Współczesne rosyjskie siły zbrojne są uderzająco odmienne od armii, która była w latach 90. i na początku 2000 roku. Dzisiaj rosyjskie siły zbrojne otrzymują najnowocześniejszą broń. Do 2020 r. Najnowsze modele sprzętu wojskowego i uzbrojenia w rosyjskiej armii powinny wynosić co najmniej 70%. Według ekspertów, ponad 19 bilionów rubli można wydać na modernizację armii. Tak duża kwota zapewnia nowy program państwowy dotyczący priorytetów wojskowo-technicznych i uzbrojenia armii rosyjskiej.
Perspektywy najnowszych tajnych broni rosyjskiej armii
Zbrojenie armii to nie tylko zaopatrzenie wojska w już stworzony nowoczesny sprzęt. Rosja stale rozwija rozwój całkowicie nowych broni, a także podejmuje decyzje dotyczące ich maksymalnego rozwoju. Według ekspertów, w następnej dekadzie rosyjskie siły powietrzne otrzymają najnowsze rodzaje broni:
- ponad 500 samolotów różnych typów;
- ponad 1000 śmigłowców różnych typów;
- ponad 200 najnowszych systemów obrony powietrznej, które połączą się w jeden system obrony powietrznej;
- najnowszy wojownik piątego pokolenia;
- nowe samoloty dalekiego zasięgu;
- zmodernizowane i nowe pociski balistyczne dla sił odstraszania jądrowego;
- najnowsze typy broni precyzyjnej to różnorodne bomby i pociski z najnowszymi systemami prowadzenia;
- Nowe rodzaje broni przeciwczołgowych i systemów obrony powietrznej nowej generacji;
- nowa broń strzelecka.
Dodatkowy rozwój zostanie uzyskany przez zautomatyzowane systemy kontroli oddziałów. Być może w niedalekiej przyszłości Rosja będzie dysponować super bronią pracującą nad nowymi fizycznymi zasadami. W tej chwili trwają badania nad stworzeniem tych super broni. W tej chwili jego status jest "tajny". Nie zatrzymuj też rozwoju tworzenia naddźwiękowych rakiet powietrznych. Powinny pojawić się przed 2020 rokiem. Hypersoniczne rakiety przekroczą prędkość dźwięku około 6-8 razy. Pierwsze typy urządzeń hipersonicznych powinny pojawić się nie wcześniej niż w 2030 roku.
Nowe nuklearne strategiczne pociski
Podstawą tarczy Rosji jest nuklearne uzbrojenie strategiczne. Jego głównymi przedstawicielami są ciężkie MBR Sotq i Voyevoda. Mają trzykrotnie dłuższą żywotność. Obecnie są one zastępowane przez rakiety Topol i Topol-M, a obiecujące bronie nuklearne nowej generacji będą nadal dostępne.
RS-24 Yars
RS-24 Yars to nowa broń jądrowa, która jest produkowana w mieście Votkinsk w zakładzie inżynieryjnym w Votkinsk. Pociski RS-24 będą stopniowo zastępować ICBM RS-20 i RS-18 po wyczerpaniu ich okresów gwarancyjnych. Kompleksy "Yars" zaczęły się wdrażać w grudniu 2009 r. Po zdaniu testu. W listopadzie 2010 r. Generał S. Karakajew, głównodowodzący strategicznych sił rakietowych, ogłosił, że systemy mobilne z rakietami jednomodułowymi Topol-M będą stopniowo ponownie wyposażane w systemy mobilne Yars. W 2018 r. Uruchomiono aktywne części strategicznych rakiet z pociskami Yars RS-24.
Granica RS-26
RS-26 Rubezh to strategiczny system rakietowy wykorzystujący międzykontynentalną pocisk balistyczny o zwiększonej dokładności. Bronie jądrowe są opracowywane przez Moskiewski Instytut Techniki Cieplnej. Rozwój kompleksu prowadzony jest od 2006 roku. W okresie do 2009 r. Badania przeprowadziły krajowe uczelnie badawcze na temat "Frontier".
