Współczesna rosyjska marynarka wojenna przechodzi obecnie okres technicznego ponownego wyposażenia. Ogromna gospodarka flotowa, odziedziczona po upadku Związku Radzieckiego, jest zmieniana. Beznadziejnie przestarzałe statki są wycofywane z flot i są wycofywane z eksploatacji. Inne okręty wojenne, później zbudowane albo stoją na ścianie fabryki, czekają na dalszy los, albo przechodzą modernizację. Jednak życie nie stoi w miejscu. Flota jest uzupełniana nowymi, nowoczesnymi jednostkami bojowymi. Aby zastąpić stare, jeszcze zbudowane przez ZSRR krążowniki rakietowe i duże statki przeciwpodwodne, do floty wprowadzono statki nowej generacji.
Floty mają już małe rakiety i korwety, które wykonują zadania związane z ochroną granic morskich. Jednak szczególne miejsce dla zwiększenia potencjału bojowego floty dziś jest związane z tworzeniem statków z dalekiej strefy morskiej. W tym aspekcie wyższe dowództwo marynarki dziś opiera się na fregatach projektu 22350, zdolnych do zastąpienia starych krążowników rakietowych.
Nowoczesna fregata dla floty krajowej
Pojawienie się fregaty w rosyjskiej flocie, jako klasie okrętów bojowych, nie jest zjawiskiem nowym. Od epoki floty żeglarskiej statki tej klasy osiągnęły największą ilość pracy. Rosyjskie fregaty miały obowiązek bojowy i rozpoznanie na najbliższym podejściu do przybrzeżnych obiektów, brały udział w bitwach jako część sił liniowych. Wraz z początkiem ery floty parowej, fregaty, jako klasa okrętów wojennych, zostały zmuszone do ucieczki w cień. Ich miejsce zajęli krążowniki. Przez prawie 50 lat fregaty znikały z pola widzenia. Dopiero po zakończeniu II wojny światowej te statki ponownie się pojawiły w ogromnym oceanie świata. Nowe okręty zdecydowanie zajęły swoją niszę w składzie bojowym obcych flot, rozgrywając się w bitwie między niszczycielami a krążownikami.
W Związku Radzieckim, w przeciwieństwie do flot innych krajów, nie było statków klasy fregaty, ponieważ przyjęto klasyfikację statków według celu. Funkcje fregaty służyły jako osłony statków. Pod względem walorów użytkowych i wyposażenia bojowego sowiecki patrol był pełnoprawnym okrętem bojowym, zdolnym nie tylko do działania w strefie przybrzeżnej, ale także wykonującym szeroki zakres zadań w znacznej odległości od własnych baz. Po rozpadzie ZSRR w rosyjskiej marynarce wojennej przeprowadzono reformę, która dotyczyła klasyfikacji okrętów bojowych. Wszystkie statki patrolowe wielkich okrętów podwodnych należących do floty zostały przeklasyfikowane na fregaty.
Rosja zaczęła budować nowe okręty tego typu tylko w nowym tysiącleciu, kiedy to stara gwardia reprezentowana przez byłego BZT i krążowniki rakietowe typu Groźnego ostatecznie porzuciły swoje pozycje.
Nowe fregaty projektu 22350 powinny wypełnić lukę powstałą po spisaniu projektu rakietowego 58 "Admirała Golovko". To był ten statek, który stał się ostatnim przedstawicielem klasy okrętów bojowych, które pod względem taktycznym i technicznym bardziej przypominały fregaty. Nowoczesne krajowe fregaty powinny stać się potężnym elementem floty, wzmacniając swoją obecnością gotowość bojową rosyjskiej floty w dowolnym miejscu na świecie.
Zgodnie z ich taktycznymi i technicznymi właściwościami, statki Projektu 22350 muszą mieć zasięg ponad 4 tysięcy mil i autonomię nawigacji przez 30 dni. Pod względem przemieszczenia i składu broni nowe statki są nieco gorsze od krążowników rakietowych typu Slava, przewyższając je pod względem ochrony, elektronicznego wyposażenia technicznego i kontroli ognia. Plany przywódców marynarki wojennej stworzą z nowych fregat projektu 22350 nowy potężny rdzeń otwartej floty morskiej.
Pierwotnie planowano wzmocnić wszystkie floty rosyjskie o nowe jednostki bojowe. Później jednak postanowiono skoncentrować się na wyposażeniu Floty Czarnomorskiej w nowe statki.
