GAZ-52 to radziecki transport towarów, który został zmontowany przez Zakład samochodowy Gorky. Należą do klasy średnio ciężkich samochodów ciężarowych (przewożących ładunki do 2 500 kg). W jego latach, zdobyty dużą popularność, został wyprodukowany przez 29 lat.
Historia
Ciężarówka GAZ-52 zastąpiła model 51A. Formuła kół się nie zmieniła (lewa 4x2), nośność wzrosła do 2,5 tony. Projektując nowy samochód, inżynierowie wzięli pod uwagę cechy przyszłej eksploatacji: planowano wykorzystanie samochodów w miastach i na obszarach wiejskich. Projektanci mieli za zadanie opracować zwrotny sprzęt o dużej zwrotności i płynnym kursie.
Z biura projektowego przedsiębiorstwa Gorky zażądano wydajności: potrzebny był nowy transport o podobnej przepustowości, aby przywrócić krajową gospodarkę i zbudować nowe domy, z których większość została zniszczona podczas II wojny światowej. Pod koniec lat 50. ZSRR doświadczył niedoboru ciężarówek zdolnych do swobodnego poruszania się w środowisku miejskim. Początkowo planowano dwa główne typy: boczne i wywrotki GAZ-52.
Podstawą nowego projektu jest maszyna LAA. W pierwszych latach po rozpoczęciu masowej premiery "52" popyt na nią gwałtownie spadł, kilka lat później nowa technologia zdołała wypchnąć poprzednią generację z rynku. Kabina GAZ-52 to główna różnica od poprzednika. Jego wygląd został opracowany z myślą o najlepszych produktach w Stanach Zjednoczonych.
Wygląd
Całkowicie metalowa kabina wykonana z maski silnika. Aby poprawić widoczność drogi, zainstalowano nową szybę przednią. W przeciwieństwie do poprzedniej generacji, GAZ-52 dostarczył kierowcy panoramiczny obraz okolicy. Pojemność - dwie osoby. Nowa kabina zunifikowana dla dalszego rozwoju fabryki samochodów Gorky. Różnice składały się z kilku szczegółów. Dlatego konsumenci często mylili modele 52 i 53.
Początkowo przednie położenie znajdowało się poniżej, reflektory były umieszczone nad nimi. W 1975 r. W wyniku modernizacji wersji podstawowej zmieniono projekt. Sidelights podniósł się, kratka nadawała kształt "uśmiechem". W 1984 nastąpiła kolejna zmiana w wyglądzie. Ponownie dotknął kratki, a kierunkowskazy umieszczono po bokach. Do końca masowej produkcji nie było już zmian na zewnątrz kabiny.
We wczesnych latach projekt obejmował pojedyncze okrągłe lusterko boczne po stronie kierowcy. Jego góra (pojedynczy wspornik) była kiepskiej jakości, szybko wyrzucona. Z tego powodu właściciele musieli codziennie dostosowywać lusterko boczne. Po pewnym czasie zmieniono jego kształt (owalny) i sposób mocowania (na potrójnym wsporniku). Lusterka zaczęły być instalowane po obu stronach, co poprawiło ogólny obraz sytuacji na drodze. Najczęstsze kolory - piasek i khaki. W latach 70. ubiegłego stulecia fala fali morskiej i kawa z mlekiem uzupełniały linię.
W 1978 r. Projektanci dodali zmiany, aby kupujący mogli lepiej rozróżnić 52-53. Pojawiły się samochody z niebieskimi kabinami, dodane wytłoczone usztywniacze i nowe gumowe tarcze z sześcioma otworami wentylacyjnymi.
Salon
W kabinie było niewiele wolnego miejsca. Kierowca może ocenić sytuację na drodze poprzez boczne lusterka po obu stronach. Jeśli nie było wystarczającej ilości powietrza chłodzącego z wentylacji, to zostało otwarte przez przekręcenie otworów wentylacyjnych. Pozwoliło to na regulację jego kierunku. Aby wykluczyć możliwość zamglenia przedniej szyby z grzejnika, nacięcia na nim zostały wydmuchane. Wycieraczki próżniowe działają z napędu unikalnej pompy. Przekładnia dźwigni zmiany biegów GAZ-52 zgrabnie osadzona w podłodze kabiny.
Konstrukcja deski rozdzielczej jest prosta, wymiary są małe (w porównaniu do nowoczesnych ciężarówek). Mimo to zawierał on niezbędne wskaźniki głównych jednostek samochodu. Stacyjka znajduje się obok niej. Okablowanie starannie ukryte pod torpedą, pozostawiając dobry dostęp do niej w przypadku pęknięcia.
