Maszyna neutralizująca mycie 8Т311 to wielofunkcyjne mobilne specjalne narzędzie inżynieryjne i techniczne. Głównym zastosowaniem i zastosowaniem jest mycie sprzętem wojskowym i cywilnym poprzez neutralizację negatywnych skutków agresywnych mediów i cieczy wykorzystywanych w eksploatacji obiektów wojskowych i cywilnych.
Rozwój maszyn i produkcja masowa
Potrzeba takiego specjalnego wyposażenia pojawiła się, gdy sowieckie oddziały inżynieryjne zaczęły być przyciągane do przeprowadzanych rakiet, aby uczestniczyć w cyklu produkcyjnym przemysłu budowy rakiet. Wysoka toksyczność składników paliwa rakietowego, obecność agresywnych środków chemicznych i cieczy w procesie technologicznym wymagała obecności w oddziałach specjalnego sprzętu do mycia. Specjalny sprzęt inżynieryjno-techniczny utworzony na początku lat 60. - maszyna do neutralizacji zmywania 8Т311 miał sprostać temu zadaniu.
Radzieccy inżynierowie wojskowi postanowili zainstalować komplet niezbędnego wyposażenia na podwoziu ciężkiej ciężarówki ZIL-157. Po przetestowaniu wojsko uznało maszynę za wyjątkowo skuteczną i zaleciło ją do masowej produkcji.
Produkcja seryjna została przeprowadzona w zakładzie "Specjalny sprzęt pożarniczy" w mieście Torzhok, region Tver. Maszyna neutralizująca mycie 8T311 na bazie ZIL-157 była produkowana przez 10 lat, od 1959 do 1969 roku, po czym podjęto decyzję o ponownym montażu na podwoziu ZIL-131.
Parametry techniczne i charakterystyka pralki 8T311 na podstawie ZIL-157
- Kalkulacja - 3 osoby.
- Waga - 12 t.
- Długość - 6,7 m, szerokość - 2,3 m, wysokość - 2,8 m, prześwit - 310 mm.
- Wydajność robocza kotła wypełniona wodą - 1900 l.
- Wydajność robocza zbiornika wypełniona roztworem alkalicznym - 150 litrów.
- Wydajność robocza przedziału, wypełniona środkiem porotwórczym - 100 litrów.
- Maksymalna prędkość na autostradzie - 40 km / h.
- Rejs po autostradzie - 510 km.
Maszyna neutralizująca mycie 8T311 została użyta w jednostkach inżynieryjnych Armii Radzieckiej obsługujących systemy rakiet nośnych na Bajkonurze i Plesetku. Pewna ilość tego specjalnego sprzętu została wykorzystana w kwietniu 1986 r. W następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu.