Po zakończeniu zimnej wojny nastąpiły znaczące zmiany w krajach europejskich NATO - znacznie zmniejszyły liczbę personelu wojskowego. Tak więc Brytyjczycy spadli o około jedną trzecią, Francuzi - o prawie połowę. Ale okazuje się, że to nie jest limit.
Najbardziej znaczące zmniejszenie sił lądowych nastąpiło w Niemczech, gdzie armia została zredukowana z 360 tysięcy w 1990 r. Do 62 tysięcy.
Czy skrócona armia niemiecka jest w stanie odpierać ofensywę potencjalnego wroga?
Siły naziemne
Strukturalnie armia Bundeswehry składa się z trzech odmian: sił lądowych, sił powietrznych i sił morskich. Oddzielne składniki w 2000 roku to połączone siły wsparcia i służby zdrowia.
Czym więc jest armia niemiecka w 2017 roku?
Niemieckie siły naziemne składają się z czterech baz głównych, w tym wielonarodowego korpusu NATO z tak zwanych "sił szybkiego rozmieszczenia", pięciu zespołów zadaniowych z dowództwem w innych korpusach wojskowych (greckim, hiszpańskim, tureckim, włoskim i francuskim), pięciu dywizji i części pomocnicze i zespoły, w których występują:
- Podział sił specjalnych operacji;
- Dwie dywizje czołgów;
- Zmechanizowany oddział piechoty;
- Podział lotnictwa.
Nowoczesna doktryna wojskowa Bundeswehry przywiązuje wielką wagę do formy kontaktowej walki piechoty.
Skoncentruj się na utrzymaniu pokoju
Ogólna orientacja armii niemieckiej koncentruje się głównie na przeprowadzaniu misji pokojowych w ramach sił koalicyjnych, a także rozwiązywaniu lokalnych konfliktów o niskiej intensywności. Znajduje to odzwierciedlenie w dokumencie założycielskim dotyczącym niemieckiej konstrukcji wojskowej. Tak więc, w przypadku konfliktu zbrojnego w pobliżu granic Niemiec lub deklaracji stanu wojennego, państwo jest gotowe do wojny tylko z faktycznie bezzębnym przeciwnikiem. Taki wniosek sugeruje, jeśli pozna się stopień walki, techniczne i tylne wsparcie Bundeswehry.
Liczba armii niemieckiej w ostatnich latach wzrasta, a następnie znacznie się zmniejsza. Jeśli mówimy tylko o jednostkach lądowych, to w 2017 roku jest prawie osiemdziesiąt pięć tysięcy personelu wojskowego, w tym personel wojskowy studiujący w wojskowych instytucjach edukacyjnych. Nie należy zapominać, że w 2011 r. Rząd niemiecki zlikwidował obowiązkową służbę wojskową. Do tej pory jest to tylko umowa, trwa od roku do dwudziestu trzech miesięcy.
Niemieckie operacje wojskowe za granicą
Na podstawie danych w prasie otwartej operacje wojskowe armii niemieckiej w następujących regionach:
- Sudan (do 10 żołnierzy);
- Uzbekistan (do 100 wojskowych);
- Bośnia i Hercegowina (do 120 żołnierzy);
- Liban (do 128 żołnierzy);
- Mali (do 144 żołnierzy);
- Somalia (do 241 żołnierzy);
- Kosowo (do 763 żołnierzy);
- Region Morza Śródziemnego (do 800 żołnierzy);
- Afganistan (do 900 żołnierzy).
We wszystkich tych misjach niemieckie siły zbrojne są reprezentowane przede wszystkim przez personel z jednostek wsparcia logistycznego. Państwo to całkiem świadomie nie bierze udziału w misjach wojskowych za granicą. Dotyczy to w szczególności regionów, w których kontakt kontaktowy nie jest wykluczony, w którym według rosyjskich analityków niemieccy bojownicy wyglądają na słabszych.
Siły naziemne: broń
W służbie sił lądowych państwa niemieckiego jest:
- Główny czołg - 1095;
- Pistolet artylerii polowej - 644;
- MLRS i moździerze;
- Opancerzony pojazd bojowy - 2563 (736 z nich to transportery opancerzone);
- Śmigłowiec bojowy - 146.