Projekt i program budowy 22350
Zgodnie ze starą klasyfikacją, nowy statek został stworzony jako statek wartowniczy, zaprojektowany do odpłynięcia z głównych miejsc rozmieszczenia. Tak jak poprzednio, rozwój projektu obejmował Northern PKB - jedno z wiodących przedsiębiorstw krajowych w tym obszarze. W 2003 r., Po poprawie i korelacji parametrów projektowych z projektem technicznym, projekt pod numerem 22350 został zatwierdzony przez czołowe kierownictwo marynarki w kraju.
Zgodnie z programem państwowym projekt przewidywał budowę 20 statków tego typu. Budowa i uruchomienie nowych fregat trwało 15-20 lat. Planowane jest wykonanie budowy w czterech stoczniach: w Stoczni Bałtyckiej, w Stoczni Kaliningradzkiej Yantar, w Stoczni Północnej i Stoczni Admiralicji w Petersburgu.
Zgodnie z warunkami przetargu, pierwsza umowa na budowę fregaty z projektu 22350 została wygrana przez PJSC GCC Severnaya Verf, w jego zakładach w dniu 1 lutego 2006 r., Położono statek prowadzący z fregaty z serii Admirał Gorshkov. Problemy z wyposażeniem technicznym nowego statku i długi wybór optymalnego systemu uzbrojenia dla okrętów tej klasy doprowadziły do powstania Admirała Gorszkowu przez ponad 4 lata. Statek wystartował 29 października 2010 r., Po czym Ministerstwo Obrony podpisało kolejne dwa kontrakty ze stoczniami w Petersburgu, w 2010 r. Iw 2011 r. Na budowę 7 statków tego projektu.
Severnaya Verf została wybrana jako jedyny i wiodący dostawca statków projektu 22350 dla rosyjskiej floty. Wszystkie zamówienia na budowę sądu powinny rozpocząć się nie wcześniej niż w 2018 r. W przyszłości planuje się budowę statków w ramach ulepszonego projektu 22350M.
Uruchomienie fregaty "Admirał Gorszkow" było mocno opóźnione. Do dzisiaj statek przechodzi testy państwowe. Od tego momentu w historii programu budowy okrętów bojowych tej klasy rozpoczynają się ciekawe momenty. Pierwszy statek z serii fregat, Admirał Kasatonov, został złożony w 2009 roku, ale jego ostateczne zakończenie zostało opóźnione jeszcze bardziej. Dopiero w 2018 r. Statek został uruchomiony. Uruchomienie statku spodziewano się dopiero w 2018 r., Z zastrzeżeniem ścisłego przestrzegania wszystkich warunków umowy.
W tamtych latach forum internetowe aktywnie angażowało się w kontrowersje wokół tego, co było główną przyczyną takiego opóźnienia w uruchamianiu nowych statków. Istnieją powszechne opinie na ten temat, jednak najprawdopodobniej głównym czynnikiem tak długiej budowy obu statków jest niezadowalający stan techniczny głównych zespołów i zespołów okrętowych.
Dziś można znaleźć informacje na forach, na których podano, że na statku prowadzącym fregaty "Admirał Gorszkow" podczas testów fabrycznych, główny układ napędowy zawiodł. Zamiast naprawy statku postanowiono zainstalować podobny silnik turbiny gazowej, wystrzelony z drugiego statku. Awaria silnika miała zostać wysłana na naprawy i ulepszenia, po czym chcieli zainstalować darczyńca na statku.
Dla porównania: Główne silniki do rejsów fregatami projektu 22350 zostały wyprodukowane przez ukraińskie przedsiębiorstwo Żarya. Zgodnie z decyzją Rady Bezpieczeństwa Narodowego Ukrainy wstrzymano dostawy turbin gazowych do wyposażenia rosyjskich fregat.
Rozwój analogów ukraińskiego produktu rozpoczął się na NPO Saturn i powinien całkowicie wyprzeć ukraińskie komponenty z projektu rosyjskich okrętów wojennych.
Najnowsze wiadomości na lata 2018-2016 informują, że główna fregata projektu 22350 dokonała przejścia testowego z Bałtyku na Morze Białe, pokonując samodzielnie ponad 2 tysiące mil morskich. Na stanowisku badawczym ze statku wystrzelono pociski przeciw okrętom i przeprowadzono testy rakiet przeciwlotniczych. Oczekuje się ostatecznej decyzji o przyjęciu statku do obecnej floty.
