ZIL-114 - radziecki samochód najwyższej klasy, który miał ciało "limuzyny". Wydany w małej serii, miał kilka modyfikacji, był przeznaczony dla najwyższego kierownictwa kraju. Używane jako część konwoju rządowego, na paradach, uroczystościach itp.
Informacje ogólne
Krajowi projektanci zwrócili uwagę na amerykańskie samochody premium, ponieważ ich projekt uznano za punkt odniesienia w świecie motoryzacyjnym. Na początku lat 60. ich styl zmienił się diametralnie: zaczął się surowy styl z kątowymi podstawami.
W związku z tym 111-ty model, który był używany do transportu najwyższych urzędników kraju, zaczął tracić znaczenie. W tym czasie rozpoczął projekt 114. samochodu. Opiera się na najlepszych trendach projektowych tamtych czasów.
Prototyp został zebrany w 1965 roku, udał się na próbę. Rok później zorganizowano zbiórkę, aw 1968 r. Transport wziął linię samochodów klasy premium w ZSRR. W 1971 roku nastąpiła drobna zmiana. Przeważnie dotykał przedniej części samochodu.
Budowa
Transport krytyczny był zadowolony z obecności w tym czasie innowacyjnych rozwiązań. Należą do nich hamulce tarczowe na wszystkich kołach, możliwość regulacji wysokości kierownicy i zawieszenie na drążkach skrętnych typu nieskładanego. Tylne siedzenia pasażera z sekcji kierowcy oddzielono szklaną przegrodą otwieraną za pomocą napędu elektrycznego. Po raz pierwszy zastosowano system centralnego zamka. Wszystkie okna działały na napęd elektryczny. Aby zapewnić komfortowe warunki temperaturowe w kabinie w urządzeniu występuje klimatyzacja. Szkło termiczne nie pozwoliło słońcu ogrzać wnętrza.
Silnik ZIL-114 ma objętość 7 litrów, rozwija się do 300 koni mechanicznych. Moc wystarczająca do przyspieszenia do 190 km / h. Jednostka napędowa składa się z aluminiowych bloków cylindrów, gaźnika (składa się z czterech komór połączonych szeregowo), układu zapłonowego typu tranzystorowego i hydraulicznego popychacza zaworu. Praca elektrowni została uzupełniona o automatyczną skrzynię biegów. Mimo to sam kierowca mógł wybrać pożądaną prędkość. Mechanizm kierowniczy jest wyposażony w wspomaganie kierownicy.
Podstawa oparta jest na wytrzymałej ramie peryferyjnej. Zawieszenie zapewnia płynną pracę bez wstrząsów podczas gwałtownego przyspieszania lub hamowania. Podczas wchodzenia do narożnika z dużą prędkością rzut nie występuje. Zawieszenie przednie bez klapy tylnej wyposażone jest w podłużne drążki skrętne, które pracują na skręcie. Umieszczono je wzdłuż bocznych elementów ramy. Ich głównym przeznaczeniem są osie niższych wahaczy. Zawieszenie tylne typu zależnego otrzymało standardową konstrukcję: działa na zasadzie podłużnych resorów piórowych. Mechanizm hamulcowy składa się z kaskadowego układu wzmacniaczy i oddzielnych obwodów.
Widoczna jest zmiana w designie: zaczęła ona być zgodna z surowym stylem, mającym w swoim kancie zarysy kątowe. Ciało jest przymocowane do ramy formy X za pomocą prętów o przekroju wolumetrycznym. Takie urządzenie zapewnia ramę o zwiększonej wytrzymałości. Fabryka Likhaczowa wyprodukowała około 150 kopii różnych modyfikacji. Jedną z najpopularniejszych była wersja z dużym lukem nad siedzeniami dla pasażerów. Był używany do powitania publiczności podczas parad i świąt. Na podstawie standardowego modelu opracowano przystawkę do użytku w przemyśle filmowym.
Silnik
Jednostka mocy jest jedynym elementem, który nie został opracowany od podstaw w ramach projektu 114 modelu. Zaczął projektować w 1962 roku. Główna różnica w stosunku do poprzednich rozwiązań - blok cylindrów wykonany jest z aluminium. Na tym etapie projektanci postanowili zmniejszyć masę silnika. Hydrauliczne popychacze zaworu są wbudowane w urządzenie, aby wyeliminować konieczność regulacji szczelin w czasie. Pracował z czterokomorowym gaźnikiem i tranzystorowym układem zapłonowym. Na wyjściu inżynierowie dostali 300 koni mechanicznych, czyli o 100 więcej niż poprzednia generacja.
Parametry techniczne samochodu ZIL-114:
- Długość - 6,3 metrów;
- Szerokość - 2 metry;
- Wysokość - 1,5 metra;
- Rozstaw osi - 3,9 metra;
- Wyprzedaż - 17 centymetrów;
- Objętość jednostki napędowej - 7 litrów;
- Moc elektrowni - 300 koni mechanicznych przy 4,4 tys. Obr / min;
- Maksymalny moment obrotowy - 559 Nm przy 2,8 tysiąca obrotów;
- Transmisja - automatyczna;
- Przyspieszenie do 100 km / h - 13,5 sekundy;
- Średnie zużycie paliwa - 19 litrów na 100 kilometrów;
- Maksymalna prędkość - 190 km / h.
