Tu-134 to krótkodystansowy samolot pasażerski krótkiego zasięgu. Został opracowany przez eksperymentalne biuro projektowe A. N. Tupolev i produkowany seryjnie od 1966 do 1989.
Przegląd salonów i układ najlepszych miejsc
Pojemność pasażera Tu-134 zależy od modelu samolotu, a także od rozmieszczenia jego kabiny pasażerskiej i waha się od 12 miejsc (Tu-134Sh) do 80 (Tu-134B-3).
Obecnie najczęściej spotykane są samoloty z układem kabin pasażerskich w dwóch klasach (jak pokazano na schemacie).
Klasa biznesowa Tu-134 reprezentowana jest przez bardziej miękkie fotele, których odległość wynosi od 1 metra do 1 metra i 30 centymetrów. Ponadto, krzesła mogą być wyświetlane pod większym kątem, co zapewnia wygodę i lepszy wypoczynek podczas lotu. Fotele klasy biznes znajdują się w rzędach o numerach 2 i 3 (zgodnie z układem kabiny pasażerskiej). W tej klasie najlepsze miejsca z pewnością znajdą się w pobliżu iluminatorów, ponieważ wszyscy wiemy, że dobry widok i widok za burtą to klucz do przyjemnej podróży.
Miejsca rzędu 2 w klasie biznes nie są zbyt udane, głównie ze względu na ich lokalizację: w bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się pomieszczenia gospodarcze i toalety, których bliskość może przynieść wiele kłopotów i niedogodności.
Kabina klasy ekonomicznej w Tu-134 jest reprezentowana przez miejsca położone w rzędach oznaczonych numerami od 5 do 19. Także w klasie biznes miejsca tutaj są rozmieszczone zgodnie z schematem "2-2" i mają szeroki nawój środkowy. Zdecydowanie najlepsze dla klasy ekonomicznej będą miejsca w rzędach 5 i 13 ze względu na nieco większy dystans dla nóg tutaj. Nieudanym wyborem byłoby miejsce w serii 18 lub 19 (według schematu) ze względu na bliskość toalet.
Historia rozwoju i działania
Na początku lat 60. XX wieku w Związku Radzieckim powstała dość interesująca sytuacja. Podróż samolotem pasażerskim zaczęła zyskiwać na popularności, ale nowe samoloty odrzutowe Tu-104 nie były w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb. Samoloty te były używane głównie do lotów międzynarodowych, w tym między krajami obozu socjalistycznego, a także na najbardziej ruchliwych trasach lotniczych. Główną część krajowej floty stanowiły przestarzałe samoloty, które nie wyróżniały się już niezawodnością, wygodą i opłacalnością.
To było na zlecenie najbliższych pasażerskich lotów pasażerskich i rozpoczął się rozwój nowego samolotu. Początkowo liner był pomyślany jako modernizacja Tu-124, więc jego nazwa brzmiała Tu-124A. Już w 1963 roku zbudowano pierwszy samolot i przystąpiono do prób w locie. Wkrótce jednak dokonano wielu zmian w konstrukcji samolotu, co czyni rozpoznanie samolotu jako nowego, niezależnego modelu i nadanie mu nazwy Tu-134.
W 1965 r. Tu-134 otrzymał certyfikat, a rok później rozpoczął masową produkcję. Komercyjna działalność Tu-134 rozpoczęła się "Aeroflot" w 1967 roku. Od pierwszych lotów samochód okazał się niezawodny, stabilny w powietrzu i łatwy w utrzymaniu, dzięki czemu w ciągu następnego roku Tu-134 zostały zakupione przez linie lotnicze wschodnioniemieckie i polskie.
W 1970 r., Biorąc pod uwagę cechy konstrukcyjne samolotu, a także warunki jego działania, Tupolev Design Bureau opracował pierwszą modyfikację Tu-134, Tu-134A, która miała wydłużony korpus i bardziej ekonomiczne silniki. Ta modyfikacja zmieniła model podstawowy w masowej produkcji.
W pierwszej połowie lat 70. XX wieku Tu-134 były używane niemal we wszystkich krajowych liniach lotniczych w Związku Radzieckim, jednak bliżej lat 80. zaczęły aktywniej wymuszać nowe Tu-154. Jednak w 1980 r. Opracowano nową wersję Tu-134, Tu-134B, i rozpoczęła masową produkcję.
W 1989 r. Operacja Tu-134 została znacznie zmniejszona, dzięki czemu zaprzestano produkcji masowej. Od 2013 r. Działało nieco mniej niż 130 samolotów, z których większość stanowiły ładunki.
Modyfikacje Tu-134
W latach 1996-1984 opracowano i wyprodukowano 12 modyfikacji samolotu Tu-134, z których niektóre miały kilka wersji.
- Tu-134 to podstawowa modyfikacja samolotu, który może pomieścić do 64 osób (później - do 72). Ma przeszklony nos, a także spadochron hamulcowy, aby zmniejszyć odległość podczas lądowania. Wyprodukowany w latach 1966-1970.
