Terroryzm jest jednym z najpoważniejszych problemów, przed którymi stoi obecnie światowa społeczność. W ostatnich latach wrogiem liczby 1 całego cywilizowanego świata jest państwo islamskie - grupa, która podniosła terroryzm na nowy poziom okrucieństwa i dzikości. Istnieją jednak inne organizacje ekstremistyczne o dłuższej i krwawej historii.
Dla przeciętnego człowieka na ulicy wszyscy islamscy terroryści są tacy sami. Nosili brody, chodzili czarnymi transparentami, bezustannie się modlą i strzelają do Kałasznikowa okrzykami "Allah Akbar". W rzeczywistości wszystko nie jest takie proste. Bliski Wschód jest bardzo trudnym regionem, w którym żyje wiele ludów i mniejszości narodowych. Sam islam jest religią bardzo niejednorodną - istnieje wiele różnych tendencji i szkół religijnych. Dlatego nie jest zaskakujące, że islamskie organizacje terrorystyczne są bardzo różne od siebie, a niektóre z nich są zaprzysięgłymi wrogami i ostro walczą ze sobą.
Jednym z najbardziej znanych islamistycznych organizacji terrorystycznych jest Hezbollah. Jest to szyicka grupa proirańska, której centrum stanowi Liban. Przez wiele dziesięcioleci Hezbollah walczył o stworzenie islamskiego państwa klerykalnego w Libanie na wzór Iranu. Głównym wrogiem tego ugrupowania jest Izrael, jeden z kamieni węgielnych ideologii Hezbollahu (z wyjątkiem religijnych zasad, rzecz jasna) jest walka z syjonizmem. W maju 2013 r. Hezbollah ogłosił swój udział w wojnie domowej w Syrii po stronie Baszara al-Assada. Obecnie oddziały tej organizacji są jedną z najskuteczniejszych sił armii syryjskiej.
Hezbollah w języku arabskim tłumaczy się jako "partia Allaha", nazwa ta jest związana z cytatem z Koranu: "Wszakże partia Allaha - oni zwyciężą". W 1985 r. Organizacja wydała manifest, który jasno określał cele islamistów. Trzy z nich są podstawowe:
- Wyzwolenie Libanu od jakiejkolwiek zależności kolonialnej.
- Zwycięstwo nad Phalangistami i zemsta za wszystkie ich zbrodnie.
- Ustanowienie w Libanie reżimu podobnego do tego, jakie istnieje w Iranie.
Phalangiści są głównymi przeciwnikami Hezbollahu w Libanie, partią reprezentującą interesy libańskich chrześcijan maronistów.
Obecnie Hezbollah jest uważany za organizację terrorystyczną przez większość krajów muzułmańskich w regionie, a także przez wiodące państwa zachodnie: Stany Zjednoczone, Kanadę i Izrael. Częściowo ta sama opinia odbywa się w UE, Wielkiej Brytanii i Australii.
Rosja nie uważa ugrupowania za terrorystę, chociaż już w 1985 roku ludzie Hezbollahu ukradli trzech sowieckich dyplomatów, a później jednego z nich rozstrzelano.
Flaga Hezbollahu jest symbolem organizacji zieleni na żółtym tle. Jest to stylizowana nazwa grupy, w której jedna z liter trzyma pistolet maszynowy. Również w emblemacie znajduje się książka i globus. Jego projekt jest wyraźnie inspirowany emblematem irańskiego IRGC.
Historia
Organizacja Hezbollah pojawiła się w 1982 roku po regularnej wojnie arabsko-izraelskiej i zdobyciu części Libanu przez armię izraelską. Skutkiem działań wojennych było wydalenie z libańskiego terytorium bojowników Organizacji Wyzwolenia Palestyny. W odpowiedzi Iran stworzył nową islamską organizację, która miała zastąpić OWP i kontynuować walkę z Izraelczykami. Nowa grupa nazywała się Hezbollah. Bezpośrednią pomoc w jego stworzeniu zapewnił Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej.
Krwawy konflikt w Libanie, któremu towarzyszyły masakry i okrucieństwa ludności cywilnej, wywołał falę nastrojów antyizraelskich na całym świecie, zwłaszcza w świecie arabskim. Dlatego łatwo było znaleźć ludzi do nowej struktury przeciwko Izraelowi.
Pierwotnym celem organizacji było całkowite wyzwolenie terytoriów libańskich z okupacji izraelskiej. Przyszłe zadania były znacznie bardziej znaczące: całkowite zniszczenie Izraela, ustanowienie muzułmańskiej kontroli nad Jerozolimą i utworzenie państwa w Libanie na wzór Iranu. Również przywódcy organizacji zadeklarowali dżihad do imperializmu i syjonizmu. Iran wysłał kilka tysięcy wojowników z elitarnego Korpusu Rewolucji Islamskiej, aby pomóc myśliwcom Hezbollahu, a ponadto dostarczył grupie poważną pomoc finansową i wysłał broń.
