YAK-40 TWIN-ENGINE, SPECYFIKACJE TECHNICZNE SPECYFIKACJI TECHNICZNYCH I MODERNIZACJA SYSTEMU SAMOLOTU, KABINY I KABINY, START I LĄDOWANIE

Yak-40 to radziecki samolot pasażerski przeznaczony do pracy w lokalnych liniach lotniczych. Maszyna została opracowana w biurze projektowym Yakovlev w połowie lat 60. Yak-40 jest pod wieloma względami wyjątkową maszyną, a jej stworzenie jest ważnym kamieniem milowym w rozwoju krajowego lotnictwa cywilnego. Yak-40 to pierwszy odrzutowiec pasażerski na świecie, zaprojektowany specjalnie dla lokalnych linii lotniczych.

Pierwszy lot Jak-40 odbył się 21 października 1966 roku, w następnym roku rozpoczęła się masowa produkcja, która trwała do 1981 roku. W tym okresie radziecki przemysł lotniczy wyprodukował ponad 1 tysiąc samolotów. Działanie tej legendarnej maszyny trwa do dziś. Podczas seryjnej produkcji samolotów opracowano ponad dziesięć modyfikacji Yak-40.

Dla skromnych rozmiarów i obfitego wydmuchiwania silników Yak-40, piloci otrzymali przydomek "Iron Cigarette", a dla dużego zużycia paliwa - "myśliwiec nafty", mimo to piloci potraktowali samochód z wielkim szacunkiem. Yak-40 to bardzo prosty i niezawodny samolot o doskonałych właściwościach lotu, łatwy w obsłudze. Lądowanie i start Jaka-40 jest możliwy nawet przy awarii jednego silnika, a samolot może kontynuować lot poziomy z jednym pracującym silnikiem. Umieszczenie silników na tylnym końcu tulei znacznie zmniejszyło poziom hałasu i wibracji w kabinie. Zarządzanie tym statkiem powietrznym i jego obsługa są możliwe dla personelu latającego i naziemnego, nawet o średnich kwalifikacjach. Lądowanie i lądowanie samolotu Jak-40 było możliwe nawet z nieutwardzonych lotnisk, dzięki marginesowi bezpieczeństwa konstrukcji samolotu, który został włączony do niego przez inżynierów z biura projektowego Yakovlev.

Doskonałe parametry lotu i niezawodność samolotu zostały docenione nie tylko w Związku Radzieckim, ale także za granicą. I nie tylko w krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej, ale także w Europie Zachodniej, co jest dość niezwykłe dla radzieckiej technologii lotnictwa cywilnego.

Jak-40 został zakupiony przez linie lotnicze z Włoch, Niemiec. Ten samolot został z powodzeniem potwierdzony w Wielkiej Brytanii i USA. Cóż, ostatnia rzecz do dodania: Yak-40 - to pierwszy samolot pasażerski, opracowany w Yakovlev Design Bureau. I ten pierwszy naleśnik po prostu nie dostał grudki.

Historia stworzenia

Kiedy mówimy o samolotach cywilnych, pierwszą rzeczą, która przychodzi do głowy, są ogromne samoloty, które mogą podróżować tysiące kilometrów. Jednak większość podróży lotniczych odbywa się liniami lokalnymi, których długość rzadko przekracza 500 km, a często odległość między lotniskami wynosi tylko kilkadziesiąt kilometrów.

Na początku lat 60. w ZSRR pomyśleli o stworzeniu nowego samolotu pasażerskiego, który zastąpiłby przestarzałą IL-12 i IL-14. Nowa maszyna została zaprojektowana do pracy na liniach lokalnych. Projektanci Yakovlev Design Bureau ukończyli opracowanie projektu tego samolotu w 1964 roku. Projektowanie i budowa nowego samochodu trwały zaledwie rok. Fakt ten jest szczególnie zaskakujący, zważywszy, że zanim Biuro Projektowe Yakovlev nie było zaangażowane w budowę samolotów pasażerskich, głównym kierunkiem biura były samoloty wojskowe, sportowe i treningowe.

Jeszcze bardziej niezwykły jest fakt, że nowy samochód był reaktywny. Do tego momentu, wszędzie na świecie, lokalny transport lotniczy prowadził samoloty tłokowe.

Nadzorował tworzenie i udoskonalanie nowego liniowca pasażerskiego Zastępca Głównego Projektanta Adlera, który pracował pod kierownictwem Jakowlewa od początku lat 30., a wcześniej "miał rękę", aby stworzyć samoloty Jak-3, Jak-15 i Jak-28. Nowa linia pasażerska została nazwana Yak-40.

