: beczka, śruba, mechanizm powrotny. Skrzynia jest częścią w kształcie litery U wykonaną z litej blachy stalowej. Przód pudełka tworzy osłonę beczki, która chroni strzałę przed poparzeniem i naprawia lufę. W obudowie lufy znajdują się trzy rzędy charakterystycznych otworów, które zapewniają lepsze chłodzenie. Z przodu obudowy lufy znajduje się kompensator hamulca wylotowego o maksymalnie prostym kształcie, który tworzy jeden szczegół z przednim widokiem.

W odbiorniku masywna śruba wraca pod działaniem sprężyny zwrotnej. Sprężyna jest przymocowana do specjalnego pręta prowadzącego. Migawka działa jak reflektor i wyrzuca rękawy.

Mechanizm spustowy typu szokowego, pozwala tylko na automatyczny ogień. Jednak szybkostrzelność pistoletu maszynowego jest niewielka, co ułatwia wykonywanie zwojów w kilku turach. Bezpiecznik blokuje spust.

Przed spustem znajduje się szyjka sklepu, przynitowany do niego. Magazynek o pojemności 35 rund trzymany jest w szyi za pomocą specjalnej zatrzasku. Sklep jest dwurzędowy.

Butt PPS-43 składany metalowo, składa się z szelek i oparcia na ramię. Przyczepność ustalona na osi. Za pomocą zatrzasku można zamocować tyłek w trzech pozycjach.

Podczas niekompletnego demontażu maszyny spust opuszcza się w stosunku do odbiornika. Taki demontaż odbywa się dosłownie w kilku ruchach. Obrót odbywa się względem osi za szyjką maszyny. Specjalny zatrzask zamyka odbiornik i spust.

Zabytki są reprezentowane przez widok z przodu i prostą klapkę w całości, która ma dwie pozycje: 100 i 200 metrów.

Do każdego pistoletu maszynowego Sudaev dołączono sześć magazynów. Całkowita waga wyposażonych sklepów i urządzenia wynosi 6,72 kilograma, czyli mniej niż waga karabinu maszynowego Suomi z jednym magazynkiem o pojemności 100 nabojów.

Mocna wkładka używana w tej broni ma dość wysoki efekt penetracji. To prawda, że ​​efekt zatrzymania pozostawia wiele do życzenia.

Specyfikacje techniczne

Obejrzyj wideo: PL Windows 10 - Przyspieszanie uruchamiania i całej pracy systemu (Kwiecień 2024).