Przekonywał, że harpun jest czymś w rodzaju włóczni (harpunu) do łowiectwa podwodnego. Często jest to utożsamiane z więzieniem. Jest to zrozumiałe, ponieważ prawie nikt nie używa klasycznych harpunów podczas polowania lub łowienia "dla zabawy". Jednak północne rdzenne ludy żyjące tradycyjnymi rzemiosłami do tej pory używają tego narzędzia.
W bardziej cywilizowanych Europejczykach i Amerykanach w dzisiejszych czasach harpunowe pistolety są w "autorytecie". Jednak nie mają one praktycznie nic wspólnego ze starożytnymi narzędziami. Są to dość skomplikowane narzędzia, które zostały poddane znacznym modyfikacjom przez wiele stuleci ich życia. Oczywiście, harfiarz wielorybniczy, który miał szczegółowy opis Hermana Melville'a, był szczególnie sławny. Niemniej jednak wiadomo o innych, różnych w swoich projektach i celach.
Co oznacza słowo "harpun"
W słownikach można zauważyć, że sama koncepcja "harpoen" zawdzięcza swój wygląd holenderskim wielorybnikom, którzy w XVII wieku nie mieli sobie równych. Samo słowo ma późno łacińskie pochodzenie od słowa harpo ("hak"). Niemniej jednak istnieją informacje, że to słowo było wcześniej używane przez Basków w jednym z regionów Hiszpanii. Z języka baskijskiego słowo "harpun" można przetłumaczyć jako "kamień krawędź". Stara rosyjska nazwa harpuna to pysk lub igła.
Cechy harpuna i włóczni
Najprostsze urządzenie ma harpun do łowienia ryb. Ten harpun ma wygląd ząbkowanej włóczni. Niektóre harpuny mają pierścienie do przymocowania do łodzi. Harpuny można czasem nazwać więzieniami lub odwrotnie. W rzeczywistości jednak włócznie są nieco innymi narzędziami. Mają kilka długich zębów i nie rzucają bronią. Myśliwi pobili ich do ryby, nie wypuszczając trzonów z rąk.
Polowanie harpunem wygląda trochę inaczej. Harpuny do polowania na zwierzęta morskie rzucają narzędziami. Składają się z wałów (zwykle drewnianych), końcówek (kości, kamienia lub metalu) i łączących je lin. W atmosferze braku surowców i narzędzi myśliwych nie robimy takich harpunów.
Końcówki są zwykle płaskie i ząbkowane są wkładane do wałków, ale nie łączą się z nimi blisko. Po rzucie, strzały są oddzielone od końcówek, które są zawarte w ciałach ofiar. W tym przypadku nie było tak często zdolne do zabijania zwierząt jednym rzutem. Zranione zwierzęta, próbujące się schować, ciągnąć za sznur i wały unoszące się na powierzchni wody, wskazywały myśliwym na kierunki ich ruchu. Nie mogli pozbyć się punktów ofiary utkwionych w ciałach z powodu przeszkody z bocznych zębów.
Harpuny w służbie różnych narodów świata
Harpuny są instrumentami międzynarodowymi. Jak uczynić harpunem znać nawet prymitywnych ludzi. Nauczyli się, jak je robić i używać nawet podczas paleolitu. Początkowo były zrobione z kości (północni - od morsa lub mamuta) i rogów, zwykle jeleni. Krawędzie starożytnych harpunów Eskimosów, Aleutów, Czukczi i Koryaków to krzem, brąz, miedź i żelazo. Chociaż na przykład na Alasce były też solidne drewniane harpuny.
W niektórych afrykańskich plemionach harpuny z żelaznymi kolcami są używane do polowania na hipopotamy, a Andamans używa dzika. Jaskinie kontynentu europejskiego (z dala od morza) są pełne kościstych końcówek nie tak prostych jak harpuny. Można je oczywiście wykorzystać do polowania na duże lub leśne zwierzęta.
Znany jest również z końcówek kości z epoki neolitu na terenie naszego kraju. Polowanie z harpunami prowadzone przez cały rok. Poluje na łódkach po rzekach lub biczach. Starożytni Indonezyjczycy używali harpunów do kopania wielorybów, delfinów i rekinów. Strukturalnie nie przewidywały rozdzielenia końcówek, były one związane tylko z łodziami z długimi liniami. Indonezyjczycy mają specjalny styl polowania. Nie rzucają harpunów na wieloryby i nie puszczając trzonków z rąk, wskakują na plecy i dźgają ich.