Kiedy praca była wykonywana w elektrowni, nie planowano jej natychmiastowego użycia w innych cywilnych lub wojskowych pojazdach. Wynika to z wysokiej jakości benzyny wysokooktanowej i adaptacji do pracy z wyjątkową automatyczną skrzynią biegów. Automatyczna skrzynia biegów została przeniesiona do 114. modelu z 111. rodziny, ale praktyczne zastosowanie z silnym silnikiem ujawniło szereg niedociągnięć. Aby je wyeliminować, musieliśmy opracować nową jednostkę z zupełnie nowym urządzeniem. Kopie z nową skrzynią biegów dostały się na przenośnik w 1975 roku.
Historia medyczna
W 1972 r. Leonid Iljicz Breżniew doznał pierwszego udaru mózgu. Dla bezpieczeństwa swojego zdrowia potrzebował transportu, który miałby na pokładzie sprzęt medyczny do pierwszej pomocy. Głównym wymogiem było zachowanie wyglądu, które pasowało do procesji rządowej. Podstawą do opracowania wziął ZIL-114. Głównym celem tego samochodu stała się wygodna i szybka dostawa Sekretarza Generalnego do szpitala, jeśli to konieczne.
Sprzęt był na poziomie podstawowej ambulansu. Załodze zawsze towarzyszyło kilku lekarzy. Stan zdrowia Breżniewa był starannie ukrywany. Dlatego państwo "karetka" nie ma charakterystycznych cech z ogólnego stylu transportu rządowego. Lekarze z załogi nie mogli nosić tradycyjnych białych fartuchów, aby nie ujawnić przeznaczenia samochodu.
W tym samym czasie został złożony nakaz stanowy dotyczący utworzenia ambulansu medycznego na bazie Czajki. Takie samochody były przeznaczone do dostarczania do szpitala zwykłych urzędników. Główna różnica między dwoma "szybko" w liczbie wydanych egzemplarzy. ZIL-114E wypuścił tylko jeden, a mewki zebrały około 15 sztuk.
Programiści musieli stworzyć wagon z limuzyny, aby objąć cały sprzęt medyczny. Długość ramy samochodu pozwoliła na to przy minimalnych zmianach w projekcie, ale w rzeczywistości okazało się to trudniejsze. Rama przejął część obciążeń mocy. Prosta zmiana położenia niektórych jednostek technicznych prowadziłaby do naruszenia charakterystyk sztywności. Inżynierowie musieli zrewidować strukturę ciała i przeprojektować układ. W kabinie, od tylnych siedzeń przednich do pokrywy bagażnika, ustaw podstawę dla noszy, trzy miejsca dla lekarzy i schowki na artykuły medyczne.
Kolejnym problemem był niewielki szczegół - przechowywanie koła zapasowego. Wcześniej był on umieszczony w bagażniku, ale został zniesiony w samochodzie medycznym. Odmowa zakupu w samochodzie tej klasy jest niedopuszczalna. Rozwiązanie okazało się oryginalne - koło zapasowe i narzędzia zostały umieszczone w pionowej niszy, która znajdowała się za lewymi drzwiami. W kabinie magazyn nie wyróżniał się w żaden sposób, połączył się z szafkami medycznymi.
Lekarze weszli do kabiny przez prawe drzwi. Dwa siedzenia zamontowane w pobliżu przegrody po stronie kierowcy przy drodze. Trzecie siedzenie umieszczono po prawej stronie w obszarze drzwi, a znajdowało się ono w kierunku jazdy. Podstawa noszy przesunęła się w kierunku lewej strony.
Prototyp został zebrany w 1974 roku. Główną różnicą w stosunku do wersji standardowej (z wyjątkiem przetwarzania w wagonie) była obecność metalowego występu na dachu. Został stworzony w celu zwiększenia wolnej przestrzeni w kabinie. Lekarze nie mogli dojść do pełnej wysokości, ale zostały uproszczone poprzez interakcję z niezbędnym sprzętem medycznym. Ponadto nadbudowa upraszcza wprowadzanie i usuwanie noszy z ciała.
Do wykończenia używano drogiej szarej skóry. Ten sam materiał został użyty w klasycznej limuzynie. Medyczna modyfikacja pomieściła sześciu pasażerów: kierowcę, strażnika, trzech ratowników i leżącego pacjenta. Podstawa noszy jest wykonana ze skóry. Do wyposażania pojazdów wykorzystano innowacyjny sprzęt do resuscytacji i kardiologii. Masa własna samochodu wynosiła 4800 kilogramów, pusta - 3,900 kilograma. Doświadczenie operacyjne uznano za udane, ponieważ po opracowaniu kolejnych rządowych limuzyn przywódcy tego kraju złożyli zamówienie na ich adaptację do wersji medycznej.
Co można wyciągnąć?
ZIL-114 - avtolegenda USSR. To nie tylko piękny i ekskluzywny samochód, ale także niezawodny i wytrzymały. Zasób zasobów roboczych wynosił kilkaset tysięcy kilometrów bez większych napraw. Każda kopia serii została wyposażona w unikalne części, które zostały wykonane ręcznie w zakładzie Likhaczowa.
Kup samochód w naszych czasach, prawie niemożliwe. Pozostałe egzemplarze znajdują się w muzeach i kolekcjach prywatnych. Wielu kierowców rozpaczliwie szuka zachowanych samochodów w całym kraju, aby je zdobyć i przeprowadzić pełną renowację ich pierwotnego wyglądu.
