Oddziały wojsk specjalnych Stanów Zjednoczonych liczą od czasu walki o niepodległość z Anglią. Następnie jedna z brytyjskich kolonii sprzeciwiła się siłom kolonialnym, stosując taktykę rdzennych mieszkańców Ameryki. Później zaczęły pojawiać się specjalne oddziały w Stanach Zjednoczonych, które w niewielkich ilościach zadawały poważne ciosy wrogowi.
Podczas II wojny światowej zostały one utworzone w jednostki, które stały się prototypem obecnych amerykańskich sił specjalnych. Z reguły używali taktyki partyzantów lub sabotażystów. Tak więc na południowym wschodzie Azji utworzono specjalną eskadrę zarządzającą strategią w celu prowadzenia operacji w Birmie. Specjalny oddział zajmował się rozpoznawaniem, wywiadem wywiadowczym, treningiem partyzanckim i aktywnie przeciwstawiał się armii japońskiej. Walcząc z dziesiątkami tysięcy japońskich żołnierzy, specjalna eskadra straciła zaledwie dwieście sześć bojowników. Doświadczenia bojowe tego specjalnego oddziału stały się podstawą obecnych sił specjalnych Stanów Zjednoczonych.
Zadania Siły Specjalne Zielone Berety USA
Zielone berety mogą wykonywać zadania dla:
- Ochrona obcych mocarstw;
- Niekonwencjonalne działania wojenne;
- Specjalna inteligencja;
- Działania antyterrorystyczne.
Selekcja i szkolenie personelu
Kandydatami na zielone berety może być każdy amerykański personel wojskowy, który ma doświadczenie w zakresie skoku spadochronowego. Aby zostać częścią tej specjalnej jednostki, kandydaci będą musieli zdać kilka kwalifikujących się konkursów.
Pierwsze zawody kwalifikacyjne Green Berets
Ta faza weryfikacji składa się z trzytygodniowego kursu oceny i wsparcia, który z kolei obejmuje trzy etapy. W tej chwili kandydaci są całkowicie odcięci od świata zewnętrznego.
Pierwsza faza
Ocena stanu emocjonalnego i psychicznego kandydatów: testy pisemne i praktyczne.
Druga faza
Sprawdź wytrzymałość i siłę fizyczną. Kandydaci pokonują tor przeszkód, wykonują wymuszony marsz w ekwipunku, wykonują krzyże i pływają w mundurach z butami. Każdego dnia i każdej nocy sprawdzane są umiejętności orientowania się i pracy w trudnych warunkach, przeprowadzane są różne testy psychologiczne.
Trzecia faza
Ocena cech przywódczych kandydatów, a także ich umiejętności w zakresie działań zbiorowych. Kandydaci są mianowani na dowódców oddziałów, po czym są sprawdzani pod względem umiejętności wojskowych i wiedzy, umiejętności w zakresie gromadzenia personelu w celu wykonania przydzielonych zadań. Testy przechodzące są monitorowane przez niezależną komisję, starszych oficerów i sierżantów. Właściwie to określają poziom gotowości kandydatów. Po trzecim etapie eliminuje się połowę chętnych.
Drugi konkurs kwalifikacyjny
Ci, którzy przeszli już pierwszy etap selekcji, wezmą udział w drugim kursie kwalifikacyjnym, który składa się również z trzech etapów.
Pierwsza faza
Badanie dyscyplin ogólnych: topografia, taktyka, umiejętności zespołowe.
Druga faza
Przestudiuj specjalne dyscypliny w wybranej lub zalecanej specjalizacji. W Fort Bragg proces uczenia się może trwać 13-45 tygodni. Wszyscy kandydaci, broń, inżynieria i szkolenie medyczne, a także komunikacja są dogłębnie badane. Funkcjonariusze i czeladnicy są szkoleni osobno. Trening zastępuje się ciągłymi wymuszonymi marszami, z zawodami taktycznymi i topograficznymi.
Wśród głównych kandydatów na mistrzów specjalności wojskowych:
- Taktyka, systemy broni przeciwczołgowej, wszystkie bronie wielu krajów, strzelanie, MANPADY, system ognia, kontrola ognia w powszechnej walce zbroi - dotyczy to specjalistów od broni;
- Szkolenia budowlane, budowa schronów polowych, destrukcyjny biznes - dotyczy to specjalistów w zakresie szkoleń inżynierskich;
- Traumatologia i chirurgia - dotyczy to lekarzy specjalistów;
- Wszystkie systemy komunikacji i teoria komunikacji, praktyka nawiązywania i utrzymywania komunikacji nawet w skali globalnej - dotyczy to specjalistów od komunikacji.
