Kompleks rakiet przeciwczołgowych ATGM "Fagot"

System rakiet przeciwpancernych Fagot należy do systemów przeciwpancernych drugiej generacji, jest to pierwszy krajowy model takiej broni z półautomatycznym układem sterowania. Rozwój tego kompleksu rozpoczął się w latach 60. ubiegłego wieku, nadal służy on armii rosyjskiej, jest eksploatowany w dziesiątkach innych armii świata.

Rakieta przeciwpancerna (ATGM) tego kompleksu była kilkakrotnie modernizowana, Fagot był zaangażowany w wiele konfliktów, stał się skuteczną i niezawodną bronią.

Historia stworzenia

Pierwsze prace w zakresie tworzenia pocisków kierowanych przeciwpancernie (ATGM) zajęły Niemców podczas II wojny światowej. Stworzyli całkowicie nową broń przeciwko pojazdom opancerzonym: ATGM X-7 Rotkappchen ("Czerwony Kapturek"). Ta rakieta była sterowana drutem i miała zasięg 1200 metrów. Ten system rakietowy był gotowy na samym końcu wojny, ale nie ma dowodów na jego faktyczne użycie w walce.

Nie wiadomo, czy "Czerwony Kapturek" wpadł co najmniej w jeden z wrogich czołgów, ale na pewno dostał się w ręce sojuszników i miał poważny wpływ na dalszy rozwój takiej broni.

Kilka lat po wojnie Francuzi stworzyli całkiem dobre systemy przeciwpancerne SS-10 i SS-11. ZSRR przystąpił do tego wyścigu nie od razu, tylko po pomyślnym zastosowaniu systemów rakiet przeciwpancernych w kilku konfliktach, a sowieccy projektanci zaczęli je rozwijać.

Już w 1963 r. Malyutka ATGM została przyjęta przez Armię Radziecką. Ten kompleks okazał się tak udany, że jest używany dzisiaj. Jego "najlepsza godzina" była wojną arabsko-izraelską z 1973 roku, podczas której do 800 jednostek izraelskich pojazdów opancerzonych zostało zniszczonych przez przenośne kompleksy "Baby".

ATGM "Baby" (jak SS-10) należał do pierwszej generacji pocisków przeciwpancernych. Rakieta była kontrolowana drutem, pomimo wszystkich jej niewątpliwych zalet, ten przenośny kompleks miał wiele wad. Prędkość lotu rakiety była bardzo niska: w odległości dwóch kilometrów rakieta leciała przez prawie dwie minuty. W tym czasie cel może zmienić lokalizację lub ukryć się za osłoną. A rozmieszczenie kompleksu w pozycji bojowej zajęło zbyt wiele czasu.

Ale główna wada była inna: operator podczas całego lotu rakiety musiał ostrożnie skierować ją do celu. Dlatego wyniki strzelania w tym zakresie bardzo różniły się od wyników kompleksu w warunkach bojowych. Najlżejsze drżenie dłoni operatora spowodowało, że ATGM stał się niecelny. Izraelczycy bardzo szybko zrozumieli ten brak złożoności i zmienili swoją taktykę: natychmiast po uruchomieniu strażnik otworzył ogień szkwału, w wyniku czego dokładność "dziecka" została znacznie zmniejszona.

Ponadto, bardzo szybko pojawił się na czołgach dynamiczny pancerz z zawiasami, który natychmiast uczynił użycie tych ATGM znacznie mniej skutecznymi. Konieczne było stworzenie nowego kompleksu. Głównym zadaniem projektantów było uproszczenie kierowania rakietą i zwiększenie prędkości lotu.

W ATGM drugiej generacji użyto specjalnego celownika w podczerwieni do kontrolowania lotu pocisku przeciwczołgowego, który monitorował pozycję pocisku, wysyłał informacje do kompleksu komputerowego, a ona przekazywała polecenia do pocisku przez drut, który rozwinął się za nim.

W 1963 roku rozpoczęto prace nad drugą generacją Fagota ATGM w Tula Instrument Engineering Engineering Bureau. Główną różnicą między tym kompleksem rakietowym był półautomatyczny system naprowadzania. Aby trafić w cel, operator musiał tylko wycelować w nią wzrok i przytrzymać go przez cały lot rakietowy. Kontrola lotu rakiety została przeprowadzona przez automatykę kompleksu.

Ponadto, w celu skrócenia czasu wdrożenia, rakieta Fagot została wystrzelona bezpośrednio z kontenera, a uruchomienie jej głównych silników odbyło się w wystarczającej odległości od operatora. Projektantom udało się poważnie zmniejszyć rozmiar i wagę kanistra startowego, instalując skrzydła rakiety, które są wdrażane natychmiast po uruchomieniu.

