Zdolność bojowa wojownika zależy od jego moralnych i wolicjonalnych cech, umiejętności posługiwania się bronią i sprzętem wojskowym, a także sprawności fizycznej. Jednak zaopatrzenie personelu wojskowego jest nie mniej ważne - jak wiesz, nie możesz dużo walczyć na pusty żołądek. Nie tylko kondycja fizyczna żołnierza, ale także jego morale zależy od jedzenia na linii frontu.
Idealnym sposobem na karmienie żołnierza jest świeże, gorące jedzenie składające się z kilku potraw gotowanych w kuchni polowej. Jednak nie zawsze jest to możliwe, aw tym przypadku w armii istnieje sucha racja lub indywidualna racja żywnościowa (IRP) - tak oficjalnie nazywa się to. Sukpay to zestaw produktów przeznaczonych do karmienia personelu wojskowego w przypadkach, gdy nie jest możliwe przygotowanie świeżego gorącego jedzenia. Innymi słowy, suhpay jest pokarmem dla warunków polowych.
Najczęściej suche racje są związane ze służbą wojskową. Ale to raczej hołd dla przyzwyczajenia. Nowoczesne kalorie IRP, smaczne i przygotowane zgodnie z zaleceniami dietetyków. Suche racje żywnościowe są łatwe do kupienia za darmo, jest popularny wśród turystów, rybaków, myśliwych, wspinaczy - w skrócie tych, którzy spędzają dużo czasu poza cywilizacją.
Racja armii może być zaprojektowana zarówno na pojedynczy posiłek, jak i na jedzenie dla osoby na cały dzień. W dzisiejszych czasach kwestia walczących o energię przyciągnęła wiele uwagi. IRP są opracowywane na podstawie poważnych badań naukowych i testów praktycznych. Suchy racjonizm rosyjskiej armii nie jest wyjątkiem. Domowe suhpay doskonale zbilansowane w białko, tłuszcz i węglowodany, posiada niezbędną kaloryczność. Oblicza się ją na podstawie kosztów energii żołnierza w określonej sytuacji. Na przykład, sucha racja górska ma wyższą wartość kaloryczną w porównaniu z regularnym RPI armii.
Nawiasem mówiąc, zgodnie z rosyjskimi standardami ciągłe karmienie personelu IRP nie powinno przekraczać siedmiu dni.
Wymagania IRP
Indywidualna dieta powinna spełniać dość surowe wymagania, przede wszystkim odnosi się do składu produktów zawartych w IWP. Suhpayek powinien:
- Długie przechowywanie. Oznacza to, że jego skład nie powinien zawierać łatwo psujących się produktów: majonezu, świeżych owoców, surowego mięsa itp.
- Zawierają produkty, które są już gotowe do spożycia lub które można łatwo i szybko ugotować.
- Bądź lekkostrawny. Oznacza to, że w skład IRP powinny wchodzić produkty, które nie powodują zaburzeń trawienia ani alergii
- Wygodne i niezawodne opakowanie, które nawet w warunkach polowych wystarczająco chroni produkty przed działaniem wody, zabrudzeń, uszkodzeń mechanicznych. Ponadto opakowanie powinno być wygodne dla jeźdźca.
- Zrównoważoną kompozycję odżywczą i w pełni zaspokajają potrzeby człowieka w postaci kalorii oraz niezbędnych składników odżywczych i witamin.
Są to podstawowe wymagania dla nowoczesnego IRP w dowolnej armii, a ponadto dziś wiele uwagi poświęca się smakowi suhpayka.
Zwykły skład IRP i produkty, których nie można włączyć do suchego ostrza
Zwykle następujący artykuł spożywczy jest częścią suchych racji wojskowych:
- Konserwy: gulasz, mleko skondensowane, konserwy zbożowe, gulasz
- Żywność sublimowana lub suszona: zupy instant lub barszcz, suszone owoce, mleko w proszku, kawa rozpuszczalna, soki
- Krakersy, krakersy lub herbatniki
- Witaminy i suplementy diety (przyprawy, sól, cukier)
Oprócz produktów, armia suhpayka powinna zawierać naczynia jednorazowe, serwetki, urządzenia do podgrzewania jedzenia i wody środki dezynfekujące. Z reguły woda nie jest częścią IRP. Do podgrzewania produktów zwykle stosuje się suche paliwo i różne palniki o najprostszej konstrukcji. Wcześniej suchy racjonalny pokarm niektórych armii obejmował także papierosy i prezerwatywy, ale ta praktyka już dawno została porzucona. Z reguły produkty zawarte w suchej racji można również spożywać na zimno, ale w tym przypadku nie będą tak smaczne i mniej łatwo wchłaniane przez organizm.
