W historii rosyjskiej marynarki wojennej jedno z czołowych miejsc zajmuje służba bojowa statków patrolowych. Ten typ okrętu wojennego uważany jest za najbardziej masywny w całej flocie. Zakres zadań wykonywanych przez statki tej klasy jest również ogromny. Storozheviki zawsze znajdowało się w czołówce, chroniąc bezpieczeństwo komunikacji morskiej i granic morskich naszego kraju.
W Związku Radzieckim porządek obrad był strategią morską, zapewniającą aktywną obronę naszych własnych granic morskich. W tym celu najlepiej nadawały się opiekunowie, którzy byli głównie wykorzystywani do obrony wód przybrzeżnych. Aby wykonywać misje bojowe, statki nie wymagały większej autonomii żeglugi ani potężnych broni. Jednak pojawienie się w morzu dużej liczby formacji amerykańskiej floty i statków państw NATO zmusiło radzieckie dowództwo morskie do poszukiwania nowych technicznych środków walki. Odpowiedzią na wzmocnienie potęgi morskiej potencjalnego wroga powinny być statki patrolowe projektu 11540.
Główne cele nowego patrolu Jarosława mądry i Fearless
Nowy patrol, który miał zostać przeniesiony do Floty Bałtyckiej, miał stać się najsilniejszym i najpotężniejszym statkiem w Morzu Bałtyckim. Głównym celem dla nich było kontrolowanie Morza Bałtyckiego. Nie wykluczono, że wysięgnik podpłynie do oceanu, aby zapewnić bezpieczeństwo żeglugi i przechwycić wrogie statki na granicach dalekiego zasięgu.
Cele wymagały zwiększenia wielkości i przemieszczenia okrętów wojennych. Konieczne było stworzenie statku patrolowego, który byłby w stanie długo przebywać na morzu i który miałby większą siłę ognia. Okręty z poprzedniego projektu 1135 wyraźnie wykazały cechy konstrukcyjne statków strażniczych nowego typu, które musiały zostać ulepszone lub zmodernizowane. Wprowadzenie szeregu innowacji technicznych do projektu i zwiększenie przesunięcia statku doprowadziło do przejścia projektu 11540 statków do klasy fregaty.
Przydział techniczny do budowy nowego patrolu przybył w 1981 roku. Twórcą dokumentacji projektowej był Zelenodolsk PKB. W tym czasie możliwości stoczniowe Związku Radzieckiego umożliwiły budowę dużych ilości okrętów wojennych z wysunięciem do 4 tysięcy ton. Statek patrolowy nowego projektu miał zostać zbudowany z uwzględnieniem wszystkich cech konstrukcyjnych i innowacji posiadanych przez statki tego samego typu w zagranicznych flotach. Jako punkt odniesienia wybrano amerykańską fregatę typu Oliver Perry i niemiecki statek typu Bremen. W ostatecznej formie projekt 11540 otrzymał kod "Hawk". Zgodnie z klasyfikacją NATO, nowy patrol został uznany za fregatę, tj. wielozadaniowe okręty dalekiego zasięgu.
Nowe jednostki bojowe po wejściu do służby miały zastąpić służbę wartownika 1135. Ramiona fregat typu "Hawk" zostały przeznaczone do poszukiwania wrogich okrętów podwodnych i ich zniszczenia. Obecność potężnego uzbrojenia przeciwlotniczego i systemów obrony powietrznej zapewniła następujące zadania dla nowych statków:
- wdrażanie ochrony łączności morskiej;
- obrona przeciwpodwodna i patrole dalekobieżne;
- realizacja ataków na tereny przybrzeżne;
- wsparcie naziemne podczas operacji lądowania.
W ramach formacji operacyjnych floty fregaty projektu 11540 miały zapewnić ochronę porządku marszowego przed atakami statków i okrętów podwodnych prawdopodobnego wroga.
Cechy konstrukcyjne projektu TFR 1540
Statek patrolowy, zbudowany przez radzieckich stoczniowców w stoczni Yantar w Kaliningradzie, był logiczną kontynuacją projektu 1135 TFR, który z powodzeniem służył w różnych teatrach morskich. Nowy statek miał stać się uniwersalnym okrętem bojowym, zdolnym do jednoczesnego pełnienia funkcji strażnika i ofensywy. Główną cechą nowego statku jest wykorzystanie materiałów o słabej powierzchni odbijającej w konstrukcji statku.
Pierwszy statek z serii "Hawk" z trzema statkami złożonymi w 1987 roku.
Dla porównania: pierwotnie planowano, że tego typu statki będą najbardziej masywne w radzieckiej marynarce wojennej. Plany przewidywały budowę 70 statków w ciągu 10 lat. W tym celu należy wykorzystać zdolność 7 przedsiębiorstw przemysłu stoczniowego w kraju.
Statek otrzymał numer fabryczny 401, a rok później, w maju 1988, został uruchomiony. W ciągu następnych dwóch lat statek został ukończony, łącznie z instalacją broni i wyposażenia statku z głównymi komponentami i zespołami. W grudniu 1990 r. Rozpoczęła się nowa straż. Służba bojowa statku pod nazwą Fearless w składzie Floty Bałtyckiej rozpoczęła się wiosną 1991 roku.
Drugi statek z serii o numerze seryjnym 402 pod nazwą "Nieprzepuszczalna" nie miał czasu na wejście do służby. Założony w 1988 roku, został uruchomiony w 1990 roku, jednak ze względu na upadek Związku Radzieckiego budowę i wykończenie statku opóźniło się 19 lat. Dopiero w 2009 r. Budowa została ostatecznie ukończona, a statek wszedł do służby floty bałtyckiej, otrzymując głośną nazwę Jarosław Mądry.
Trzeci statek, który nosił nazwę "Mgła", został położony w 1993 roku, ale brak funduszy na budowę spowodował, że statek nigdy nie został ukończony. W 2018 r. Postanowiono unieszkodliwić niedokończony kadłub statku.
Nowe statki takie jak "Hawk" charakteryzowały się zwiększonym przemieszczeniem. Zgodnie z dokumentacją projektową fregata miała nominalną pojemność 3,5 tys. Ton. "Fearless" TFR, rozpoczęty w 1990 roku, miał długość 117 metrów na linii wodnej i 14 metrów szerokości. Przesunięcie statku odpowiadało parametrom projektu 1135 osób odznaczających się Kosztem budowy nowej fregaty było 80 milionów rubli (ceny z 1988 roku).
Po raz pierwszy w radzieckiej flocie zastosowano na statku nowe technologie, których celem było zmniejszenie poziomu hałasu działających śmigieł i zwiększenie zdolności żeglugowej statku. Na etapie projektowania dokonano zmian w projekcie dotyczącym elektrowni, rodzajów i ilości broni okrętowej, układu głównych jednostek. Główne zmiany dokonane w projekcie doprowadziły do stworzenia statków o modyfikacji 11541 typu "Corsair", obliczonych jako opcja eksportu.
Kadłub statku i elektrownia
Kadłub statku prowadzącego miał 12 przedziałów i wydłużony dziób, wykonany był ze stali. W projekcie obudowy zainstalowano żarówkę na nosie, w której znajduje się stacja sonaru. Innowacje można uznać za stabilizatory pitching i zainstalowane na bocznych kościach policzkowych dodatkowe kil. Statek był wyposażony w niezbędne urządzenia i urządzenia do tankowania i odbierania ładunku ze statków wsparcia bezpośrednio na morzu.
Konstrukcja kadłuba została stworzona w taki sposób, że gdy trzy sąsiednie przedziały zostały zalane, statek zachował swoją wyporność i stabilność.
Charakterystyczne charakterystyczne znaki zewnętrzne statków typu "Hawk" to dwa maszty i dwa kominy. Główne jednostki kontrolne i jednostki wsparcia życia skoncentrowane były w czterech oddzielnych twierdzach. Górne nadbudówki statku, jak już wspomniano, miały specjalny kąt przechyłu 8-100, co znacznie zmniejszyło współczynnik odbicia statku pod wpływem fal radarowych.
