GAZ-61 - kompleks radzieckich samochodów osobowych z napędem na wszystkie koła. W swoim czasie przewozy międzynarodowe omijały wielu zagranicznych konkurentów. Model GAZ-61-73 stał się pierwszym sedanem typu zamkniętego, wyposażonym w napęd na wszystkie koła. Auto używane do celów cywilnych i podczas II wojny światowej.
Historia powstania i rozwoju GAZ-61
Rozwój nowego projektu rozpoczął się w 1938 roku. Wódz mianował osławionego V.A. Gracheva, który pracował ze swoim zespołem doświadczonych profesjonalistów. Nowy samochód planuje zastąpić przestarzały GAZ-21M. Na początku projektowania inżynierowie rozważali amerykański samochód oparty na modelu Ford V8 z napędem na wszystkie koła jako podstawą.
Pod koniec lat 30. ubiegłego stulecia samochody o wysokim natężeniu ruchu z parą osi napędowych stały się bardzo popularne. Sowiecki przemysł nie pozostawał w tyle za międzynarodowymi trendami. Pionierem w tym kierunku była fabryka samochodów Gorky. Samochód z napędem na wszystkie koła wymagał nie tylko użycia w wojsku. Chciała wysłać do badań nieznanych terytoriów i budów. W połowie 38 roku projektanci otrzymali techniczne zadanie, na podstawie którego we wrześniu zaczęli projektować nowe urządzenia.
W czasie wojny warunki rozwoju były trudne. Specjaliści pracowali przy małych przerwach, ponieważ przywódcy tego kraju wyznaczyli krótkie terminy na opracowanie nowego transportu. Pierwotnie chciałem wyprodukować samochód w faeton z otwartym nadwoziem. W konsekwencji model ten został wdrożony jako modyfikacja GAZ-61-73.
Latem 1939 r. Rozpoczęły się próby terenowe, które zakończyły się jesienią tego samego roku. Wyniki testu wystawiły pierwsze osoby stanu. Samochód przyspieszył do 107 km / h, wydając nie więcej niż 14 litrów na 100 kilometrów.
Aby przyspieszyć rozwój, projektanci postanowili włączyć do pojazdu części innych samochodów produkcyjnych. Niektóre elementy pochodzą z samochodu "11-40" i GAZ-MM. Pierwsze prototypy "działały" w silnikach American Doodge D5. Do masowej produkcji wykorzystano radzieckie jednostki napędowe. Dla nowej koncepcji od zera opracowano przednią oś i razdatku.
W 40 roku nowy projekt został zaprezentowany publicznie na Ogólnobranżowej Wystawie Rolniczej. Samochód został oceniony jako obiecujący rozwój, który w nadchodzących latach planowano produkować z wysokim priorytetem. Specyfikacje pozwoliły pokonać 43-stopnie wzlotów, jazd terenowych i dryfów (do 40 centymetrów). W razie potrzeby można było przetransportować przyczepę o maksymalnej wadze do 700 kilogramów.
Testy odbyły się na terenie Gorkiego. W ich trakcie stało się jasne, że samochód może wjechać na schody ze spadkiem nie większym niż 30 stopni. Pod koniec projektu Grachev zdecydował, że trzy egzemplarze będą dostępne dla konsumentów: faeton (GAZ-61-40), zamknięty sedan i pół-ładunek (GAZ-61-415). GAZ-61-73 nie miał konkurentów w latach produkcji. Poruszał się na dowolnej powierzchni ze względu na zwiększony prześwit.
Początek wydania był zimą 41 roku. Z powodu trudnych temperatur zespół faetonowy (GAZ-61-40) został przeniesiony do fabryki napraw czołgów w Moskwie. Dla wojska opracowano GAZ-61-417, który został wyposażony w działa przeciwpancerne 57 mm. Armia radziecka otrzymywała szybkie i zwrotne pojazdy zdolne do rozbrajania wrogich czołgów. GAZ-61-417 nie był w stanie pokazać całej swojej mocy z niewielkiej liczby wydanych egzemplarzy. GAZ-61-417 był już produkowany w 1942 roku, z powodu wojny nie można było dostarczyć sześciocylindrowych silników i części do kadłuba w odpowiedniej ilości. GAZ-61-73 były produkowane najdłużej - do 1945 roku.