Trzecia faza
Są to ćwiczenia złożone, w istocie to poddanie się zieleni trwa. Specjalne zespoły są tymczasowo tworzone z kadetów do wykonywania zadań szkoleniowych. Aby to zrobić, należy wykorzystać wszystkie zdobyte umiejętności i wiedzę. Kadeci mają zapewnioną niezbędną broń i sprzęt. Pełny wyświetlacz zawiera do 40-45 kg ładunku. Kompleks ćwiczeń odbywa się na terenie National Forest of Juharri w Północnej Karolinie.
Podczas trzeciego etapu ćwiczenia sił specjalnych wszyscy kandydaci określają specjalizację regionalną. By the way, osobiste życzenia kadetów kadetów są brane pod uwagę. Po wybraniu specjalizacji regionalnej, przechodzą do kolejnych etapów, takich jak przebieg młodego żołnierza sił specjalnych, od których zależeć będzie ich przyszły serwis.
Po pomyślnym ukończeniu szkolenia kandydaci otrzymują zielone berety, a po sześciomiesięcznych kursach języków obcych są rozdzielani na grupy spetsnaz. Proces uczenia się nie kończy się jednak na tym, że zielone berety poprawiają swój trening bojowy podczas całej służby.
Struktura organizacyjna zielonych beretów
Dowództwo sił specjalnych jest podporządkowane dowództwu operacji specjalnych sił lądowych USA z siedzibą w Fort Bragg i dowodzą one wszystkimi grupami sił specjalnych. To nic innego: 75. pułk komandosów ze specjalnymi jednostkami lotniczymi, jednostki wsparcia operacji specjalnych, administracja cywilna i jednostki operacji psychologicznych, ośrodek i specjalna szkoła metod walki Johna F. Kennedy'ego.
Dowódca sił specjalnych operacji podlega w pełni rozmieszczonym siłom specjalnym w ilości pięciu jednostek. Zajmuje się również zarządzaniem ogólnym w przygotowaniu dwóch grup sił specjalnych Gwardii Narodowej.
Główny Zespół Sił Specjalnych USA
Głównymi związkami operacyjnymi są grupy. Zasadniczo są przeznaczone do działań w każdym teatrze w operacjach wojskowych lub w jednym kierunku operacyjnym. Jednostki Sił Specjalnych podejmują działania w celu wsparcia dowództw sił lądowych USA w: Europie, Atlantyku, Pacyfiku, kierunkach południowych i centralnych. Ustalono również miejsca dla baz grup sił specjalnych.
Każda grupa sił specjalnych obejmuje: dowództwo, dowództwo, trzy bataliony sił specjalnych, firmę sztabową i firmę wsparcia. Bataliony obejmują: dowództwo, kwaterę główną, firmę sztabową i trzy kompanie sił specjalnych.
Firma składa się z sześciu zespołów "A", z których każda uczy się na własną specyfikę. Na przykład, jeden zajmuje się nurkowaniem, drugi - skokiem ze spadochronami sportowymi z opóźnieniami w ujawnianiu lub ujawnianiem na dużych wysokościach itp.
Polecenia "A" to główne jednostki taktyczne grup, z których każda ma dwanaście myśliwców z komendantem. Zespół ma dwa biura z pięcioma myśliwcami w każdym. Biura są kierowane przez sierżantów. Każdy zawodnik jest specjalistą od: broni, szkolenia inżynierskiego, treningu medycznego, komunikacji, a także operacji specjalnych i rozpoznania.
Akcja zespołu taktycznego "A"
Zespół "A" może działać niezależnie lub jako część jednostek. Są w stanie wykonywać specjalne operacje na duże odległości od głównych sił. Bojownicy potajemnie przenikają do obszarów działania wykorzystujących ziemię, powietrze lub morze. Zielone berety mogą zapewnić pomoc innym jednostkom armii amerykańskiej lub jej sojusznikom.
Bojownicy mogą planować i przeprowadzać jednostronne operacje specjalne, wykonywać inne specjalne środki. Mogą być instruktorami w szkoleniu formacji wojskowych, a także oddziałów partyzanckich na terytorium wroga. Siły specjalne mogą zostać przydzielone w celu rozwiązania szerszego zakresu zadań specjalnych za liniami wroga.
Siły specjalne sił specjalnych armii USA
Siły Specjalne mogą być uzbrojone w główne bronie standardowe i własność formacji: broń ręczną, zestawy sprzętu wybuchowego, sprzęt optyczno-elektroniczny, radio i łączność satelitarną, pojazdy lekkie i sprzęt spadochronowy. Grupy sił specjalnych mogą posiadać lekkie samoloty i stacje radiowe.
W ten sposób jednostki zielonych beretów są gotowe do wykonania zadań wyznaczonych przez dowództwo dowolnej złożoności iw każdym regionie planety.
