Amerykański czołg M1A1 Abrams: opis i mth

M1 Abrams - to główny amerykański czołg, który jest dostępny na rynku od 1981 roku. Należy do trzeciej powojennej generacji czołgów. Ta maszyna jest w służbie armii i marines Stanów Zjednoczonych, jest eksploatowana przez kilka kolejnych armii na świecie.

Niewiele czołgów zasługuje na tyle samo uwagi, co Abrams. O nim napisano setki artykułów, które często grzeszą subiektywizm, i albo śpiewają ten pochwalny samochód, albo popadają w masową krytykę (i często niezasłużoną). To naprawdę bardzo interesująca maszyna, która jest typowym potomkiem zachodniej szkoły projektowania czołgów. Ten czołg jest dziełem Zimnej Wojny, został stworzony, aby nie przebić się przez linię obrony wroga, ale raczej jako broń przeciwpancerna. To właśnie "Abrams" mieli powstrzymać lawinę sowieckich czołgów, aspirując do Kanału La Manche.

Amerykanie uważają Abramsa za najlepszy czołg na świecie, prawdziwą maszynę śmierci, która nie ma konkurentów. Ale czy ta opinia jest prawdziwa? Rozumiem mocne i słabe strony tego czołgu.

Historia powstania czołgu M1A1 Abrams

Pod koniec lat 60. ubiegłego wieku wiodące kraje NATO przyspieszyły prace nad stworzeniem nowych rodzajów sprzętu wojskowego. Główne wysiłki miały na celu rozwój nowych czołgów. Powód tego był bardzo prosty: zaległości Stanów Zjednoczonych i ich sojuszników z ZSRR w tym obszarze stawały się coraz bardziej. Stało się to szczególnie oczywiste po pojawieniu się najnowszego radzieckiego czołgu T-72.

W tym czasie głównym czołgiem armii amerykańskiej był M60 Patton, którego wygląd i charakterystyka bardziej odpowiadały epoce II wojny światowej. Główną maszyną Bundeswehry był "Leopard 1", który również znacznie przegrał z najnowszymi sowieckimi czołgami.

Pod koniec lat 60. RFN i USA próbowały wspólnie stworzyć główny czołg MVT-70. Takie podejście było w pełni uzasadnione, ponieważ pojedynczy czołg główny dla wiodących państw NATO poważnie uprościłby podaż i kontrolę w przypadku wspólnych operacji bojowych.

Ale wkrótce między departamentami wojskowymi pojawiły się znaczne różnice, a praca utknęła w martwym punkcie. Amerykanie chcieli zdobyć czołg odpowiedni dla każdego teatru operacyjnego, a Bundeswehra przede wszystkim interesowała się Europą. Niemcy, biorąc pod uwagę doświadczenie drugiej wojny światowej, nalegali na potężną broń czołgową o dużym kalibrze i wysokiej strzelnicy. Istniały inne, mniej znaczące różnice. Wspólny projekt został zamknięty, a każda strona zajęła się rozwojem własnego czołgu. Opracowano kilka prototypów MVT-70, ale okazały się one zbyt drogie i skomplikowane.

Problem opóźnienia za ZSRR w budowaniu czołgów był tak poważny, że poświęcono mu tajne przesłuchanie w Kongresie Stanów Zjednoczonych. Zostało ogłoszone o forsowaniu pracy nad stworzeniem nowego amerykańskiego czołgu.

Do tego czasu Stany Zjednoczone miały już doświadczenie w opracowywaniu nowego głównego zbiornika, który zastąpił przestarzałe M60. Muszę powiedzieć, że to doświadczenie nie było zbyt udane. Poprzedni program T95 zakończył się niepowodzeniem. Czołg T95 okazał się nie lepszy od swojego poprzednika.

Na etapie rozwoju nowy czołg otrzymał indeks XM-1. Wojsko amerykańskie nie było w stanie od razu określić broni i elektrowni dla nowego samochodu. Rozważane opcje instalacji na armacie HM-1 105 mm M68, brytyjski rifled 110-mm i niemiecki 120-mm gładki pistolet. Początkowo postanowiono zainstalować działo M68 na zbiorniku z możliwym zastąpieniem działem 120 mm. Dwa warianty silników wysokoprężnych (chłodzenie powietrzem i wodą) oraz silnik turbogazowy zostały uznane za elektrownię nowego zbiornika.

W 1973 r. Dwie amerykańskie firmy złożyły wnioski o udział w konkursie: General Motors i Chrysler. W połowie tego samego roku podpisano z nimi umowy na stworzenie prototypów nowego czołgu.

Duży wpływ na wygląd i wygląd nowej maszyny miało opracowanie brytyjskiej technologii wielowarstwowego pancerza "Chobham". Składał się on z blach ceramicznych, aluminiowych i stalowych mocowanych za pomocą połączeń śrubowych i znacznie lepiej radził sobie z amunicją kumulacyjną i subkalibrową.

