Kajdanki nazywane są łańcuchami, rzucane na nogi lub na ręce aresztowanych lub skazanych bransoletek, aby ograniczyć ich swobodę ruchów. Szakle są zwykle żelazne lub stalowe. Zasadniczo są one używane w konwojach na pojazdach, które nie są w tym celu wyposażone lub w ruchu podejrzanych lub przestępców.
Do tej pory policja w ich praktyce kajdany prawie nie używają. W praktyce światowej, w większości przypadków kajdanek lub tak zwanych "nanozhniki", które zachodnich producentów są tradycyjnie nazywane szakli, pomimo znaczących różnic w projektach. Nowoczesne modele prezentowane są w formie kajdanek o zwiększonych rozmiarach, mających długi łańcuch między nimi i noszonych na nogach, ale istnieje opcja z zakładaniem na ręce i nogi w tym samym czasie.
Ze względu na ich uniwersalne właściwości (odpowiednie dla wszystkich rozmiarów), duży obszar zastosowań operacyjnych i przy niskich kosztach, wciąż są popularne w niektórych krajach. Szakle tradycyjnych konstrukcji są obecnie używane przez chiński system więzienny. Ponadto, stalowe szekle producentów mogą być nazywane nanoskresami, a łączone są do metra długości z łańcuchem kajdanek.
Charakterystyczne cechy między kajdanami, kajdankami i nanozhanami zawartymi w ich cechach konstrukcyjnych. Tak więc, stalowe kajdany są przeznaczone do długotrwałego noszenia, a kajdanki z nanozhnikami na krótką metę. W rezultacie szekle są bezpieczne, szerokie i regulowane, a także nieuregulowane bransoletki, zamykane na zamki lub nity, a także dopasowane do rozmiarów nadgarstków i kostek.
Podczas gdy z kajdankami lub nanozhnikami rzeczy są nieco inne, są uniwersalne z bardziej traumatycznymi, zapinanymi na suwak bransoletkami. Rąbek w kajdanach kajdan jest zaokrąglony, aw kajdankach i nanoznikach, w zasadzie nie jest dostarczany. Przeciwnie, jeśli podejrzany rozpoczyna nagłe ruchy lub próbuje uwolnić się z bransoletek, wtedy jeszcze bardziej rozbija się na kończyny, powodując ból w tych częściach. Dotyczy to zwłaszcza najnowocześniejszych kajdanek z tworzywa sztucznego.
Pochodzenie słowa kajdany
Niektórzy filologowie uważają, że słowo kajdany pochodzi od Arabów jako "kajdany". Mimo że słowiańskie, białoruskie i polskie ludy słowiańskie to też brzmi - "Kaidan". W Rosji nazywano je "gruczołami".
Wzmianka o kajdanach
Być może kajdany z pierwszej nogi mogą pojawić się w epoce brązu, kiedy doszło do pewnego stopnia masowej obróbki metalu. W British Museum można zapoznać się z asyryjskimi kajdanami z brązu znalezionymi w Niniwie (obecnie, Irakijski Mosul) i pochodzącymi z X wieku p.n.e. Wzmianki o kajdanach i łańcuchach można znaleźć w tekstach biblijnych Starego Testamentu.
Po pierwsze, kajdany zostały unieruchomione w zamkniętych pozycjach za pomocą nitów, które zostały usunięte tylko przez siekanie ich w kuźni. Starożytny Rzym (I-II wne) był naznaczony przez pierwsze kajdany, które miały wbudowane zamki. Stały się również prototypem obecnych kajdanek, w których winni ludzie byli szybko przykuty łańcuchem, kiedy byli transportowani lub przykuty do pracy. W dodatku, Rzymianie nabyli i przykucnęli.
W tym czasie były też kajdany damskie o długości łańcuchów ręcznie robionych bransoletek o długości 15-25 cm i bransoletkach stóp 35-45 cm. Dzięki temu niewolnicy mogli wykonywać wszystkie prace domowe w domu, ale nie mogli atakować właścicieli ani uciekać przed nimi. W tym samym czasie pojawiły się pewne podobieństwa do obecnych "sztywnych" (zawiasowych) kajdanek. Były to ręcznie spięte klocki z bransoletami, które były zamknięte, mocno połączone razem bez użycia łańcuchów.
Kiedy obróbka metali spadła, odmówili użycia szekli z nitami - wygodniej było z zamkiem. Wynaleziona w 1912 r. Kajdanki z uniwersalnymi bransoletkami, a także masowo skonstruowane więzienia doprowadziły do porzucenia więzów tradycyjnych wzorów. Po prostu nie trzeba było ciągle więzionych więźniów.
Używanie kajdan w policji i systemach penitencjarnych
Policja i systemy wykonawcze na Zachodzie są teraz aktywnie wykorzystywane przez kandały (głównie przez artystów). Tak więc w krajach europejskich (we Francji i Niemczech) są one używane w konwoju szczególnie gwałtownych skazanych. Często podejrzani mogą być na rozprawie sądowej z policyjnymi kajdanami na rękach i nogach. Jest to projekt kajdanek połączonych łańcuchem z nano-ostrzami, czasami są one przymocowane do łańcucha na pasku. We współczesnej rosyjskiej praktyce kajdany nie są używane przez żadne systemy.
Eksperci zachodnich policji zauważyli znaczenie szerokiego użycia kajdan. Uważają, że im bardziej przestępca jest ograniczony w swoich działaniach, tym mniej myśli ma na temat ucieczki.
"Łańcuchowe gangi" w amerykańskim więzieniu Estrella dla kobiet
W Arizonie jest więzienie Estrella. Jest powszechnie znana z tego, że więźniarki odbywają karę w ramach programu "Chain Gang" - dosłownie "Chain Gang". Program zakłada zbiorową egzekucję niewykwalifikowanych miejsc pracy przez więźniów, w procesie realizacji których są one połączone przy pomocy długiego łańcucha.
Takie systematyczne podejście było tradycyjne dla państw południowoamerykańskich w XIX-XX wieku, do 1955 r., Kiedy to zostało anulowane jako nieludzkie i niezgodne z duchem nowej ery. Jednak w 1995 r. Ponownie użyto go w południowych więzieniach mężczyzn, a w Estrella poszli jeszcze dalej i rozszerzyli to podejście na kobiety. Powód był prosty: mężczyźni i kobiety w Stanach Zjednoczonych mają równe prawa i dlatego nikt nie powinien otrzymywać koncesji.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami program ten nosi nazwę "Ostatnia szansa" i jest przeznaczony tylko dla tych więźniów, którzy wykonują kary do jednego roku za "frywolne" artykuły.
Dziwne, jak może się wydawać, ale karę "spętania jednego łańcucha" i swobodnego wykonywania niewykwalifikowanej pracy przez więźniarki dobiera się całkowicie na zasadzie dobrowolności. I z bardzo prostych powodów. Wyroki sądów, mimo dość krótkiego czasu, większość z nich podlega surowym warunkom odbywania kary (coś w stylu rosyjskiego ShIZO). Ten tryb zakłada rygorystyczną skarpetkę z szaty "w paski", stały pobyt w ciasnych komórkach przez 23 godziny dziennie z niewielkimi dwoma posiłkami dziennie. I wiele innych ograniczeń.
Zgodnie z programem Chain Gang, pięciu więźniów powiązanych razem w jeden długi łańcuch, wspólnie wykonujących obraźliwe prace, może pozbyć się pragnienia łamania prawa w przyszłości.