Pierwsze uruchomienie testowe RS-26 Rubezh w 2011 roku zakończyło się wypadkiem. Drugi i trzeci start-up miał miejsce w 2012 r. Na stronach testowych Plesetsk i Kapustin Yar. Podczas startu oceniono zdolności rakietowe nowego pocisku. W 2013 r. Miała miejsce czwarta edycja. Od 2014 r. Rakieta kompleksu Rubezh będzie produkowana masowo w zakładzie inżynierii w Votkinsk. Od 2014 roku kompleks został przyjęty przez strategiczne siły rakietowe. W przyszłości nowa rakieta zastąpi Topol-M ICBM, a także Yars.
MBR "Sarmat" RS-28
Przyszły ciężki ICBM "Sarmat" RS-28 - rakieta nowej generacji. Zaczęła projektować w 2009 roku. Zgodnie z pierwotnym planem miał on funkcjonować do końca 2018 r. Celem stworzenia ciężkiej rakiety było zastąpienie RSB-20 "Szatana" ICBM w ramach strategicznych sił rakietowych. Rozwój ICBM odbywa się w mieście Miass. Makeeva z udziałem organizacji pozarządowej Mechanical Engineering. Techniczne zadanie projektowania nowej generacji ICBM zostało zatwierdzone w 2011 roku. We wrześniu 2012 r. Odbyła się świetna porada dotycząca nowej rakiety, w której wszyscy deweloperzy spotkali się, aż do poziomu 2-3. Na początku października Ministerstwo Obrony na ogół zatwierdziło projekt nowego ICBM, ale wiele uwag i sugestii zostało poczynionych przez deweloperów przy ich dalszym projektowaniu.
W maju 2014 r. Wiceminister obrony Jurij Borisow oświadczył, że prace nad stworzeniem Sarmat ICBM przebiegały zgodnie z planem, a także, że rakieta mogła latać przez południowe i północne bieguny. Produkcja ICBM będzie prowadzona przez współpracę przedsiębiorstw, którą utworzyło Państwowe Centrum Komputerowe o nazwie V.Makeev - będzie to Krasnojarski Zakład Budowy Maszyn i inne powiązane przedsiębiorstwa. Budowa pełnowymiarowego modelu rakiety została wykonana w 2014 roku. W 2018 roku musi przejść test rakietowy, a także szereg innych testów. W lutym 2018 r. Krasnojarski Zakład Maszynowy wyprodukował pierwsze elementy konstrukcyjne ciężkiej rakiety Sarmat. Jest prawdopodobne, że seryjna produkcja RS-28 zostanie uruchomiona w tym zakładzie.
BZHRK Barguzin
BZHRK Barguzin - to najnowszy system pocisków kolejowych bojowych. Projekt BZHRK rozpoczął się w 2012 roku w Moskiewskim Instytucie Techniki Cieplnej. Do grudnia 2014 r. Dyskutowano, jakiego rodzaju pociski użyć: w oparciu o ICBR RS-26 Rubezh, ICBM RS-24 Yars lub wykorzystując rozwój na Bulava 3M30 SLBM. Jednak w grudniu 2014 r. Zgłoszono, że kompleks będzie oparty na ICAR Yars lub Yars-M.
Ma on realizować prace B + R do 2020 roku, aby stworzyć i przeprowadzić testy próbek BZhRK, dostarczenie super kompleksów do uzbrojenia RVSN powinno rozpocząć się po 2020 roku. To tajna broń jądrowa, więc niewiele o niej wiadomo. Obecnie w 2018 r. Prowadzony jest projekt projektu BZHRK i prace eksperymentalne. Nowy kompleks otrzymał nazwę "Barguzin". Wdrożenie nowego BZHRK planowane jest nie wcześniej niż w 2018 r.
Nowa broń przeciwpancerna Federacji Rosyjskiej
Kompleks Cornet-D
Kompleks Cornet-D jest bronią przeciwpancerną reprezentującą system rakietowy. Został zaprojektowany w Biurze Projektu Instrumentów miasta Tula przez głównego projektanta Leva Zakharova. W 2011 roku kompleks został przetestowany. "Cornet-D" to nazwa przeciwczołgowa kompleksu dostarczanego rosyjskim siłom zbrojnym, wersja eksportowa nosi nazwę "Cornet-EM". Kompleks jest standardowo wyposażony w pocisk 9M133FM-3.
