System rakiet przeciwlotniczych Triumph został zaprojektowany do niszczenia samolotów rozpoznawczych, UAV, samolotów sterujących i wykrywających radary, samolotów zagłuszających, samolotów taktycznych i strategicznych, pocisków balistycznych średniego zasięgu, taktycznych i operacyjno-taktycznych rakiet balistycznych, celów hipersonicznych i inne obiecujące i nowoczesne środki ataku powietrznego. System obrony powietrznej S-400 został po raz pierwszy ostrzeżony w 2007 r. W Elektrostal pod Moskwą.
System obrony przeciwlotniczej S-400 Triumf został stworzony na bazie rosyjskiego kompleksu S-300, ale posiada znacznie lepsze możliwości taktyczno-techniczne pod względem skuteczności, zasięgu, a także różnorodności trafionych celów. Zgodnie z kryterium "opłacalności" nowy system rakiet przeciwlotniczych S-400 "Triumph" zapewnia zysk około 2,5 razy w porównaniu z przestarzałym S-300. "Triumph" jest jedynym systemem, który może działać selektywnie przy użyciu kilku rodzajów pocisków - nowych i starych konstrukcji używanych w kompleksach S-300PMU-1 i S-300PMU-2. S-400 pozwala na głębokie stworzenie obrony przeciwlotniczej, rozszerza dotknięty obszar, ma duże szanse na modernizację.
Historia kompleksu C-400
Głównym twórcą systemu obrony przeciwlotniczej S-400 był NPO Almaz, który jest częścią Koncernu Obrony Powietrznej Almaz-Antey, który może być używany w dzień iw dzień w dowolnych warunkach fizjograficznych, klimatycznych i klimatycznych z silnymi, elektronicznymi środkami zaradczymi. S-400 "Triumph" - system obrony powietrznej i niestrategicznej obrony przeciwrakietowej z najnowszym oprogramowaniem.
Potrzeba stworzenia systemu obrony powietrznej o zasięgu wykrywania i niszczenia w odległości 400 km była spowodowana rozwojem zdolności bojowych samolotów AWACS typu Avaks. Projekt kompleksu "Triumph" rozpoczął się w 1988 roku. Zespół projektantów kierował A.A. Lemansky. Jako prototypowe biuro projektowe zastosowało ZRS S-300P.
Kompleks S-400 różni się od poprzedniej generacji S-300 w rozszerzonym zakresie zastosowań, może wykorzystywać istniejące i przyszłe pociski kierowane przeciwlotnie. Nowy system obrony przeciwrakietowej typu 9M96E powstał z myślą o pokonaniu w pierwszej klasie bojowych śmigieł lotniczych, samolotów DRLO i EW, OTBR i MRBD, strategicznych bombowców w odległości do 400 km. Pociski 9M96E2 i 9M96E są ujednolicone między sobą, mogą również być wykorzystywane przez pokładowe systemy rakiet przeciwlotniczych. Pocisk 9M96E2 ma mocniejszy silnik, większą masę początkową, długość i zasięg obrażeń. Ich skuteczność jest średnio 2 razy wyższa niż możliwości kompleksów Aster i Patriot. System rakietowy Triumph może również wykorzystywać pociski 48N6E2 i 48N6E.
Pierwsze uruchomienie zmodyfikowanego pocisku 48H6E zostało przeprowadzone na miejscu testowym Kapustin Yar w styczniu 1999 roku. W 2006 r. Zakończono testy pocisku, mające na celu zniszczenie celów balistycznych poprzez fizyczne zniszczenie głowic rakietowych. W lipcu 2007 r. Na tym samym stanowisku badawczym Kapustin Yar wystrzelono S-400. Cel poruszał się z prędkością 2,8 km na sekundę i został skutecznie trafiony. W ten sposób udowodniono wspaniałe cechy systemu obrony powietrznej Triumph.
W 2007 roku pierwsza dywizja "Triumph" została postawiona na służbie bojowej w moskiewskim mieście Elektrostal. Siły obrony powietrznej otrzymują co roku 1-2 regimenty wyposażone w te zespoły. "Triumph" jest wysyłany do eksportu. W 2018 roku kompleks S-400 został skierowany do służby bojowej w regionie polarnym - w obwodzie murmańskim. Jest w stanie śledzić nawet starty samolotów z norweskich baz.
Charakterystyka techniczna ZRK S-400 "Triumph"
- Maksymalna prędkość trafień celów wynosi 4,8 km / s
- Zasięg wykrywania S-400 wynosi 600 km
- Maksymalny zasięg zniszczenia celu aerodynamicznego wynosi 400 km
- Minimalny zasięg zniszczenia celu aerodynamicznego wynosi 2 km.
- Maksymalna wysokość celu to 30 km
- Minimalna wysokość celu pocisku to 0,005 km
- Maksymalny zasięg zniszczenia taktycznych celów balistycznych wynosi 60 km
- Minimalny zasięg zniszczenia taktycznych celów balistycznych wynosi 7 km.