Formalnie ta uziemiona broń jest w porządku, ale w praktyce sprawy są trochę inne. Eksperci wojskowi twierdzą, że ogólny stan rzeczy w armii jest daleka od ideału. Dotyczy to również poziomu wyszkolenia personelu wojskowego oraz zapewnienia nowoczesnej broni. Wydaje się, że gdy ogłasza się stan wojenny w Niemczech, jest mało prawdopodobne, aby jego armia, wraz z wyposażeniem i uzbrojeniem, mogła wytrzymać więcej potężnych sił zbrojnych.
"Leopard" - główny czołg
Główny czołg bojowy, przyjęty przez armię niemiecką, był i pozostaje "Lampartem". Na początku 2015 r. Pancerne jednostki państwowe opanowały modyfikację głównego czołgu Leopard 2, który liczy prawie siedemset jednostek. Pozostałe stare modyfikacje czołgu Leopard-1 są stopniowo odpisywane jako złom, a także wykorzystywane do celów szkoleniowych na wysypiskach śmieci. Czołgi z pierwszej serii, według danych statystycznych państwa, są mniejsze niż dwieście, ale powinny zostać spisane nawet w 2017 roku.
Wymagania współczesnej bitwy mogą spełniać tylko "Leopardy-2A3", które zostały wyprodukowane w latach 1984-1985, a także "Leopardy-2A4", wyprodukowane w latach 1985-1987. Jednak, jak pokazują czynności testowe, te modyfikacje niemieckich czołgów wyróżniają się niskim poziomem odporności. Pod tym względem w latach dziewięćdziesiątych niemieckie dowództwo przyjęło program poprawy tych czołgów.
Zaawansowane czołgi
W połowie lat dziewięćdziesiątych wszystkie modele czołgów, które zostały ulepszone, nazywają się "Leopard 2A5". Od 2015 r. Było ich mniej niż pięćset. Bezzałogowe czołgi zaczęły sprzedawać w krajach trzeciego świata.
Na początku dwu tysięcznej poprawiono ponad dwustu czołgów. Te "Leopardy-2A6" były najbardziej zaawansowanymi pod względem wyposażenia technicznego. Najnowsze modyfikacje w tym czasie zaczęto wyposażać w ulepszony pancerz wieży i dodatkową ochronę przeciwminową.
Zaktualizowane lamparty otrzymały również nowy pistolet z dłuższą lufą. To znacznie zwiększyło siłę ognia pojazdu bojowego i znacznie rozszerzyło listę zużytych amunicji. Znacznie ulepszona elektronika pokładowa dzięki nowemu systemowi zarządzania informacjami.
Siódmy upgrade lamparta
Osiem lat temu "Leopardy" zostały ponownie ulepszone do następnej, już siódmej modyfikacji. Zdobyła nazwę "Leopard-2A7 +". Maszyna otrzymała ciężką platformę szturmową do walki w środowisku miejskim. Ulepszono także ochronę kopalni. Zbiorniki posiadają zdejmowalne moduły ochronne zamontowane na kadłubach i wieżach, chronione kratowymi ekranami przeciwrakietowymi. Zdalnie sterowane moduły wyposażone w małe ramiona.
Armia niemiecka, która przez długi czas używała moralnie i technicznie przestarzałych czołgów, zamierzała ulepszyć siódmą modyfikację do stu pięćdziesięciu samochodów, ale jak dotąd cele te nie zostały osiągnięte. Prawdziwa informacja o dokładnej liczbie czołgów zaawansowanych otrzymanych przez żołnierzy nie jest dostępna.
Lekki pancerz
Ze wszystkich typów lekkich pojazdów pancernych państwa niemieckiego wyróżniał się pojazd bojowy piechoty Marder, który został przyjęty do służby w 1961 roku. W długim okresie działania BMP nie zmienił się i dopiero w 1979 r. Zdecydowali się go poprawić. Marder został wyposażony w mediolańską wyrzutnię przeciwpancerną, instalując ją po prawej stronie wieży. Później zaczęły pojawiać się zmodyfikowane wersje A2 i A3.