Wpłynęło na konstrukcję czołgu i doświadczenia wojny arabsko-izraelskiej w 1973 roku. Domagał się zwiększenia amunicji dział czołgowych i strzelnicy, aby zwiększyć bezpieczeństwo i łatwość utrzymania czołgu. Początkowo wojsko chciało zainstalować działo automatyczne Bushmana M242 w połączeniu z działem na nowy czołg, ale porzuciło pomysł, ustawiając karabin maszynowy 7,62 mm.

W maju 1976 r. Testy rozpoczęły prototypy nowej maszyny. Pokazali, że oba prototypy spełniają określone wymagania, ale Chrysler był w stanie zaoferować bardziej interesującą cenę, dzięki czemu stał się zwycięzcą konkursu. Do 1979 r. Dokonano rewizji nowej maszyny, czołg otrzymał nazwę "Abrams" na cześć generała armii USA, który wniósł duży wkład w rozwój amerykańskich sił pancernych.

W 1981 roku Abrams został oficjalnie przyjęty przez armię amerykańską.

Modyfikacje zbiornika M1A1 Abrams

Podobnie jak większość czołgów, które przez wiele lat służyły w swoich armiach (Leopard 2, T-72, Challenger 2), Abrams doświadczyły wielu ulepszeń. Czołg, którego używa dziś armia USA, niewiele przypomina Abramsa, przyjętego do służby w 1981 roku.

M1. Jest to podstawowy model, który został przyjęty. Został zainstalowany 105-mm spróchniały pistolet z amunicją 55 strzałów.

M1IP. Ten zbiornik można nazwać modelem przejściowym dla modyfikacji M1A1. W tej maszynie znacznie poprawiono przedni pancerz wieży, poprawiono zawieszenie i skrzynię biegów, a waga czołgu wzrosła o 900 kg.

M1A1. Modyfikacja ta pojawiła się w 1984 roku, jej główną różnicą w stosunku do podstawowego modelu Abramsa jest instalacja nowego działa 120 mm z gładkim otworem. Amerykanie wzięli sprawdzoną niemiecką armatę Rheinmetall L44, nieznacznie zmodyfikowali ją, zmieniając zamki i kołyskę. Ze względu na wzrost kalibru amunicja czołgu spadła do 40 rund. Ta broń może korzystać z amunicji niemieckiego czołgu "Leopard-2".

Oprócz zainstalowania nowej broni zwiększono bezpieczeństwo czołgu. M1A1 Abrams ma większą grubość przedniej części pancerza ciała w porównaniu z wersją podstawową. Czołg został wyposażony w nowy system obronny (HLF) przeciwko broni masowego rażenia z wbudowaną klimatyzacją.

Dodatkowe kamizelki kuloodporne, mocniejsze działo i nowy HLF doprowadziły do ​​wzrostu masy maszyny o 2,6 tony. Produkcja seryjna Abrams M1A1 trwała do 1993 r., Wyprodukowano ogółem 3546 sztuk tego czołgu.

Nie powinniśmy myśleć, że wszystkie zbiorniki Abramsa w modyfikacji M1A1 były identyczne. Model ten stale się poprawiał, przez lata produkcji dokonywano w nim wielu zmian. W 1988 r. Czołg otrzymał pancerz uranu pierwszej generacji (M1A1HA), aw ciągu kilku lat i drugi (M1A1HA +). W późniejszych modyfikacjach modelu M1A1 udoskonalono sprzęt elektroniczny i pojawiły się bardziej zaawansowane urządzenia celownicze.

M1A1 to pierwsza modyfikacja wywożonego zbiornika Abrams. Pierwsza umowa została podpisana z Egiptem w 1988 roku. Dokonano również modyfikacji eksportowych Abrams M1A1 dla sił lądowych Iraku i Maroka.

Abrams M1A2.Jest to całkowicie nowa modyfikacja czołgu, której prace rozpoczęto na początku lat 90-tych. W ciągu dziesięciu lat, które minęły od pojawienia się Abramsa, wiele technologii rozwinęło się daleko. Przede wszystkim dotyczyło elektroniki i technologii komputerowych. Impulsem do stworzenia modyfikacji M1A2 Abrams było pojawienie się nowego niemieckiego czołgu "Leopard 2" z doskonałym systemem kierowania ogniem (FCS). Amerykanie zaczęli opracowywać podobny system dla swojego czołgu. To właśnie nowa MSA jest główną różnicą Abrams M1A2 z poprzednich modeli.