- Liczba celów jednocześnie wystrzelonych przez kompleks wynosi 36 sztuk.
- Liczba pocisków jednocześnie wywoływanych wynosi 72 sztuki.
- Czas wdrożenia kompleksu od stanu marszu do wojskowego wynosi średnio 5-10 minut.
- Czas przekazania środków kompleksu w stan alarmowy wynosi 3 minuty
- Czas działania obiektów kompleksu przed przeglądem wynosi 10 000 godzin
- Okres użytkowania urządzeń naziemnych wynosi co najmniej 20 lat.
- Żywotność pocisków kierowanych przeciwlotniczych wynosi co najmniej 1 rok.
Urządzenie ZRK S-400
Kompleks S-400 obejmuje:
- Sterowanie dla 30K6E to:
- Radar detekcji 91H6E;
- punkt kontrolny 55К6Е.
- Systemy rakietowe przeciwlotnicze 98ZH6E złożone z (do 6):
- Radar sterujący 92N2E;
- Pociski przeciwlotnicze 48N6E3, 48N6E2, 48N6E z istniejących rakiet S-300, w tym pociski 9M96E2 i 9M96E oraz pocisk dalekiego zasięgu 40N6E;
- Wyrzutnie 5P85SE2 i / lub 5P85TE2 (do 12 sztuk).
- Opcjonalnie dołączone fundusze:
- wieża mobilna 40В6М dla specjalnego stanowiska antenowego 92NH;
- radar 96L6E.
Cechy konstrukcyjne systemu obrony powietrznej S-400
- S-400 "Triumph" powstał w oparciu o zaawansowane osiągnięcia naukowe i technologiczne, wykorzystując zaawansowane technologie i obiecującą bazę elementów. Wszystkie procesy robocze są w pełni zautomatyzowane. Wykrywanie, utrzymanie, dystrybucja celów, ich przechwytywanie, identyfikacja i śledzenie, wybór rodzaju pocisków, przygotowanie do startu, uruchomienie, prowadzenie pocisku w celu, ocena wyników strzelania wykonywane są przez wysokowydajne komputery stanowiska dowodzenia. KP S-400 może zintegrować systemy obrony powietrznej z konstrukcją dowolnego systemu obrony powietrznej.
- C-400 jest zamontowany na podwoziu kołowym o wysokim kołem, które może być transportowane drogą powietrzną, wodną i kolejową. Samobieżna wyrzutnia (lekka na podwoziu samochodowym i dużym natężeniu ruchu) zapewnia transport i uruchamianie wszelkiego rodzaju pocisków. Na lekkim SPU (podwozie "KAMAZ") zainstaluj blok 12 małych pocisków. Na ciężkim SPU instalowane są maksymalnie 4 standardowe TPK, w których rozmieszczone są cztery typy 9M96E2 i 9M96E średniego zasięgu lub jeden nowy system obrony przeciwrakietowej.
- SAM-y są wyposażone w radar wielofunkcyjny z czterema osiami jednopoziomowymi 92Н2Е. Stosowany jest kombinowany system sterowania ZS, który składa się z bezwładnościowego układu sterowania na głównej trajektorii, a także głowic bazujących (GOS), które działają w punkcie dosunięcia. Na etapie kontroli bezwładności pozwala to na uwolnienie kanałów radarowych z funkcji śledzenia, zwiększając w ten sposób liczbę jednocześnie wystrzeliwanych i towarzyszących celów. Korzystanie z aktywnych głowic bazujących uwalnia także MFRLS od oświetlenia celu i śledzenia w miejscu naprowadzania. To rozszerza możliwości radaru. Zapewnia się zastosowanie w pociskach złożonego, perspektywicznego aktywnego półaktywnego GOS posiadającego pasywny kanał odbiorczy, wykonują one wyszukiwanie z częstotliwością odbieranego sygnału i współrzędnymi kątowymi.
- W przeciwieństwie do obcych analogów, 9M96E2 i 9M96E stosują "zimny" pionowy start, czyli przed uruchomieniem silnika, pociski są wyrzucane na wysokość ponad 30 metrów od kontenera. Podczas wspinaczki na tę wysokość rakieta za pomocą układu dynamicznego gazu stopniowo pochyla się w kierunku celu. Po uruchomieniu silnika podtrzymującego, sterowanie inercyjne jest stosowane z korekcją radiową na pierwotnej i średniej ścieżce lotu (zapewnia to maksymalną odporność na zakłócenia). Przy bezpośrednim przechwytywaniu celu aktywowane jest aktywne naprowadzanie radaru. Przed punktem styku rakiety, w celu manewrowania w razie potrzeby, można zastosować tryb "super manewrowania" - stosuje się system kontroli dynamicznej gazowej. Taki system pozwala na zwiększenie przeciążenia aerodynamicznego w ciągu 0,025 sekundy przez ilość 20 jednostek.
