Płaszcz przeciwdeszczowy to specjalny sprzęt kempingowy wykonany z grubej tkaniny. Jego główną cechą jest wielofunkcyjność, umożliwiająca stosowanie we wszystkich rodzajach podwyżek. Zapasy są odpowiednie do stosowania jako górna odzież ochronna, a także do konstrukcji z nią różnego rodzaju schronień. Zastosowanie grubej plandeki pozwala, aby produkt nie bał się zarysowań i rozżarzonych węgli z ognia, który często psuje drogie namioty wielomiejscowe dla turystów.
Historia powstania pierwszych modeli
Specjalistyczne ubrania, niewyraźnie przypominające współczesną pelerynę, pojawiły się w armii rosyjskiej za czasów Piotra I. Były to epanki używane do ochrony żołnierzy przed deszczem i wiatrem. W 1761 roku otrzymali kołnierze w kształcie kapturów. Począwszy od drugiej połowy XIX wieku, takie rzeczy, łączące zalety kilku przedmiotów, stały się częścią sprzętu wojskowego w wielu krajach europejskich. Imperium Rosyjskie zawarło pelerynę w stroju oficerów dopiero w 1894 r. Te modele były wodoodporne.
W czasach sowieckich doświadczenie europejskie i carskie przyjęto dopiero w 1936 r., Zabezpieczając namioty jako standardowe wyposażenie dla szeregowego i dowodzącego personelu Czerwonej Armii Robotników i Chłopów. Standardowy zestaw ochronnego płaszcza obejmował:
- Rozmiar tkaniny 180 × 180 cm;
- Stelaż jest składany, składa się z dwóch rdzeni na 65 cm;
- Sznurowanie liny;
- Dwie figle.
Podczas II wojny światowej zawodnicy natychmiast docenili najlepsze strony kompaktowych namiotów, stosując je do różnych potrzeb:
- Weatherproof;
- Użyj jako amunicji kamuflażowej;
- Noszenie rannych żołnierzy.
W strażnikach taki sprzęt był używany jako zwykłe peleryny, a na otwartej przestrzeni żołnierze często budowali duże schrony, łącząc ze sobą kilka paneli. Wejścia do ziemian często również zakamuflowane były płaszczami. Od 1942 r. Przemysł obronny Związku Radzieckiego zaczął produkować modele kamuflażowe o ulepszonych właściwościach kamuflażu.
Opis klasycznej peleryny
Standardowy radziecki płaszcz przeciwdeszczowy jest produktem plandekowym z oczkami w narożnikach przeznaczonymi do rozciągania, mocowania i zakładania tkaniny na słupkach. Po obu stronach plandeki są pętle i guziki po dwóch przeciwnych stronach. Te akcesoria są potrzebne do połączenia kilku paneli w jeden duży, co odbywa się tak szybko, jak to możliwe. Przy wystarczającej ilości materiałów możesz zrobić to sam, aby zbudować schronienie dla całej kompanii żołnierzy. Podczas II wojny światowej zrobili to żołnierze radzieccy i niemieccy. By the way, niemieckie modele były bardziej wygodne ze względu na trójkątny kształt.
W płaszczu przeciwdeszczowym są szyte sznury, z ich pomocą szybko budowano kaptur lub przymocowywano niezbędną rzecz przy szyi. Aby długi róg namiotu, noszony jako odzież wierzchnia, nie był ciągnięty po ziemi, jest on mocowany wyżej za pomocą specjalnego przycisku.
Obecnie w sklepach turystycznych można znaleźć wiele nowoczesnych modeli, wiele z nich ma wygodny zamek błyskawiczny, ale żaden z nich nie porównuje ich niezawodności z płaszczem żołnierza.
Tworzenie własnych rąk
Niektórzy turyści i podróżnicy próbują zrobić pelerynę własnymi rękami, co jest dość proste:
- Weź kawałek grubego brezentu;
- Jest przycinany do rozmiaru 180 na 180 cm lub dowolny pożądany;
- Tkaninę można poddać specjalnym wodoodpornym materiałom;
- Do okapu stosowane są specjalne sznurówki o średnicy nie większej niż 5 mm z uzwojeniem na końcach;
- Stojaki wykonane są z drutu drewnianego lub stalowego o średnicy 4 mm.
Choć możliwe jest wykonanie takiej peleryny przez kilka wieczorów, okaże się, że nie będzie ona bardzo zadbana, a będziesz musiał poświęcić dużo czasu na poszukiwanie odpowiednich materiałów, dzięki czemu łatwiej jest kupić gotowy produkt.
Pelerynka fabryczna waży tylko 1,5 kg, a jej cena waha się w granicach 400-600 rubli. Składa się i chowa łatwo w plecaku. Niektórzy rzemieślnicy tworzą powiększone wersje produktu, twierdząc, że dzięki ich pomocy kilka osób może być chronionych przed pogodą, ale łatwiej jest złożyć razem kilka standardowych namiotów żołnierzy, ponieważ są one właśnie do tego przystosowane.
W jaki sposób można uzyskać pełną ochronę przed płaszczem przeciwdeszczowym?
