Wykopaliska archeologów, a także badania historyków starożytnej Rosji pokazują, że każdy starożytny słowiański wojownik miał nóż. Ten przedmiot był uniwersalny i był używany zarówno do potrzeb domowych, jak i jako broń ostatniej szansy. Chociaż wiele współczesnych szkół rosyjskich sztuk walki z nożem twierdzi, że sztuka ta powstała w starożytności, w rzeczywistości noże były używane bardzo rzadko w walce. Rzeczywiście, dlaczego potrzebujemy noża, gdy wojownik ma cały arsenał skuteczniejszych przedmiotów?
Jeśli chodzi o nóż, to była to prawdziwa broń wojskowa, używana w rozpaczliwych sytuacjach, gdy topory i miecze się zepsuły. Nieuzbrojony wojownik, który już podporządkował się niewoli, mógł nagle wyciągnąć nóż ze swojej bootlegu i szybkim ruchem wepchnąć go do wroga.
Widok ogólny starożytnego słowiańskiego "zaspozhnika"
Zgodnie z badaniami archeologicznymi w butach noszono starożytne noże hartownicze i można je było łatwo zdjąć jedną ręką. Nóż miał następujące cechy:
- Ostrze noża miało około 25 centymetrów długości;
- Kształtem ostrze skopiowało knury, a ciosy zostały zrobione od dołu;
- Wąskie ostrze i półtorej ostrzenia zapewniło nóżowi bardzo dobrą penetrację;
- Uchwyt noża może być owinięty żelazem i skórą. Sugeruje to, że ten nóż nie był używany w życiu codziennym, ponieważ bardzo trudno jest wykonywać pracę z tego typu uchwytem;
- Jeśli wierzyć archeologom, to w tym samym czasie ogniste noże miały często pasy. Pozwoliło to nie tylko szybko chwycić broń, ale także pomogło jej nie stracić broni.
Chociaż nowoczesne noże do odciągania są zwykle proste, wszystkie znaleziska historyczne sugerują, że ostrza są dokładnie zakrzywione. Sądząc po charakterystycznej dla dawnych czasów formie broni wschodniej, Słowianie przyłączyli się do tego noża od koczowników stepowych. Zgodnie z jeszcze jedną teorią, noże jastrzębia mogły być potomkami starożytnych sztyletów z rogu, który często wyglądał w ten sposób.
Oficjalna wersja pochodzenia spodni
Pierwsze informacje o nożach naukowców typu "faul" uzyskano na początku XIX wieku. W tym czasie zaczęli uważnie studiować "Słowo o pułku Igora". Jedna z zwrotów, które przetłumaczył Apollo Mikov, brzmi następująco: "... wojownicy bez tarcz i patronów są kliknięci przez zwycięstwo w regimentach". W tym zdaniu badacze zauważyli bezpośrednią wzmiankę o broni, przypuszczalnie nożu, z którą zespół księcia chciał walczyć.
W 1841 roku opublikowano książkę historyczną Viskovaty, opisującą mundur i broń wojsk rosyjskich. W tej książce po raz pierwszy pojawia się rysunek nawiedzonego noża z zakrzywionym ostrzem. Wyjaśnienia wskazują, że broń ta została użyta w przypadku uszkodzenia głównej broni.
Wydawać by się mogło, że fraza od Lay of Igor tłumaczyła wszystko, ale istnieje jedna rozbieżność, której naukowcy mogą nie wiedzieć. Walka z jednym nożem na wojownika uzbrojonym w miecz, włócznię lub siekierę to prawdziwe samobójstwo. Oczywiście można wynieść umiejętność bitwy starożytnych Słowian tak często, jak to konieczne, ale jest mało prawdopodobne, aby walczyli z nożami w pojedynkę.
Wersja Ivan Kirpichev
Ivan Kirpichev, który jest jednym z najlepszych na świecie kowali wytwarzających ostrza adamaszkowe, twierdzi, że nóż kulowy jest po prostu wynalazkiem tłumaczy, którzy są bardzo daleko od przedmiotu noża. Jako niewinność przytacza kilka argumentów:
- W starożytnym języku słowiańskim było słowo "but", co nie znaczyło wcale butów, ale drewniany klub z zagęszczeniem korzenia na końcu. To tłumaczy, dlaczego starożytni wojownicy w tym czasie rzucali tarcze. Dwuręczny ciężki klub był naprawdę okropną bronią, dlatego według Kirpiczowa specjalni "klubowi wojownicy" byli prawdopodobnie "hodowcami", może nawet Berserkerami, którzy często preferowali taką ciężką i prostą broń;
- Drugim poważnym argumentem jest to, że buty w Rosji były dość rzadkim rodzajem obuwia, a byli tylko książęta i bogaci wojownicy. Zwyczajni wojownicy chodzili w sandałach.