Planowano wyposażenie wszystkich strażników w cztery silniki z turbiną gazową. Dwie jednostki silnikowe konstrukcji M-70 zapewniły marsz prędkości dla wartownika, podczas gdy pozostałe dwa silniki typu M-90 mogły zapewnić ruchy statku na ukształtowanym torze. Główna elektrownia została podzielona na dwie niezależne grupy. W pobliżu nosa patrolowych silników napędowych. Mocniejsze, szybkobieżne silniki zostały umieszczone bliżej rufy statku. Taki układ grupy silników znacznie zwiększył przeżywalność statku, zapewniając jego postęp nawet przy krytycznych obrażeniach. Moc silników głównych wynosiła 37 tys. KM Po włączeniu silników grupy dopalacza całkowita moc elektrowni osiągnęła 55-57 tys. KM.
Eksploatacja elektrowni zapewniła statkowi ekonomiczny kurs z prędkością 18 węzłów. Dzięki działającej grupie dopalaczy statek może osiągnąć maksymalną prędkość do 31 węzłów. Przeprowadzka w ekonomicznym kursie sprawiła, że nowy patrolowiec miał zasięg 3,5 tys. Mil. Statek może być stale na morzu przez okres do 30 dni. Załoga statku o stanie harmonogramu walki liczyła 214 marynarzy i oficerów.
Uzbrojenie okrętów patrolowych projektu 11540
Początkowo statki projektu 11540 planowały uzbroić jedynie broń przeciwpancerną i artyleryjską. Pierwszy statek z serii, Fregate Fearless, był uzbrojony tylko w broń kopalni i artylerii, głównie w celu zwalczania okrętów podwodnych wroga. Kompleks rakietowy i przeciwpodwodny "Wodospad" był systemem zdolnym do strzelania, zarówno torped, jak i pocisków przeciw okrętom podwodnym w odległości 120 km. Wojna przeciw okrętów podwodnych miała być przeprowadzona przy pomocy RBU-6000 Smerch-2, wielorowkowej bomby odrzutowej.
Półautomatyczny dział artyleryjski AK-100 został zainstalowany na głównym pokładzie w obszarze dziobowym jako broń pomocnicza. Do prowadzenia statków rozpoznawczych dalekiego zasięgu typu Yastreb składała się grupa lotnicza składająca się z helikoptera Ka-27.
W przyszłości, próbując zwiększyć zdolności bojowe strażników i próbując przekształcić je w uniwersalne okręty wojenne, wyższe Dowództwo Marynarki zażądało wzmocnienia uzbrojenia statków. Drugi statek z serii Jarosława Mądrego, który wszedł do służby w 2009 roku, był uzbrojony w system pocisków przeciwlotniczych Uran. Fregata była teraz w stanie z powodzeniem zmierzyć się z najwyższym wrogiem na morzu.
Kontenery rakietowe zainstalowane w środku kadłuba. W tym celu konieczne było zwiększenie długości kadłuba okrętu. Cała pozostała broń statku pozostała taka sama. Zwiększono możliwości sprzętu radarowego statku i urządzeń łączności.
Współczesne życie straży 11540 projektu
W obecnych warunkach statki patrolowe typu Yastreb reprezentują pojedynczy incydent. Zamiast masowego zwolnienia flota widziała tylko dwa gotowe okręty. Pierworodny z serii TFR "Fearless" jest dziś naprawiany. Uruchomienie planowane jest na koniec 2018 r. I początek 2018 r.
Drugi statek z serii SKR 727 - "Jarosław Mądry" - jest częścią Floty Bałtyckiej i znajduje się na stanowisku bojowym.
Kolejna budowa statków typu Yastreb została uznana za nieprzydatną, ze względu na pojawienie się nowych technicznych i innowacyjnych tendencji w rozwoju floty. Dziś toczy się o budowę kolejnej klasy statków - korwety. Nowe okręty są mniejsze, ale pod względem wyposażenia technicznego i doskonałości sprzętu nawigacyjnego zaprojektowano tak, aby rozwiązać szerszy zakres misji bojowych.