Skład suchych racji żywnościowych nie powinien obejmować:
- Wszelkie produkty łatwo psujące się, które wymagają specjalnych warunków przechowywania (temperatura, wilgotność itp.)
- Produkty zawierające alkohol, dużą liczbę przypraw, naturalną kawę, słodycze i oleje spożywcze, sól kuchenną o zawartości ponad 0,8%, większość środków konserwujących
- Wyroby cukiernicze o wysokiej zawartości kakao lub o kremowym nadzieniu w jego składzie
- Świeże owoce i warzywa
- Jakakolwiek żywność, której jakość i bezpieczeństwo nie zostało potwierdzone badaniami laboratoryjnymi
Trochę historii suchych racji żywnościowych
Kwestia dostaw żywności przez wojsko podczas wojny lub kampanii była prawdziwym bólem głowy dla przywódców wojskowych wszystkich grup wiekowych i narodów. Od dawna praktykowane są różne metody gotowania skoncentrowanej pożywnej żywności, która może być przechowywana przez długi czas.
Ludy nomadów umieściły pod siodłem cienko pokrojone kawałki mięsa - bardzo szybko osolono je potem końskim i zamieniły się w pożywny produkt o długim okresie przechowywania. Mongołowie wysuszyli i usmażili mięso i kości zwierząt, wydobywając z nich analog współczesnych kostek bulionowych. Spośród nich można szybko ugotować gorący bulion lub gulasz. Aztekowie zrobili kulki z suszonych owoców kakao. Średniowieczni japońscy wojownicy ninja mieli specjalne kulki odżywcze.
Prawdziwa rewolucja w zaopatrzeniu armii w przepisy miała miejsce w 1795 roku, kiedy wynaleziono rewolucyjny sposób konserwowania produktów. Wynaleziony przez francuskiego szefa kuchni Uppera, za który otrzymał złoty medal od Napoleona i dużą nagrodę pieniężną.
W 1810 roku Anglik Durand zaczął produkować konserwy dla królewskiej marynarki wojennej. Aby to zrobić, zrobił puszki, cynę.
W Armii Czerwonej pierwszy żołnierz Sukhpay pojawił się tuż przed początkiem II wojny światowej, wiosną 1941 roku. Powodem tej innowacji było dramatyczne doświadczenie wojny sowiecko-fińskiej, podczas którego Armia Czerwona stanęła w obliczu poważnych problemów związanych z zapewnieniem żywności personelowi wojskowemu w walce.
Wojna zimowa pokazała, że nie zawsze możliwe jest dostarczanie żywności do oddziałów regularnie i na czas, nie wspominając o gorących posiłkach. Problem ten był tak poważny, że omawiano go na szczeblu Centralnego Komitetu i Sztabu Generalnego.
Służba zaopatrzenia Armii Czerwonej miała za zadanie opracować dla wojska zestaw produktów spożywczych, które miałyby niewielką wagę i objętość (to znaczy, mogły być przenoszone przez każdego wojownika), były przechowywane przez długi czas w każdych warunkach (ciepło, zimno) i nie wymagały długiego przygotowania i przetwarzanie.
Cierpienie na suche racje w Armii Czerwonej zostało oficjalnie przyjęte 15 maja 1941 r. Różne koncentraty stały się podstawą IRP, który można było szybko przygotować, dodając do nich wrzącą wodę. Należy zauważyć, że koncentraty te nie były przeznaczone do indywidualnego karmienia myśliwca, częściej były wydawane małym jednostkom, które zmuszano do samodzielnego działania bez dostarczania żywności. Oczywiście koncentraty można oczywiście podać każdemu wojownikowi osobno. Ponadto, takie jedzenie nadal wymagało pewnych operacji gotowania - jest to kolejna różnica w stosunku do obecnego PRI.
Jednocześnie zatwierdzono dzienną dawkę pokarmu jednego żołnierza z suchymi racjami żywnościowymi, oprócz koncentratów, były też krakersy żytnie (600 gramów), wędzonka na pół wędzona (100 gramów) lub konserwy (113 gramów), płoć suszona lub wędzona (150 gramów) ) lub ser, ser (150 gr). Ponadto racja obejmowała cukier, herbatę i sól. Zgodnie z tymi standardami każdy wojownik miał prawo do 75 gramów zupy koncentratowej i 200 gramów owsianki z koncentratu dziennie.
