Administracja Donalda Trumpa, podobnie jak poprzedni amerykańscy prezydenci, uważa obecność nowoczesnej broni jądrowej w państwie za skuteczne narzędzie odstraszające potencjalnego agresora przed próbami wyrządzenia krzywdy Stanom Zjednoczonym oraz jako element dyplomatycznej presji militarnej na nieprzyjazne kraje.
Zgodnie z poglądami amerykańskich stratedzy Pentagon powinien mieć możliwość dostarczania nie tylko strategicznych ataków pociskami międzykontynentalnymi z głowicami o zwiększonej mocy, ale także wykorzystaniem broni jądrowej z głowicami o niskiej mocy. I oczywiście nasi "partnerzy" motywują swoje podejście do rozwoju triady nuklearnej z potrzebą skutecznego powstrzymania Rosji i Chin.
W ramach projektu opracowania strategicznych sił jądrowych w Stanach Zjednoczonych, zaczęli opracowywać głowicę jądrową W76-2 o niskiej mocy, która zostanie włączona do projektu okrętów podwodnych napędzanych energią jądrową w Ohio, element morski amerykańskiej triady nuklearnej.
Warto zauważyć, że nowa broń jądrowa powstała na podstawie głowicy termojądrowej W76, która została wyprodukowana w latach 70.-80. Ubiegłego wieku. Ta okoliczność oznacza, że dodatkowe badania jądrowe nie są wymagane. Moc głowicy W76 jest ograniczona do 100 kiloton. Jest on wyposażony w pociski balistyczne Trident-2, które z kolei są instalowane na strategicznych jądrowych okrętach podwodnych klasy Ohio.
Zakłada się, że nowa głowica W76-2 będzie miała pojemność 5-6 kiloton. Do tego dochodzi również pocisk balistyczny Trident 2.
Oprócz tworzenia nowych głowic do rakiet balistycznych, Pentagon opracowuje głowice jądrowe o niskiej mocy do morskich pocisków samosterujących, przeznaczone do wystrzeliwania z okrętów podwodnych i okrętów nawodnych.
Zauważalne jest, że Pentagon umiejętnie wykorzystuje rozwijającą się sytuację militarno-polityczną na świecie, a zwłaszcza komplikacje w stosunkach z Federacją Rosyjską, aby argumentować o potrzebie rozwoju broni jądrowej o małej pojemności.
