IL-86 jest samolotem pasażerskim o szerokim zasięgu, średniego zasięgu, opracowanym przez biuro rozwoju Iljuszyna. Obecnie praktycznie nie używane.
Przegląd samolotu i jego charakterystyka techniczna
Aerodynamicznie, IL-86 jest niskoprofilowym statkiem powietrznym o niskim profilu. Poszewka upierzenie - podbródek. Główne podwozie ma schemat trójkołowy. W tym przypadku boczne podwozie przymocowane do skrzydła, a środek - do kadłuba. Na szczególną uwagę zasługuje również konstrukcja wkładki głównej podwozia IL-86. Mają czterokołowe wózki, wyposażone w ten sposób specjalnie dla jednolitego obciążenia na drodze startowej. Elektrownię samolotu reprezentują 4 silniki turboodrzutowe NK-86 znajdujące się pod skrzydłem.
Specyfikacja lotu IL-86:
- Załoga: 3-4 osoby.
- Pojemność kabiny pasażera:
- Układ trzyklasowy: 314
- Układ dwuklasowy: 234
- Układ jednej klasy: 350
- Ładowność: 42 t
- Długość: 59,94 m
- Rozpiętość skrzydeł: 48,1 m
- Wysokość: 15,81 m
- Powierzchnia skrzydeł: 320 m2
- Obciążenie: 111,5 tony
- Maksymalna masa startowa: 215 t
- Masa paliwa w zbiornikach wewnętrznych: 113 950 kg
- Zespół napędowy: 4 × TRDD NK-86
- Ciąg: 4 × 13 000 kgf
- Dodatkowa jednostka zasilająca: 1 × GTE VSU-10
- Prędkość przelotowa: 950 km / h
- Praktyczny zasięg: 3800 km (maksymalna masa startowa)
- Praktyczny sufit: 12 000 m
Historia powstania IL-86 i jego działanie
Pod koniec lat 60. w sowieckim lotnictwie cywilnym konieczne stało się uzyskanie samolotu pasażerskiego o średnim zasięgu, który mógłby pomieścić do 250 osób. Potrzeba ta stała się najbardziej odczuwalna w 1967 r., Kiedy wydano decyzję Rady Ministrów ZSRR o opracowaniu samolotu.
Początkowo eksperymentalne biuro projektowe Iljuszyna postanowiło zmodyfikować międzykontynentalny liniowiec pasażerski IL-62, zwiększając pojemność swoich pasażerów do 250 osób. Projekt ten nazwano IL-62-250, jednak ze względu na możliwe usterki w konstrukcji przyszłej wykładziny, spowodowane wydłużeniem kadłuba i zmianą jego centrowania, wkrótce został on zamknięty. W związku z tym postanowiono opracować całkowicie nowy samolot pasażerski.
W opracowaniu wykładziny wkrótce otrzymał oznaczenie IL-86, rozpatrzono kilka opcji dotyczących układu i konstrukcji kabiny pasażerskiej i kabiny załogi. W ten sposób powstała dwupoziomowa struktura kadłuba, a także jednopokładowa konstrukcja z owalną częścią kadłuba. Jednak te opcje poważnie wpłynęłyby na właściwości aerodynamiczne wkładki i doprowadziłyby do jej gorszej obsługi.
W rezultacie opracowano samolot szerokokadłubowy, mający dziewięć miejsc w kabinie klasy ekonomicznej, podzielony na trzy rzędy i posiadający dwa dość szerokie nawy. Przepustowość IL-86 w tym samym czasie wynosiła 350 osób, co w przypadku lotnictwa krajowego było do tej pory wskaźnikiem bez precedensu.
Do 1976 r. Ukończono budowę samolotu pasażerskiego IL-86, a pod koniec tego samego roku samochód wykonał pierwszy lot. Następnie rozpoczęto produkcję fabryczną, a następnie testy certyfikacyjne wykładziny, ale jej masowa produkcja rozpoczęła się w 76.
W grudniu 1980 r. Rozpoczyna komercyjną działalność IL-86. W latach 80. liniowiec z powodzeniem wykonywał loty komercyjne, a jego nowe modyfikacje były aktywnie rozwijane, w szczególności, w celu wymiany silników. Jednak w latach 90. rozpoczął się jego upadek. Wynikało to głównie z wysokiego poziomu hałasu silników, a także z ich nieekonomicznego charakteru, tak że nie wszystkie prywatne linie lotnicze mogły "pociągnąć" IL-86.
