Eurofighter Typhoon: europejski myśliwiec czwartej generacji

W nowoczesnej wojnie lotnictwo odgrywa kluczową rolę. Wiodące potęgi wojskowe, światy mają rozwinięty przemysł lotniczy i są w stanie samodzielnie tworzyć samoloty bojowe. Obecnie wiele państw (Indie, Turcja, Iran) stara się o "najwyższą ligę wojskowo-polityczną", wszystkie zwracają dużą uwagę na przemysł lotniczy i starają się w jakikolwiek sposób pozyskać najnowszą technologię w tym obszarze. Zdolność do budowy samolotów bojowych to nie tylko kwestia prestiżu, ale także bezpieczeństwa narodowego.

Na początku lat 80. ubiegłego stulecia Europejski Park Fightera nie był już zgodny z rzeczywistością tamtych czasów. Maszyny stworzone w latach 60. (pierwsza i druga generacja) wyglądały na oczywiście przestarzałe, zarówno moralnie, jak i fizycznie. W tym samym czasie Stany Zjednoczone rozpoczęły już masową produkcję doskonałego wielozadaniowego myśliwca czwartej generacji F-16, podczas gdy w ZSRR pracowali nad MiG-29 i Su-27. Amerykanie agresywnie oferowali europejskim sojusznikom F-16, ale dla Anglii, Francji i Niemiec wstyd było nie mieć własnego nowoczesnego wojownika.

Oprócz ambicji niechęć do utraty miejsc pracy w tak ważnym obszarze, jak budowa samolotów i europejskie wymagania dla myśliwca czwartej generacji, były nieco inne niż amerykańskie. Dlatego mniej więcej w tym samym czasie w różnych krajach europejskich rozpoczęto prace nad stworzeniem nowego samolotu bojowego. Później postanowili połączyć siły, co doprowadziło do powstania konsorcjum EFA, w skład którego weszli początkowo wiodący producenci samolotów z Anglii, Niemiec, Francji, Włoch i Hiszpanii.

Efektem jego pracy był europejski myśliwiec czwartej generacji, Eurofighter Typhoon lub EF2000. Masowa produkcja rozpoczęła się w 2003 roku. Obecnie ta maszyna jest w służbie sił powietrznych Anglii, Niemiec, Włoch, Hiszpanii, Arabii Saudyjskiej i Austrii. Planowane jest dostarczenie tego samolotu do Kuwejtu i Omanu, Indie wykazują duże zainteresowanie modelem EF2000.

Eurofighter Typhoon jest dostępny w czterech różnych wersjach, po jednej dla każdego kraju uczestniczącego w projekcie.

Eksperci krajowi i zagraniczni uważają, że w chwili obecnej Eurofighter Typhoon jest jednym z najlepszych wojowników na świecie. Najnowsze modyfikacje EF2000 można przypisać generacji 4+ lub nawet 4 ++. Na początku tego roku wyprodukowano 476 samolotów, koszt jednego urządzenia to 123 miliony dolarów.

Historia stworzenia

Jak wspomniano powyżej, na początku lat 80. Europa miała poważne zaległości ze strony Stanów Zjednoczonych i ZSRR jako jej bojowników. Samoloty wyprodukowane w USA nie były zbyt odpowiednie dla Europejczyków pod względem ich charakterystyki: potrzebowali wojownika zdolnego do walki o supremację powietrzną i rozwiązywania zadań obrony powietrznej. Amerykańskie samochody koncentrowały się głównie na rozwiązywaniu zadań wstrząsowych i nie mogły przenosić pocisków powietrze-powietrze średniego zasięgu.

Kilka europejskich firm zaangażowało się w rozwój nowego myśliwca: Boe w Anglii, MVB i Dornier w Niemczech oraz Dassault-Breguet we Francji. Projekty, nad którymi pracowali, miały podobną charakterystykę: powstał prosty i tani samochód, o stosunkowo niewielkiej masie startowej i dobrym stosunku ciężar-siła. Nic więc dziwnego, że już wkrótce Europejczycy postanowili zjednoczyć swoje wysiłki.

W 1983 r. Na spotkaniu szefów sztabów sił powietrznych Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch i Hiszpanii postanowiono utworzyć konsorcjum Eurofighter, które zaangażuje się w rozwój nowego europejskiego myśliwca.

Ten samolot był przede wszystkim planowany jako przechwytywacz, z bronią rakietową i działa na pokładzie, zdolny do uderzania celów naziemnych.