Co więcej, nawet buty starożytnych Słowian nie miały solidnych szczytów, co utrudniało nie tylko noszenie zakrzywionego ostrza, ale nawet prostego noża. Okazuje się, że zakrzywione noże to nie "bedwigs", ale proste noże, które noszono w pasie w pochwie.
Obecnie wersja Kirpiczeva nie jest uznawana przez historyków, jest tylko fascynującą hipotezą. W każdym razie noże do pocisków, które są obecnie sprzedawane, są kopiami broni Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, które były noszone tuż za bootlegiem.
Jak nosił się pocisk
W dzisiejszych czasach ostrze, które było noszone w bucie, ma postać noża strzelającego. Ten but umożliwiał ochronę stóp przed uszkodzeniem w lesie lub stepie, chroniąc użytkownika przed ukąszeniami węża. Brak wstążek i sznurówek pozwala szybko założyć buty, co było ważne dla wojownika. Wysoka kostka była jakby specjalnie przeznaczona do ukrytej broni.
Nóż startowy był noszony w następujący sposób:
- Ponieważ broń ukrytego nośnika musi zostać szybko i niepostrzeżenie usunięta, nóż znajduje się w prawym bagażniku. Dla osoby leworęcznej lokalizacja zmienia się w lewy bagażnik;
- Często pochwa jest przyszyta po niewłaściwej stronie buta;
- Czasami pochwa z nożem przymocowanym do nogi.
Uchwyt noża powinien być ukryty i niewidoczny dla obserwatora z zewnątrz. Jednocześnie konieczne jest, aby właściciel noża mógł go szybko usunąć w razie potrzeby. Do tego celu służy pasek. Może zwisać poza czubkiem buta, dzięki czemu łatwiej jest wyjąć broń.
Rozwiń noże podczas wojen światowych w XX wieku
Ostry wzrost popularności nawiedzonych noży spadł na I wojnę światową Ta broń stała się bardzo popularna ze względu na tak zwane "wojny okopowe". Dowództwo armii stanęło przed problemem, że żołnierze po prostu nie posiadali broni, którą można by z powodzeniem wykorzystać w okopach wojennych. Noże bagnetowe wystrzeliwane z karabinów zupełnie nie nadawały się na takie potyczki.
W wyniku tej sytuacji żołnierze zaczęli używać samodzielnie wykonanych noży do wykopów. "Co-boilery" okazały się bardziej odpowiednie niż kiedykolwiek.
Na "obywatelu" noże zasapozhnye stały się bardzo popularną bronią w środowisku kryminalnym. Popularny "Fin", który był najczęstszym nożem wśród zbrodniarzy ZSRR, często biegał po bootlegu, okazał się najlepszym środkiem do ataku i obrony.
Podczas II wojny światowej gorące noże cieszyły się dużą popularnością wśród oficerów wywiadu, ze względu na specyfikę ich pracy. Taki nóż od czasów drugiej wojny światowej miał następujące cechy:
- Długość noża wynosiła około 25 cm;
- Zwykle ostrze miało ostre ostrzenie lub było wykonane w postaci czteroramiennego mandrynu. Takie ostrze może zadać śmiertelną ranę poprzez wbicie jej między żebra wroga.
Niemiecki wywiad natknął się również na brak specjalistycznych zimnych ramion. Nóż do butów Wehrmachtu nosił nazwę Nahkampfmesser, co można przetłumaczyć jako "nóż do walki wręcz".
Nowoczesne opcje noży do wypalania
Obecnie przemysł nożowy produkuje wiele modeli broni, które podają się za "zaapozhny":
- Plastunsky Cossack noże, które są wykonane z Bulat i innych stali. Noże te produkowane są w Vorsma, Zlatoust i innych rosyjskich miastach z dużymi warsztatami noży;
- Nóż do butów "Estuary" z warsztatu noża "Sander" jest również dobrym przykładem tego typu broni.
Wszystkie nowoczesne wersje noży odciąganych nie są bronią zimną, więc każdy może je kupić.