Prototyp samolotu był gotowy w 1965 r., W październiku 1966 r. Jak-40 wykonał pierwszy lot. Rozpoczęto testowanie maszyny, która z sukcesem zakończyła się w 1967 roku, po czym rozpoczęła produkcję seryjną. Problem Jak-40 powstał w Zakładzie Lotniczym w Saratowie.

Biorąc pod uwagę specyfikę użytkowania samolotu, projektanci początkowo planowali uczynić samochód tak prostym i niezawodnym, jak to tylko możliwe. I muszę przyznać, że świetnie sobie poradzili z zadaniem. W połowie lat 70. Jak-40 niemal całkowicie wyparł uhonorowanych weteranów z lokalnych linii lotniczych - samolotów IL-12, IL-14 i Li-2. Wkrótce Jak-40 opanował loty do 300 miejscowości Związku Radzieckiego, a do połowy 1972 roku te samoloty przewoziły 7 milionów pasażerów i latały 150 milionów kilometrów. A w 1988 r. Liczba przewożonych pasażerów wyniosła 150 milionów osób. Do czasu rozpadu ZSRR, Jak-40 z powodzeniem działał w 18 innych krajach.

Produkcja seryjna samolotu Jak-40 została ukończona w 1981 roku w związku z przejściem zakładu, na którym została wyprodukowana, do wydania bardziej nowoczesnego Jak-42. Jedyną wadę Jak-40 można nazwać wysokim zużyciem paliwa, ale w ZSRR zaczęto zwracać na to uwagę dopiero w drugiej połowie lat 80. XX wieku. W latach 90., ze względu na trudności z nabyciem nowej technologii lotniczej i stosunkowo niską ceną nafty, Yak-40 ponownie stał się dość popularnym samolotem. Analizując doświadczenia związane z eksploatacją tej maszyny w ZSRR, Rosji i za granicą, można powiedzieć, że decyzja o zaprzestaniu produkcji seryjnej na początku lat 80. była błędem. Zainstalowanie nowych, bardziej ekonomicznych silników wyeliminowało główną wadę wkładki.

W 1992 r. W fabryce samolotów w Smoleńsku Yak-40 został zmodernizowany, zainstalowano na nim pojemniejsze zbiorniki paliwa i wymieniono sprzęt radiowy. Następnie podjęto kilka prób modernizacji maszyny, która dotyczyła głównie przedłużenia żywotności samolotu. Pod koniec lat 90. próbowali zmodernizować Jak-40 w Zakładzie Lotniczym w Tbilisi, a prace nad nową modyfikacją samolotu przeprowadzono wspólnie z Kanadyjczykami. Chodziło o wyposażenie Yak-40 w amerykańskie silniki i zmniejszenie ich liczby z trzech do dwóch. Jednak twin-engined Jak-40 nigdy nie wszedł do serii.

Z biegiem lat, różne rosyjskie linie lotnicze były zaangażowane w modernizację Jak-40, ale zmiany dokonane w projekcie samolotu były minimalne. Najczęściej dotyczyły przeróbki kabiny pasażerskiej i wyposażenia kokpitu.

Na początku tego stulecia Jak-40 stopniowo zaczął być szybko wycofywany z eksploatacji i zastępowany przez bardziej nowoczesne maszyny.

Jak-40 na zachodzie

Co ciekawe, los Jak-40 za granicą. Natychmiast po stworzeniu tego samolotu stał się częstym gościem międzynarodowych salonów lotnictwa i różnych wystaw. Jak-40 - jest to pierwszy pasażerski samolot odrzutowy przeznaczony do lotów w lokalnych liniach lotniczych, w latach 60. na Zachodzie nie istniało nic takiego. Dlatego liner natychmiast przyciągnął uwagę odpowiednich ekspertów i przedstawicieli zagranicznych linii lotniczych. Co więcej, Yak-40 miał doskonałe osiągi w locie, więc proste zainteresowanie radzieckim samochodem bardzo szybko przekształciło się w kanał komercyjny.

Pierwsze kraje zachodnie zadeklarowały chęć zakupu Włochów Jak-40. Zorganizowali także pierwszą prezentację samolotu w Europie po locie z Rzymu do Australii. Samolot był pilotowany wspólnie przez pilotów radzieckich i włoskich.

Yak-40 został certyfikowany we Włoszech i Niemczech w 1972 roku i stał się pierwszym krajowym samolotem pasażerskim, który uzyskał prawo do eksploatacji przez zachodnie firmy.

