GAZ-MM - radziecka ciężarówka, która została wyprodukowana przez fabrykę samochodów Gorky. W ludziach nazywano to "pół-pracą" ze względu na nośność 1,5 tony. Samochód jest ulepszoną wersją "AA". Główną różnicą jest mocniejszy silnik. Zewnętrzne różnice między tymi dwoma modelami nie były.
Ogólne informacje na temat GAZ-MM
Samochód produkowany był przez długi czas, aw różnych latach w montaż zaangażowane były przedsiębiorstwa z całego kraju. Zakład Gorkiego wyprodukował MM w latach 1937-1948. W 47. roku ubiegłego wieku moce produkcyjne zostały przeniesione do UAZ (do 1956 r.). Pierwsze dwa lata, aby w pełni uruchomić przenośnik z ulepszoną ciężarówką, nie działały. Powodem był niedobór wymaganych jednostek napędowych, który trafił do bardziej priorytetowych samochodów w latach przedwojennych: AAA i BA-10. Masowa produkcja rozpoczęła się w 1940 roku, która trwała do 1956 roku.
Istnieją nieoficjalne informacje, że w latach 1950-1956 w Uljanowsku nie montowano nowych samochodów, ale starannie naprawiano stare, wyposażając je w nowe części.
Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, z powodu braku zasobów, inżynierowie przeszli na uproszczoną wersję, która otrzymała indeks MM-B. Na jego podstawie udało się stworzyć kilka modyfikacji. W tamtych latach kabina była drewniana, na dachu zainstalowano plandekę. W 42 roku kilka dużych partii pozbawiło drzwi, zastępując je plandekowymi zaworami bezpieczeństwa. Kątowe skrzydła wykonane z dowolnego odpowiedniego żelaza, tylko wyginając je do pożądanego kształtu. Po wojnie technologia produkcji skrzydeł nie uległa zmianie.
Duża liczba kopii roboczych GAZ-MM była w służbie Armii Czerwonej do 1962 roku. W tym roku wydano dekret zakazujący prowadzenia pojazdów z mechanicznie uruchamianym hamulcem, w wyniku którego wszystkie modele zostały spisane.
W ciągu całej historii produkcji udało im się wyprodukować około 200 tysięcy egzemplarzy. Transport był jednym z najpopularniejszych w Armii Czerwonej. Został doceniony za prostotę projektu, dzięki czemu kierowcy mogli wykonywać naprawy operacyjne w terenie. Jakość wielu jednostek napędowych pozostawiła wiele do życzenia, dlatego wystąpiły częste awarie.
Budowa GAZ-MM
GAZ-MM, podobnie jak jego poprzednik, wyróżniał się prostą konstrukcją. Podstawą transportu była rama podwozia z zawieszeniem sprężynowym. W tamtych latach większość małych ciężarówek realizowała taki plan. Upierzenie kabiny zaczerpnięte z GAZ-A i dostosowane do ciężarówki.
Opis cech technicznych:
- Długość - 5,2 m;
- Szerokość - 2 m;
- Wysokość - 1,9 m;
- Prześwit - 20 cm;
- Rozstaw osi - 3,3 m;
- Wzór koła - 4x2;
- Waga - 1,75 tony;
- Moc silnika - 50 KM;
- Maksymalna prędkość wynosi 70 km / h.
Główną różnicą w stosunku do AA była nowa elektrownia. Silnik GAZ-MM przeszedł modyfikacje, dzięki czemu inżynierowie mogli zwiększyć moc od 40 do 50 koni mechanicznych. Silnik pozostał taki sam bezpretensjonalny. Standardowym paliwem była benzyna AI-52, ale kierowcy często napełniali samochód naftą. Jako środek smarny używany jest autohol i nigrol stosowany w przemyśle. Jednostka napędowa współpracowała z ręczną skrzynią biegów, która miała cztery etapy - trzy przednie i jedno tylne.
Urządzenie tylnego zawieszenia i przekładni było wyjątkowe. Rura popychająca działała jako wzdłużny ciąg. Wewnątrz znajdował się zamknięty wał napędowy, który wzmocnił się w ulepszonym modelu. Główną wadą tego projektu był stały kontakt belki z tuleją z brązu. Z tego powodu ten drugi szybko stracił swoją jakość i zawiódł. Projektanci ulepszyli także przednie zawieszenie. Zmieniono przyczepność strumienia, w wyniku czego zwiększył się zasób zasobów roboczych. Ale nie można nazwać znacznego wzrostu: w czasie wojny pojazd był eksploatowany z ciągłym przeciążeniem, co doprowadziło do śmiertelnych obrażeń.
Rozruszniki były zasilane z baterii. W okresie II wojny światowej były one w poważnych niedoborach, poza tym często się zepsuły. Przy odrobinie szczęścia służył nieco ponad sześć miesięcy. Aby nie tracić czasu na wymianę rozrusznika, kierowcy rozpoczęli transport za pomocą rączki. Słabymi miejscami były opony, których zasoby robocze nie przekraczały 8-9 tysięcy kilometrów. Koła miały rozmiar 6,00-520.
Pomimo braku zasobów, GAZ-MM i AA stały się najpopularniejszymi samochodami w latach przedwojennych i wojennych. Liczba wydanych egzemplarzy obu modeli i ich odmian była nieco mniejsza niż milion. Na podstawie podwozia zebrali wiele rodzajów sprzętu specjalnego przeznaczenia, który był używany do celów wojskowych i gospodarczych. Wiele jednostek technicznych jest zunifikowanych podczas tworzenia nowych pojazdów bojowych, lekkich czołgów, BA-6 i BA-10.