Namiot przylądkowy jest instalowany na różne sposoby, zależy to od tego, ile osób próbuje ukryć pod nim i ile ma produktów. Najprostszym sposobem jest zbudowanie schronienia dla ochrony przed warunkami pogodowymi dla jednej osoby:
- Najpierw zainstaluj szafę, w tej opcji instalacji spoczywa ona na przeciętnej pętli deski z plandeką;
- Ciągnięcie ze stojaka odbywa się za pomocą liny, przeciągniętej przez zapięcia pętli;
- Narożniki płaszcza przeciwdeszczowego przymocowane są do ziemi za pomocą kołka. Jeśli nie są pod ręką, możesz użyć ciężkich kamieni jako uchwytów kątowych.
Jedną z głównych wad azylu dla jednej osoby będzie niemożność zamknięcia się ze wszystkich stron, więc musisz skupić się na kierunku wiatru.
Dla dwóch osób namiot zbudowany jest w następujący sposób:
- Dwie płaszcze są ze sobą połączone, uzyskuje się dwa zbocza dachu;
- Otwarte końce są przymocowane półkolem i dwiema linami;
- Wolne narożniki każdego z paneli są zamocowane na ziemi.
Jeśli istnieje potrzeba schronienia dla trzech osób, trzecia peleryna jest ustalona jako strona boczna. W wersji dla czterech osób wszystkie końce są zamknięte panelami, szwy są sznurowane.
W historii wojsk rosyjskich często zdarzało się, że żołnierze budowali schrony na pięciu, w tym wariancie zastosowano nieco inną technologię:
- Każde nachylenie boczne składa się z połączonych ze sobą paneli;
- Piąty panel przechodzi na tyłek;
- Jedna strona się nie zamyka;
- Konstrukcja jest montowana z 3 półkami.
Podczas instalowania schronień z płaszcza przeciwdeszczowego, zaleca się użycie wykopanej trawy, wskazane jest położyć go na całym obwodzie płótna poniżej. Zapewni to ściślejsze dopasowanie i pomoże strukturze wytrzymać nagłe porywy wiatru.
Płaszcz Niemiec Bundesver Zeltbahn 31
Produkt niemieckiej produkcji próbki w 1931 r., Który był używany we Wehrmachcie i wykonany z wodoodpornej bawełnianej chałwy, charakteryzuje się trójkątnym kształtem. Zastąpił on wcześniejsze czworoboczne modele wyposażenia. Nowe produkty miały kolory kamuflażu w różnych odcieniach: jedna strona materiału była ciemniejsza, a druga jaśniejsza.
Niemieckie namioty-peleryny można było również złożyć w płótna i zbudować z nich duże schrony dla żołnierzy. Teraz takie modele znajdują się wśród kolekcjonerów, a płochy z zielonego i jasnego brązu wykonane dla żołnierzy stacjonujących w Afryce Północnej są uważane za szczególnie wartościowe. Niemieckie modele różniły się od modeli radzieckich nie tylko pod względem formy:
- Rozmiar płótna - 203 na 250 cm;
- Na każdym z krótszych boków znajdowało się 12 guzików z pętlami;
- Dolna strona miała 6 małych pierścieni i tę samą pętlę z przyciskami.
Podczas II wojny światowej Niemcy często budowali duże schrony dla 16 osób z poszczególnych miejsc. Do tego były specjalne torby z kompletem akcesoriów.
Wersje wykorzystania uniwersalnego sprzętu wojskowego
Gęsta i lekka tkanina namiotowa pozwala na wykorzystanie tego wynalazku do różnych potrzeb:
- Blackouts. Struktura materiału nie pozwala promieniom słonecznym, z których można schować się latem. W nocy, pod plandeką, światło latarki lub światło zapałki i papierosa nie są widoczne, co może dać obecność osoby zewnętrznemu obserwatorowi lub zwierzęciu. W warunkach mieszkalnych otwory drzwiowe i okienne są zamknięte płótnem;
- Przenoszenie. Nie trzeba wyjaśniać, że w marszu nieszczęście może się zdarzyć każdej osobie, a towarzysze będą musieli bezzwłocznie zabrać ofiarę do szpitala lub punktu pierwszej pomocy. Wymiary i gęstość materiału mogą z łatwością wytrzymać ciężar przeciętnego człowieka, w ekstremalnych przypadkach tkanina jest używana jako opór;
- Narzuty lub pościel. Poziom izolacji termicznej umożliwia wykorzystanie peleryny w tym charakterze. Wielu spada z jednej strony i obejmuje drugą;
- Markiza. Jeśli nie ma ochoty na stworzenie pełnoprawnego schronienia, tkanina jest rozciągnięta między dwoma drzewami i zabezpieczona pierścieniami;
- Płaszcz odporny na warunki atmosferyczne. W armii produkty te są najczęściej używane w ten sposób. Wystarczy wyciągnąć jedną koronkę, a drugą zawiązać w szyi. Do produkcji kaptura należy pociągnąć oba sznurowadła.
Zwykły namiot przeciwdeszczowy nie jest wodoodporny i może wytrzymać tylko niewielki deszcz - to jedna z jego głównych wad. W celu ochrony przed prysznicami używana jest wersja oficera, posiadająca gumowaną tkaninę o wysokim stopniu wodoodporności, ale nie jest wielofunkcyjna.
Pomimo różnorodnego wyboru we współczesnym świecie sprzętu turystycznego, płaszcze przeciwpancerne żołnierzy są nadal bardzo popularne wśród rybaków, myśliwych i turystów. Połączenie niskich cen i niskiej wagi sprawia, że jest liderem w segmencie budżetowym.