Testy fabryczne rozpoczęły się w 1967 r. I trwały dwa lata, w 1970 r. Przyjęto system rakiet przeciwpancernych "Fagot".

W 1975 roku dla Fagota stworzono ulepszony pocisk 9M111M o ulepszonej penetracji pancerza i zwiększonym zasięgu.

Kompleks "Fagot" aktywnie eksportowany, a dziś jest w służbie kilkudziesięciu armii. "Fagot" zdołał uczestniczyć w wielu konfliktach, wykazując jednocześnie wysoką wydajność i niezawodność. Oprócz Związku Radzieckiego kompleksy te powstały również w Bułgarii.

W 2018 r. Z takiego kompleksu husyci w Jemenie zniszczyli nowoczesny amerykański czołg M1 Abrams, który należał do Arabii Saudyjskiej.

Zgodnie z klasyfikacją krajów NATO, ATGM nazywa się czopem AT-4.

Opis

Każdy kompleks składa się z wyrzutni ze sprzętem kontrolnym, mechanizmu spustowego i rakiety 9M111 (lub jej modyfikacji) w pojemniku z włókna szklanego. Zbiornik wyjściowy jest jednorazowy.

Program uruchamiający 9P56M może być również używany do uruchamiania ATGM "Konkurs" i "Konkurs-M". Maszyna składa się z obrotnicy i statywu, a także mechanizmów obracających i podnoszących. Kompleks zawiera mechanizm spustowy 9P155. Jednostka sterująca 9С451 odbiera sygnał z lampy, odbicie w specjalnym lustrze i określa położenie rakiety w przestrzeni.

Wyposażenie kompleksu pozwala wykryć i śledzić cel, uruchamiając ATGM, określając lokalizację rakiety na całej trajektorii lotu i kontrolując jej ruch.

Uruchomienie kontenera za pomocą rakiety to rura z włókna szklanego ze zdejmowanymi przednimi i tylnymi osłonami.

Pocisk 9M111 jest wykonany w aerodynamicznym systemie "kaczki", ma długość 900 mm i kaliber 120 mm. Koła kierownicy znajdują się przed rakietą. ATGM składa się z czterech części:

• elektromagnetyczne sterowanie napędem;
• jednostka bojowa (CU);
• układ napędowy;
• przedział sprzętu sterującego.

W ogonie rakiety znajdują się powierzchnie nośne, które rozwijają się po wystrzeleniu. Są one wykonane z cienkich blach stalowych, które obracają się wokół korpusu rakiety przed instalacją w pojemniku. Po uruchomieniu się ujawniają.

ATGM jest wyposażony w jednokomorowy silnik odrzutowy z dwiema dyszami, a także ładunek eksplodujący, który zabiera rakietę z pojemnika i ustawia jej początkową prędkość. W przedziale sprzętowym znajduje się jednostka sterująca, cewka bezwładnościowa z przewodem o długości 2000 lub 2500 metrów, koordynatorem i reflektorem. Lampa reflektorowa jest wyposażona w specjalny filtr światła, który zamienia większość światła na promieniowanie podczerwone. Lampa-reflektor i reflektor są chronione przed działaniem ładunku ekspedycyjnego specjalnymi zasłonami, które są otwierane po uruchomieniu silników rakietowych.

W locie rakieta jest stabilizowana przez obrót. Zmiana położenia w przestrzeni wynika z obracania się strun nosowych. Kompozycja sprzętu kontrolnego zawiera żyroskop, który jest rozwijany przez ładunek proszkowy.

Kompleks wyposażony jest w ręczny mechanizm uruchamiania i bezpiecznik. Celownik "Faggot" ma zasięg czterech tysięcy metrów, to ATGM może być wyposażone w celownik termiczny Mulat, zdolny do wykrywania czołgów w odległości 3600 metrów.

ATGM "Fagot" jest łatwy w użyciu, można go łatwo przenieść i zainstalować za pomocą kalkulacji, składającej się z dwóch osób. Dowódca załogi niesie składany kompleks startowy, jego waga wynosi 22,5 kg, a druga liczba nosi beli z dwoma pociskami w kontenerach startowych. Waga tej beli wynosi 26,85 kg.

Czas wdrożenia kompleksu wynosi 2,5 minuty.

Specyfikacje techniczne

Poniżej znajduje się kompleksowy przewodnik TTX "Fagot".

Film o ATGM "Fagot"

Obejrzyj wideo: FAGOT (Listopad 2024).