Przez Semenovskiy oznacza pułk, który był częścią rosyjskiej armii cesarskiej, a także pułk przywrócony w 2012 roku, który jest częścią Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Tło historyczne
Historia regimentu w Semenowie sięga do komicznych żołnierzy cara Piotra Aleksiejewicza, później nazwanego przez cesarza Piotra I i otrzymała imię Wielkie. Faktem jest, że od najmłodszych lat Piotr interesował się sprawami militarnymi, a zabawne pułki pojawiały się tylko po to, by szkolić króla i jego kolegów w sprawach wojskowych, przeprowadzać manewry i ćwiczenia, a nawet prowadzić małe "wojny" za pomocą prawdziwej artylerii.
Pułk zaczyna się w wiosce pod Moskwą, zwanej Siemionowskim. To tam w 1691 r. Utworzono oddział zabawnego "Semenovciya" (tak jak zostały one natychmiast nazwane po imieniu osady). W ciągu sześciu lat pułk szkoleniowy nazwano Semenovskiy, a trzy lata później - Life Guards Semenovskiy.
Pułk Semenowski otrzymał chrzest ognia w 1695 r., Kiedy to car Piotr podjął kampanię przeciwko twierdzy Azow. Strategicznym celem Rosji było uzyskanie dostępu do Morza Azowskiego, aby przebić się przez mur izolacji, który otoczył królestwo rosyjskie od połowy XVII wieku. Kampania została zwieńczona zwycięstwem rosyjskiej broni, a "Siemionowcy" dokonali pierwszych wyczynów. Do 1700 r. Pułk został ukończony, co zaowocowało utworzeniem już trzech batalionów piechoty. Nawiasem mówiąc, w tamtych czasach w zwykłych pułkach znajdowały się tylko dwa bataliony piechoty.
Następna wojna, w której uczestniczył pułk, nie była daleko. W 1700 r. Rosja, Dania i Rzeczpospolita wprowadziły jedną koalicję przeciwko Szwecji, która w tym czasie zdominowała Bałtyk. Na samym początku wojny pułk Semenow wziął udział w kampanii w Estonii (terytorium nowoczesnej Estonii) i podczas oblężenia twierdzy Narwa. Początkowo wydawało się, że rosyjska armia będzie w stanie zdobyć fortecę przed zimowym chłodem i wycofać się do Nowogrodu na zimowe mieszkania. Jednak gwałtowna kapitulacja Danii i lądowanie w Inflantach (terytorium współczesnej Łotwy) szwedzkiego króla Karola XII z armią poważnie zmieniły sytuację.
19 listopada (30), 1700, Szwedzi zaatakowali armię rosyjską i zostali zmuszeni do kapitulacji znacznej jej części. Tylko pułki Semenowa i Preobrażenskiego stanowczo odpierały ataki wroga i nie zostały zmiażdżone. Dzięki odwadze żołnierzy gwardii rosyjskiej armia uniknęła kompletnej klęski, a Szwedzi, podziwiając odwagę Semenowa i Prefigurantysy, pozwolili tym pułkom wycofać się z rozwiniętymi chorągiewkami. Właśnie w porażce w Narwie błyskawica przyszłych rosyjskich zwycięstw rozbłysła, jak pisał Piotr. Przy okazji, na pamiątkę bitwy o Narwę do lat 40. XVII wieku żołnierze z pułku Semenov nosili czerwone pończochy. Tradycja ta opierała się na fakcie, że żołnierze odpierali ataki wroga, "stojąc po kolana we krwi", ale nie wzdrygnęli się i nie uciekli.
Po półtora roku w 1702 r. Pułk uczestniczył w działaniach wojennych na terytorium Ingrii (w nowoczesnym regionie Leningradu), w tym podczas szturmu na fortecę Noteburg (Nut). W wyniku walk ujście Newy znalazło się w rękach rosyjskiej armii i stało się możliwe założenie tutaj nowego miasta, które później stało się stolicą imperium rosyjskiego.
W 1707 r. Pułki Semenowa i Preobrażenskiego zostały zamontowane na koniach, co znacznie zwiększyło ich mobilność i siłę. Podczas kampanii w 1708 r. Karol XII wkroczył głęboko na terytorium Rosji. Jednak nie było większych bitew, więc armia rosyjska manewrowała, aby postawić wroga w gorszej sytuacji. W tym samym czasie korpus szwedzkiego generała Levengaupta pojawił się na Białorusi jako wzmocnienie oddziałów Karla. W pobliżu miejscowości Lesnoy pułk Semenov uczestniczył w klęsce tego korpusu jesienią 1708 r., Co miało znaczny wpływ na zwycięstwo rosyjskiej broni w Połtawie i wyzwolenie terytorium Rosji od wojsk wroga.