Drugi statek z długiej serii fregaty Admirał Golovko został złożony w 2012 roku. Statek został nazwany na cześć słynnego radzieckiego dowódcy marynarki wojennej Arsenija Grigoriewicza Golovko i musi kontynuować tradycje militarne swojego poprzednika, projekt krążownika rakietowego 58 "Admirał Golovko".
Ten okręt wojenny, wydalony z floty w 2002 roku, kontynuował służbę wojskową na Morzu Czarnym od ponad 30 lat. Pod względem przemieszczenia i rodzaju broni statki te najbardziej przypominają nowoczesne fregaty. Krążowniki rakiet tego samego typu, co admirał Golovko, otrzymały zadanie wykonywania misji bojowych i wyświetlania flagi w różnych regionach.
Zejście nowego statku o tej samej nazwie planowane jest na 2018 rok. Najnowsze informacje z akcji pokazują: statek jest gotowy tylko w 50%. Ponadto, dostawa jednostki napędowej turbiny gazowej NPO Saturn w określonym czasie jest wątpliwa.
Trzeci statek z serii "Admirał Floty Związku Radzieckiego Isakov" został złożony w Północnej Stoczni w listopadzie 2013 roku. Podobnie jak w przypadku poprzednich statków projektu 22350, kwestia terminowego oddania jednostki bojowej jest kwestią sporną.
Cechy konstrukcyjne projektu 22350 statków
Początkowo fregata została zaprojektowana jako statek o dużej zdolności żeglugowej. Kadłub statku ma długą dziobówkę, która zapewnia dobrą zdolność żeglugową na statku w warunkach burzliwej pogody ze skokiem 4-5 punktów. Korpus wyposażony jest w amortyzatory boczne z nierozwijaną kierownicą.
Nadbudowa fregaty wykonana jest z materiałów kompozytowych, dzięki czemu znacznie zmniejsza się radioakustyczne tło statku. Pola fizyczne nowego statku są zminimalizowane. Technologia "stealth", mająca zastosowanie w projektowaniu statku, sprawia, że nie przeszkadza on statkom radarowym potencjalnego wroga. Przeżywalność statku zapewnia podwójne dno, które jest dostępne dla 70% kadłuba i uniwersalnego systemu gaśniczego.
Elektrownia
Główny układ napędowy dzisiejszych fregat reprezentują dwa GTE M90FR o łącznej pojemności 55 tys. Litrów. c. Silniki są wynikiem wspólnej pracy rosyjskiej NPO Saturn i ukraińskiej NPP Zorya-Mashproekt. Turbiny gazowe są silnikami czwartej generacji i są w stanie zapewnić statkom wysoką prędkość i charakterystykę działania. Maksymalna prędkość statku w wymuszonym trybie działania elektrowni wynosi 29 węzłów.
Ekonomiczny ruch zapewniają dwa silniki wysokoprężne o mocy 10D49 i mocy 5200 KM wszyscy. Dzięki ekonomicznemu kursowi o prędkości 14 węzłów, fregata jest w stanie pokonać odległość do 4000 mil.
Systemy broni
Rozpoczynając od dowodzenia statkiem Admirał Gorszkow, nowe fregaty zostaną wyposażone w najnowocześniejsze systemy uzbrojenia. Pod względem mocy i rodzaju uzbrojenia fregata może być konwencjonalnie zbliżona do krążowników rakietowych typu "Groźny". Główną siłą uderzeniową statku jest 16 pocisków przeciw okrętowych "Mosquito", które są modyfikacją systemu rakietowego Caliber-NK. Podobnie jak inne rosyjskie statki bojowe, fregaty są wyposażone w uniwersalną automatyczną artylerię A-192.
Oprócz broni ofensywnej, statki Project 22350 zostały wyposażone w nowe kompleksy przeciwpodwodne Medvedka-2. Cechą charakterystyczną tego kompleksu było to, że pociski zostały wystrzelone z pionowych min ukrytych w kadłubie statku bojowego. Hydroakustyczny stan podwodnego horyzontu został oszacowany przez system Vignette-M, dzięki czemu stało się możliwe zidentyfikowanie wrogiego okrętu podwodnego w odległości do 60 km.
Obrona przeciwlotnicza została przeprowadzona przez moduły systemu rakiet przeciwlotniczych Redut. Poza pociskami przeciwlotniczymi, uniwersalny kompleks rakietowy PALAS musi również stawić czoła zagrożeniu z powietrza i walczyć z małymi obiektami na morzu.