- Tu-134A - modyfikacja wkładki, wyposażona w bardziej zaawansowane silniki, co pozwoliło zrezygnować z użycia spadochronów hamulcowych w celu zmniejszenia prędkości wkładki podczas lądowania. Poważnie zwiększyło również sprawność działania samolotu. Dzięki powiększonemu o 2 metry kadłubowi zwiększono również pojemność pasażerską samolotu Tu-134. Model został wyprodukowany w latach 1970-1980.
- Tu-134B - ulepszona wersja Tu-134A. Ma mniejszą masę i nowy układ kabiny pasażerskiej. Załoga samolotu została zmniejszona (od 4 do 3 osób). Dodano nowe wyjścia awaryjne. Niektóre samoloty tej modyfikacji mają dodatkowe zbiorniki paliwa, co pozwala na zwiększenie ich zasięgu lotu. Masowa produkcja trwała od 1980 do 1984 roku.
- Tu-134LK - modyfikacja, czyli latające laboratorium, wykorzystywane głównie do potrzeb kosmicznych.
- Tu-134M to ulepszona wersja Tu-134B, wyposażona w nowe silniki.
- Tu-134S - modyfikacja ładunku samolotu.
- Tu-134CX - modyfikacja Tu-134 do użytku rolniczego.
- Tu-134UBL (również nazwa Tu-134A-4) to samolot używany do szkolenia marynarki wojennej i strategicznych bombowców.
- Tu-134UBL-Sh jest wyspecjalizowaną modyfikacją Tu-134UBL, zaprojektowaną w celu przygotowania nawigatora do samolotów morskich i strategicznych.
- Tu-134SH (znajduje się również oznaczenie Tu-134Uch) to samolot zaprojektowany w celu przygotowania nawigatora dla samolotów bombowych dalekiego zasięgu i pierwszej linii.
- Tu-134SH-SL jest modyfikacją używaną jako latające laboratorium do testowania sprzętu elektronicznego.
- Tu-134A-3M - modyfikacja VIP Tu-134. W sumie zbudowano 6 samolotów tego modelu.
Omówienie i charakterystyka Tu-134
Aerodynamicznie, Tu-134 jest całkowicie metalowym, normalnym schematem nizkoplan. Upierzenie ogona ma kształt litery T. Elektrownia liniowa jest reprezentowana przez dwa silniki zainstalowane w sekcji ogonowej.
Parametry lotu samolotu Tu-134:
| Tu-134A | Tu-134B-3 | Tu-134SH | |
| Wymiary | |||
| Długość m | 37,1 | 37,1 | 37,1 |
| Rozpiętość skrzydeł, m | 29 | 29 | 29 |
| Wysokość, m | 9 | 9 | 9 |
| Średnica kadłuba, m | 2,9 | 2,9 | 2,9 |
| Szerokość wewnętrzna, m | 2,6 | 2,6 | 2,6 |
| Wysokość kabiny, m | 2 | 2 | 2 |
| Liczba miejsc | |||
| Załoga | 4 | 3 | 3 |
| Pasażer | 76 | 80 | 12 |
| Msza św | |||
| Start, t | 47 | 47,6 | 47 |
| Komercyjny, t | 8,2 | 9 | - |
| Lądowanie, t | 43 | 43 | 43 |
| Zapas paliwa, t | 13,2 | 14,4 | 16,5 |
| Dane lotu | |||
| Prędkość przelotowa, km / h | 850 | 880 | 885 |
| Zasięg lotów, km | 2100 | 2020 | 1890 |
| Operacyjny pułap, m | 12 100 | 10 100 | 11 900 |
| Długość drogi startowej, m | 2200 | 2550 | 2200 |
| Silniki | 2 × 6800 kgf | 2 × 6930 kgf | 2 × 6800 kgf |
| (D-30-II) | (D-30-III) | (D-30-II) | |
| Zużycie paliwa (tryb startowy) | 8296 kg / h | 8454,6 kg / h | - |
| Zużycie paliwa (tryb Cruiser) | 2300 kg / h | 2062 kg / h | - |
| Zużycie paliwa | 2907 kg / h | 3182 kg / h | - |
| Specyficzne zużycie paliwa | 45 g / (przejazd ⋅ km) | 45,2 g / (pass ⋅ km) | - |
Wniosek
Tu-134 jest ważnym kamieniem milowym w krajowym lotnictwie cywilnym. Samolot ten był produkowany seryjnie przez prawie ćwierć wieku, wywierając wpływ na dalszy rozwój radzieckiego przemysłu lotniczego. Nie ma przesady i fakt, że ten samolot do pewnego stopnia stał się częścią kultury Związku Radzieckiego, a w konsekwencji krajów, które kiedyś do niego należały. Żywym przykładem tej "roli" samolotu w życiu kraju było jego pojawienie się w wielu radzieckich filmach (np. "Przygody Włochów w Rosji" lub "Mimino").
Ale ważniejsze w losach Tu-134 jest to, że na jego bazie powstał bardziej nowoczesny Tu-154, który stał się najpopularniejszym samolotem pasażerskim ZSRR, a także symbolem radzieckiego lotnictwa cywilnego. Właśnie to, a także fakt, że dzięki Tu-134, jego charakterystyki i prędkości, pasażerowie lotów krajowych przenieśli się z przestarzałej IL-14 do nowych wygodnych samolotów odrzutowych i stali się jej ważną "misją" w historii krajowego lotnictwa.
