Ponieważ znaczna część Rosji jest zajęta przez różnego rodzaju lasy, stepy i bagna, dotarcie tam nie tylko samochodem, ale także samochodem terenowym, nie jest łatwe. Nie trzeba dodawać, że nowoczesne jeepy - "SUV-y" absolutnie nie nadają się do polowania. Łowcy, którzy mają dość pieniędzy, kupują Hummery i Land Rovery, ale nawet samochody tych marek często beznadziejnie tkwią w lasach i bagnach.
Wielu samodostosowuje swoje samochody, zamieniając ich w prawdziwych "łotrzyków". Ta procedura pomaga zwiększyć przepuszczalność samochodu, jednak to nie wystarczy. Istnieje specjalistyczna klasa pojazdów, którą można przypisać do grupy pojazdów terenowych. Te samochody mają gąsienice zamiast kół i przechodzą prawie na każdą drogę, a raczej bez dróg. W przeciwieństwie do pojazdów czołgowych, pojazdy te są dość lekkie, co pomaga im przezwyciężyć takie przeszkody, w których ogromny zbiornik z pewnością utknie. Jednym z tych uniwersalnych oszustów jest gąsienicowy pojazd terenowy GAZ-47.
Jak pojazd terenowy GAZ-47
Wielka Wojna Ojczyźniana wyraźnie wykazała, że drożność śledzonych pojazdów jest prawie nieograniczona. Nie mając doświadczenia w rozwoju tego rodzaju pojazdów terenowych, sowiecki przemysł geologiczny coraz bardziej uporczywie domagał się stworzenia specjalnego pojazdu terenowego, który mógłby dotrzeć do każdego odległego zakątka kraju.
W latach 50-tych czołowe biura projektowe ZSRR zaczęły opracowywać gąsienicowe pojazdy terenowe, ponieważ rozpoczęła się szeroko zakrojona rozbudowa północnych regionów kraju.
Projektantom Gorky udało się wyprodukować pierwszy model bagien w 1954 roku. Ten model był śledzony i nosił nazwę GAZ 47 (GT-C). Ten model miał:
- Tracked platforma zbiornikowa (wypożyczona ze zbiorników lekkich T-60 i T-70);
- Kabina dla kierowcy i pasażerów, która znajdowała się z przodu;
- Oddzielny przedział dla silnika;
- Przestronna ładownia.
Model GAZ-47 powstał do 1967 roku.
Cechy pierwszego gąsienicowego pojazdu terenowego ZSRR
Chociaż projektanci fabryki Gorkiego zajęli około trzech lat, aby rozwinąć pojazd terenowy, ten czas nie został zmarnowany. Gas-47 uzyskał znakomite wyniki w zakresie drożności. Aby pojazd terenowy nie utknął w bagnie, oprócz zmniejszenia masy pojazd terenowy otrzymał szerokie tory. Ta funkcja pozwoliła technologii nie siedzieć na "brzuchu" i pewnie opuścić jakiekolwiek bagno.
Zmniejszenie masy i wykorzystanie szerokich gąsienic umożliwiło osiągnięcie ogromnej różnicy ciśnień na glebie w porównaniu ze zbiornikiem, na podstawie którego zbudowano pojazd terenowy. Jeśli ciśnienie w zbiorniku na glebie wynosi około 1 kg / cm, to projektanci GAZ-47 mogli osiągnąć niewiarygodne 0,2 kg / cm. Te cechy pozwoliły nie tylko bezpiecznie przemieścić się przez bagna, ale także umożliwiły przejazd przez głębokie zaspy.
Kolejną cechą tego pojazdu terenowego była zdolność pokonywania przeszkód wodnych na głębokości 1,2 metra. W tym trybie GAZ-47 może z łatwością przejechać 1,5 kilometra. Podjęto próby zainstalowania zamiast specjalnych śledzi pływających, ale taka modyfikacja pojazdu terenowego natychmiast straciła swoją główną cechę - zdolność przemieszczania się do nieprzejezdnych miejsc (i ogólnie, w niektórych miejscach innych niż woda).
Aby pojazd terenowy mógł zejść na ląd, potrzebne było raczej łagodne nachylenie (około 20 stopni). Ponieważ samochód był wystarczająco szeroki, nie było zalecane pokonanie burzliwej rzeki. Pojazd terenowy w wodzie stracił zdolność manewrowania, a gdyby został pobity za burtę, do wysokiego brzegu, istniało niebezpieczeństwo szarpania się i zalania.
ATV jest w stanie pokonać:
- Przeszkody do 60 centymetrów;
- Rowy o szerokości 1,3 m;
- Strome zbocza o nachyleniu do 60 stopni.
Projektując pojazd terenowy, programiści wzięli pod uwagę, że ten model jest przeznaczony dla geologów pracujących w tajdze i Arktyce, dzięki czemu pojazd terenowy wyróżniała się niezwykłą niezawodnością i prostotą konstrukcji. Działanie pojazdu terenowego na Antarktydzie było w stanie potwierdzić dane dotyczące niezawodności tego pojazdu.
Jeśli chodzi o łatwość utrzymania, radzieckie czołgi z czasów drugiej wojny światowej różniły się tym, że można je było naprawiać w terenie przy użyciu minimalnego zestawu narzędzi. GAZ-47 pod tym względem przejął konserwację czołgów.
Główne cechy techniczne pojazdu terenowego GAZ-47
Ponieważ pojazd terenowy doskonale przejawiał się w surowych wyprawach, model ten jest szeroko stosowany w armii, geologii i budownictwie. W tajdze ten pojazd terenowy był wykorzystywany do logowania. Ponieważ zakład Gorkiego nie był w stanie poradzić sobie z napływem zamówień, produkcja pierwszego radzieckiego pojazdu gąsienicowego została ustanowiona w kilku innych przedsiębiorstwach obronnych.
GAZ-47 może być używany do rzucania oddziałów w odległych obszarach. Konstrukcja modelu pozwoliła umieścić dwie osoby w kabinie i dziesięć osób z tyłu. Ponadto istniał otwarty teren do umieszczania ładunku i sprzętu.
Silnik GAZ-61, który rozwija moc do 85 KM, został wybrany jako silnik do pojazdu terenowego. Ten silnik był sześciocylindrowy, czterosuwowy. Kilka lat później ten blok został zastąpiony bardziej nowoczesnym modelem. Jako odbiornik wybrano silnik GAZ-71. Miał więcej mocy, co umożliwiło zwiększenie maksymalnej prędkości samochodu (stary silnik osiągnął maksymalną prędkość 35 kilometrów na godzinę na twardej drodze, 4 km / h na wodzie i 10 km / h na bagnie lub głębokim śniegu).
Na podstawie bazy pojazdów terenowych GAZ-47 wykonano wiele różnych modyfikacji w celach wojskowych, przemysłowych, handlowych, geologicznych i cywilnych. Przez cały okres produkcji tego modelu prace nad opracowaniem nowych modyfikacji nie ustały, z których najbardziej udane zostały ujęte w serii.