Modyfikacje GAZ-MM
Na podstawie GAZ-MM specjaliści z Zakładu Samochodowego Gorkiego opracowali kilka odmian:
- MM-B jest uproszczoną wersją ciężarówki. W pierwszych latach wojny, z powodu braku materiałów, samochód pozbawiony był dachu i drzwi (zamiast niego użyto plandeki). Po 1944 roku drewniany dach i drzwi zostały zwrócone do transportu. Aby przyspieszyć proces montażu, technologia wyeliminowała tłumik, zderzak i przednie hamulce. Faro i wycieraczka pozostały tylko po stronie kierowcy. Tylna klapa oparła się o ciało;
- 410 (1938-1950) - wywrotka zbudowana na podwoziu MM. Nosił ładunki o masie do 1200 kilogramów, miał funkcję samorozładowania. Platforma została wykonana z metalu. Dane dotyczące liczby pobranych kopii nie są dostępne;
- 42 (1938-1949) - standardowy 50-konny silnik został zastąpiony przez generator gazu. Jako paliwo zastosowano drewniane kliny, które umożliwiły uzyskanie mocy do 38 koni mechanicznych. Ciężarówka przewoziła do 1000 kilogramów ładunku. 150-200 kg ładunku zostało zapełnione zapasem klinów;
- 43 (1938-1941) - podobnie jak w poprzedniej wersji. Obniżono wymiary silnika, węgiel wykorzystano jako paliwo. Modyfikacja nie otrzymała szerokiej dystrybucji, ograniczonej do małych partii;
- 44 (1939) - model poruszający się po skroplonym gazie ziemnym. Cylindry paliwowe umieszczono pod platformą ładunkową. W 1939 roku jedna mała seria opuściła linię produkcyjną;
- 60 (1938-1943) - wersja półgąsienicowa. Gąsienica została wykonana na gumowo-metalowym typie. Standardowy most był odpowiedzialny za kierowanie nim. Samochód używany do poruszania się w zaśnieżonych regionach;
- 65 (1940) - najbardziej nieudany rozwój specjalistów Gorkiego w tej rodzinie. Eksperymentalna partia pojazdów z napędem z kołami gąsienicowymi nie poradziła sobie z jednym testem wielokąta. Miał również wysokie zużycie paliwa, co nie było dozwolone w latach wojny (60 litrów na 100 km);
- 03-30 (1938-1950) - autobus przeznaczony dla 17 pasażerów. Produkcja obejmowała spółkę zależną GAZ - Zakład Produkcyjny Gorky. W sercu ciała leżała rama wykonana z drewna, ozdobiona metalowymi panelami. Był to najpopularniejszy autobus w latach przedwojennych i powojennych;
- 55 (1938-1950) - najbardziej masywny samochód ambulansowy, który służył w Armii Czerwonej. Inżynierowie ulepszyli projekt i przerobili ciało. Maksymalna pojemność to 10 osób.
Wiele gatunków jest rozpowszechnionych. Technika ta nieoceniona przyczyniła się do zwycięstwa w II wojnie światowej i pomogła w odbudowie Związku w latach powojennych.
Ciężarówka szczytu GAZ-MM
Samochód stał się legendą podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Ciężarówka była uważana za najbardziej rozpowszechnioną w ZSRR. Po wybuchu wojny wszystkie kopie gospodarki narodowej wezwały Armię Czerwoną. Liczba pracujących maszyn w połowie 1941 r. Wyniosła 151 tys. MM był używany do zaopatrywania różnych działów i fabryk w zasoby w całym kraju.
Największy wkład technologii zainwestował w przejściu blokady Leningradu. W listopadzie wróg zablokował wszystkie drogi dojazdowe do miasta, co uniemożliwiło zapewnienie zasobów. 22 listopada pierwszy konwój ciężarówek z żywnością wyruszył do Leningradu wzdłuż "Drogi Życia" przechodzącej przez Jezioro Ładoga.
Transport towarowy pokonał długą odległość, pod ciągłym ostrzałem wroga. Pomimo trudnych warunków pracy, transport zasobów odbywał się codziennie do końca zimy. Najgrubsze płaty lodu zostały zauważone dla łatwości poruszania się, podczas gdy kontrolerzy pracowali w silnych mrozach, którzy byli odpowiedzialni za koordynację ruchu w przypadku, gdy maszyny dostały się do pęknięć i pęknięć. Niektórzy kierowcy usunęli zawiasy z drzwi, aby w sytuacji awaryjnej szybko opuścić pojazd.
Droga życia funkcjonowała praktycznie do końca kwietnia. W połowie tego miesiąca temperatura wzrosła do +15 stopni Celsjusza, dlatego lód zaczął się aktywnie topić. Pokrycie drogi było pokryte wodą (w niektórych miejscach głębokość wynosiła 45 cm), ale nie zatrzymało to ciężarówki na drodze do wypełnienia zadań. Oficjalnie ruch na jeziorze został przerwany 21 kwietnia, ale niektórzy kierowcy nadal transportowali żywność i ewakuowali mieszkańców miasta do 24 kwietnia. Zimą wiele GAZ-MM przetransportowało nieco ponad 361 tysięcy ton ładunku (z czego 262 tysięcy ton to żywność).
Co można wyciągnąć?
GAZ-MM - legendarny transport, który na zawsze pozostanie w historii naszego państwa. Każda uroczystość zakończenia blokady Leningradu nie jest kompletna bez wspominania o tej ciężarówce, dzięki której uratowano dziesiątki tysięcy ludzi. Rysunki samochodu nie zostały zachowane w archiwach zakładu samochodowego Gorki. Jedyny zachowany egzemplarz można zobaczyć w Muzeum Krajowej Historii Militarnej, które znajduje się w miejscowości Padikovo w obwodzie moskiewskim.