W powojennym ZSRR główny akcent w żywieniu żołnierzy polowych w suhpayka został umieszczony na puszkach. Było kilka rodzajów IRP, ich skład został przygotowany na podstawie obciążeń doświadczanych przez wojowników. Racja górska była uważana za bardzo pożywną (składała się z czekolady i bekonu), ale piechota była karmiona znacznie skromniej. W latach 80. puszka konserw mięsnych (250 gramów), dwie puszki "mięsa i płatków" (zwykle ryż lub gryka z mięsem), krakersy lub herbatniki (300-500 gramów), torebka herbaty napar i cukier. W ZSRR również "nie zawracali sobie głowy" ogólnym pakowaniem suhpaya: w najlepszym przypadku produkty znajdowały się w tekturowym pudełku, ale częściej były wydawane luzem. Kaloryczność sowieckich racji wynosiła od 3100 do 3350 kcal.
Ostatni raz zmiany suchej racji żołnierza radzieckich dokonano w 1990 r. (Numer porządkowy 445). Potem życie żołnierza stało się nieco słodsze: mleko skondensowane i sok z puszki zostały dodane do armii suhpay.
Indywidualna dieta rosyjskiej armii
Po zakończeniu zimnej wojny i rozpadzie ZSRR specjaliści z tyłu rosyjskiej armii stanęli przed zadaniem opracowania nowej suchej racji, aby zapewnić żołnierzom w terenie. Radziecki żołnierz Sukhpay w puszkach nie tylko nie odpowiadał nowej rzeczywistości współczesnej wojny, ale po prostu wyglądał jak kpina na tle zachodnich armii błyskających w telewizji IRP.
W połowie lat 90. opracowano indywidualną rację dla personelu wojskowego rosyjskiej armii: przygotowano ją w dwóch formach jednocześnie: IRP-B (walka) i IRP-P (codziennie). Skład tych sukhpaykov został oficjalnie regulowany rozporządzeniem Ministra Obrony z 24 lipca 2000 r.
IRP-B zawiera 3590 kcal, a IRP-P zawiera 3360 kcal.
W porównaniu do radzieckiego Suhpay, nowe IRP wyglądały jak kosmici z innej planety. Znacznie przekroczyły one radzieckie odpowiedniki we wszystkich parametrach: asortyment produktów, smak, wygoda pakowania. Konserwy rybne, suche napoje, suszone owoce, herbata, mleko, kawa rozpuszczalna były dodawane do konserwy mięsnej i konserwy.
Obie racje są robione w kilku wersjach, z których każda zawiera własną gamę produktów. Dlatego nie "przeszkadzają" żołnierzom. Nowe suche racje otrzymały nowoczesne plastikowe opakowanie, wygodne i szczelne. Miała uchwyt, dzięki któremu suhpay można było łatwo zamontować na sprzęcie lub "zbroi". Środki do podgrzewania jedzenia, zapałki odporne na wiatr i wilgoć, serwetki, plastikowe łyżki i nóż zostały włączone do racji żywnościowych. Opakowanie podzielono na trzy przedziały, z których każda zawierała zestaw produktów na śniadanie, lunch i kolację. IRP-B nie różni się zbytnio od IRP-P, ten ostatni ma nieco mniej masy i kaloryczności.
Dla jednostek rozpoznawczych i specjalnych opracowano małą porcję suchą, zawierającą żywność o wyższej wartości kalorycznej.
W 2014 r., Z inicjatywy Ministra Obrony Shoigu, zmieniono projekt IRP, od 2018 r. Wprowadzono te same opakowania dla wszystkich suchych racji żywnościowych.
Obecnie istnieje duża lista różnych rodzajów suchych racji żywnościowych, z których każda przeznaczona jest na specjalne przypadki:
- Emergency. Jest to zestaw żywności dla załóg samolotów i śmigłowców, które rozbił się (stawki r. 20). Istnieje również "morska" wersja tego sukhpayka, przeznaczona dla personelu w niebezpieczeństwie na morzu i umieszczonego na sprzęcie ratunkowym (norma zakładki nr 19).
- Na co dzień To jest IRP-P.
- Wzmocniony. IRP-U.
- Walka. IRP-B (liczba nieśności 9).
- Góra. RPG (układanie norm nr 10).
- IRP FSB.
- IRP FSB "Góra".
- Grupa sucha racja - GRP-10.
- Jednorazowa dieta (norma numer 22).