Naprzeciwko pasażera umieszczono schowek, w którym kierowca mógł przechowywać dokumenty i drobne przedmioty. Główna jednostka poprzedniej generacji, umieszczenie dźwigni kierunkowskazów, została wyeliminowana w kabinie. Został zainstalowany na kolumnie, a wcześniej był umieszczony na torpedie (było to niewygodne w dotarciu do niego). Panel i drzwi zostały wykonane w całości z metalu. Sofa została połączona. Plecy zostały uregulowane. Za nią załoga mogła przechowywać narzędzia i inne zapasy.
Specyfikacje GAZ-52
TTH:
- Długość - 5,7 m;
- Szerokość - 2,3 m;
- Wysokość - 2,2 m;
- Rozstaw osi - 3,3 m;
- Waga - 2,7 tony;
- Pojemność silnika - 3,4 litra;
- Moc silnika - 85 KM;
- Maksymalna prędkość - 75 km / h;
- Zużycie paliwa - 24 litry na 100 km.
Silnik GAZ-52
Kopie 58-59 lat ubiegłego wieku otrzymały elektrownie typu komory-pochodni. Dla nowej generacji ciężarówek opracowano nowy silnik, który opiera się na wersji 51-go zasilacza. Silnik GAZ-52 otrzymał układ górnego zaworu i ulepszoną konstrukcję głowicy cylindrów. Każdy cylinder otrzymał oddzielną komorę wstępną. W systemie dystrybucji gazu otrzymał mieszankę powietrza i paliwa. Następnie zapaliła standardową świecę. Silnik GAZ-52 z nowym urządzeniem i ulepszonym gaźnikiem GAZ-52 pozwolił na zaoszczędzenie do 20% paliwa.
Pierwsze testy elektrowni zawiodły. Nie dawała więcej mocy, źle startowała i nie oszczędzała paliwa. Z powodu niemożności normalnej regulacji gaźnika GAZ-52, nawet dla specjalistów w fabryce, silnik był niestabilny.
Po poważnych zmianach inżynierowie otrzymali innowacyjny projekt o objętości roboczej wynoszącej 3,4 litra. Rozwijała do 85 koni mechanicznych, co wystarczyło do wykonania zadań. Maksymalny moment obrotowy został osiągnięty przy 3 tysiącach obrotów - 22,5 kg / m. Firma nie wypuściła silnika Diesla GAZ-52, ale na początku lat dziewięćdziesiątych, aby zaoszczędzić na kosztach paliwa, niektórzy właściciele zainstalowali takie silniki samodzielnie.
Parametry techniczne silnika GAZ-52 zostały uznane za dobre na swój czas, wyprzedzając niektórych zagranicznych konkurentów. Okazały się tak optymalne, że transport jest dziś wykorzystywany w rolnictwie. Główną cechą jednostki napędowej było proste urządzenie i łatwość konserwacji (kierowcy wykonywali prace naprawcze w terenie).
Sprzęgło GAZ-52
Zmodernizowany silnik współpracował ze skrzynią biegów GAZ-52 nowej generacji. Projektanci zwiększyli swoją niezawodność i zmniejszyli hałas podczas pracy dzięki zainstalowaniu synchronizatorów na 3 i 4 biegach. Łącznie było pięć kroków - cztery przednie i jedno tylne. Transmisja składała się z pojedynczej płyty i była wykonywana na suchym typie.
Opis zawieszenia
Wiosna typu hodovka pobrana z poprzedniej generacji i zmodernizowana. Aby zwiększyć rezerwę zasobów roboczych, specjaliści dodali gumowe podkładki do elementów złącznych. Dzięki temu rozwiązaniu konstrukcyjnemu obciążenie na głównych arkuszach zostało zmniejszone, jeśli sprężyny się skręciły.
Konstrukcja zawieszenia przedniego składała się z podłużnych półeliptycznych sprężyn i hydraulicznych teleskopowych amortyzatorów. Z tyłu hodovka wyposażona w podłużne półeliptyczne i dodatkowe sprężyny. Tylna oś GAZ-52 otrzymała różnicę krzywkową. Poprawiło to ruch w terenie i na drogach wodnych.
Układ hamulcowy
Mechanizm hamujący został wyposażony w napęd hydrauliczny. Aby zmniejszyć siłę nacisku na pedał hamulca, do konstrukcji dodano wzmacniacz próżniowy. Każde koło ma hamulec bębnowy. Kierowca korzystał z dwóch systemów: pracy i parkowania.
Przekładnia kierownicza
System kołowania został wykonany zgodnie z typem globoidu (składał się on z globoidalnego robaka i dwugłowego walca). GUR w tamtych czasach dopiero zaczynał zdobywać popularność w innych krajach, Gorky Automobile Plant w projekcie GAZ-52 go nie wykorzystał.
