Rosyjski śmigłowiec MI-28 i jego modyfikacje

Związek Radziecki nie od razu przystąpił do "wyścigu śmigłowców" i początkowo miał opóźnienia w stosunku do Stanów Zjednoczonych, które nawet podczas wojny koreańskiej zrozumiały korzyści płynące z używania śmigłowców. Jednak w Związku Radzieckim bardzo szybko dostrzegli zalety używania "maszyn z obrotowym skrzydłem" w sferze militarnej i zaczęli nadrabiać zaległości.

Na początku lat 60. ubiegłego wieku Mil zaproponował stworzenie helikoptera bojowego, który mógłby dostarczyć wojowników na pole bitwy i, jeśli to konieczne, wspierać ich ogniem. Helikopter miał zainstalować potężną broń i stworzyć przyzwoitą zatokę do lądowania. Tak rozpoczęła się historia stworzenia legendarnego śmigłowca - Mi-24, radzieckiego "latającego czołgu". W 1971 r. Kilka pierwszych maszyn zostało przekazanych do testów w locie. Ten śmigłowiec miał wiele różnych modyfikacji, nie jeden raz został zmodernizowany. Uczestniczył w wielu konfliktach zbrojnych i wojnach, przechodził trudną szkołę w Afganistanie, walczył na różnych kontynentach iw różnych obozach. "Latający czołg" jest nadal w służbie i niezawodnie służy w armii rosyjskiej i innych armiach świata.

Ale jednocześnie doświadczenie wojny w Afganistanie pokazało, że armia potrzebuje nowego śmigłowca. Mi-24 jest naprawdę wyjątkowym samochodem, a z czasem pozbył się drobnych wad, ale problemem była jego koncepcja. Mi-24 został zbudowany w istocie, jak latający BMP. Początkowo pomyślano, że śmigłowiec może dostarczyć żołnierzy, a następnie go przykryć. Zastosowanie helikoptera w działaniach wojennych (zwłaszcza w Afganistanie) pokazało, że w zasadzie maszyna jest używana jako atak helikoptera, a lądowisko po prostu nie jest potrzebne. W 1975 r. Ministerstwo Obrony ZSRR ogłosiło konkurs na nowy śmigłowiec szturmowy. W wydarzeniu wzięło udział biuro Kamowa i Mil. Wojsko potrzebowało analogu amerykańskiej helikoptera AH-1 Cobra.

Ponadto sowieccy stratedzy byli zainteresowani jeszcze jedną rzeczą - możliwością użycia śmigłowców przeciw wrogim pojazdom opancerzonym. Kilka lat przed rozpoczęciem zawodów wydarzył się jeden epizod, który wywarł niezatarte wrażenie na sowieckiej armii. W październiku 1973 r. Osiemnaście izraelskich śmigłowców AN-1 Cobra zniszczyło 90 egipskich czołgów bez utraty jednego pojazdu. Tak więc sowieccy projektanci otrzymali zadanie nauczania nowego śmigłowca do walki z czołgami.

Biuro Projektowe Kamov zaproponowało na konkursie pojedynczy Ka-50, który później stał się słynnym "Czarnym Rekinem", a biuro Mil wybierało prostszy i tańszy sposób. Śmigłowiec Mi-8 został ponownie przeprojektowany. Całkowicie wyeliminował przedział ładunkowy, zmienił nos śmigłowca nie do poznania, a dwóch członków załogi pozostało w kokpicie. Na helikopterze zainstalowano nową, mocniejszą broń i bardziej zaawansowany system kontroli ognia.

W połowie lat 80., po licznych testach, Ka-50 wygrał konkurs na stworzenie śmigłowca szturmowego. I Mi-28 zaczął przerabiać zgodnie z życzeniem klienta. Nowy śmigłowiec o nazwie Mi-28A został pokazany w 1988 roku na wystawie w Le Bourget. Ale potem ZSRR załamał się, a wtedy wszystko nie zależało od helikopterów. Mi-28 został oddany do użytku w 1995 r., A już w 1996 r. Pojawił się Mi-28 N - pierwszy śmigłowiec w Rosji, który mógł działać o każdej porze dnia i przy każdej pogodzie. Podczas tego ataku śmigłowiec Mi 28 N otrzymał przydomek "nocny łowca".

Na zewnątrz śmigłowiec ten był bardzo podobny do śmigłowca Mi 28, z wyjątkiem jednego szczegółu, który od razu rzucił się w oczy: kulka radarowa nad osią wirnika śmigłowca. Ale ten szczegół bardzo zmienił charakterystykę samochodu, zmieniając go z dość przeciętnego samochodu w jeden z najlepszych śmigłowców w Rosji, który mógłby konkurować z zagranicznymi odpowiednikami.

Opis i specyfikacje maszyny

Śmigłowiec bojowy Mi 28 został stworzony zgodnie z klasycznym schematem pojedynczego wirnika, ma jeden wirnik i jeden wirnik ogonowy. Obie śruby mają cztery ostrza. Samochód ma trójkołowe podwozie i podwójną kabinę. Piloci są w nim jeden po drugim. Kabina jest opancerzona, najważniejsze elementy i systemy helikoptera są również pokryte pancerzem. Wiele ważnych systemów jest duplikowanych. Silniki są rozmieszczone po różnych stronach kadłuba. Jest mały przedział ładunkowy, w którym mieszczą się 2-3 osoby. Wirnik ogonowy ma kształt litery "X". Prędkość samochodu wynosi ponad 280 kilometrów na godzinę.

Helikopter zapewnia system ratunkowy załogi podczas awaryjnego lądowania - są to specjalne fotele pilota i podwozie, które mogą absorbować wstrząsy.