I oczywiście pułk Semenowa wziął udział w bitwie pod Połtawą pod koniec czerwca 1709 r. Na prawym brzegu Ukrainy. Bitwa zakończyła się całkowitą klęską szwedzkich żołnierzy i początkiem radykalnej zmiany w Wielkiej Wojnie Północnej. Po krótkim pogoni za resztkami pokonanego wroga, pułk wycofał się do Moskwy, by odpocząć i uzupełnić.
Po bitwie Połtawskiej pułk uczestniczył w oblężeniu Wyborga, a po wybuchu wojny między Turcją a Rosją w 1711 r. - w kampanii rosyjskiej armii na Prut. Jednak ta kampania, z powodu wielu błędów, zakończyła się porażką, a Rosja musiała zwrócić Turkom fortecę Azowską. Po tej kampanii armia, w tym pułk Semenov, ponownie przeniosła się do Szwecji. W kolejnych latach "Semenowcy" uczestniczyli w kampanii zagranicznej na pomorskich fortach pod kontrolą Szwecji, a następnie walczyli w Finlandii. Wszędzie tam, gdzie "Siemionowiec" stał naprzeciw wroga, trzymali sztandar gwardii rosyjskiej wysoko. Zwycięstwo w pułku Semenow w północnej wojnie spotkało się w Kronsztadzie.
Już w 1722 r. Drugi batalion pułku Semenowa uczestniczył w kampanii przeciwko Persji. Żołnierze wzięli udział w pojmaniu Derbenta i ataku na Baku, który, nawiasem mówiąc, nigdy nie został zabrany.
Następną wspaniałą kartą w historii pułku Semenowa jest epoka wojen napoleońskich. W 1807 roku w Prusach Wschodnich w pobliżu miasta Friedland wybuchła bitwa między armią rosyjską, która była częścią czwartej koalicji w tym czasie, a Francuzami, którzy próbowali zadać maksymalne szkody siłom koalicyjnym i wzmocnić ich hegemonię na kontynencie. Bitwa zakończyła się klęską armii rosyjskiej i podpisaniem pokoju w Tylży.
Jednak Napoleon, prowadząc niekończące się wojny na kontynencie europejskim, nie chciał długiego i trwałego pokoju z Rosją. Skutkiem jego polityki i aspiracji była inwazja francuskiej "Wielkiej Armii" do Imperium Rosyjskiego latem 1812 roku. Ten wojenny pułk Semenov spotkał się w Petersburgu. Już w pierwszych tygodniach został włączony do 1. Brygady Gwardii. Podział ten był częścią 5. Korpusu Piechoty. We wrześniu 1812 r. Pułk semenowski uczestniczył w bitwie pod Borodino. Początkowo był w rezerwie i nie brał udziału w działaniach wojennych, ale w drugiej połowie dnia odzwierciedlał ataki Francuzów na centrum rosyjskich stanowisk. Żołnierze pułku wykazali się odwagą i męstwem. W latach 1813-1814 członkowie Siemionowa uczestniczyli w zagranicznej kampanii armii rosyjskiej, kończącej wojnę w Paryżu.
Od 1814 r. Pułk Semenov służył w kraju. Jednak nadal nie można było nazwać tej usługi spokojnym.
Po wojnie patriotycznej minister wojny Arakcheev zaproponował cesarzowi Aleksandrowi I całkowicie nowy sposób organizacji podaży armii. Zasada ta opierała się na stworzeniu specjalnych osiedli wojskowych, które oprócz zadań kwaterującego personelu miały również zapewnić armii wszystko, co konieczne. Jednak z pozorną prostotą i atrakcyjnością pomysłu, życie w takich osadach było ograniczone przez bardzo okrutne reguły i ograniczenia. Zjawisko osadnictwa wojskowego nazwano "arakcheevschina", nazwiskiem ich głównego autora i organizatora. Niezadowolenie z tych rozkazów wzrosło, a Semenow nie odstąpił.
Jednak głównym powodem oburzenia oficerów pułku Semenov nadal nie była osławiona "arakcheevschina", ale zwolnienie ze stanowiska dowódcy pułku Jakowa Alekseevicha Potemkina, którego kochali. Nowy dowódca pułku w Siedenowie, Fedor Efimowicz Schwarz, wyróżniał się surowością i nadmiernymi wymaganiami wobec personelu, które nie mogły nie tylko wywoływać narzekanie.
Wydarzenia, które później nazwano powstaniem pułku Semenowa, miały miejsce 16 października 1820 roku, kiedy jedna z firm pułkowych odmówiła wykonania rozkazów i stanęła na paradzie, żądając od dowódcy kompanii. Jednak kierownictwo postanowiło nie spełniać wymagań uczestników zamieszek, ale otoczyć firmę i przekazać ją do Twierdzy Piotra i Pawła. Jednak następnego dnia oficerowie i inne firmy stanęły w obronie swoich towarzyszy, w związku z czym cały pierwszy batalion pułku Semenowa podzielił los rebeliantów. W rezultacie część personelu poniosła różne kary (przejście przez linię, wysyłane do odległych garnizonów), a sam pułk Semenov został zreformowany.