W rezultacie Włochy nabyły 3 samoloty Jak-40, Niemcy - 5 samolotów, z Boeingiem odbyły się negocjacje dotyczące sprzedaży i wspólnej obsługi samolotu Jak-40 w Ameryce Północnej, ale zakończyły się one bez rezultatu.

Dziś Jak-40 jest używany w Bułgarii, na Węgrzech, w Czechach, Polsce i Serbii.

Jak-40 w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej

Sprzedaż Jak-40 w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej - tradycyjne rynki zbytu dla radzieckich samolotów - były znacznie szybsze. Brak wysokiej jakości pasów startowych, niskie wymagania środowiskowe dla samolotów, niska cena, prostota i niezawodność - wszystko to zapewnia (i zapewnia) radzieckie samoloty o dużym popycie w krajach Trzeciego Świata. Specjalne wycieczki pokazowe zostały zorganizowane dla Jak-40, co było wielkim sukcesem.

W Ameryce Południowej i Środkowej Jak-40 działał w Gwatemali, Hondurasie i na Kubie. Wśród krajów azjatyckich Jak-40 kupił Wietnam, Laos, Kambodżę, Syrię i Afganistan. W Afryce samolot zainteresował Angola, Etiopię, Gwineę Równikową, Madagaskar, Zambię.

W sumie przez lata dostarczono klientom zagranicznym 125 samolotów Yak-40 o różnych modyfikacjach.

Opis budowy

Yak-40 jest wykonany zgodnie z normalną aerodynamiczną konstrukcją, jest to samolot o niskim poziomie skrzydeł z trzema silnikami odrzutowymi umieszczonymi z tyłu pojazdu. Samolot ma proste skrzydło o dużym wydłużeniu i jednokomorowy ogon w kształcie litery T. Podwozie Yak-40 z chowanym podwoziem.

Przed kadłubem samochodu znajduje się podwójny kokpit, w jego środkowej części - przedział pasażerski o pojemności od 24 do 32 pasażerów, w zależności od modyfikacji samolotu. W wersji administracyjnej i ładunkowo-pasażerskiej pojemność kabiny samolotu jest znacznie mniejsza.

Z tyłu samolotu znajduje się składana drabina, przez którą pasażerowie opuszczają kabinę, a także mały bagażnik. Oto silniki samolotu, z których dwa znajdują się w gondolach silnika, a trzeci - w kadłubie samochodu.

Skrzydło samolotu ma znaczną powierzchnię (70 metrów kwadratowych) i składa się z dwóch konsol. Każda z konsol ma ramę mocy dźwigara, zestaw podłużnic i żeber. Mechanizacja skrzydła jest reprezentowana przez dwie sekcje lotek i trzy sekcje klap (na każdej z konsol).

Elektrownia lotnicza zawiera trzy silniki AI-25, z których dwa znajdują się w gondolach silnika i są przymocowane do kadłuba za pomocą pylonów. Centralny silnik znajduje się w kadłubie u podstawy stępki i jest wyposażony w układ odwracający, który umożliwia samolotowi zmianę kierunku gazów wydechowych podczas hamowania. Układ ten był bardzo udany i został później wykorzystany do stworzenia innych radzieckich liniowców, na przykład Tu-154.

Podwozie składa się z dwóch głównych i przednich kolumn. Każdy z regałów ma miękką amortyzację, a jedno koło jest wyjątkowo duże. To znacznie zmniejsza nacisk na podłoże i umożliwia samolotowi korzystanie z drogi startowej o nieutwardzonej nawierzchni.

Kilka słów należy powiedzieć o kokpicie samolotu Jak-40. Są w nim dwa miejsca: dowódca i drugi pilot. W razie potrzeby trzecie siedzenie można łatwo zainstalować w kabinie. Latarnia zapewnia doskonały przegląd dla obu członków załogi, jej okna są podgrzewane elektrycznie.

Kompleks wyposażenia do kontroli lotów pozwala latać samolotem o każdej porze dnia, w prostych i złożonych warunkach pogodowych. Załoga ma kilka stacji radiowych. Maszyna wyposażona jest w skuteczny system przeciwoblodzeniowy.

Zasób Jak-40 może zostać zwiększony do 30 tysięcy godzin, a czas jego świadczenia - do 25 lat. Istnieją informacje, że podczas lat eksploatacji samolotu z różnych powodów (wypadki, katastrofy, operacje wojskowe) zginęło 117 pojazdów.