W środowisku ekspertów powszechnie przyjmuje się, że model Marder-1A3 nie był gorszy od potężnego Leoparda pod względem poziomu bezpieczeństwa załogi. Późniejsze modyfikacje tego modelu nie zostały przeprowadzone. Dopiero w 1985 r. Armia rozpoczęła realizację programu rozwoju piechoty bojowej Marder-2. Jednak proces opracowywania trwał długo, prototyp nowo wyprodukowanej maszyny został zaprezentowany dopiero w 1991 r., A proces testowania na testach został ukończony w połowie 1998 r.
W 2014 r. Bundeswehra dostarczyła nieco ponad półtora tysiąca "Marder-1" różnych modyfikacji. W tamtych czasach krążyły plotki, że samochód ten zostanie zastąpiony przez "Pumę", wszystkie prace, które rzekomo zostały ukończone. Okazało się jednak, że ani jedna modyfikacja "Pumy" nie weszła do służby w niemieckich siłach pancernych.
Tak więc pojazdy silnikowe i kołowe transportery opancerzone pozostawały głównym środkiem zapewniającym mobilność piechoty i jej ogniową osłonę. Ponadto nie wszystkie pojazdy opancerzone z lekkiej armii okazały się odpowiednie do użycia. Z niewiele ponad tysiąca niemieckich transporterów opancerzonych tylko około ośmiuset jest technicznie zdolnych do prowadzenia operacji bojowych.
Nowoczesna niemiecka artyleria
W pewnym momencie potężna niemiecka artyleria uległa wielu zmianom - w większości na dużą skalę. Wraz z Amerykaninem armia niemiecka jest zainteresowana zdobyciem najnowocześniejszej i wyrafinowanej artylerii. Dlatego Niemcy zaczęły tworzyć nowe i zaawansowane technicznie systemy uzbrojenia, które pozwoliłyby siłom zbrojnym uzyskać większą siłę ognia, niezależnie od liczby personelu i sprzętu wojskowego.
Niemieccy inżynierowie opracowali unikalny pistolet PzH2000. Zapewnia ukierunkowane pokrycie celu standardowymi pociskami w odległości do trzydziestu kilometrów. Szybkostrzelność działa to trzy strzały w dziewięć sekund ze standardową prędkością dziesięciu sekund i osiem strzałów w pięćdziesiąt jeden sekund ze standardowym wskaźnikiem sześćdziesięciu sekund. Główne cechy wyróżniające tego instrumentu to:
- Zapis wysokiej szybkości ognia;
- Zwiększona niezawodność ochrony załogi i wyposażenia bojowego w zbrojonym korpusie z wieżą.
Wielu ekspertów wojskowych uważa ten system ACS za najlepszy na świecie. Jednak takie samobieżne artyleryjskie instalacje do dyspozycji sił zbrojnych Niemiec - nieco mniej niż dwieście jednostek.
Innym powszechnym rodzajem uzbrojenia artyleryjskiego w armii niemieckiej można nazwać moździerze samobieżne: 120 mm M113A1G PZM i 100 mm MLRS MLRS.
Broń ta ma następującą specyfikację:
- Zasięg ostrzału - od dwóch do czterdziestu tysięcy metrów;
- Pole obrażeń siatkówki - do 25 000 metrów kwadratowych. m;
- Wyposażony w wiele rodzajów amunicji, w tym klastra.
Lotnictwo wojskowe niemieckie
W służbie sił powietrznych Niemiec są:
- Do czterdziestu śmigłowców atakujących "Tygrys";
- Ponad sto śmigłowców szturmowych In-105;
- Mniej niż sto ciężkich wojskowych helikopterów transportowych CH-53G;
- Mniej niż sto uniwersalnych UH-1D, 39 EC-135, a także 77 NH-90.
Siły Powietrzne są kontrolowane przez dowództwo centralne i dowództwo operacyjne z Kolonii. Dowództwo operacyjne obejmuje trzy przegrody powietrzne. Należy zauważyć, że w Niemczech nie ma własnych szkoleniowych jednostek lotniczych. Studenci są szkoleni w Stanach Zjednoczonych w amerykańskiej bazie materiałowej i technicznej.
