Mała jednostka pływająca GAZ-011 jest jednym z pierwszych krajowych wojskowych pojazdów amfibijnych. Główni programiści projektu to Moskiewski Instytut Motoryzacyjny i pracownicy Gorky Automobile Plant. W armii nowa maszyna otrzymała oznaczenie - mały wodny pojazd (w skrócie MAV). Samochód był przeznaczony do prowadzenia działań rozpoznawczych na linii frontu, bogatych w duże przeszkody wodne i zbiorniki wodne. Do celów inżynieryjnych maszyna może być używana do transportu małych ładunków i personelu przez wodę.
Stworzenie i rozwój pływającego samochodu GAZ-011
Radziecki amfibijny pojazd bojowy został stworzony przy użyciu technicznej bazy amerykańskich pływających samochodów marki Ford GPA "Seep", dostarczonych Armii Czerwonej w ramach programu Lend-Lease.
Główne elementy i zespoły dla radzieckiego amfibii pochodziły z domowego dżipa GAZ-46, który uzupełniono o bardziej nowoczesne detale techniczne z GAZ-69. Pierwsze próbki zostały zebrane w fabryce samochodów Gorki w 1953 roku, po czym samochód został wystrzelony w małej serii. Podczas produkcji z linii montażowej opuściło tylko 68 sztuk wodnych GAZ-001, po czym produkcja została ograniczona.
Konstrukcja stała się trwałym, wodoodpornym kadłubem o kształcie łodzi. Ruch na powierzchni wody zapewnił śmigło napędzane silnikiem samochodowym.
Taktyczne i techniczne cechy amfibii GAZ-011
- Bez masy ładunku: 1,85 tony
- Liczba miejsc w kabinie: 6.
- Wymiary: długość - 5070 mm, szerokość - 1750 mm, wysokość - 1500 mm, prześwit - 210 mm.
- Silnik: M-20. Typ - 4-cylindrowy, gaźnik, moc - 60 KM
- Wzór koła - 4x4.
- Zużycie paliwa na 100 km: 15 litrów.
- Obciążalność: 500 kg.
- Maksymalna prędkość: na autostradzie - 90 km / h, na powierzchni - 9,5 km / h.
Ze względu na ograniczony charakter serii ptactwo wodne GAZ-011 nie miało doświadczenia w walce. Maszyny zostały wypuszczone, aby wyposażyć jednostki inżynieryjno-inżynieryjne Armii Radzieckiej, gdzie były obsługiwane do 1975 r.
Zdjęcie
