W pierwszej wojnie światowej okop lub nóż do okopów były szeroko rozpowszechnione, chociaż niektóre samoprzylepne próbki znaleziono u żołnierzy wcześniej. Pomimo tego, że wojny XX wieku były dość technologiczne, a na początku Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, broń zimna była niemal wszędzie wyparta z pola bitwy, nóż okopowy zdołał utrzymać swoją pozycję aż do XXI wieku.
Uważa się, że bagnet wojskowy na początku XX wieku miał zastąpić całą zimną broń, ale nie poradził sobie z tym zadaniem. W obliczu koszmarów walki na okopach wojujące okazały się praktycznie nieuzbrojone. Kiedy zeznaję manuskrypty tamtych lat, użyto nie tylko pięści, ale i zębów. Z tego powodu większość ocalałych z maszynki do mielenia okopów próbowała uzbroić się w dowolne noże, pałki, kije lub bagnety wystrzeliwane z karabinów.
Pierwsze noże okopowe
Wydawałoby się, że broń palna już dawno wyparła chłód z areny wojskowej, a żołnierze muszą być po prostu wyposażeni w rewolwery. Ale to zadanie okazało się niemożliwe, a podczas II wojny światowej żołnierze nie mieli krótkiej lufy broni osobistej. Z tego powodu zaczęli dostarczać broń o krótkich kończynach.
Pierwsze modele noży do wykopów i innej broni używanej w okopach zamkniętych można podzielić na następujące kategorie:
- Noże, których kształt ostrzy przypominał tasaki. Ciężkie i masywne produkty przeznaczone do rozdrabniania ciosów. Mieli żelazne osłony. Takie noże po raz pierwszy pojawiły się w Niemczech, po rozprzestrzenianiu w całej Europie. Jednak pierwsze bitwy pokazały ich niską skuteczność. Metalowa pochwa była zbyt ciężka, a długość ostrza nie przyczyniała się do kłucia;
- Domowe noże i sztylety;
- Pałki do wykopów;
- Różne rodzaje mosiężnych kostek.
Niektórzy żołnierze używali nawet łańcuchów bojowych podczas wojny - ale były to odosobnione incydenty. Wybitnym przedstawicielem kopaczy rowów jest rosyjski model z 1907 roku.
Własne noże okopowe
Nieumiejętność dowództwa wojskowego, by wyposażyć swoje wojska w skuteczną broń ręczną, doprowadziła do pojawienia się ogromnej ilości improwizowanych noży. Ostrza szermierza zostały skrócone, a ostrza miały wygodniejszą formę do przekłuwania. Uchwyty również zostały przerobione, pojawił się masywny strażnik, który często zmieniał się w łuk. Teraz ręka nie zeskoczyła z ostrza, gdy dostarczała potężny ciąg.
Oprócz przeróbek z hacków, noże do okopywania bagnetów były niezwykle popularne. Jego kształt idealnie pasował do iniekcji, więc to właśnie te noże stały się podstawą do stworzenia pierwszych modeli fabrycznych.
Pierwsze modele fabryczne noży do wykopów
Pierwszą bronią fabryczną do walk w okopach jest nóż Venger 1870, znany wśród żołnierzy pod nazwą "Avenger". Armia francuska otrzymała ten nóż w 1916 roku, choć sądząc po nazwie, powinna pojawić się co najmniej 45 lat wcześniej. Pojawienie się pierwszych broni fabrycznych spełniających określone potrzeby spowodowało prawdziwą konkurencję wśród europejskich firm produkujących noże.
W Niemczech, które od dawna słyną z rusznikarzy, wypuszczenie noży okopowych szybko utworzyło kilka dużych firm. Większość niemieckich noży do wykopów ma podobne cechy:
- Długość ostrza - około 125 mm;
- Szerokość - 20 mm;
- Drewniany uchwyt, zwykle składający się z dwóch połówek;
- Ostrze mogło być z dolinami, ale najczęściej zamiast dolin używano usztywniaczy.
Drewniana podszewka zapinana na nity. To właśnie te modele były prototypem słynnego noża do okopów Wehrmachtu, który przeszedł dwie wojny światowe w XX wieku.
Jeśli chodzi o Amerykanów, mieli własne zdanie na temat produkcji noża do okopów. Ponieważ żołnierze amerykańscy prawie nie mieli okazji uczestniczyć w ogniu Pierwszej Wojny Światowej, ich nóż do wykopów M 1917 zawierał wszystkie najbardziej absurdalne pomysły na temat skutecznej broni do walki w zwarciu. Twórcy okazali się dziwnym projektem, przypominającym zarówno mandryn, jak i domowy mosiądz.