Wnętrze GAZ-61
Wygodne warunki, z wyjątkiem zamkniętego ciała, nie były. Ze względu na kryzys przedwojenny projekt nie obejmował urządzeń grzewczych. W centralnej części torpedy była zapalniczka i popielniczka. Torpeda została wykonana z metalu i pomalowana na zielono. Kierownica składała się z trzech szprych. Był subtelny, aby nie ograniczać widoczności kierowcy. Brak zasilania.
Pulpit nawigacyjny skopiowany z emki, wprowadzając drobne poprawki. Był miernik ciśnienia oleju, ponieważ elektrownia była narażona na duże obciążenia. Na prędkościomierzu maksymalna prędkość została ograniczona do 140 km / h. W rzeczywistości samochód nie mógł osiągnąć takiego znaku. Wszystkie wskaźniki znajdowały się blisko kierowcy.
Po prawej stronie kierownicy znajdowało się gniazdo zapłonu. Naprzeciwko siedzenia pasażera znajdował się schowek na rękawiczki do przechowywania drobnych przedmiotów. Przełącznik był w podłodze, razdatka aktywowany przez dźwignię znajdującą się pod panelem. Drzwi wewnątrz zostały obszyte dobrej jakości tkaniną. Do wietrzenia używane okno na kierowcę i tylne lewe drzwi. Kanapy miały dobre wypełnienie, przykryte szmatką. Okazało się miękkie i wygodne. W kabinie według standardów lat 30-tych ubiegłego wieku było dużo wolnej przestrzeni. We wnętrzu uczestniczyła minimalna ilość plastikowych elementów.
Konstrukcja GAZ-61
Charakterystyka techniczna GAZ-61-73:
- Długość - 4,8 m;
- Szerokość - 1,8 m;
- Wysokość - 2,1 m;
- Rozstaw osi - 2,8 m;
- Prześwit - 21 cm;
- Waga - 2,2 tony;
- Objętość bloku energetycznego - 3,485 l;
- Moc elektrowni - 85 KM na 3,6 tysiąca obrotów;
- Maksymalna prędkość wynosi 107 km / h.
Pod maską postawił silnik benzynowy z sześcioma cylindrami, które pracowały razem z gaźnikiem. Urządzenie silnikowe jest wykonywane na dolnym typie zaworu. Objętość robocza wynosiła 3485 l. Jednostka napędowa o mocy 3,6 tys. Obr./min wypracowała moc 85 KM, co zapewniło wysoką przepustowość i przyspieszenie do 107 km / h. Większość części była wykonana z żeliwa, dzięki czemu silnik posiadał duży zapas zasobów roboczych. Średnie zużycie paliwa wynosiło 14-15 litrów na 100 kilometrów.
Elektrownia pracowała w połączeniu z mechaniczną skrzynią biegów. Składał się z czterech etapów - trzech przednich i jednego tylnego. Odśrodkowa transmisja składała się z pojedynczego dysku i była wykonana na suchym typie.
Zarówno zawieszenie (przednie i tylne) GAZ-61-416 i inne odmiany były zależne. Ich konstrukcja zawiera poprzeczne sprężyny w celu poprawy jakości. Po raz pierwszy w historii specjaliści z fabryki samochodów Gorki zainstalowali oś przednią. Pierwsze serie seryjne otrzymały przeguby CV Rzeppy. W przyszłości zostały one zastąpione przez Bendix-Weiss. Jak wspomniano powyżej, wysokie przełożenie osiągnięto przez zwiększenie prześwitu - do 21 centymetrów. Samochód okazał się prawdziwym SUVem, który pokonał wszelkie przeszkody.