W latach 80. i 90. XX wieku jednostki wojskowe Hezbollahu walczyły z partyzancką wojną przeciwko armii izraelskiej, która okupowała południową część Libanu. W końcu ta walka została uwieńczona sukcesem - w 2000 r. Izrael opuścił Liban.
Zgodnie z umowami prozachodnia libańska armia miała okupować wyzwolone terytoria, ale tak się nie stało: bojownicy Hezbollahu przybyli do południowego Libanu, który graniczy z Izraelem. W tym obszarze zbudowano potężną sieć fortyfikacji obronnych, z których okresowo terroryści wystrzeliwali na terytorium Izraela.
Bojownicy z reguły używali umocnień budowanych przez armię izraelską. Z tego przyczółka terroryści mogli bombardować prawie całą północną część Izraela, z której regularnie korzystali. W 2006 roku jeden z przywódców ruchu, Hassan Nasrallah, oświadczył, że jego organizacja może, używając broni rakietowej, strzelać we wszystkich miastach Izraela, bazach wojskowych, przedsiębiorstwach przemysłowych i portach zlokalizowanych na tym obszarze. Powiedział również, że Hezbollah ma ponad 12.000 pocisków.
Hezbollah prowadził swoją walkę nie tylko siłą zbrojną lub aktami terrorystycznymi, już w 1992 r. Organizacja brała udział w wyborach parlamentarnych i otrzymała 12 mandatów.
W wyborach parlamentarnych w 2005 r. Hezbollah przyjął 23 mandaty i otrzymał jedno portfolio ministerialne.
12 lipca 2006 r. Bojownicy rozpoczęli masowy atak rakietowo-moździerzowy na umocniony punkt Nurit i zaatakowali patrol graniczny, zabijając trzech i chwytając dwóch żołnierzy. Następnie Izrael rozpoczął operację naziemną, podczas której oczyszczono duży obszar południowego Libanu. Walki trwały od 12 lipca do 14 sierpnia 2006 roku, przez cały ten czas izraelskie lotnictwo atakowało cały Liban, a terroryści strzelali do Izraela w regularnych odstępach czasu, używając głównie broni rakietowej. Izraelska operacja wojskowa otrzymała nazwę "Grzeczna kara".
W wyborach parlamentarnych w 2009 r. Hezbollah (a raczej koalicja, którą przewodzi) zdobyła już 57 na 128 mandatów.
Od 2011 roku, po rozpoczęciu "arabskiej wiosny" w Syrii, jednostki Hezbollahu były zaangażowane w ten cywilny konflikt po stronie sił rządowych. Bojownicy z grupy brali udział w prawie wszystkich najważniejszych bitwach tej wojny.
Początkowo Hezbollah był organizacją czysto wojskową, której głównym zadaniem była walka przeciwko Izraelowi z bronią w ręku. Co więcej, w pierwszych latach po utworzeniu grupa ta była raczej reprezentacją Iranu w Libanie. Jednak po decyzji o udziale w wyborach, Hezbollah zaczął szybko "lebanizować", czego niektórzy członkowie nie lubili zbytnio.
Obecnie działalność grupy można podzielić na dwa obszary: na południu nadal walczy z armią izraelską, ale dodatkowo Hezbollah aktywnie angażuje się w pracę polityczną na pozostałym terytorium Libanu. I muszę powiedzieć, że robi to bardzo pomyślnie. W Libanie Hezbollah od dawna stał się swego rodzaju równoległym systemem władzy, dość sprawnym i bezpiecznym (dzięki Iranowi). Grupa zyskuje coraz bardziej na znaczeniu politycznym i zwiększa popularność, nie tylko wśród szyitów. Ta taktyka jest bardzo podobna do działań irlandzkiej armii republikańskiej, która łączyła zarówno walkę zbrojną, jak i metody polityczne.
W ciągu ostatnich kilku lat Hezbollah wydał kilka miliardów dolarów na zaspokojenie potrzeb społecznych w Libanie. Organizacja buduje przedszkola i szkoły, szpitale i kliniki, a nawet supermarkety. Wiele usług dla bojowników i ich rodzin otrzymuje znaczne rabaty. Edukacja w szkołach budowanych przez Hezbollah jest tańsza niż w szkołach państwowych. Dostępne są stypendia o niskich dochodach. Naturalnie, podczas nauczania zwraca się szczególną uwagę na język arabski, islam i szyickie tradycje. Jednakże badane są zarówno język angielski, jak i nauki ścisłe. Ogólny poziom nauczania jest bardzo wysoki.
Struktura organizacyjna
Początkowo Hezbollah nie miał jasnej struktury organizacyjnej, ale obecnie grupa ma ścisłą hierarchię opartą na ścisłym podporządkowaniu przywódcom religijnym.