OMS zbudowany jest w oparciu o nową oponę OMS M1A2 Abrams składa się z: stabilizowanego celownika strzeleckiego i urządzenia termowizyjnego dowódcy, bardziej zaawansowanego dalmierza laserowego, urządzenia obserwacyjnego termowizyjnego dla kierowcy. Deweloperzy poważnie zmienili pozostałe wyposażenie pokładowe: samochód otrzymał nowy system nawigacji działający w oparciu o nawigację satelitarną i system komunikacji nowej generacji.

Zwiększono również ochronę pancerza wieży, amunicja M1A2 wynosiła 42 naboje.

Trzeba powiedzieć, że ulepszenia wprowadzone do M1A2 zwiększyły jego skuteczność w obronie 2 razy i 1,5 razy w ofensywie.

Pierwsza modyfikacja czołgu M1A2 pojawiła się pod koniec lat dziewięćdziesiątych, armia amerykańska miała poważne plany dotyczące tego samochodu. Jednak rok później ZSRR - główny przeciwnik, z którym M1A2 miała walczyć - zapadł w zapomnienie, więc plany dotyczące produkcji Abrams M1A2 zostały zmienione.

Początkowo Pentagon planował zamówić 3 tysiące samochodów z modyfikacją M1A2, ale wkrótce liczba ta spadła do 998 sztuk.

Modyfikacja M1A2 przeszła kilka programów modernizacyjnych (SEP, SEP-2, SEP-3), a nowoczesne czołgi bardzo różnią się od samochodów z początku lat 90-tych. Główne zmiany wpłynęły na elektroniczne napełnienie pojazdu bojowego.

Wszyscy członkowie załogi otrzymali kamery termowizyjne następnej generacji, ulepszono pokładową umowę SLA, pojawiły się kolorowe monitory i nowe urządzenia komunikacyjne. Wszystkie komponenty elektroniczne zostały wykonane w oparciu o najbardziej zaawansowane procesory. Czołg otrzymał także ochronę przeciwpancerną trzeciej generacji, dodatkową elektrownię i nowy system klimatyzacji.

Ostatnia modernizacja Abrams (SEP-3) została zakończona w 2018 roku. Teraz amunicja samochodu składa się z dwóch standardowych amunicji:

• wielozadaniowy XM1147 AMP z programowalnym bezpiecznikiem;
• pocisk przeciwpancerny M829E4 AKE.

Na uwagę zasługuje kolejna modyfikacja Abrams - M1A2 TUSK, opracowana specjalnie z myślą o działaniach maszyny w miejskiej walce. W rzeczywistości jest to zestaw urządzeń, które można zainstalować na zbiorniku w polu. Zawiera dodatkowy zestaw dynamicznej ochrony, celownik termiczny do karabinu maszynowego M240, specjalne osłony zbroi chroniące członków załogi z otwartymi lukami i dodatkowymi karabinami maszynowymi.

Opis zbiornika Abrams M1A1

Główny czołg "Abrams" ma klasyczny układ, z przedziałem sterowania z przodu, przedziałem bojowym - w środku maszyny i przedziałem siłowym - na rufie.

Załoga czołgu - cztery osoby: dowódca, ładowacz, strzelec i kierowca.

Kadłub i wieżyczka zbiornika są spawane, wykonane z wielowarstwowego pancerza za pomocą technologii Chobham. Kąt nachylenia przedniego pancerza kadłuba i wieży jest znaczny (82 °), istnieje duża luka między kadłubem a wieżą.

Przed czołgiem pośrodku znajduje się miejsce kierowcy, a także mechanizmy kontrolujące zbiornik i rozstanie. Po prawej i lewej stronie znajdują się zbiorniki paliwa. Trzej pozostali członkowie załogi są zakwaterowani w przedziale bojowym.

W przedziale mocy silnik i skrzynia biegów są połączone w jedną całość.

W późniejszych wersjach Abramsa zainstalowano lufę M256 z gładkim otworem o kalibrze 120 mm. Unitarna amunicja czołgowa. Amunicja zawiera sabot przebijający pancerz i pociski kumulujące, kadrowanie i amunicję do fragmentacji o wysokiej wybuchowości z programowalnym bezpiecznikiem.

Karabin maszynowy M240 jest sparowany z pistoletem, inny podobny karabin maszynowy znajduje się przed włazem ładowarki, a karabin maszynowy 12,7 mm znajduje się na wieży dowódcy.

Amunicja znajduje się we wnęce rufowej, oddzielonej od przegrody bojowej partią pancerną. W niszy znajdują się panele ekspedycyjne, z klęską tego przedziału, energia wybuchu rośnie.

Komora silnika wyposażona jest w wydajny system gaśniczy.

"Abrams" jest wyposażony w silnik turbogazowy AVCO Lycoming AGT-1500 o pojemności 1500 litrów. c. Silnik turbiny gazowej (GTE) ma znaczące zalety: ma większą gęstość mocy, jest dość prosty i niezawodny, ma mniejszy hałas i działa lepiej w niskich temperaturach. Ale w tym samym czasie GTE zużywa więcej paliwa (niż olej napędowy) i jest bardzo wrażliwy na jakość powietrza. System oczyszczania powietrza Abrams jest większy niż sam silnik.

Transmisja - automatyczna, zapewnia cztery prędkości do przodu i dwa do tyłu.

Układ jezdny składa się z siedmiu podstawowych i dwóch pomocniczych lodowisk po każdej stronie. Zawieszenie - skręt.

System kontroli ognia zainstalowany w późniejszych wersjach Abrams, jest dziś uważany za jeden z najlepszych na świecie. Wszyscy członkowie załogi (z wyjątkiem ładowacza) mają celowniki termowizyjne lub urządzenia obserwacyjne. Istnieje idealna dalmierz laserowy i wiele innych czujników na maszynie, elektroniczny komputer balistyczny automatycznie przetwarza informacje z dalmierza, biorąc pod uwagę ogromną liczbę czynników.

Na najnowszych modyfikacjach zbiornika zainstalowano system kontroli informacji w zbiorniku, nowoczesny system nawigacji i stację radiową. Najnowsze modele Abrams mają system dowodzenia i kontroli FBCB2-EPLRS, przez który wchodzą w interakcje z innymi pojazdami batalionów czołgów.

Wykorzystanie bojowe

"Abrams" - to główny amerykański czołg bojowy. Z tego powodu samochód brał udział we wszystkich ostatnich konfliktach, w których uczestniczyły Stany Zjednoczone.

Pierwszym prawdziwym testem dla Abramsa była operacja Desert Storm w 1991 roku. W bitwach brały udział zarówno modyfikacje M1A1, jak i podstawowe maszyny M1. Według oficjalnych danych, w Iraku Amerykanie stracili 18 czołgów, inni badacze nazwali inną liczbą - 23 czołgi. Żaden z "Abramów" nie został utracony w wyniku pożaru irackich czołgów. W tym samym czasie podstawowe modele (M1) nie brały udziału w bitwach ze wrogimi czołgami, co zostało zrobione przez bardziej chronione i uzbrojone M1A1.

Pojazdy bojowe zostały zestrzelone z ręcznej broni przeciwczołgowej, padły ofiarą "przyjaznego ognia" lub zostały wysadzone w powietrze przez miny.

Kolejnym poważnym konfliktem, w którym uczestniczyły czołgi Abrams, była druga kampania iracka. W pierwszych miesiącach wojny, pojazdy bojowe aktywnie uczestniczyły w bitwach z regularną armią Iraku, opisano kilka przypadków starć z irackimi T-72, z których Abrams niezmiennie wyszedł zwycięsko.

W pierwszym okresie wojny 530 amerykańskich pojazdów wojskowych zostało wysłanych do Stanów Zjednoczonych w celu przeprowadzenia poważnych napraw. Zginęło 17 czołgów. Są to dane z pierwszych trzech lat wojny.

Opisał przypadek, kiedy "Abrams" dostał się z RPG ponad 15 razy, i był w stanie kontynuować udział w działaniach wojennych.

W 2011 r. Czołg marines został przywieziony do Afganistanu. Jednak korzystanie z czołgów w tym górzystym kraju było ograniczone ze względu na specyficzne warunki panujące na tym obszarze. Dwa samochody zostały uszkodzone w wyniku wybuchów na minach, ale potem zostały przywrócone.

Saudyjskie wojska używały czołgów Abrams w Jemenie. W walce zginęło 14 pojazdów bojowych. Niektóre z nich zostały wysadzone w powietrze przez miny lądowe, niektóre zostały zniszczone przez pociski kierowane przeciwpancernie, a inna część została podpalona przez taktyczne systemy rakietowe. Kilka samochodów zostało porzuconych przez załogi.

Koszt

Abrams to jeden z najdroższych czołgów na świecie. Koszt modyfikacji M1A2 w 1999 r. Wynosił około 6,2 miliona USD. Należy rozumieć, że cena cysterny silnie zależy od jej konfiguracji. Modyfikacja M1A1 dla Sił Zbrojnych Iraku kosztowała "tylko" 1,4 miliona dolarów, a dla Australii - 1,18 miliona dolarów.

W 2012 roku każda maszyna kosztowała armię amerykańską - 5,5-6,1 milionów dolarów.

Charakterystyka techniczna zbiornika TTX M1A1 Abrams

Poniżej znajdują się parametry taktyczne i techniczne (TTH) czołgu M1 "Abrams".

Wideo o czołgu M1 "Abrams"

Obejrzyj wideo: M1 Abrams - ciekawostki - Twardy Reset (Może 2024).