- Dodatkowa dawka dla dawców (norma nr 21).
- Dieta dla nurków - ARP (norma numer 18).
- Racja dla pilotów samolotów i śmigłowców - BRPESV (norma nr 17).
- Suche racje żywnościowe dla personelu wojskowego służącego w warunkach narażenia na promieniowanie lub zajmujących się toksycznymi chemikaliami.
- Racja dla załóg samolotów i śmigłowców na alternatywnych lotniskach - RPESV (norma nr 12). Sukhpay jest przeznaczony do zasilania pilotów na lotniskach skoku, gdzie nie ma możliwości uzyskania gorących posiłków.
Najczęściej spotykane z nich to Suhpay IRP-P.
Suche racje obcych armii
Suche racje różnych armii świata są opracowywane według podobnych zasad, są smaczne i mają wysoką kaloryczność. Zwykle mają zauważalny odcisk narodowej kuchni i preferencji kulinarnych ludzi. Na przykład racja armii południowokoreańskiej zawiera dużą ilość ryżu i ostrej marynowanej kapusty. W krajach skandynawskich żołnierzom podaje się rybę ze śmietaną, suhpay armii niemieckiej zawiera dużo mięsa, a polski - pasztet i konserwy mięsne.
Jednym z najbardziej znanych suchych racji jest amerykańska armia RPD. Nazywa się MRE (Posiłek gotowy do spożycia - "posiłki gotowe do spożycia"). Ta porcja ma 24 opcje menu, jest zapakowana w plastelinę w kolorze piasku, na której zapisano numer menu i jego główne danie. Pakiet jest przeznaczony do jednego posiłku. Oprócz produktów, herbata instant lub kawa, a także sproszkowana lemoniada są częścią pakietu MRE. Do podgrzewania jedzenia każdy zestaw ma torbę z podgrzewaczem chemicznym, a także zawiera jednorazowe łyżki, zapałki, papier toaletowy i wilgotne chusteczki. Wartość energetyczna - 1300 kcal.
Oprócz MRE amerykańska armia ma inne rodzaje suchych racji:
- Sukhpay FSR (First Strike Ration) jest przeznaczony dla personelu wojskowego wykonującego zadania w warunkach zwiększonego wysiłku fizycznego. Zaprojektowany na 72 godziny. Wartość energetyczna - 2900 kcal.
- Racja sucha LRP (Long Range Patrol). Jest również przeznaczony do ciężkiego wysiłku fizycznego (jak FSR), ale trwający przez długi czas. Zawiera 1540 kcal.
- Suhpay MCW (Meal Cold Weather). Zaprojektowany do wykonywania zadań w zimnym klimacie, najczęściej ten Sukthai jest używany przez Marines i SSO. Zawiera 1540 kcal.
- HDR (Humanitarian Daily Ration) - "humanitarna" sucha racja, przeznaczona do zasilania ofiar w obszarze katastrofy. Zaprojektowany do posiłków w ciągu dnia. Odpowiedni dla ludzi wszystkich religii, ponieważ nie zawiera produktów pochodzenia zwierzęcego i alkoholu, nawet w wilgotnych chusteczkach. Na opakowaniu za pomocą rysunków pokazano, jak prawidłowo obchodzić się z racjami, tak aby pasował on nawet do analfabetów.
Włoska sucha racja obejmuje 50 ml alkoholu 40 stopni i podgrzewacz, makaron, zupę fasolową, kawę rozpuszczalną ze śmietaną, indyk w puszkach, sałatkę ryżową, sałatkę owocową lub muesli czekoladowe.
Francuski suhpay zaspokoi najbardziej rozpieszczonych smakoszy: pasztet z dziczyzny, wędliny, kreolską wieprzowinę, kremowy pudding, sproszkowany napój, muesli, kawę i karmel. Są zestawy z kluskami wołowymi i pasztetem z łososia.
Niemcy również nie mają nic przeciwko jedzeniu dobrze. Ich indywidualna racja obejmuje: kiełbasę wątrobianą, chleb żytni, gulasz z ziemniakami, herbatniki, dżem w asortymencie i egzotyczny sok w postaci proszku.
Polskie suche racje są przeznaczone na dwa posiłki, zawierają następujące produkty: dwa słoiki z mięsem lub makaronem (mięso lub ser), dwie torby z twardymi krakersami, mleko skondensowane, dwie saszetki z kawą rozpuszczalną, torebkę herbaty, cukier, tabletkę witaminy C, gumę do żucia, mecze, ręczniki papierowe.