Podczas rewolucji lat 1950-1907 pułk został rzucony, by stłumić powstanie w Moskwie. Do czasu, gdy Semenovici przybyli na miejsce (połowa grudnia 1905 r.), Tylko obszar Presny był w rękach buntowników. Powstanie zostało skutecznie stłumione, a dowódca pułku G. A. Min został awansowany na generała.
Pierwsza wojna światowa dla pułku Semenov rozpoczęła się w sierpniu 1914 r. W sektorze lubelskim. Tutaj pułk uczestniczył w bitwach obronnych z wojskami austriackimi, które próbowały dosięgnąć flanki i tyły wojsk rosyjskich w Polsce. Jednak podczas upartych bitew obronnych wojska rosyjskie, w tym pułk semeńowski, nadal były w stanie przejąć inicjatywę i wkrótce rozpoczęły kontrofensywę, naznaczoną prawie całkowitym przeniesieniem Galicji do kontroli rosyjskiej.
Ale wkrótce pułk został rozmieszczony pod Warszawą w obronnych bitwach i powstrzymaniu wojsk niemieckich. W bitwach na rzekach Wisły i Nareva pułk Semenov uczestniczył razem z korpusem syberyjskim. Dzięki wspólnym wysiłkom wróg został zatrzymany. Przez cały 1915 r., Prowadząc uporczywe bitwy, powstrzymując napierającego wroga, Semenovowie zadali znaczne obrażenia Niemcom i Austriakom.
W 1916 r. Semenow wziął udział w letniej ofensywie przeciwko Astro-Węgrom, która później przeszła do historii jako przełom Brusiłowa. Jednak ogólna trudna pozycja strategiczna Rosji nie pozwoliła na odniesienie sukcesu i nie było punktu zwrotnego w wojnie.
Natychmiast po rewolucji październikowej pułk Semenow ogłosił się lojalnym wobec nowego rządu i otrzymał nową nazwę - od tej pory stał się trzecim pułkiem ppłkickim piotrickim straży miejskiej. Z powodu groźby przełomu białych armii do Piotrogrodu, wiosną 1919 roku został przeniesiony na obszar Gatczyny. Jednak personel pułku postanowił przejść na stronę wroga i złożył przysięgę bieli. Jednocześnie zmianie strony regimentu towarzyszyło masowe mordy komunistów i komisarzy.
Przejście 3. pułku piotrogrodzkiego straży miejskiej na białą stało się bardzo głośnym wydarzeniem, aktywnie używanym przez białych w propagandzie. Dla sowieckiego rządu pułk Semenowa (imię to zostało mu zwrócone wkrótce po przejściu) stał się symbolem zdrady. Po zakończeniu wojny secesyjnej, w 1925 r. W Leningradzie otwarto tzw. "Przypadek studentów liceum", badając antyradzieckie działania byłych oficerów rosyjskiej armii cesarskiej (łącznie około 150 osób), wśród których byli Semenowici. W tym samym czasie za zniesienie powstania w Moskwie w grudniu 1905 r. Obwiniono byłych sług pułku Semenowa. W rezultacie część oskarżonych została rozstrzelana, reszta została skazana na wygnanie lub obozy. Tak zakończyła się opowieść o pułku seenowskich strażników życia.
Pułk Semenowa w naszych czasach
Po rozpadzie ZSRR niektóre tradycje dawnej armii carskiej zaczęły wskrzeszać w armii rosyjskiej. Na przykład kapłani pojawili się ponownie w jednostkach wojskowych, a dni świętowania dat chwalebnych zwycięstw rosyjskiej broni powróciły.
Dotknięta zmiana i inne tradycje. Tak więc w kwietniu 2013 roku reaktywowany został pułk Semenov. Nazwisko Semenowskiego otrzymało 1. pułk strzelecki (jednostka wojskowa 75384). Zadaniem pułku jest ochrona najważniejszych obiektów Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej: dyrekcji, centrali oddziałów i rodzajów Sił Zbrojnych itp.
Wymagania dla tych, którzy chcą służyć w Semenovskiy są wysokie. Kandydat musi mieć wyjątkowe zdrowie, dobrą kondycję fizyczną i wysokość nie mniejszą niż 170 cm. Dodatkowym kryterium, wysoce pożądanym, jest obecność w szkolnictwie wyższym. To sprawia, że pułk Semenov jest w zasadzie wyjątkową jednostką, w której nawet zwykli żołnierze mają wyższe wykształcenie.
Jeszcze wyższe są wymagania dla tych, którzy chcą służyć w pułku w ramach umowy. Aby to zrobić, musisz zdać cztery testy psychologiczne, a także siedem egzaminów na temat znajomości karty, podpalenia, ćwiczeń i treningu fizycznego. Kandydat, który pomyślnie przejdzie wszystkie te testy, musi przejść dodatkowe szkolenie w specjalnym "podręczniku szkoleniowym", który wyraźnie wskazuje na powagę jego służby w pułku Semenowa.