Oprócz głównych rodzajów broni wszystkie statki tego projektu miały śmigłowce Ka-27.
Sytuacja z postępem budowy i uruchomieniem fregat projektu 22350
Od 2018 r. Tylko statek główny może być uważany za gotowy do uruchomienia floty. Opóźnienie w uruchomieniu statku było spowodowane praktyczną koniecznością. Na fregacie "Admirał Gorszkow" opracowano wszystkie typy uzbrojenia, które następnie zostaną zainstalowane na szeregowych statkach wojskowych. Dzisiaj statek pośpiesznie przeprowadził najnowsze testy wszystkich głównych systemów okrętowych. Praktyczne doświadczenie zdobyte w wyniku badań i testów powinno być przydatne do opracowania optymalnego zestawu broni fregat z całej linii admiral. Oprócz trzech statków, które zmaterializowały się już w metalu, do rosyjskiej marynarki wojennej wejdzie ponad tuzin nowych statków do 2020 roku. Wszystkie statki mają zostać nazwane na cześć rosyjskich dowódców morskich.
Największy sceptycyzm to stan drugiego statku z serii fregat "Admirał Kasatonov". Na statku trwają prace instalacyjne i mechaniczne w zakresie precyzyjnego dostrajania układu napędowego. Według ekspertów wojskowych i stoczniowców, pozostaje zamontowanie samej turbiny na statku. Wszystkie pozostałe komponenty i złożenia są instalowane i łączone oraz wiązane. Gotowość statku szacowana jest na 80%. Wszystkie części elektrotechniczne i urządzenia elektromechaniczne są od dawna w stanie gotowym. Zakończono generalne systemy okrętowe do późniejszego przekazania statku załodze. W 2018 r. Przeprowadzono etapową instalację systemów uzbrojenia na okręcie wojennym. Najpierw zainstalowano wyrzutnie PRK na fregacie, a następnie zainstalowano systemy obrony przeciwlotniczej i artyleryjskie.
Pierwsza próbka seryjna powinna zostać przekazana flocie pod koniec 2018 r., Na początku 2018 r. Po złożeniu statku minął nie więcej niż 8 lat.
Drugi statek seryjny, fregata Admirał Golovko, miał wejść do służby zgodnie z programem budowy w 2018 roku. Jednak prace na statku nadal trwają wraz z kadłubem, a kwestia gotowości do nowej fregaty instalacji turbiny gazowej nie jest wcale jasna. NPO Saturn obiecuje przenieść układy napędowe turbiny gazowej w czwartym kwartale 2018 roku w celu wyposażenia statku. Oceniając postęp budowy, można stwierdzić, że uruchomienie statku z najbardziej optymistycznymi szacunkami nastąpi nie wcześniej niż w 2020 roku.
Od momentu ułożenia trzeciej seryjnej fregaty "Admirał Isakow" (listopad 2013 r.) Minęło 3,5 roku. Na lato 2018 r. Planowane jest rozpoczęcie instalacji i instalacji na statku układu napędowego. Podobnie jak w przypadku poprzednich statków-braci, oczekuje się awaryjnego dostarczenia statku bojowego i pośpiesznego oddania statku. Długa budowa statków stała się dziś powodem, dla którego wiele systemów okrętowych można już uznać za przestarzałe. Szybki rozwój elektroniki, zarysowany w ostatnich latach, powoduje, że moduły bojowe i systemy sterowania statku szybko stają się przestarzałe.
Rosyjskie fregaty klasy oceanicznej projektu 22350 zbudowano od ponad 11 lat. Pomimo tego wieku statki bojowe nie utraciły jeszcze swoich podstawowych cech taktycznych i technicznych. Zasoby technologiczne projektu stanowią solidny fundament dla późniejszej budowy statków i ich eksploatacji. Praktycznie wszystkie systemy statków i moduły bojowe, nawet dziś, są uważane za najnowocześniejsze. Jeśli chodzi o kadłub statku i jego estetykę, rosyjskie fregaty są poza konkursem. Nie ma jeszcze podobnych próbek w zagranicznych flotach.
Technologicznie, statki projektu 22350 są najlepiej przygotowane. Długa budowa i praktyczne testy wiodącego statku przygotowały zakłady produkcyjne do lepszej konstrukcji kolejnych produktów.