Należy powiedzieć, że na etapie formowania zadań taktycznych i technicznych dla przyszłego zawodnika między uczestniczącymi krajami konsorcjum pojawiły się poważne różnice. Francuzi potrzebowali samolotu nie tylko lądowego, ale także pokładowego, więc nalegali na zmniejszenie ciężaru szybowca, który nie odpowiadał pozostałym uczestnikom. Z tego powodu Francja opuściła konsorcjum w 1985 r. I rozpoczęła opracowywanie własnego programu Rafale.

Evroistrebitelyu potrzebował nowego silnika o wysokim stosunku siły ciągu do masy. Dla jego rozwoju powstało kolejne konsorcjum o nazwie EuroJet, w skład którego wchodzili tacy przemysłowi giganci ze Starego Świata, jak Rolls-Royce, FiatAvio i MTU Aero Engines. Projekt nowego silnika dla myśliwca otrzymał nazwę EJ200.

W miarę postępu prac małe europejskie państwa zaczęły się nimi interesować: Holandia, Dania, Norwegia, Belgia.

W 1988 r. Podpisano umowę na zaprojektowanie samolotu i budowę jego pierwszych próbek.

Koniec zimnej wojny i upadek Związku Radzieckiego nie mógł nie wspomnieć o projekcie stworzenia nowego samolotu. Zagrożenie globalnej wojny z silnym przeciwnikiem, który wisiał nad Europą od prawie pół wieku, należy już do przeszłości. Usłyszano głosy, że program (dość drogi, nawiasem mówiąc) powinien zostać skrócony. Ponadto wielu ekspertów powiedziało, że nowy samolot jest poważnie gorszy od znacznie tańszego radzieckiego MiG-29.

Jednak program został obroniony, jednak liczba zamówień dla konsorcjum została zmniejszona. W 1991 r. Rozpoczął testowanie samolotu, aw 1994 r. - Eurofighter Typhoon wykonał pierwszy lot.

Początkowo planowali zbudować 620 Eurofighter Typhoon, zamówienia były nierównomiernie rozłożone między fabrykami czterech krajów: Anglia - 232 myśliwce, Niemcy - 180 jednostek, Włochy otrzymały 121 samolotów. Hiszpania powierzyła montaż 87 maszyn.

W 1998 r. Podpisano umowę na produkcję partii pilotowej samolotu, aw 2000 r. Testy w locie myśliwców zostały zakończone i zostały zatwierdzone do eksploatacji.

W 2002 r. Konsorcjum podpisało umowę z rządem Austrii na dostawę 18 samolotów, ale ich liczba zmniejszyła się do piętnastu.

W 2003 r. Rozpoczęły się dostawy do wszystkich państw członkowskich konsorcjum zawodników Trane EF2000 1. Wiosną następnego roku samolot został oficjalnie oddany do użytku. W tym samym roku podpisano umowy na dostawę drugiej partii (transzy) statków powietrznych. Należy zauważyć, że zawodnicy należący do Transzy 1 i Transzy 2 mają znaczne różnice. W EF2000 Tranche 2 zainstalowano nowy komputer pokładowy, ulepszony pakiet awioniki, bardziej zaawansowany system uzbrojenia, pozwalający zniszczyć cele naziemne.

Potrzeba stworzenia samolotu wielozadaniowego była szczególnie dotkliwa po rozpoczęciu kampanii afgańskiej.

Zmiana Eurofighter Typhoon Tranche 2 po raz pierwszy pojawiła się w powietrzu w 2008 roku. Obecnie istnieje już modyfikacja Tranche 3, która charakteryzuje się zwiększonym obciążeniem silnika, zbiornikami paliwa, bardziej zaawansowanym komputerem pokładowym, a także radarem z macierzą fazową.

Opis samolotu

Eurofighter Typhoon to wszechstronny myśliwiec, który powinien stać się podstawą Europejskich Sił Powietrznych w pierwszej połowie XXI wieku.

Myśliwiec jest wykonany zgodnie z aerodynamicznym "kaczym" schematem, przedni poziomy ogon - całkowicie skręcający. Skrzydło ma kształt trójkąta, nisko położone, kąt rozwarcia krawędzi przedniej wynosi 53 stopnie. Aby zmniejszyć widoczność myśliwca, wykonany jest z materiału pochłaniającego fale radiowe.