Najwyższym kierownictwem organizacji jest Najwyższa Rada Konsultacyjna składająca się z dwunastu członków. Są to religijni, polityczni i wojskowi przywódcy grupy. Obecnym liderem Hezbollahu jest Sheikh Saeed Hasan Nasrallah. Również w kierownictwie jest jego zastępca, przywódca duchowy, który jest także najwyższym sędzią, niektórzy członkowie libańskiego parlamentu, dowódca jednostek bojowych w południowym Libanie i przywódcy organizacji w niektórych terytoriach.
Oczywiste jest, że szef organizacji terrorystycznej jest bardzo niebezpiecznym zajęciem. Pierwszy przywódca Hezbollahu, Hussein Fadlallah, przeszedł na emeryturę po nieudanej próbie zamachu, jego następca, Abbas Moussawi, został zabity w 1992 roku. Obecny zastępca szefa Hezbollahu został zabity w 2004 roku.
Trudno jest podać dokładną liczbę Hezbollah, wyrażane są różne liczby. W 2004 r. Izraelczycy mówili o 4 tysiącach żołnierzy, którzy tworzyli sześć batalionów i kolejne 5 tysięcy rezerwistów. Według innych danych ich liczba jest znacznie mniejsza i wynosi około 1 000 bojowników i 6-7 tysięcy rezerw.
Istnieje informacja, że w Hezbollah jest specjalna grupa zamachowców-samobójców składająca się z pięćdziesięciu osób. Istnieje również specjalna jednostka do penetracji terytorium Izraela. Jego wojownicy biegle posługują się hebrajskim, posługując się bronią izraelską i mundurem IDF.
Ataki Hezbollahu
Według relacji Hezbollahu, jest wiele głośnych i krwawych ataków terrorystycznych, z których część została przeprowadzona przeciwko obywatelom krajów zachodnich.
18 kwietnia 1983 r. Terroryści z grupy wysadzili furgon pełen materiałów wybuchowych w pobliżu ambasady USA w Libanie. 63 osoby zginęły (13 Amerykanów), ponad 120 zostało rannych.
23 października 1983 r. Zamachowiec-samobójca wysadził w pobliżu koszar ciężarówkę z amerykańskimi i francuskimi żołnierzami. W wyniku ataku zginęło ponad 230 żołnierzy amerykańskich i 58 Francuzów.
4 listopada 1983 roku ostrzelano kwaterę armii izraelskiej w Tyrze. Ofiary - 21 osób, 10 rannych.
12 sierpnia 1984 Eksplozja amerykańskiej bazy wojskowej w Hiszpanii. 18 żołnierzy poległych, ponad 80 rannych.
20 września 1984 r. Eksplozja w ambasadzie amerykańskiej w Bejrucie. 23 osób zabitych, 21 - rannych, w tym ambasador Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
Terroryści wielokrotnie atakowali cywilne samoloty pasażerami, żądając uwolnienia ich towarzyszy z więzień.
W 1985 r. Bojownicy Hezbollahu zajęli dwa pojazdy z pracownikami sowieckiego konsulatu i oficerami KGB. Jeden z sowieckich dyplomatów został później stracony przez terrorystów.
Bojownicy Hezbollahu byli również zamieszani w dużą liczbę porwań (głównie obywateli krajów zachodnich) w Libanie.
Jednym z najbardziej naglących i zbrodniczych zbrodni organizacji było zamordowanie libańskiego premiera Rafika Haririego, popełnione w 2005 roku. Jego samochód został wysadzony w powietrze. Jako organizatorzy ataku, śledztwo wymieniło dwóch członków kierownictwa grupy.
To nie jest pełna lista aktów terrorystycznych przygotowanych i popełnionych przez Hezbollah. Ataki na izraelskie obiekty wojskowe i przemysłowe generalnie liczą się w setkach. Grupa zaplanowała i przeprowadziła ataki terrorystyczne nie tylko w Libanie czy Izraelu. Podobne działania przeprowadzono w Azerbejdżanie, Szwajcarii, Tajlandii, Argentynie.
Broń
Hezbollah nie jest pozbawiony pieniędzy, więc ma dość imponujący arsenał. Przede wszystkim są dla nich tysiące wyrzutni i do stu tysięcy pocisków. Co więcej, nowoczesne pociski używane przez Hezbollah są znacznie doskonalsze niż poprzednie Katiusze. Terroryści mają dział artylerii i moździerzy, systemy przeciwpancerne produkcji radzieckiej, rosyjskiej i irańskiej. Po wejściu Hezbollahu do konfliktu syryjskiego znacznie zwiększył się jego dostęp do najnowszej broni.
Izraelskie źródła mówią o dostawach rosyjskich systemów przeciwlotniczych S-300 przez Iran, a zdjęcia bojowników Hezbollahu kontrolujących najnowszy rosyjski czołg T-90 pojawiły się w Internecie. Istnieją informacje o dostawach kompleksów przeciwlotniczych Pantsir-S1, rakiet przeciwlotniczych Yakhont, a nawet pocisków rakietowych Tochka-U.