Śmigłowiec bojowy Mi 28 jest idealny do latania na bardzo niskich wysokościach. Może chować się za fałdami terenu, a tym samym podkradać się do celu, nie będąc zauważonym. Jednak najważniejszą rzeczą w tym helikopterze jest jego sprzęt elektroniczny, co czyni go "nocnym łowcą". Zawiera system kontroli uzbrojenia, ILS, oparty na kasku system oznaczania celu, który pozwala pilotowi sterować działem po prostu obracając głowę. Jest kamera termowizyjna, dalmierz laserowy. Również do dyspozycji pilotów specjalny system do sterowania śmigłowcem w nocy.

Radar "Kuszy" (kula widoczna nad płaszczyzną śmigła) pozwala śmigłowcowi latać i manewrować na bardzo małych wysokościach, zmniejszając w ten sposób prawdopodobieństwo wykrycia przez wroga. Kompleks wyposażenia pokładowego pozwala załodze poruszać się po terenie i znacząco poprawia charakterystykę techniczną pojazdu. Radar pokładowy "Kusza" pozwala latać o każdej porze dnia, sygnalizuje pilotowi przeszkody na drodze śmigłowca, w tym nawet drzewa i linie energetyczne. Dzięki "kuszy" Mi-28 N może schować się w fałdach terenu i odsłonić tylko górę za pomocą anteny.

Helikopter jest prowadzony przez fizyczne pola Ziemi, a także może korzystać z nawigacji satelitarnej. Baza danych komputera pokładowego przechowuje dużą liczbę trójwymiarowych map obszaru walki.

"Nocny łowca" ma system tłumienia promieniowania podczerwonego i system do upuszczania pułapek ciepła. Helikopter ma możliwość zainstalowania zakłóceń dla radarów wroga i głowic rakietowych.

Uzbrojenie Mi 28 N składa się z 30-milimetrowej działa automatycznej 2A42, może również przenosić zarówno kierowane, jak i niekierowane pociski. Pociski powietrze-powietrze mogą być montowane na śmigłowcu. Helikopter ma cztery punkty zawieszenia. Ponadto, maszyna może być wyposażona w instalację pól minowych.

Podstawowe tth Mi 28

Śmigłowiec Mi 28 ma kilka modyfikacji różniących się charakterystyką techniczną, wyposażeniem, rokiem produkcji i innymi szczegółami.

Modyfikacje Mi-28

• Mi-28. Eksperymentalna maszyna, która została przesłana do przeglądu.
• Mi-28 A. Zmodyfikowany samochód. Zauważalny dla mocniejszego silnika, wirnika ogonowego w kształcie litery X, ulepszonego wyposażenia. W serii nie poszło.
• Mi-28 L. Stworzony do wydania na licencji w Iraku. W serii nie poszło.
• Mi-28 N. "Night Hunter". Helikopter na każdą pogodę, który może wykonywać zadania o każdej porze dnia.
• Mi-28 NE. Wersja eksportowa "nocnego łowcy".
• Mi-28 NM. Zmodernizowana wersja Mi-28 N.
• Mi-28 UB. Śmigłowiec bojowy z podwójnym sterowaniem.

Mówiąc o Mi-28, można zauważyć, co następuje. Pod względem parametrów technicznych, ten śmigłowiec ataku jest bardzo podobny do amerykańskiego Apache, choć kosztuje znacznie mniej. Ponadto cechy Mi-24 są wyraźnie widoczne w tym helikopterze. Można powiedzieć, że ta maszyna to bardzo głęboka modernizacja "krokodyla". Nowe rozwiązania w tym śmigłowcu wynoszą około 25-30%, co czyni go bardzo opłacalnym. Wiele komponentów i części są dobrze opracowane i dobrze znane technikom. Maszyny Kamov są naprawdę rewolucyjnymi śmigłowcami, ale w związku z tym trudniej jest je uruchomić seryjnie. Wybór Mi-28N jako głównego helikoptera szturmowego dla armii rosyjskiej jest bardzo logiczny i ekonomicznie korzystny.

Najważniejsze pytanie brzmi teraz, co będzie dalej. Mi-28N można nazwać dobrym helikopterem drugiej generacji, rosyjskim odpowiednikiem Apache. Ale amerykański śmigłowiec dawno temu w serii, testowany w wielu konfliktach, ma kilka modyfikacji. Z drugiej strony Rosja rozpoczyna właśnie seryjną produkcję "nocnych łowców" W tym czasie Stany Zjednoczone zdołały stworzyć nowy śmigłowiec Comanche, wykonany w technologii stealth. I już miał czas odmówić. Helikopter nie był zbyt udany z technicznego punktu widzenia i zbyt drogi, nawet dla USA.

Ale prawdopodobnie tak nie jest. Najprawdopodobniej era śmigłowców szturmowych należy już do przeszłości. Na ich miejsce pojawi się UAV. Bezzałogowe pojazdy są znacznie tańsze, już udowodniły swoją skuteczność i rentowność. Takie urządzenia są bardziej wydajne, ukradkowe i łatwiejsze do manewrowania niż helikoptery. I choć nie musi ryzykować życia pilotów. W rozwoju takich urządzeń pierwsze miejsce do tej pory należy do Stanów Zjednoczonych, ale szybko doganiają chińską armię. Rosja pozostaje w tyle w tym kierunku, wszystkie dotychczasowe wydarzenia istnieją jedynie w formie rysunków i projektów.

Wideo o MI-28

Obejrzyj wideo: Letnia Ambasada Humoru - Kabaret Młodych Panów - Powrót piłkarzy (Kwiecień 2024).