Klapy i listwy - dwusekcyjne. Eurofighter Typhoon ma pionowe upierzenie o pojedynczym płetwie.

Typ kadłuba - semi-monocoque. Pilot jest chroniony przez zbroję faktury od ognia broni ręcznej. Kokpit zamknięty jest pojedynczą formowaną ramą bezramową, która zapewnia pilotowi doskonały przegląd. W kokpicie zainstalowane jest gniazdo wyrzutnika, które umożliwia pilotowi opuszczenie samolotu przy wszystkich prędkościach i warunkach lotu.

Obudowa EF2000 to 40% włókna węglowego, 40% z różnych stopów aluminium i 12% ze stopów tytanu. Materiały kompozytowe stanowią większość powierzchni statku powietrznego (około 70%), co zapewnia niski poziom ESR.

Zbiorniki paliwa znajdują się w kadłubie i kesonach konsol skrzydłowych. W węzłach zewnętrznego zawieszenia można umieścić kilka wiszących zbiorników. W powietrzu jest system tankowania.

Eurofighter Typhoon ma podwozie trójkołowe z jednoelementowymi zębatkami. Główne filary są odsunięte w kierunku kadłuba, a przedni słup jest skierowany do przodu. Konstrukcja podwozia umożliwia EF2000 lądowanie i startowanie z pasów startowych z niską jakością pokrycia. W przypadku hamowania awaryjnego statek powietrzny jest wyposażony w spadochron hamujący.

Kiedy tworzysz myśliwca, technologia EF2000 jest używana jako "stealth". Samolot nie może być nazwany całkowicie niewidocznym, ale EPR jest znacznie zredukowany. Podczas opracowywania samolotu projektanci mieli za zadanie czterokrotnie obniżyć poziom EPR w porównaniu do samolotu Tornado.

Aby osiągnąć te cechy, materiały kompozytowe były aktywnie wykorzystywane w konstrukcji samolotu, przednie części silników są zamaskowane specjalną konstrukcją wlotów powietrza, a zewnętrzne ramiona broni są wykonane w połowie wcięcia. Począwszy od 2018 r. Eurofighter Typhoon jest wyposażony w pokładowy radar wykonany na bazie macierzy fazowej, która ma znacznie niższy poziom emisji radiowej.

Elektrownia Eurofighter Typhoon składa się z dwóch turbozespołów Eurojet EJ 200, z których każdy rozwija trakcję na poziomie 9,18 tony. W produkcji EJ 200 wykorzystuje się najnowocześniejsze technologie: dyski wykonane z materiałów proszkowych, cyfrowy system sterowania zdolny do pracy w dowolnym trybie, jednotworowe łopatki turbiny i zintegrowany system diagnostyczny. Komora spalania ma specjalną powłokę ceramiczną, która znacznie wydłuża jej żywotność. Jedną z głównych cech silników lotniczych jest ich modułowa budowa, demontaż zajmuje tylko 45 minut.

Eurofighter można nazwać jednym z najtrwalszych samolotów bojowych. Przede wszystkim dotyczy silnika, projektanci przynieśli swoje zasoby do 10 tysięcy godzin pracy.

Nieregulowany wlot powietrza EF2000 znajduje się pod kadłubem, ma zakrzywioną krawędź dolną, co również zmniejsza widoczność samolotu na ekranach radaru. Wlot powietrza dzieli pionowa przegroda na dwa niezależne kanały, z których każdy zasila jeden z silników.

Eurofighter Typhoon jest wyposażony w zdalny elektroniczny system kontroli lotu (EMF) bez mechanicznego połączenia awaryjnego. Pod wieloma względami zapewnia on wysoką manewrowość samolotu, jego stabilność i bezpieczeństwo pilotowania w trybach limitów.

System kontroli uzbrojenia składa się z podczerwonego systemu widzenia z przodu PIRATE i wielomodowego koherentnego radaru impulsowo-dopplerowskiego ECR90. System PIRATE jest zainstalowany na zewnętrznym zespole zawieszenia i jest przeznaczony do wyszukiwania i określania celów powietrznych i naziemnych.

System nawigacyjny myśliwca jest bezwładny, zawiera żyroskopy laserowe pierścieniowe, wskaźnik widoku kasku, system do analizy, identyfikacji i określania priorytetu zagrożeń zewnętrznych i innych komponentów.