Modyfikacje
Przez 29 lat masowej produkcji na podstawie standardowej wersji wypuszczono wiele odmian, które były wykorzystywane w różnych sektorach gospodarki:
- 52F to eksperymentalna wersja rodziny, która została wyposażona w silnik poprzedniej generacji. W ciągu roku z warsztatu przedsiębiorstwa Gorkiego nadszedł warsztat przemysłowy, który nie przeszedł niektórych testów;
- 52G - samochód z rozstawem osi wydłużonym do 3,7 metra. Ze względu na wzrost masy maksymalna nośność została zwiększona do 4 ton. Rozwój nie osiągnął produkcji przemysłowej;
- 52A - pierwsza opcja z jednostką napędową nowej generacji. Z rozszerzoną podstawową ładownością wynosiła 3 tysiące kilogramów. W 1959 r. Projektanci zebrali kilka egzemplarzy;
- 52P - siodło typu traktor ze starą elektrownią, które zostało wydane w limitowanej edycji;
- 52I - platforma z platformą podnoszoną. Nie przeprowadzono seryjnego odblokowania;
- 52-01 - podwozie do montażu różnych nadbudówek, najczęściej używane do montażu autobusów i pojazdów specjalnych. Wyprodukowany w latach 1969-1993 z silnikiem o mocy 75 koni mechanicznych;
- 52-02 - standardowa platforma do instalacji sprzętu zrzutowego;
- 52-03 - pokładowy samochód z blokiem nowej generacji;
- 52-04 - klasyczny transport z rozstawem osi 3,3 m;
- 52-05 - taksówka towarowa, wykonana na podstawie poprzedniej modyfikacji;
- 52-06 - ciągnik siodłowy o standardowym rozstawie osi;
- 52-07 - Model 52-04, w którym użycie benzyny zostało zastąpione skroplonym gazem. Auto rozwinięta moc do 73 KM;
- 52-08 - typ modelu 52-01, który wykorzystywał gaz płynny jako paliwo;
- 52-09 - taksówka do transportu skroplonego gazu;
- 52-27 - transport ładunków, który poruszał się po sprężonym gazie ziemnym. Pojazdy wyprodukowane do 65 KM i przyspieszone do 70 km / h;
- 52-28 - podwozie do zabudowy nadbudówek ze zwiększonym rozstawem osi i silnikiem na sprężonym gazie ziemnym;
- 52-50 - wersja 52-01 do dostarczania do krajów o klimacie tropikalnym;
- 52-54 - modyfikacja 52-04 dla eksportu na obszary o tropikalnych warunkach klimatycznych;
- 52-70 - standard 52-01, który trafił do sąsiednich krajów;
- 52-74 - klasyczne 52-04, przeznaczone na eksport do innych państw.
Na podwoziu zamontowano różne urządzenia, dzięki którym uzyskano wózki paliwowe, wozy strażackie, wywrotki i wiele innych rzeczy.
Co można wyciągnąć?
GAZ-52 - samochód, który wszedł do historii Związku Radzieckiego. Pracował ciężko i nieoceniony wkład w rozwój państwa i gospodarki. Właściciele samochodu mają następujące zalety:
- Dobra wydajność naziemna i terenowa;
- Duży prześwit;
- Duża liczba części w dobrym stanie na sprzedaż do naprawy;
- Prosta konstrukcja, która pozwala na naprawy w miejscu awarii;
- Dopuszczalne na rynek krajowy (w naszych i naszych latach) koszt;
- Wymiary, które pozwalają manewrować bez problemów w warunkach gęstego ruchu miejskiego;
- Dobra niezawodność i wysoki zasób zasobów roboczych w głównych węzłach technicznych;
- Wygodny salon i cicha praca skrzyni biegów.
Samochód ma wiele wad, które wynikają z przestarzałości transportu:
- Niewiele miejsc w kabinie;
- Niski (według nowoczesnych standardów) ładunek;
- Przestarzały projekt kabiny;
- Niska moc silnika;
- Wysokie zużycie paliwa i mała pojemność zbiornika paliwa (na dziś);
- Brak GUR;
- Słaba widoczność dzięki dużemu rozmiarowi okapu;
- Zła jakość okablowania elektrycznego.
Pomimo obecności niedociągnięć, ciężarówka nadal jest poszukiwana. Po zakończeniu produkcji wiele egzemplarzy GAZ-52 z konserwacji wystawiono na sprzedaż na rynku wtórnym. Teraz możesz kupić taki samochód w akceptowalnym stanie za 100-200 tysięcy rubli. Niektórzy mechanicy kupują "stojące" samochody za 30-100 tysięcy rubli, aby dokonać ich renowacji.