Jedynym słabym punktem samochodu był układ hamulcowy. Na każdym kole znajdował się mechanizm bębnowy. Jednak ze względu na dużą wagę GAZ-61-417 i inne modyfikacje szybko się zużyły i wymagały wymiany.
Modyfikacje GAZ-61
Na podstawie wersji standardowej inżynierowie Gorky wypuścili kilka odmian różniących się między sobą typem nadwozia:
- GAZ-61-40 - samochód z otwartym nadwoziem (faeton). Firma zdołała zebrać kilka małych partii, które weszły do służby wraz z wojskowym dowództwem Armii Czerwonej. GAZ-61-40 ważył 30 funtów mniej niż wersja standardowa. Dodatkowy zbiornik paliwa o pojemności 50 litrów został dodany do urządzenia. Koła zapasowe zostały przymocowane do przednich skrzydeł GAZ-61-40;
- 61-73 - wersja z zamkniętym sedanem typu nadwozia, która została zebrana przed 1945 r. W małych seriach;
- GAZ-61-415 - pickupa z zamkniętą kabiną. GAZ-61-415 nie jest objęty masową produkcją;
- GAZ-61-417 - pickup z napędem na wszystkie koła, który może pomieścić dwie osoby. Nie było standardowych drzwi, a plandeka je zastąpił. GAZ-61-417 służy do transportu czapek przeciwpancernych 45 mm. Znany jest również pod nazwą GAZ-61-416 (wskaźniki różnią się w różnych dokumentach).
Zalety i wady GAZ-61
Eksperci zidentyfikowali szereg głównych zalet GAZ-61:
- Ciało zostało zebrane z wysokiej jakości metalu;
- Mocny silnik zapewnia wysoką przepustowość;
- Samochód pokonał każdy teren z powodu dużego prześwitu;
- Kabina była przestronna, było dużo miejsca na głowę i nogi kierowcy;
- Obie sofy zostały wykonane z wysokiej jakości materiałów zapewniających komfort;
- Torpeda miała zapalniczkę i popielniczkę;
- Charakterystyki dynamiczne były wysokie;
- Podstawą pracy był układ napędowy na wszystkie koła, który w tamtych latach dopiero zaczynał zyskiwać popularność;
- Możliwość holowania przyczep o wadze do 700 kilogramów.
Pomimo dużej liczby zalet właściciele i eksperci wykazali pewne wady:
- Duża waga, z powodu której ucierpiała jakość niektórych jednostek technicznych;
- W układzie kierowniczym i układzie hamulcowym nie było żadnych mechanizmów hydraulicznych;
- Siedzenia nie były wyposażone w pasy bezpieczeństwa;
- Nie można było regulować położenia kierownicy i sof;
- Projekt został pozbawiony urządzeń grzewczych z kryzysu w latach przedwojennych;
- Koła o niewielkich rozmiarach ograniczały zdolność pokonywania trudnych odcinków terenowych;
- W wykończeniu wnętrza prawie nie używano części z tworzyw sztucznych, które negatywnie wpłynęły w zimie.
W związku z rozpoczęciem wojny nie było możliwe pełne wdrożenie planów dotyczących produkcji nowych samochodów. Ze względu na brak materiałów każda modyfikacja była wytwarzana w małych partiach.
Co można wyciągnąć?
GAZ-61-415 i inne modyfikacje - jeden z najlepszych osiągnięć inżynierii radzieckiej. Główną cechą jest to, że zespół inżynierów pod kierownictwem Gracheva zdołał stworzyć zaawansowany transport w najkrótszym możliwym czasie. Przedsiębiorstwo Gorky udało się wprowadzić na rynek szybkie i zwrotne samochody GAZ-61, które cechowały się dużą zwrotnością dzięki dużemu prześwitowi i mocnemu silnikowi. GAZ-61-415 i inne typy były pożądane nie tylko w wojsku, ale także w gospodarce narodowej. Maszyny służyły do badania nieznanych wcześniej terytoriów w tajdze i innych trudnodostępnych obszarach.