Kompleks Hermesa
Kompleks Hermes to produkt przeciwpancerny, który reprezentuje wielofunkcyjny kompleks broni z przewodnikiem. Bronie przeciwczołgowe zostały opracowane w Biurze Projektu Instrumentu miasta Tula pod kierownictwem A.S. Shipunova. Testy Hermes-A ATGM, wariantu lotniczego, jako części uzbrojenia Ka-52, zostały ukończone latem 2003 r. Następnie Hermes-A został wysłany do masowej produkcji. Szef delegacji PCU w 2009 r. Powiedział, że wersja helikoptera kompleksu przejdzie testy w locie i zostaną przyjęte. W przypadku uzbrojenia śmigłowców Mi-28N i Ka-52 masowa produkcja rozpoczęła się w 2012 roku. Ogłoszono również, że w niedalekiej przyszłości pociski Hermes będą używane wraz z systemem rakietowym Pantsir S1.
MGK BUR
MGK BUR - niewielki kompleks granatników wyposażony w urządzenie startowe wielokrotnego użytku i pojedynczy strzał. Ta broń przeciwpancerna została opracowana przez Biuro Projektowania Instrumentów miasta Tula, stworzone na bazie miotacza ognia RPO-M. MGK "BUR" po raz pierwszy zaprezentowany na wystawach zbrojeniowych w 2010 roku. Armia przyjęła tę broń przeciwpancerną w 2014 roku. Produkowane w seriach z tego samego roku.
RPG-32 Hashim
RPG-32 Hashim to wielofunkcyjny ręczny granatnik przeciwpancerny. Broń przeciwpancerna została zaprojektowana na zlecenie Jordanii przez Moskiewskie Narodowe Przedsiębiorstwo Badawczo-Produkcyjne "Bazalt". Umowa na projekt RPG-32 została podpisana w 2005 roku. W tym samym roku rozpoczął się tworzenie granatnika. Broń przeciwpancerną po raz pierwszy pokazano publicznie w Paryżu na wystawie broni w 2008 roku. Do 2011 r. Broń przeciwpancerna była testowana w Rosji. Pod koniec 2010 r. Podpisano umowę o utworzeniu wspólnego przedsięwzięcia na produkcję RPG-32 między Rosją a Jordanią - od 50 do 50. W 2013 r. Otwarto fabrykę RPG-32 w Jordanii. Pojemność zakładu wynosi 60 000 RPG rocznie, istnieją rodzaje dostaw tych broni do krajów trzecich.
Najnowsza broń ręczna Rosji
Automatyczny przetwornik Dvukhsredny
Dwubiegunowy automatyczny pistolet przeciwpancerny to unikatowe małe uzbrojenie, które może skutecznie strzelać zarówno pod wodą, jak i na lądzie. Ta mała broń wyróżnia się możliwością strzelania z lewego i prawego ramienia. Produkcja seryjna unikatowego dwudęcznego karabinu maszynowego DT planowana jest na 2018 rok. Twórcą ADS jest Tula KBP. Na 2018 r. Planowane jest wydanie 20 jednostek ADS, które zostaną przetestowane na technologii produkcji maszyny. Szeregowa wersja wyników operacji pilotażowej spowoduje drobne zmiany, które mają głównie na celu poprawę użyteczności maszyny. Duże zainteresowanie maszyną pokazują zagraniczni klienci.
SVLC-14S
SVLK-14S - ultraprecyzyjna broń snajperska, która może skutecznie trafić cele w odległości 1,5-2 km. Ta mała broń została stworzona przez Vladislava Lobaeva. Jego firmy zintegrowane z projektami, Tsar-Pushku i marka Lobaev Arms są pierwszymi w Rosji, które opracowują i produkują broń dalekiego zasięgu i wysokiej precyzji, zaczynając od kolby i kończąc na beczce. Według Lobaeva główne zadania armii Lobaeva są jednakowo podzielone - jest to praca z siłami bezpieczeństwa Rosji i elementem komercyjnym.
Najsilniejsze małe uzbrojenie dla skutecznego zasięgu ognia z "Lobaev Arms" - jest to karabin snajperski SVLC-14C. Początkowo karabin SVL został zaprojektowany tak, by celnie trafiał w cel na odległość ponad 2000 metrów.
