Radziecki dział 45-mm 53-K typu przeciwpancernego typu 1937 jest pierwszym krajowym działkiem przeciwpancernym zaprojektowanym specjalnie do walki z lekko uzbrojonymi celami i czołgami. Pistolet powstał w drugiej połowie lat 30-tych XX wieku w odpowiedzi na rosnącą rolę oddziałów pancernych w operacjach ofensywnych.
Historia rozwoju i produkcji masowej
Główne prace zostały przeprowadzone na bazie produkcyjnej zakładu nr 8, zlokalizowanego w Podlipkach. Praca była nadzorowana przez inżyniera M.N. Loginov. Jako platformę techniczną wybrano działo kal. 45 mm z 1932 roku. Planowano zmodyfikować system ładowania pistoletu, ustawiając go na wózku 37 mm broni przeciwpancernej z modelu 1931. Pierwszy prototyp z półautomatyczną migawką był gotowy pod koniec 1937 roku i otrzymał indeks GAU-52-P-243-PP-1. Na początku 1938 r. Broń dotarła na miejsce testowania. W kwietniu 1938 r. 45-mm armata przeciwpancerna 53-K została przyjęta przez Armię Czerwoną.
Szeregowa produkcja nowego działa rozpoczęła się w lipcu tego samego roku i trwała do 1944 roku. W ciągu zaledwie 6 lat oddziały otrzymały ponad 37 tysięcy dział. Pistolet armijny otrzymał nazwę podwozia "40 łyżwiarz" odpowiadającą kaliberowi pistoletu.
Główne cechy charakterystyczne radzieckiego 45 mm działa przeciwpancernego 53-K
- Kalkulacja - 4 osoby.
- Masa bojowa - 0,560 ton.
- Jednostkowe ładowanie.
- Początkowa prędkość pocisku przeciwpancernego wynosi 760 m / s.
- Szybkostrzelność: 15-20 strzałów / min.
- Maksymalny zasięg strzelania - 4400 m.
- Strzał bezpośredni pocisku przeciwpancernego: w odległości 500 m. - 43 mm., W odległości 1000 m. - 32 mm.
- Główne rodzaje amunicji: przebijanie pancerza, pociski fragmentacji, pochłaniacz.
- Ciężar pocisku przeciwpancernego wynosi 1,43 kg.
- Czas transferu z podróży do walki: 1 min.
- Rodzaj transportu: transportowany przez konie, samochody osobowe i ciężarówki, ciągnik Komsomolec.
Nowa sowiecka działka przeciwpancerna kal. 45 mm 53-K została wykorzystana do wyposażenia batalionów przeciwpancernych z pułków karabinowych Armii Czerwonej. Pierwsze baterie przeciwpancerne podporządkowania pułkowego i dywizje przeciwpancerne dywizji karabinowych powstały na bazie sowieckich "czterdziestu królów". Pierwsze doświadczenie w walce z użyciem działa przeciwpancernego 45 mm z 1937 r. - konflikt zbrojny na rzece. Halkin-Gol. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej broń była aktywnie wykorzystywana we wszystkich głównych teatrach operacji wojskowych jako broń przeciwczołgowa i broń do bezpośredniego wsparcia piechoty.
Zdjęcie