Powodem gwałtownego spadku tego pasażerskiego liniowca był fakt, że jednocześnie zagraniczne samoloty firm Boeing i Airbus zalały rosyjski rynek, który był znacznie tańszy pod względem ceny i działania. Nie mogąc się oprzeć tej zaciętej rywalizacji, na początku lat 2000, IL-86 zaczął stopniowo wycofywać się z operacji komercyjnej. Ostatni punkt w historii tego samolotu wyznaczono w latach 2010-2011, kiedy ostatni pasażer IL-86 został usunięty z lotów i pocięty.
Obecnie działają 4 IL-86VKP (są to IL-80).
Modyfikacje IL-86
W sumie opracowano 4 modyfikacje IL-86 lub były one w produkcji seryjnej.
- IL-86 to podstawowa modyfikacja wkładki, która ma pomieścić do 350 pasażerów.
- Ił-86V to modyfikacja samolotu Il-86 o zwiększonej pojemności pasażerskiej (do 450 osób) i zasięgu lotów 3500-4000 kilometrów. Był w fazie rozwoju, nie został wprowadzony do masowej produkcji.
- IL-86D - kolejna modyfikacja IL-86 ze zmodyfikowanym projektem kadłuba, który stał się podstawą dla IL-96. Nie wyprodukowano.
- IL-80 (IL-87) - samolot zamieniony na centrum dowodzenia powietrzem. Zewnętrznie różni się od IL-86 brakiem iluminatorów, a także charakterystycznym "garbem" (przedziałem sprzętu) na dziobie. Znaleźliśmy kolejny symbol: IL-86VKP.
Zalety i wady samolotu
Główną zaletą IL-86 jest to, że był to pierwszy samolot pasażerski o szerokim nadwoziu w ZSRR, który również posiadał niespotykane możliwości przewozowe. To dzięki temu rozwiązano problem pasażerskiego transportu lotniczego na średnich dystansach i stworzono podstawę jego popularyzacji. Warto również zauważyć, że w konstrukcji IL-86 zastosowano szereg innowacji, takich jak na przykład ulepszony system elektroniki pokładowej, a także nowy układ kabiny pasażerskiej. Wszystko to później przydało się podczas projektowania młodszego brata IL-86, samolotu IL-96, a także innych samolotów.
Inną ważną zaletą samolotu pasażerskiego IL-86 jest jego wysoka niezawodność. Przez ponad 30 lat działalności komercyjnej samolot przewoził dziesiątki tysięcy pasażerów, ale żaden z pasażerów nie zginął. Tak, z 106 samolotów wydanych do sierpnia 2002 r., Tylko cztery zostały zgubione, ale 22 osoby zostały zabite, gdy byli członkami załogi IL-86. Tak więc utracone liniowce stanowiły mniej niż cztery procent całości.
Jeśli chodzi o niedociągnięcia IL-86, głównym jest stosunkowo niska moc silników. Dzięki tej funkcji, a także wysokiej masie startowej samolotu, wśród pilotów lotnictwa cywilnego pojawiła się nawet komiczna opinia ", mówią, że IL-86 startuje tylko dzięki okrągłości Ziemi." Częściowo to stwierdzenie jest prawdziwe, ponieważ zdjęcie IL-86 wymaga nieco dłuższej długości drogi startowej, co samo w sobie wyklucza możliwość wykorzystania go na niektórych lotniskach. Jednocześnie odwrotność silników jest również dość słaba, dlatego lądowanie IL-86 wymaga dłuższego przebiegu.
Jednym z poważnych niedociągnięć tego pasażera jest wysoki poziom hałasu jego silników. Był to główny powód szybkiego "zanikania" IL-86 jako liniowca pasażerskiego na przestrzeni postsowieckiej. Faktem jest, że poziom hałasu silników IL-86 wyraźnie nie spełnia międzynarodowych standardów. W związku z tym do 2011 r. Prawie niemożliwe było spełnienie tego samolotu podczas służby.
Wniosek
Pomimo wszystkich niedociągnięć, które doprowadziły do stosunkowo szybkiego "ukończenia kariery" w pasażerskich przewozach lotniczych, IL-86 pozostawił zauważalny ślad w historii lotnictwa cywilnego nie tylko w krajach byłego ZSRR, ale także w lotnictwie światowym. Tak więc ten samolot pozostawił niezmiennie dobre wrażenie o sobie, przyczyniając się do podniesienia prestiżu Związku Radzieckiego, a także stał się prawdziwym krokiem naprzód w projektowaniu samolotów pasażerskich.