Broń ta szybko została odrzucona przez żołnierzy armii amerykańskiej, którzy posiadali umiejętności walki wręcz. Niemożliwe było użycie efektywnych kastet za pomocą ciosów, a samo ostrze było odpowiednie tylko do przekłuwania ciosów. Ponadto, ze względu na swoją subtelność i kruchość, może on zepsuć się z dość słabego zgięcia. Pod tym względem dowództwo wojsk amerykańskich ogłosiło konkurs na stworzenie nowego typu noża do okopów.
Wygląd noża wykopowego M 1918
Nowy nóż do bitew w okopach miał nie tylko kłuć, ale także ciąć, dlatego kształt ostrza sztyletu nie był traktowany z zasady. Nowa broń powinna mieć następujące cechy:
- Idealny do leżenia w dłoni;
- Łatwo zdjąć z pochwy;
- Mają mosiężne kostki;
- Pożądane jest, aby ostrze było sztyletem;
- Uchwyt miał być metalowy.
To taka broń opracowana przez inżyniera Mac-Neri. Nowy nóż, który miał długość ostrza około 17 cm, przypominał hybrydę mosiężnych kłykci ze sztyletem. Nowa broń została entuzjastycznie zaakceptowana przez armię amerykańską, która często używała kastetów z mosiądzu w cywilnym życiu.
Jednak w praktyce nóż M 1918 miał kilka poważnych wad:
- Połączenie "ostrza kłykci" było osłabione, przez co mógł się tam złamać nóż;
- Ogólnie rzecz biorąc, grono "nożnych knykci" nie odnosi największych sukcesów. Nie ma sensu bić się kastetami, gdy można uderzyć dłuższym i bardziej efektywnym ostrzem.
Niemniej jednak, ze względu na to, że nóż M 1918 nigdy nie odwiedził tego okopu, nadal uważany jest za niemal punkt odniesienia noża do wykopów.
Niemieckie noże taktyczne
Po krótkiej broni o ostrzach z ostrzami pokazały swoją skuteczność podczas pierwszej wojny światowej, stały się niezmienną cechą amunicji żołnierzy niemieckich. Noże z II wojny światowej w Niemczech prawie zachowały swój kształt, ale pochwę dla nich kilkakrotnie zmodyfikowano.
Najciekawszym modelem niemieckiej produkcji od II wojny światowej jest nóż Puma. To była prawdziwa uniwersalna broń i pomocnik w sprawach domowych. Zastosowanie bakelitu jako materiału na rączkę umożliwiło wykonanie rękojeści trwałej i odpornej na wilgoć. Trzymając nóż wolny od wilgoci, nadal warto było, ponieważ ostrze mogło zardzewieć.
W 1942 r. Niemiecki przemysł opanował produkcję nowego ostrza piechoty, który nie był już podrobiony, lecz ostemplowany. To znacznie upraszcza produkcję, chociaż jakość produktu spadła. Ponadto w tym samym czasie pojawił się słynny nóż bojowy Luftwaffe, który nie różnił się również znacznie od noży pierwszej wojny światowej.
Nowoczesne modele noży do wykopów
Obecnie trudno sobie wyobrazić produkcję specjalnej zimnej broni, która ma zniszczyć siłę roboczą w okopach. Teraz światowi producenci produkują szeroką gamę broni o krótkim ostrzu dla szerokiej gamy funkcji, w tym modeli składanych, ponieważ głównym zadaniem neutralizowania personelu wroga jest wykonywanie broni palnej.
Jednak w naszych czasach produkuje się amerykański nóż do wykopów M3, opracowany w 1943 roku. Teraz jest produkowany nie tylko w USA, ale także w Niemczech. To jest prawdziwa broń i bardzo niepożądane jest używanie jej jako uniwersalnego noża turystycznego. Gruby tyłek i duży kąt wyostrzania sprawiają, że praca domowa z tym nożem jest prawdziwym testem, a półtorej ostrzenia jest przeznaczone do dostarczania potężnych przebijaków.
Noże okopowe pojawiły się z powodu potrzeby posiadania skutecznej broni okopowej. Wszystkie nowoczesne modele noży bojowych powstają na ich bazie.