Karabin SVLK-14S zapewnia bardzo wysoką celność podczas strzelania. Ta mała broń pozwala pewnie uderzać w cele z odległości do 2300 metrów.
Kompleks snajperski 6S8
Kompleks snajperski 6S8 jest liderem wśród rosyjskich karabinów wielkokalibrowych. W zakładzie utworzono dla nich Sniper Complex 6S8. Degtyarev. Karabin ten powstał w 1997 roku, ale przez długi czas, z różnych powodów, nie był produkowany masowo i nie został przyjęty do służby. Jednak po pracy nad robakami i zebraniu wszystkich podstaw w ciągu ostatnich 10 lat, Degtyarevowie byli w stanie osiągnąć przyjęcie tego karabinu do służby. Stało się to w czerwcu 2013 r. Wielkokalibrowy karabin snajperski ASVK został oddany do użytku pod nazwą kompleksu snajperskiego 6S8.
Karabin snajperski 6C8 przeznaczony jest do rozwiązywania zadań specjalnych polegających na uderzaniu lekko opancerzonymi i nieopancerzonymi pojazdami wroga, w tym otwarciem siły roboczej, w tym grup i innych celów w odległości do 1500 metrów. Karabin może wykorzystywać specjalnie zaprojektowany nabój 7N34, a także cały zakres standardowych pocisków kalibru 12,7 x 108 mm. Ten karabin snajperski dużego kalibru zbudowany jest strukturalnie zgodnie ze schematem bullpup. Umożliwiło to zmniejszenie ciężaru i wymiarów broni, zapewniając większą zwartość i manewrowość. Ogólnie rzecz biorąc, ten karabin snajperski okazał się dość niezawodny i prosty, co jest niezwykle ważne.
Nowe rakiety cruise z Rosji "ziemia-ziemia"
- Kompleks BrahMos z pociskiem SK310 to rakietowy pocisk przeciwlotniczy lub specjalny pocisk samosterujący dla celów naziemnych. Prace nad kompleksem rozpoczęto w 1999 roku w sąsiednich biurach projektowych (np. NPO Iskra). Po raz pierwszy zaprezentowano model rakietowy podczas pokazu lotniczego MAKS-2001. Testy rozpoczęły się w 2001 roku, aw 2004 rozpoczęły masową produkcję. Kompleks został zaoferowany na eksport. W 2006 r. Rakieta BrahMos została adoptowana przez Indie. Wiele jego cech jest identycznych z cechami Onyx i Yakhont RCC.
- Hypersonic KTRV rocket - projekt stworzenia najnowszej hipersonicznej rakiety cruise. Od momentu powstania, oddział Dubna firmy Tactical Missile Weapons Corporation (wcześniej ICBU Raduga) pracuje nad nią od 2011 roku. Podczas tworzenia rakiety hipersonicznej zostaną zastosowane rezultaty prac badawczo-rozwojowych Cold-2, a także doświadczenie w tworzeniu hipersonicznej, eksperymentalnej maszyny Eagle. W sierpniu 2013 r. Ogłoszono, że korporacja TRV stworzyła hipersoniczną rakietę, ale leci tylko kilka sekund.
- BrahMos II - projekt nowej hipersonicznej rakiety. Rozwój ten został przeprowadzony przez NPO Mashinostroyenia wraz z indyjską firmą DRDO od 2008 roku. Prace zaplanowano na 5 lat. Hipersoniczna rakieta BrahMos-II miała mieć szybkość 5-7M. W 2013 r. Wystawiono zdjęcia modeli rakiety.
- Cyrkon-S - system rakietowy z hipersoniczną rakietą. Rozwój kompleksu prowadzony jest przez NPO Mashinostroyenia od 2011 roku. W 2012 r. Wystąpił problem z konstrukcją rakiety, ale od 2013 r. Prace były kontynuowane. W 2018 r. Trwają prace nad zagadnieniami związanymi z tworzeniem materiałów, technologii, demonstracji, a także nad koncepcją wykorzystania najnowszej rakiety hipersonicznej do walki.