Bazą sił uderzeniowych niemieckich sił powietrznych są bombowce myśliwskie Typhoon. Obecnie lotnictwo ma około stu jednostek w służbie. Ponadto, bombowce Tornado (sto czterdzieści cztery jednostki na niemieckich bazach) mogą być używane do funkcji perkusyjnych najnowszej modyfikacji. Siły naziemne obrony powietrznej są reprezentowane przez osiemnaście baterii Patriot.
Niemieckie wojskowe samoloty transportowe mają kilka A-319 i A-340. Jednak eksperci wojskowi zauważają, że ta liczba samolotów nie wystarcza, aby rozwiązać zadania, z którymi może stanąć państwo. Taka liczba statków powietrznych nie wystarcza nawet do zrzucenia pojedynczej jednostki powietrznej (na przykład brygady). Nie jest to również wystarczające, aby zapewnić niezawodne zaopatrzenie wojsk w warunkach aktywnych działań wojennych.
Do niedawna siła armii niemieckiej była stopniowo zmniejszana, tak samo jak jej wyposażenie.
Niemiecka marynarka wojenna
Niemieckie siły morskie są uważane za jedne z najbardziej zaawansowanych. Obecnie niemiecka marynarka wojenna wspiera siły NATO w działaniach rozpoznawczych na Morzu Bałtyckim.
W tym przypadku niemieckie siły morskie pozostają bardzo małe. Niemiecka marynarka wojenna może być nazywana konwencjonalną flotyllą z czterema okrętami podwodnymi, trzynastoma różnymi rodzajami fregat (choć budowane są jeszcze dwie łodzie). Ponadto niemiecka marynarka wojenna ma korwety, łodzie rakietowe, trałowce i lotnictwo morskie ma osiem samolotów przeciw okrętów podwodnych.
Pomimo tego wszystkiego Niemcy mają dość potężny i zaawansowany przemysł stoczniowy. Produkuje jeden z najlepszych systemów uzbrojenia na świecie, prawie bezgłośne okręty podwodne z silnikiem diesla są szczególnie cenne. Niemiecki sprzęt morski nabywają Indie, Grecja, Turcja, Korea Południowa i Wenezuela.
Duma niemieckiej marynarki wojennej - fregata "Saksonia"
Jak wcześniej wspomniano, niemiecki przemysł stoczniowy jest dość potężny. Dowodem na to jest na przykład nowa fregata typu "Saksonia".
Charakterystyczne cechy fregaty "Saksonia" to:
- Broń uniwersalna 127 mm;
- Zastosowanie dwóch rodzajów śmigłowców;
- Kompletny zestaw sparowanych bloków RIM-116 i 27 mm (pokładowy kompleks rakiet przeciwlotniczych dla bezpośredniej ochrony statku);
- Uzupełniony regularny RCC "Harpoon".
Broń statku została powierzona do kontrolowania specjalnego ASBU (Automated Combat Control System), który obejmuje:
- Skomputeryzowane zadania w liczbie siedemnastu sztuk;
- Moduły z interfejsem w liczbie jedenastu jednostek;
- Duże informacje wyświetlają się w liczbie dwóch jednostek;
- Satelitarna konsola łączności;
- Dwie stacje robocze.
Dokładna konfiguracja broni nie została jeszcze ujawniona, dane na niej zawarte różnią się w zależności od źródeł informacji. Nieznany i dokładna liczba fregat. Jednak już jest jasne, że fregata zostanie wyposażona w najbardziej zaawansowaną broń. Na przykład system śledzenia, który może jednocześnie prowadzić co najmniej tysiąc celów.
Tytuły armii niemieckiej
Każda odznaka rozróżnienia w armii niemieckiej zależy od stopni wojskowych, które są przyjmowane w tym stanie. W przeciwieństwie do armii rosyjskiej w armii niemieckiej są również podoficerowie. Generalnie wszystkie stopnie wojskowe odpowiadają przyjętym globalnym. Insignia przyczepiona do pagonów, dziurek na guziki, nakryć głowy, a także rękawów. Wszystkie są urządzone w najróżniejszych formach, ściśle według rangi wojskowej i ustalonej przez przepisy wojskowe. Ramiączka niemieckiej armii, choć różnią się od poprzednich, czasów II wojny światowej, wciąż przypominają je trochę.