Najdroższym elementem elektroniki samolotu jest jego system obrony DASS. Gromadzi i analizuje informacje z wielu czujników zdolnych do postrzegania promieniowania laserowego lub radarowego. DASS kontroluje również wiele elementów zabezpieczających (zarówno pasywnych, jak i aktywnych), w tym nadajniki interferencji, strzelanie gorącym powietrzem i odbłyśniki dipolowe, holowane przez fałszywe cele. Pojemniki EW znajdują się na końcach konsoli skrzydeł.

Myśliwiec ma trzynaście węzłów zewnętrznego zawieszenia. Jego konwencjonalne uzbrojenie składa się z czterech rakiet kierowanych średniego zasięgu znajdujących się pod kadłubem i dwóch SD o krótkim zasięgu, które zwykle znajdują się w najbardziej zewnętrznych węzłach zewnętrznego zawieszenia. W sumie Eurofighter Typhoon może pomieścić do dziesięciu pocisków powietrze-powietrze na pokładzie. Możliwe jest umieszczenie trzech zawieszonych zbiorników.

Uzbrojenie działa Eurofighter składa się z 27-mm automatu Mauser, znajduje się w korzeniu prawego skrzydła.

Samolot może również zabrać na pokład do 6,5 tys. Kg różnych bomb.

Ogólna ocena projektu

Szacuje wojownika Eurofighter Typhoon bardzo sprzeczne. Producenci statków powietrznych nie przerzucają (to jest naturalne) na najbardziej godne pochwały epitety w stosunku do ich potomstwa. Ich zdaniem, z prawdopodobieństwem 82%, EF2000 zwycięży po pojedynku z rosyjskim Su-35, a jego skuteczność bojowa równa się pięciu samolotom MiG-29. Deweloperzy uważają też, że Eurofighter jest szybszy od Su-35, F-16C, MiG-29 i francuskiego myśliwca Rafale w szybkim tempie (M1).

Istnieją jednak inne szacunki dotyczące EF2000. Kilku niemieckich ekspertów w dziedzinie lotnictwa doszło do wniosku, że europejski myśliwiec jest gorszy od MiG-29M, zarówno pod względem jego awioniki, jak i charakterystyki lotu.

Uważa się, że myśliwiec Eurofighter Typhoon jest koncepcyjnie przestarzały przed rozpoczęciem masowej produkcji. Ten punkt widzenia wygląda dość rozsądnie. W Stanach Zjednoczonych i ZSRR prace nad stworzeniem myśliwców czwartej generacji rozpoczęły się w połowie lat 60., aw latach 80-tych maszyny te weszły już na masową produkcję. W tym czasie Europejczycy właśnie zaczęli tworzyć samochód.

W 1990 roku jego pierwszy lot stał się myśliwcem piątej generacji - amerykańskim F-22 Raptorem. Obecnie ta maszyna jest dostępna na rynku i pod wieloma względami jest lepsza od wszystkich samolotów poprzedniej generacji.

Prawie wszystkie cechy Eurofighter Typhoon przegrywa z rosyjskim myśliwcem Su-35, który należy do generacji 4 ++. W 2014 r. Ten samolot został oddany do eksploatacji i jest produkowany masowo.

Dzisiaj producenci samolotów zaczynają myśleć o pojawieniu się myśliwiec szóstej generacji, choć jego czas nie nadejdzie wkrótce.

Mimo to europejski "tajfun" jest niewątpliwie jednym z najlepszych wojowników tego dnia. Może być gorszy w niektórych parametrach dla najnowszych samochodów rosyjskich i amerykańskich, ale mimo to Eurofighter Typhoon jest bardzo groźnym przeciwnikiem.

W tym samolocie zastosowano system EDSU po raz pierwszy, racjonalne wykorzystanie technologii stealth znacznie zmniejszyło widoczność radaru, ale nie uczyniło to nadmiernie kosztownym, Eurofighter Typhoon ma naddźwiękową prędkość przelotową, która zbliża go do maszyn piątej generacji.

Wszystko to wskazuje na bardzo wysoki poziom produkcji samolotów w Europie. Jeśli pewnego dnia Europejczycy zdecydują się na budowę myśliwca piątej generacji, ich konkurenci (USA, Rosja i Chiny) będą mieli problemy.

Wydajność lotu

Obejrzyj wideo: Panavia Tornado - Myśliwiec z europejskim rodowodem - Techshot (Kwiecień 2024).