Harpuny - starożytne bronie wielorybnicze
Konfiguracja harpoon była najbardziej zróżnicowana. Klasyczne europejskie lub amerykańskie narzędzia wielorybnicze mają żelazne wały i szerokie krótkie ostrza. Najczęściej te harpuny mają drewniane ramiona, dla nich bardzo długie liny były przywiązane do łodzi.
Z odległości sześciu metrów harpun rzucił broń na wieloryby. W czasie rzutów końcówki nie były oddzielane od wałów. Vervka, przywiązana do harpunów, szybko się rozwinęła, a wieloryby szybko przeciągnęły łodzie przez fale, aż się zmęczyły. W tym momencie wieloryby zostały wykorzenione, ale nie harpunami, ale włócznią, a nie przez harpuna, ale przez kapitana łodzi wielorybniczej. Chociaż dobrzy harpuny cieszyli się wielkim szacunkiem. Na północy myśliwych wciąż znajduje się w ciałach wielorybów resztki skręconych pistoletów z XIX wieku.
Tworzenie harpunów
Od drugiej połowy XIX wieku wielorybnicze harpuny zastąpiono harpunami, które wymyślili norweski inżynier Foin. Ten wynalazek uczynił wielorybnictwo mniej niebezpiecznym. Zwykłe harpuny przekształciły się w podwodne armaty. Był nawet harpun na kuszę. Jednak urządzenia te zachowały główne cechy ich "przodków", a mianowicie ostre końcówki z obecnością zębów, skierowane w przeciwnym kierunku, oraz kable, które uniemożliwiają łowcom brak uchwycenia.
Północne ludy rdzenne nadal mają te same narzędzia, co ich przodkowie. Ogólnie rzecz biorąc, harpuny są uniwersalnymi narzędziami polowymi. Pomimo faktu, że Aleuts i Czukchi od dawna posiadali broń palną, wciąż nie odrzucają tradycyjnych metod i narzędzi testowanych przez stulecia.
Jak zrobić harpun w domu
W domu można łatwo nauczyć się robić domowy harpun, na przykład do polowań podwodnych. Zazwyczaj urządzenia te składają się z uchwytów i końcówek. Przed wykonaniem harpuna wskazane jest przygotowanie i zakup wszystkich niezbędnych materiałów.
Aby zrobić domowy harpun w domu, jako opcję, potrzebne będą następujące elementy:
- Drewniany kij;
- Segment rury polipropylenowej;
- Klej;
- Bandaże marten;
- Gwoździe średniej wielkości;
- Nici;
- Duża nakrętka;
- Vice;
- Papier ścierny;
- Plik;
- Piły ręczne;
- Taśma elektryczna.
Początkowo przystąpić do produkcji samego harpuna. W tym celu nakrętka jest umieszczona w imadle. W tym samym czasie do wiertła przymocowany jest drewniany blok. Używając średniej prędkości, drążek musi zostać włożony do nakrętki i przewinięty w celu uzyskania okrągłej konfiguracji.
Ponadto, w ten sam sposób, za pomocą przewijanego wiertła, konieczne jest przeszlifowanie drewnianego drążka szmergielką. Następnie gwoździe są pobierane do trzech jednostek, czapki są przecinane piłą do metalu, a przy pomocy pilnika na obu paznokciach są zaostrzone dwa końce, aby uzyskać maksymalną ostrość.
Na jednym końcu baru należy nawinąć taśmę, na przemian przymocować do niej gwoździe za pomocą mocnej nitki rybaków. Następnie między nimi a drążkiem wstawione są mniejsze pręty, tak aby paznokcie stały się pod kątem. Przestrzeń między gwoździem a prętem dla niezawodności zalać klej. Następnie miejsce, w którym łączone są paznokcie, jest przyklejone taśmą elektryczną. To wszystko, harpun jest gotowy.
Dalej jest główna część do uruchomienia harpuna. W tym celu odcina się kawałek bandaża kuny i przykleja się do rurki polipropylenowej na obu końcach. Od góry tę część wraz z miejscem kontaktu harpuna z bandażem należy owinąć kilkoma warstwami taśmy elektrycznej. Następnie harpun przymocowany jest do żyłki za pomocą żyłki lub nici wędkarskiej, aby utrzymać ofiarę.
